Σιθωνία, παρά θιν αλός ΙΙ, στη θάλασσα δηλαδή

Η Ωραία Σιθωνία! Ένας απερίγραπτος ιδανικός συνδυασμός βουνού και θάλασσας! Μια ευλογημένη φύση! Ένας Παράδεισος! Σας προετοίμασα άλλωστε! Στη φωτογραφία που δανείστηκα από τοNeos Marmaras.net το προσέξατε,φαντάζομαι, σε όλη τη μεγαλοπρέπεια των στοιχείων της!

Ας ελπίσουμε ότι η φωτιά που παρακολουθήσαμε αυτόπτες να καίει δάσος από Τριπόταμο προς Βουρβουρού, να είναι η τελευταία και να είναι ανώδυνη για το τοπίο και τη φύση μακροπρόθεσμα..
Δεν ξέρω πράγματι, ποια από όλες τις ακρογιαλιές να επισημάνω, από τη Γερακινή και τα Ψακούδια όλη τη περιοχή του Ν.Μαρμαρά Πόρτο Καρράς, πόρτο κουφό κλπ έως τη Συκιά και από τη Σάρτη και τη Βουρβουρού, έως τα Πιργαδίκια! Όλες είναι καταπληκτικές. Όσες δε, έχουν άμμο, τότε κυριολεκτούμε αν τις αποκαλέσουμε "χρυσή αμμουδιά". Γιατί ψιλοί κόκκοι χρυσού, στραφταλίζουν, σηκώνονται στο ανακάτεμα του βυθού, σε ξαφνιάζουν και σε προβληματίζουν για τα ορυκτά που κρύβει η πανάρχαια χώρα μας.( Η φωτό κάτω δεξιά από μια τέτοια αμμουδιά, στο λιμανάκι δεξιά απ τη Συκιά, προς Καλαμίτσι).
Nα που όμως, οι Νεοέλληνες, κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους να την καταργήσουν-τη φύση- και να την ασχημίσουν -την περιοχή τους- και τις μικρές ή μεγάλες πολιτείες τους..Ήδη η απληστία ασχημαίνει και κάποιους γηγενείς..
Ένας τέτοιος, με τον οποίο κλείσαμε τηλεφωνικά κατάλυμα,ας όψονται οι φιλικές συστάσεις, παραλίγο να τορπιλλίσει τις διακοπές μας.Κάθε άλλο παρά, ανταποκρινόταν ο χώρος, για διαμονή διακοπών..
Όμως έγινε η αιτία, να γνωρίσουμε τον αντίποδα, δηλαδή ευγενικούς και χαμογελαστούς ιδιοκτήτες, μιας καλόγουστης σειράς μπάγκαλόους(διαμερισμάτων καλύτερα) και εμείς να πάρουμε την πρώτη θέση, μπροστά στη θάλασσα! Οι διακοπές μας τελικά,θα μας μείνουν αξέχαστες. Η αναφορά στο Μιραμάρε, στην ευρύτερη περιοχή του Ν.Μαρμαρά, στην ακτή Παράδεισος, είναι το λιγότερο που ανταποδίδουμε. Άλλωστε η συνεργασία τους με πρακτορεία στη Ρουμανία και Ρωσσία, νέες τουριστικές αγορές, τους καθιστούν ανεπιδεείς στην "διαφήμισή" μας! (η φωτο πάνω δεξιά της δύσης και η κάτω αριστερά είναι της διαμονής μας, από το μπαλκόνι μας..)


