Σκόρπιες σκέψεις, σκόρπια λόγια, ειδήσεις, συνταγές ζωής και άλλες, σταθερή απόφαση όμως για μόνιμη έκθεση.
Κυριακή, Ιανουαρίου 30, 2011
Xιόνια
Eπιτέλους, χιόνια στον Ταΰγετο! Στην Ξεροβούνα δηλαδή, πάνω απ τον Μυστρά! Σκέφτομαι ότι τώρα η Σπάρτη θα είναι στην κατάψυξη! Ο Πάρνωνας από τη μιά και το κατά Καζαντζάκη, "αρσενικό βουνό" από την άλλη.. Στη φωτογραφία του Κυριάκου Τριλιούρη, τον οποίο ευχαριστώ, φαίνεται ο νέος και ο παλιός Μυστράς.
Ο τίτλος βέβαια, παραπλανά, αφού το παρόν άρθρο, αναφέρεται στην πρώτη εκπομπή του Piers Morgan, έμπειρου Βρεταννού δημοσιογράφου, που αντικατέστησε τον παλαίμαχο πετυχημένο talk showman, Larry King, στο δίκτυο CNN. Kατά τη γνώμη του, βέβαια, πετυχημένη είναι μια εκπομπή, όταν προκαλεί το συναίσθημα του τηλεθεατή, δάκρυ,γέλιο, θυμό. Κάτι σαν..οπερέττα δηλαδή! Πρώτη εμφόνιση λοιπόν, επίλεκτη καλεσμένη του, η όμορφη, πετυχημένη, γενναιόδωρη, διάσημη παρουσιάστρια καθημερινού show,Oprah Winfrey. Πράγματι κατάφερε ο Μοrgan, αυτήν την έμπειρη show woman, να την κάνει να κλάψει! Όταν μίλησαν για τον Martin Luther King,η Oprah συγκινήθηκε. Επειδή, όπως δήλωσε: «τον σκέφτομαι με ευλάβεια. Και επειδή ξέρω ότι δεν θα ήμουν εδώ, ούτε θα είχα αυτή τη ζωή και το όνειρο που ζω αν δεν ήταν αυτός που ήταν». H επιτυχημένη καθημερινή της εκπομπή δεν έχει μόνο θέματα, ενδιαφέροντες καλεσμένους, ουσία, αλλά και δώρα, ακριβά δώρα,στο κοινό της. Δώρα Χριστουγέννων π.χ., από την Oprah , όπως ακριβά ψυγεία ή αυτοκίνητα είναι κάτι συνηθισμένο. Πολλά δίνεις, πολλά παίρνεις, για να θυμηθούμε την ατάκα Φέρμα από παλιό σινεμά!
-Τατιάνα, Τ'ακούς;
Σημ. Η φωτογραφία είναι από τη σελίδα Οprah blog της Chicago Sun Time. Aκούμε ελληνική οπερέττα, «Θυμήσου εκείνα τα χρόνια... 100 χρόνια ελληνική οπερέτα" - Αφιέρωμα στον Θεόφραστο Σακελλαρίδη.
