N' αγαπάς ή άγγελος εξάγγελος..

Νοέμβρης κρύος, φθινοπωριάτικος όσο πρέπει. Πολλές γιορτές, μαζεμένες αυτό τον μήνα. Όσες πρέπει, για να ζεσταθούν οι σχέσεις οι ανθρώπινες, για να θυμηθούμε φίλους και αγαπημένους που γιορτάζουν. Να αφήσουμε κατα μέρος ό,τι και όσους βαθαίνουν τις σχισμές και τις αποστάσεις της εθνικής ιδιοσυγκρασίας μας.

Σιωπώ αυτό τον καιρό, γιατί η γλώσσα μου με τρώει..Με τρώει να μιλήσω, όχι σαν οπαδός ή αντίπαλος, αλλά σαν ελληνίδα. Σαν άνθρωπος που σκέφτεται και αγαπά τον τόπο του και τους συντοπίτες του. Σαν άνθρωπος που αντιπαθεί να μας υποτιμούν, να μας "διαιρούν και να βασιλεύουν" με κάθε ευκαιρία και δικαιολογία. Που βλέπει να μας παρασύρουν με φθηνά, ξεπερασμένα δημοσίων σχέσεων ευρήματα.. Ποντάροντας στην κοντόφθαλμη λογική μας, τη γνωστή παρορμητικότητά μας ως λαού και τη φτωχή μας μνήμη..

Παράλογο; όπως θα έλεγαν οι Μήτσοι. Όπα, όπα, είπα παράλογο ή παράγ(κ)ωνο; Αν για μια στιγμή πάρουμε ανάποδη στροφή και δούμε αφηρημένα το ταμπλώ στο γνωστό πολιτικό γίγνεσθαι, τι θα προκύψει; Αν ένας μελλοντικός αρχηγός, ας πούμε, δεν τραβάει, τότε τι γίνεται; Εμφανίζεται ένα..ναυαγοσωστικό, κάποιος που,εκών άκων, κάνει τέτοια επίθεση και τέτοιο σαματά, ώστε να εξωραϊστεί μέσα στη γνωστή από την ψυχολογία και το λόγο υπέρ του -φαινομένου ως-αδυνάτου, η σύνταξη με τον.. κακομοίρη.. Αδύνατον; Χα..

Ν'αγαπάς, λέει το τραγούδι. Ας αγαπάμε και ας ευχηθούμε στο φτερό στην Αγγελίνα, την Αγγελική και τον Άγγελο, στον Στράτη, τη Ματίνα και τον Σταμάτη, που γιορτάζουν σήμερα.