Με έκπληξη ανακάλυψα ότι υπάρχουν ακόμα και παρθένες παραλίες(η φωτο επάνω στο κέντρο είναι από μια τέτοια,προς Πυργαδίκια), και λιγώτερο κοσμοβριθείς, πάντα καθαρές και λαχταριστές. Ο αέρας που έρχεται από τα πευκοδάση και το πέλαγος, οι αποχρώσεις τυρκουάζ των νερών, ο ήλιος που ανατέλλει ή δύει και λούζει φως και χρώμα τη θάλασσα, τα ωραία επίσης ορεινά της χωριά(π.χ.Παρθενώνας), ενίοτε με θέα πελαγίσια, είναι τα ατού της Σιθωνίας. Υπάρχουν δρόμοι ανάμεσα σε δάση, που θυμίζουν αμερικάνικες ταινίες και ξεκουράζουν το μάτι. Φυσικά και νερά!
Κοσμική ζωή για τους αγιάτρευτους, υπάρχει! Στα Ψακούδια του Δ.Ορμυλίας, που τα θεωρήσαμε πιο ήρεμα για παράδειγμα, σε ένα ωραίο καφέ είχαμε την έκπληξη μουσικής live, πίνοντας το ποτάκι μας, ενώ τα παιδιά βρήκαν μοντέρνα στέκια παντού και στον Νέο Μαρμαρά.Η φωτο επάνω αριστερά, από το κέντρο του Μαρμαρά! Σίγουρα και στη Νικήτη, που είναι ..κόμβος!

Θα ξαναπάω,θα ξαναπάμε, οπωσδήποτε και δεν χρειάζεται μόνο το Πορτο Καρράς, για να εμπιστευθούμε τις διακοπές μας!
(Α, to τραγούδι! Εε.. ευλογούμε τα ..γένεια μας!!Κατερίνα-κατερινάκι, Πασχάλης)

Σιθωνία παρά θιν αλόςΙ the dreamland

H φωτογραφία που δανείστηκα από τοNeos Marmaras.net, είναι "Η Σιθωνία" σε περίληψη!! (έπεται άρθρο_)
Aκούμε Faust Lealli, A Chi

Προς Σιθωνία, το πνευματικό μέρος.

Εκτός από το ονομαστό της νερό, η Σουρωτή είναι γνωστή στους Πανέλληνες, γιατί εκεί στο Ησυχαστήριο του αγ.Ιωάννου Θεολόγου, θησαυρίζεται το σώμα του π.Παϊσίου, ήδη αγίου στη συνείδηση του κόσμου. Στις 12 Ιουλίου, ημέρα μνήμης του,ημέρα που η ψυχή του άφησε τον κόσμο, το Μοναστήρι πανηγυρίζει. Είμαστε τυχερές! Είναι στο δρόμο μας!

Περάσαμε πράσινους κάμπους και όμορφα, νοικοκυρεμένα σπίτια και θαυμάζαμε την πλούσια φύση του Βορρά.Τυχεροί όσοι μπορούν, τόσο πολύ κοντά στην πόλη, να μένουν σε μονοκατοικία στην εξοχή! Φθάσαμε στις 3 το μεσημέρι,στο μοναστήρι, όχι πολύ σίγουρες ότι θα ήταν ανοιχτά. Όμως η μέρα ήταν εξαιρετική και οι πύλες ορθάνοιχτες.
Κόσμος πήγαινε και ερχότανε,χωρίς ευτυχώς συρροή αν και τρεις φορές γέμισε το πάρκινγκ και άλλες τόσες άδειασε, έως ότου προσκυνήσουμε στην εκκλησία και τον τάφο του γέροντα και περιεργαστούμε τα βιβλία και τις εκδόσεις του Ι.Ησ. στο βιβλιοπωλείο τους. Ήσυχα και μερικές φορές δακρυσμένοι οι προσκυνητές κινήθηκαν ανεβοκατεβαίνοντας τα επίπεδα της μονής.Το καθολικό και ο τάφος είναι ουσιαστικά εκτός κυρίως μοναστηριού, πράγμα απαραίτητο για την ανεμπόδιστη από τα πλήθη, πνευματική ζωή των καλογραιών.