Ψάχνεις λύση, για το "ωραίο γλυκό της Κυριακής", μια και η εξαδέλφη Β. αυτοπροσκαλέστηκε, στίβεις το μυαλό σου, καταφεύγεις στο Ιnternet. Πως θα περιποιηθείς την καλεσμένη σου; Μπορεί να μην ξέρει να μαγειρεύει, διαθέτει όμως ξεχωριστό ουρανίσκο και άπειρες γευσιγνωστικές εμπειρίες. Χρόνος ελάχιστος, φούρνος πιασμένος, υλικά εκ των ενόντων, οπότε σκέψη και καταφυγή στο απλούστατο, μια κρέμα λεμονιού μια lemon curd όπως η εκπληκτική εδώ στην Ινδιάνικη κουζίνα. Είχα και φρέσκα λεμόνια από τον μικρό κήπο της πεθεράς μου στα Πατήσια.. Ξεχωριστό αυτό το χυμώδες φρούτο, που ισορροπεί με τη γεύση του φαγητά και γλυκά, δροσίζει και γιατρεύει.Αξιοποιείς ακόμα και τη φλούδα του! Βέβαια η φωτογραφία δεν είναι δική μου, είναι άλλης λεμονιάς..λεμόνι, αναπαραγωγή από τη Ελληνική wiki. Πλουσία η εσοδεία των καρπών τούτου δένδρου, αυτό ήταν το αισθητικό κίνητρο, ίσως και η νοσταλγία του κήπου στο Μυστρά και η ανησυχία, αν μας άφησαν κανένα λεμόνι.. Φτιάχνοντας την κρέμα, φιλοσοφούσα μετ'ευτελείας, για τα ξινά γλυκά και τη ζωή την ίδια, που διαμορφώνει καταστάσεις και τα θέλει όλα. Τα πικρά γλυκά, τα ξινά, τα απλά και τα δύσκολα.. Στίβεις, ξεζουμίζεις το αρωματικό μισό του λεμονιού που έθαλλε στο αειθαλλές του δενδράκι πριν λίγο.Ενώ μάλιστα, φαίνεται ότι όλα τελειώνουνν εκεί, αυτό μεταμορφώνεται σε κάτι άλλο, με παρούσα πάντα τη γεύση και το χαρακτήρα του. Έτσι και οι καταστάσεις σήμερα, μοιάζει να συνθλίβουν το μικρό βαρκάκι της ζωής μας,να μας "ξεζουμίζουν", αλλά σίγουρα, αν υπάρχει "χαρακτήρας", θα πάμε παρακάτω, ίδιοι και αλλαγμένοι μαζί. Χωρίς να ξεχνάμε, χωρίς να χάνουμε τα πολιτιστικά μας γνωρίσματα. Αλήθεια, υπάρχει ανέκδοτο; Ασφαλώς:
- Γιατί οι Πόντιοι αθλητές στίβουν πολλά λεμόνια; - Για να βγουν πρωταθλητές στο στίβο.. Υπάρχουν και τραγούδια, παραδοσιακά ελληνικά και γνωστά ξένα. Από αυτά επέλεξα ένα από αυτά, των Fools Garden.
-Tσάι με Λεμόνι κανείς;
Kαλή Χρονιά, με Ευλογίες και εσωτερική δύναμη, που κανείς δεν μπορεί να την αφαιρέσει! Χρόνια πολλά, καθυστερημένα σε όλους τους φίλους blogger και μη, που γιορτάζουν έως σήμερα! Βασιλική, Λία, Βασίλη, Φωτεινή, Φάνη, Γιάννη, Ιωάννα..
Στην έξοχη, την καλλιτεχνική φωτογραφία του Κυριάκου Τριλιούρη, ο Μυστράς! Μετά τον Καλλικράτη! Ο πάλαι ποτέ ένδοξος Δήμος, υπάγεται πλέον στη Σπάρτη! Έχει ο καιρός γυρίσματα..Όπως τότε, μετά την επανάσταση, το 1834, η Διοίκηση μετακόμισε από το Μυστρά, στη Σπάρτη. Στη νέα όμορφη πολιτεία του Βαυαρού αρχιτέκτονα-πολεοδόμου Εδουάρδου Σάουμπερτ και της έδωσε ζωή, κατοίκους και στελέχη.. Τότε που υπήρχε παιδεία, μεράκι και αισθητική ώστε να διαπρέψει η νέα μικρή πολιτεία με την άριστη ρυμοτομία και τα νεοκλασσικά της. Θυσία στον Μολώχ της απληστίας και της αντιπαροχής οσημέραι...Τι αστείο, ένας "ξενομερίτης" ο Σάουμπερτ, την ίδρυσε, ένας άλλος "ξενομερίτης" αντιπαροχέας, την αποδομεί..
Τώρα γιατί η χρονιά με "δεμένο το δεξί".. εε αν βλέπει κανείς τα ταξιδάκια του ..Γκιούλιβερ στους Μπλεφούσκους..καταλαβαίνει! (Ακούς εκεί, να τους πείθουμε στην εξωτερική πολιτική, ότι δεν ..δαγκώνουμε! Ακόμα και ο ιδιοκτήτης του Αζόρ, βάζει τεράστια πινακίδα, ΠΡΟΣΟΧΗ~ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΔΑΓΚΩΝΕΙ..)