Επέτειοι και περιστάσεις υπό τους ήχους reginella campanogla

Tέτοια εποχή πριν κάποια χρόνια ξεκίνησε την πορεία του αυτό το ιστολόγιο. Από τα πρώτα του θέματα, η προβολή της Επετείου του Ιταλο-Ελληνικού πολέμου και του Γ.Θεοτοκά, που ως μαχητής ο ίδιος αλλά και ως πολεμικός ανταποκριτής, κάλυψε με το άψογο κείμενό του αυτόν τον πόλεμο, της γενιάς του πατέρα μου και παππού των παιδιών μου, των σημερινών νέων.
Η δική μου γενιά με τη λέξη Επέτειος, εννοούσε πάντα την "Επέτειο του ΟΧΙ", του τιτάνιου αγώνα των Ελλήνων του '40, με όλα, τις αρετές αλλά και τα τερτίπια και το πολυμήχανο της φυλής. Έγραφε ο Θεοτοκάς, τότε:

"Ο εχθρός δεν μας ήξερε. Ποτέ Δε φαντάστηκε την κρυμμένη δύναμη του μικρού ομίλου των ανθρώπων που ζούσαν πλάι του , στους βράχους του Αιγαίου, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να μας γνωρίσει και να μας καταλάβει.
Νόμισε πως είχε να κάμει μ’ ένα κρατίδιο χωρίς τιμή, χωρίς παράδοση και χωρίς νου, έτοιμο να διαλυθεί και να πουληθεί με την πρώτη φοβέρα. Ο εχθρός σκέφθηκε μονάχα πως είτανε δέκα φορές ισχυρότερος από μας.
Δεν ήξερε το Εικοσιένα και τα εκατόν πενήντα χρόνια των απελευθερωτικών μας αγώνων, δεν ήξερε το πνεύμα μας και την ηθική μας ζωή, δεν ήξερε το Σολωμό, τον Κάλβο, τον Κοραή, τον Ψυχάρη, τους πυρπολητές, τους ευζώνους. Τώρα αρχίζει να μας μαθαίνει."

Με κάνει σκεπτική η υπογραμμισμένη από μένα παράγραφος, με κάνει να αισιοδοξώ... Εξίσου ίδια κατάσταση αντιμετωπίζουμε σήμερα, ενός κράτους που δείχνει διαλυμένο, χωρίς τιμή. Ενός κράτους που σήμερα τον εχθρό τον αντιμετωπίζει στο μαλακό του υπογάστριο. Όχι μόνο στην αναμέτρηση από το περίεργο και αδικαιολόγητο για τα μεγέθη μας και μη καταγεγραμμένο σε αριθμό πλήθος παράνομων μεταναστών συγκεκριμένης θρησκευτικής αντίληψης, που μερικούς μήνες πριν, κατευθυνόμενοι, έκαψαν και λήστεψαν -και ληστεύουν - τους Έλληνες στην ..Πρωτεύουσά τους! Αλλά και στην αναμέτρηση με τον πιο κακό μας εαυτό, τον πιο διεφθαρμένο, τον πιο ηττοπαθή, τον πιο μίζερο, τον πιο "βάρβαρο" σε όλη την ιστορία μας. Μακάρι και σήμερα να είχαν νόημα οι Σολωμός, Κάλβος, Κοραής και Ψυχάρης, αλλά και ο Σεφέρης, ο Ελύτης και ο Ρίτσος..


Αφορμή να διακόψω την "απουσία", να καταγράψω αυτές τις σκέψεις, μου έδωσε μια..βοσκοπούλα! Το ιταλικό τραγούδι Reginella campanogla του 1939 των Eldo and Bruno di Lazarro, που ανέβασε πρόσφατα -και για μας επίκαιρα- ο Leotaurus1975, στο κανάλι του στο YouTube. Διάλεξε τρεις παραλλαγές, τρείς γλώσσες.Δυο ορχηστρικές στα Γερμανικά από γνωστή μπάντα του swing και Ιταλικά με μια Ολλανδική μπάντα.Aλλά και μια στα Γαλλικά με τον Τίνο Ρόσσι. Αυτήν την παραλλαγή παρουσιάζουμε πιο πάνω, γιατί βρίσκουμε ότι ταιριάζει με την πιο κάτω επιλογή μας.

Σκέφτομαι πόσο έξυπνα και άμεσα αντέδρασε "ο πολυμήχανος Έλληνας" εκείνης της εποχής,ο γνωστός στιχουργόςΓ.Οικονομίδης. Συνταιριάζοντας την εύθυμη μουσική του γνωστού Ιταλικού τραγουδιού που λανσάρισε παγκόσμια ο τενόρος Κάρλο Μπούτι, με τους ελληνικούς στίχους παρωδία, το έστρεψε με τη λυτρωτική σάτιρα που σπάει κόκκαλα τελικά,το ίδιο το τραγούδι τους, ενάντια στους φασίστες, ενάντια στους ίδιους τους Ιταλούς. Δικαιώνοντας μέσα από γελοιοποίηση του γραφικού δικτάτορα και την ειρωνία, τη θυμοσοφία των Ελλήνων της εποχής, ήδη δοκιμασμένων από τη δική τους δικτατορία, τότε. Η πρώτη ελληνική λοιπόν παραλλαγή, με τη φωνή του Νίκου Γούναρη, "στη Ρώμη", έμεινε στη μνήμη μας με τον πρώτο στίχο, "Κορόιδο Μουσολίνι". Τι περίεργο, το τραγουδά και το γνωρίζει και η νέα μας γενιά!