Μπροστά στον τάφο, που κλείνει ένα απλό καλογέρι, που πλάτυνε το νου του και άνοιξε την ψυχή του ώστε να μην υπάρχει παρά μέσα στην Αγάπη για τον Θεό και τον συνάνθρωπο, συστέλλεσαι. Η ανυπόκριτη αγάπη του κόσμου, έχει πνίξει τον τάφο στα λουλούδια. Κεράκια προσευχής ή ευγνωμοσύνης ανάβονται από τους προσκυνητές, που γονατίζουν και προσκυνούν τον καταξιωμένο στη συνείδησή τους άγιο. Αυτόν που βοηθά η προσευχή τους να αγγίξει το Θεό.

Με τις ευλογίες του ιδρύθηκαν σε κοντινή απόσταση, πολλά ησυχαστήρια, που έχουν την πνευματική του παρουσία έντονη. Ένα ανδρικό,στην Ορμύλια, ο άγιος Αρσένιος, προς τιμήν του πνευματικού του πατρός Παϊσίου και κάποια αξιόλογα γυναικεία. Ένα γυναικείο του Ευαγγελισμού,με σημαντικό κοινωνικό έργο και ένα άλλο, το Ησυχαστήριο του Τιμίου Προδρόμου, ήταν στο δρόμο μας.
Στον αγ. Αρσένιο, μια πραγματική πνευματική κυψέλη, παρακολουθήσαμε αγρυπνία και γνωρίσαμε τους πνευματικούς της Ι.Μονής.Τον π.Θεόκλητο, τον π.Νήφωνα, τον π.Παΐσιο, γερμανό πρώην καθολικό ιερέα.
Στο πολύ ενημερωμένο βιβλιοπωλείο προμηθευτήκαμε ανάμεσα στα άλλα βιβλία, το μικρό οδοιπορικό στην παράδοση του Πολύγυρου "Νερό από τις εξι βρύσες", του μ.Συνεσίου Γεννατά, τον οποίο είχαμε την τύχη να γνωρίσουμε. Μια εξαιρετική λαογραφική καταγραφή,(ISBN: 978-960-98784-0-1), με πλούσιο φωτογραφικό υλικό, χάρτες, πληροφορίες, τραγούδια. Ομολογώ ότι πολύ θα ήθελα ένα τέτοιο έργο για την πατρίδα μου τη Σπάρτη.
Αλλά οι διακοπές μας, μόλις άρχιζαν!
Ακούμε "Εsta noche no, Elsa Cuarta

Υστερον: Ενδιαφέρον το ποστ για την τελευταία μέρα του π.Παϊσίου στο Νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη πριν τον θάνατό του, διαβάζουμε εδώ.

Θεσσαλονίκη, πριν τη Σιθωνία

Οι διακοπές μας στο Βορρά,εγώ και τα 2/3 των κορών, ξεκίνησαν από Θεσσαλονίκη. Εξ.. Αρχής άρξασθε! Η όμορφη πόλη, η συμπρωτεύουσα, μου φάνηκε αγνώριστη. Πιο μεγάλη, πιο χτισμένη, πιο ασφυκτική! Ευτυχώς όμως, οι εξοχές της είναι κοντά!
Παραθαλάσσια, με το απέραντο γαλάζιο, να φαίνεται σε κάθε κάθετο προς την παραλία δρόμο, εξ αυτού λοιπόν σαγηνευτική! Ο ονειρικός όμως Θερμαϊκός ήταν βρώμικος..Οι παλιές πολυκατοικίες, τείχη νεώτερα, που έκλειναν τα μνημεία.. Ο θρυλικός Τόττης, εκμοντερνισμένος και εξαφανισμένος..

