Σημεία και.. τέρατα!

Η φίλη Αγγελική Ν. αρέσκεται να φωτογραφίζει -δείτε φανταστικές φωτογραφίες και περιγραφή- τα άγρια θηρία στη Ναμίμπια, στο πάρκο Μποτσουάνα και σε άλλα σημεία της Αφρικής. Εγώ όμως, αρκούμαι στα ενδημικά πλάσματα, όπως αυτά στη πιο πάνω απεικόνιση!
Τις έκανα τσακωτές! Στα πράσ(ιν)α! Δυο ακριδούλες που ερωτεύονταν! Έτσι εξηγείται πως αξιοποιείται το πράσινο φύλλωμα συνεισφορά στη fauna του κέντρου της Αθήνας...

Φέτος το ολάνθιστο μπαλκόνι μου, δεν φιλοξενεί δεκαοχτούρες στην άδεια φωλιά. Όμως προσελκύει πεταλούδες, "μελισσάκια", ακρίδες και ένα ζευγάρι περαστικό κοτσιφιών που μου αναστατώνει τις γλάστρες.
Χθες βράδυ συνειδητοποίησα ότι άνθισε και το νυχτολούλουδο, που παράλληλα με το αγιόκλημα και την αγγελική-λουλούδι, δεν με άφησαν να κλείσω πόρτα τη νύχτα από τις ανακατεμμένες ωραίες μυρωδιές..
Η μικρή διάβαζε μέχρι αργά γιατί έδινε το πρώτο μάθημα στη σχολή και είπα να τη συντροφεύσω. Νοσταλγία με έπιασε για το μικρό μου σπίτι στη Σπάρτη και τον κήπο με τις πορτοκαλλιές μου. Άραγε έχουν ακόμα λουλούδια και ευωδιά; Τα τριαντάφυλλά μου άραγε, ποιός τα χαίρεται; Η μνήμη έχει ήχους και μυρωδιές και εγώ σκεφτόμουνα το θόρυβο της ξύλινης πόρτας, τη μυρωδιά του ξύλου της κόρδας στο ταβάνι, τη φωνή της μάνας μου που μου έδινε οδηγίες για τα λουλούδια..

Λέω να την κάνω σιγά-σιγά.. Mαχαιρίτσας,βέβαια...

Yστερον: Χαρισμένο εξαιρετικά από και για τον 2ΠΙ και όλους μας, σπίτι παλιό!