Ξέρετε, οι διακοπές αρχίζουν πρώτα στο μυαλό μας. Αν δεν γίνει αυτό δεν είσαι έτοιμος να αφεθείς.. Αλλά και αν γίνει, μπορεί να τις εξιδανικεύσεις και την "πατήσεις" κατά το λεγόμενο, κοινώς.
Βέβαια πολύ θέλαμε, αλλά δεν βρήκαμε τρίκλινο για ενήλικες στο αγαπημένο μας ΗΛΕΚΤΡΑ. Το CITY όμως, παραδίπλα, αποδείχτηκε εξίσου καλό και φιλόξενο. Σε μικρότερες διαστάσεις, γενικώς...
Το μεσημέρι το Σάββατο έβρεξε καταρρακτωδώς στη Θεσσαλονίκη. Αφήσαμε τα σχέδια για φαγητό στην Καλαμαριά ή το Καραμπουρνάκι. Στριμωχτήκαμε στη γνωστή στοά Καρύπη, συστημένοι για τη ΡΟΥΓΑ. Όμως εμείς προτιμήσαμε το πριν μεζεδοπωλείο, με τα χαριτωμένα τζιν τραπεζομάντηλα και το όνομα που παράπεμπε σε γνωστό Αθηναϊκό. Φυσικά την πατήσαμε.. Οι γεύσεις βαριές, οι σερβιτόροι παραπλανητικοί, να φύγει η "αμαρτία" της κουζίνας..

Το βραδάκι όμως αποζημιωθήκαμε! Πήραμε το ποτό μας στην ταράτσα του ΗΛΕΚΤΡΑ απολαμβάνοντας δροσιά και θέα. Τα καραβάκια διέσχιζαν το Θερμαϊκό, κάνοντας βόλτα τον κόσμο που ήθελε να απολαύσει τη θέα της πόλης από τη θάλασσα. Σαν έπεσε η νύχτα στη ζεστή καλοκαιρινή πλατεία Αριστοτέλους, ο κόσμος κινήθηκε νωχελικά στα κέντρα και τα μπαράκια πέριξ. Μιά ομορφιά! Πολύ μετανοιώσαμε που δεν σκεφθήκαμε να πάρουμε 2 δίκλινα στο ΗΛΕΚΤΡΑ... Ένα σαββατοκύριακο στο τέλος -τέλος ήταν αυτό, σταθμός προς Σιθωνία..To πρωϊνό με θέα το Θερμαϊκό, στην φωτεινή σάλα του Ξενοδοχείου, θα μας έφτιαχνε σίγουρα τη μέρα!

Την επομένη, Κυριακή πρωί ένα ταξί μας έφερε στον άγιο Δημήτριο, να προσκυνήσουμε τον Μυροβλήτη άγιο και να εκκλησιαστούμε. Μεγάλη εκκλησία καλοφτιαγμένη, χάριν του Έλληνα αγίου, που παρά την καλοκαιρινή απόδραση των πολλών, ήταν γεμάτη. Μια κυρία στην είσοδο μας κόλλησε χαρτάκια στο γιακά, για την πανήγυρη της αγ.Μαρίνας σε άλλη ενορία. Είχα να το δώ αυτό από παλιά!
Προσκυνήσαμε και την αγία Ανυσία,την εκ Θεσσαλονίκης, για την οποία δεν είχα ξανακούσει και κοινωνήσαμε με τις "εκκλησιάζουσες" του Βορρά!
Ο τάφος του Παναγ(ρ)ιώτατου μακαριστού μητροπολίτη Παντελεήμονος Β, ο Θεός ας τον αναπαύσει, στο προαύλιο του ναού, μας επανέφερε στα μάταια και τα γήινα. Πριν ξεκινήσουμε για Σιθωνία, ένα πλούσιο πρωϊνό στον μπουφέ του ξενοδοχείου που ήταν ευτυχώς στη διάθεσή μας μέχρι της 11 και ασφαλώς τσουρέκια Tερκενλή, που μας έσπασαν τη μύτη από τη μοσχοβολιά της ετοιμασίας τους, φθάνοντας στην πλατεία!

Στο σχεδιασμό για τη Σιθωνία, αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε από τη Σουρωτή. Μνήμη πατρός Παϊσίου,πανηγυρίζει το μοναστήρι αγ.Ιωάννου του Θεολόγου, το προσκύνημα απαραίτητο..
Aκούμε Al Bano, Bianca di luna

Μιχαήλ Πακνανάς, ο teenager άγιος

O Aθηναίος γκάγκαρος, άγιος Μιχαήλ Πακνανάς, γιορτάζει σήμερα. Ο προστάτης των διαιτολόγων και διατροφολόγων!(Άραγε αυτοί, το γνωρίζουν;)
Νεομάρτυρας ο σεμνός και νεαρός άγιος της πόλης,όπως πολλοί τελευταίοι άγιοι του 18 αι. Μαρτύρησε στα χέρια των Τούρκων, σαν σήμερα το 1771, στους στύλους του Ολυμπίου Διός, και στη νοτιοανατολική κολώνα, λέγεται ότι σώζεται επιγραφικό χάραγμα:"1771 Ιουλίου 9 απεκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης".

Όπως διαβάζουμε στο κειμενάκι που μας διαβίβασε ο άοκνος π.Δημήτριος, που τον τιμά με πανηγυρική αγρυπνία κάθε χρόνο,

"Ο Άγιος Μιχαήλ ο Πακνανάς καταγόταν από την Αθήνα και ήταν γιος καλής οικογένειας με γονείς ευσεβείς και πιστούς. Δεν κατάφερε να μορφωθεί και να σπουδάσει κάποια επιστήμη. Απλός και αγράμματος καλλιεργούσε κηπευτικά και έπειτα τα πουλούσε ο ίδιος. Όταν ήταν 18 ετών γυρίζοντας με το γαϊδουράκι του προσπαθώντας να πουλήσει τα προϊόντα του στα χωριά της Αττικής τον συνέλαβαν οι Τούρκοι και τον κατηγόρησαν ότι προμήθευε με πυρίτιδα τους κλέφτες της ορεινής περιοχής. Τον φυλάκισαν αφού πρώτα τον έδειραν. Του πρότειναν να αλλάξει την πίστη του για να σωθεί αλλά αυτός απαντούσε συνεχώς «τον Χριστό δεν αρνούμαι». Στην φυλακή έμεινε 30 ημέρες και εκεί τον επισκεπτόταν ο ευσεβής Γεώργιος για να τον εμψυχώνει.
Οι Τούρκοι τότε διέταξαν την θανάτωση του και έτσι τον οδήγησαν στους στύλους του Ολυμπίου Διός. Γονάτισε και περίμενε το χτύπημα του δημίου. Εκείνος θέλοντας να τον δοκιμάσει τον χτύπησε 2 φορές ελαφρά κόβοντας του τον τράχηλο. Ο μάρτυς Μιχαήλ έλεγε σταθερά και τις 2 φορές «χτύπα για την πίστη». Με το τρίτο χτύπημα ο δήμιος αποκεφάλισε τον Άγιο στις 9 Ιουλίου 1771. Στην πρώτη νοτιοανατολική κολώνα του Ολυμπίου Διός στην Αθήνα, διακρίνεται το ακόλουθο επιγραφικό χάραγμα: «1771 Ιουλίου 9 απεκεφαλίσθη ο Πακνανάς Μιχάλης».

Η Εκκλησία της Ελλάδος, λόγω του ότι ήταν κηπουρός και σύστηνε μια διατροφή πλούσια σε λαχανικά και φρούτα τον εξέλεξε στις 4 Απριλίου 2003 ως προστάτη των Διαιτολόγων - Διατροφολόγων.
Ο Νεομάρτυρας Πακνανάς Μιχάλης ήταν ενορίτης της Παναγιάς Βλασσαρούς που βρισκόταν στην Αρχαία Αγορά, κοντά στο Θησείο. (βλ. «Αι Παλαιαί Αθήναι», σελ. 158.]. Η Παναγία Βλασσαρού βρισκόταν ακριβώς δίπλα [δυτικά] από το Ωδείον του Αγρίππα, στο κέντρο της Αρχαίας Αγοράς, και στην πλευρά προς το Θησείο. Σήμερα μπορούμε να δούμε την κόγχη της εκκλησίας αυτής, σε διατηρημένο τοίχωμα. Αριστερά μας είναι τα αγάλματα των Γιγάντων και ο χώρος του Ωδείου".

Πάνω, στη φωτογραφία από το εξαιρετικού ενδιαφέροντος άρθρο, του κ.Α.Σίδερη στο ΒΗΜΑ-2008, φαίνεται στο κέντρο, το εκκλησάκι της Παναγίας της Βλασσαρούς, που δυστυχώς αυτό και ολόκληρη η συνοικία, ίσως ίδια της εποχής του αγ.Μιχ.Πακνανά, γκρεμίστηκαν. Φαίνεται και ένα γεφυράκι, ίσως πάνω στον Ηριδανό,που ήσυχα και καθαρά από την αρχαιότητα, από το Λυκαβηττό πηγάζοντας, πότιζε τα χωραφάκια των Αθηναίων και του σημερινού αγίου Μιχαήλ Πακνανά..Την ευχή του νά'χουμε..

(Ο κ.Αθανάσιος Σίδερης είναι προϊστάμενος του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο Ιδρυμα Μείζονος Ελληνισμού).

H φωτογραφία δεξιά είναι από την εικόνα του αγίου, όπως θησαυρίζεται στον Αγ. Φίλιππο, επειδή "μας την είπε" στα σχόλια ο ανώνυμος!!
Ύστερον: Μετά την υπόδειξη του ανώνυμου στα σχόλια για την νεαρή Μαρία,από την Κύπρο, που πάσχει και κρύβει τη θλίψη και τον πόνο της, να μην πικράνει τη μαμά της, παρακαλώ προσευχηθείτε γι' αυτήν, πείτε ένα Κύριε ελέησον.. Η δύναμη της προσευχής δίνεται από τον π.Στέφανο στην ομιλία του:

H Aθήνα τη νύχτα

«Λυχνίας σβεσθείσης πάσα γυνή Λαΐς»
είπε ο κυνικός Διογένης, καταπίνοντας το πάθημά του, όταν αντί της όμορφης εταίρας της Κορίνθου, συνευρέθη με την κακάσχημη υπηρέτριά της!
Έτσι μοιάζει η Αθήνα μας, η κακοποιημένη από τα συμφέροντα των πολλών, την έλλειψη σχεδιασμού και πρόληψης δόμησης. Tην έλλειψη πράσινου και πάρκων, το καταχώνιασμα των ποταμών της, που θα μπορούσαν να προσφέρουν δροσιά και αναψυχή, στους κατοίκους όπως σε τόσες πρωτεύουσες της Γής.
Μόνο τη νύχτα, που ανάβουν τα φώτα ομορφαίνει.. Mόνο τη νύχτα, αποχτά κοσμοπολίτικο πρόσωπο, φτιασιδωμένο από φωτισμούς και επιγραφές νέον. Που καλύπτουν τη συναλλαγή των εργολάβων, παλιών και νεώτερων, την υποταγή των Υπουργείων και τεχνικών επιμελητηρίων, τη συνθηκολόγηση όσων έπρεπε να έχουν έννοια για την αισθητική και το μέτρο της πρωτεύουσας.Μόνο η νύχτα κρύβει τριτοκοσμικές σκηνές και εικόνες παζαριού αφρικής και ασίας που κάποιοι επέτρεψαν ή χειρότερα, αδυνατούν να χειριστούν. Αλλά η νύχτα βγάζει και εκείνα που παράλογα επιτρέπονται. Trafficking γυναικών και παιδιών για το οποίο κόπτονται την ημέρα όλοι, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, νομικά και ηθικά υπεύθυνοι για τον έλεγχο...

Η πικρή πραγματικότητα δεν αλλάζει και μοιάζει αποκαρδιωτική η εύκολη συνθηκολόγησή μας στην άνεση του καναπέ μας. Ίσως και εμείς όλοι να προτιμούμε τη "νύχτα", να κρύψουμε την ενοχή μας ως πολιτών, συνειδητοποιημένων, αγρίως φορολογουμένων και αγωνιζόμενων..
Ακούμε Αρλέτα, στο τραγούδι τα ήσυχα βράδυα, (στίχοι: Μαριανίνα Κριεζή,Μουσική: Λάκης Παπαδόπουλος)


Ύστερον: Σήμερα, 8 Ιουλίου,για τους λάτρεις της Jazz, στο Φεστιβάλ Υμηττού ο Manu Katché. Aφιερωμένο σε όλους και όλες το Number One.

Πετροκέρασα στα Κούκουρα, γλυκά στην πόλη

Tα πετροκέρασα του Ιουνίου, λαχταριστά και άγουρα ακόμα φάνταξαν πετράδια στα πράσινα κλαριά του δένδρου στα βουνά της Βοιωτίας. Στην αγ.Άννα ή αλλιώς Κούκουρα , ένα μικρό ορεινό χωριό κρυμμένο σε μια δασωμένη κόγχη του ελατοσκέπαστου Ελικώνα.

-Είχα ξεχάσει πόσο κοντά μπορεί να είναι ο Ελικώνας πράσινος και προσιτός.
-Eίχα ξεχάσει πόσο δίπλα είναι η Βοιωτία..
-Είχα ξεχάσει εντέλει ότι η Ελληνική Μυθολογία, οι νύμφες οι Μαινάδες και οι Σάτυροι τριγυρίζουν τα βουνά της Καδμείας, των Ωγυγίων Θηβών,

Aλλά είχα ξεχάσει βέβαια, τι ωραίο γλυκό μπορεί να κάνει κανείς με τα ανοιξιάτικα και καλοκαιρινά φρουτάκια. O κορβανάς του διαδικτύου βρίθει ιδεών και σπιτικών συνταγών. Για παράδειγμα, δείτε:
-Στο blog της Ασπρούλας υπάρχει συνταγή για πετροκέρασο γλυκό , μαρμελάδα κερασιού αλλά και γλυκό κουταλιού βερύκοκκο και οδηγίες φύλαξης.
-Στο Γαστροπληξ συνταγή βυσσινάδας αλλά το μαυροκέρασο εδώ κάνει τη διαφορά, στη συνταγή
-Στο Μa cuisine παγώνουν τις φράουλες
-Στο Νosy-Nostimies το σύκο κάνουν μαρμελάδα.
-Ενώ η Μικρή κουζίνα κάνει τα φρούτα τάρτες!

(Επειδή δεν βρίσκω κάτι σε ροδάκινο ιδού μια λίστα του BBCfood! Aλλά και ένα ενδιαφέρον βίντεο για cupcakes με επικάλυψη γλάσσου φρέσκου ροδάκινου).
Ακούμε δροσάτο, καλοκαιρινό, συνειρμικό αναμνήσεων, "το αγόρι μου" (ξέρετε, Βουγιουκλάκη,θέρος και.. ρίκο ρίκο ρίκοκο)!! Ύστερον: Την ερχόμενη Κυριακή 5/7 οι Encardia θα βγουν στους..δρόμους! 23ο Φεστιβάλ Υμηττού βέβαια!
-Στο ΝοsyNostimies υπάρχει και μαρμελάδα βερύκοκκο-ροδάκινο και μαρμελάδα μύρτιλλα (ή άλλα φρούτα του δάσους).
-Στο Οι δυό μας στην κουζίνα, φτιάχνουν ροδακινόπιτα
- Στο Life can be taste tasteful σερβίρεται βύσσινο γλυκό και βυσσινάδα!

@ Moυσικό άκουσμα , Τhe green leaves of summer, (the Brothers four).