Tu madre tiene bigote ! Στην πλ.Βικτωρίας

H εικόνα της γηραιάς κυρίας, στα χνάρια απελπισμένης εμμηνόπαυσης ώστε να εμφανίζει την όψη της "μαμάς" του τραγουδιού, να έχει ..μουστάκι, είναι πια ξεχασμένη. Πάντα υπάρχει λύση για τις "μαμάδες" που στην ορμονική τους ανισορροπία, βρίσκουν πλέον βοήθεια, ακόμα και από την κοσμετολογία. Τότε προς τι το θέμα και το διασκεδαστικό τούτο άσμα των Los Toreros Muertos;

Δεν ξέρω γιατί, αλλά στο μυαλό μου προκάλεσε συνειρμούς με την κατάσταση της πάλαι κραταιάς πλατείας του κέντρου, που πρόσφατα ο θάνατος Σεργιανόπουλου και η σύλληψη του φονιά του, έφεραν στο επίκεντρο, της πλ. Βικτωρίας.
Ανυπεράσπιστη και ξεχασμένη από όλους όσους πολιτεύονται και ξεχνάνε ότι η εκλογική τους περιφέρεια είναι περί την πλατεία, αυτή που φιλοξένησε το ιστορικό δεύτερο Γυμνάσιο-Λύκειο των Αθηνών και κατοικήθηκε από αστούς που διέπρεψαν.
Τόπος αναψυχής με πολλά κέντρα, ραντεβού στα χρόνια της εφηβείας μου, με χώμα και πραγματικό παρκάκι τότε, με συντριβάνι αργότερα και τέλος μετά τα ολυμπιακά έργα πλακοστρωμένη, η χαρά του αφρικανού μετανάστη, που απλώνει τα κλοπιράιτ προϊόντα του και του Πακιστανού πολυμαγαζάτορα στο πόδι.
Όταν ήλθαν οι Αλβανοί μετανάστες, κάθε Κυριακή το ραντεβού τους -ίσως είναι ακόμα- και το νυφοπάζαρό τους ήταν εκεί. Αλλά από πλατεία ..Τιράνων, σήμερα έχει καταντήσει πλατεία τυράννων.. Αν εγώ ως πολίτης, έστηνα πάνω στην πλατεία παραμάγαζο, πουλώντας ας πούμε τιράντες, είναι σίγουρο ότι θα με μάζευε τουλάχιστον η Δημοτική αστυνομία, στα πρώτα δέκα λεπτά. Πως όμως όλοι αυτοί οι ορατοί και "αόρατοι" διακινητές εμπορεύονται με άνεση στην πλατεία και δημιουργούν και αυτή την καθόλου γραφική, την εξαιρετικά απαξιωτική, εικόνα τριτοκοσμική, για πολιτισμένη, μάλιστα ευρωπαϊκή πρωτεύουσα; Ποιος δίνει το "σύρμα" ώστε σε τυχόν επεμβάσεις της δημοτικής αστυνομίας, ειδοποιημένης από απηυδησμένους κατοίκους, να τα μαζεύουν και να διαλύονται προσωρινά; Γιατί δεν γίνεται μια μεθοδευμένη εκκαθάριση με την συνεργασία όλων των αρχών.

Δεν είναι βέβαια μόνο η αισθητική που προπηλακίζεται εκεί. Είναι και οι "άφοβες" εν γνώσει των ΜΗ συνεπειών κανενός Νόμου,προπηλακισμοί και επιθέσεις σε ανύποπτους περαστικούς και μεταξύ τους. Είναι η αναίδεια, που έχει περάσει τα όρια της παλληκαριάς, που ενοχλεί τους περιοίκους. Eίναι η διαρκής όχληση, μια και δεν κατανοούν ότι το δικαίωμα του ενός, σταματά εκεί που αρχίζει το δικαίωμα του άλλου..
Αν απλά περπατήσεις στην πλατεία, θα ανακαλύψεις με πρώτη ματιά φάτσες που θα έπρεπε να απασχολήσουν το Αλλοδαπών και την ασφάλεια σίγουρα. Αν δεν θέλεις να κουραστείς πάρε θέση στου Φλόκα ή στα διπλανά Καφέ και μαζί με την απόλαυση του Freddo, κατόπτευσε εκ του ασφαλούς!

Τη θέση των Αλβανών οικογενειαρχών μεταναστών έχουν πάρει περίεργες φάτσες Αφγανών, Κούρδων, Ανατολικοευρωπαίων και Αφρικανών μεταναστών, με περίεργους συνδέσμους και εξίσου περίεργες συγκεντρώσεις. Πακιστανοί και "παιδιά από το Μπαγκλαντές" όπως λένε οι ίδιοι, έρχονται να βολτάρουν τρεις-τρεις, χωρίς να νοιάζονται αν έτσι πέσουν πάνω σε κάποιον που προχωρά αντίθετα! Σαρικοφόροι κάτι σαν γκουρού, πλησιάζουν τα πηγαδάκια και ίσως καλύπτουν την πνευματική καθοδήγηση του πλήθους. Περίεργοι και "απαρατήρητοι" Έλληνες με τηλέφωνο κολλημένο στο αυτί, κρατούν την μπαγκέτα της κίνησης και της διακίνησης, Κύριος οίδεν ποιών προϊόντων. Μαζί με τους Κινέζους, οι Πακιστανοί εξαπλώνονται και σε μαγαζιά, από κουρεία έως χρυσοχοεία στην περιοχή και αναρωτιέμαι, όταν το Εμπορικό Επιμελητήριο ζητά εγγυητική επιστολή 50.οοο.-ΕΥΡΩ για την άδεια λειτουργίας από αλλοδαπό, αυτοί, οι φτωχοδιάβολοι, πως κατάφεραν και λειτουργούν επιχειρήσεις, παραβιάζοντας-ανταγωνιστικά- ακόμα και τα ωράρια λειτουργίας καταστήματος;

Ας αφουγκραστεί επιτέλους κάποιος, τους Έλληνες επιχειρηματίες που και δημοτικά τέλη καταβάλουν και φόρους, εκείνους που βλέπουν την πελατεία τους να συρρικνώνεται και που αναγκάζονται καθημερινά να διεκδικούν την ασφάλεια και την ησυχία τους. Ας αφουγκραστεί και τους τελευταίους των Μοϊκανών, Έλληνες κατοίκους που αγαπούν την πλατεία τους, την πόλη τους και το κέντρο της.
Τα τελευταία είκοσι χρόνια διάβασα κάπου, έφθασε αισίως από 4,5% στο 17,5% στο σύνολο του πληθυσμού η παρουσία ανεξέλεγκτων μεταναστών.Αυτών που ίσως συχνάζουν και στην πλ.Βικτωρίας. Σε αντίθεση με τον ευρωπαϊκό δείκτη που από 9% έφτασε μόλις στο 10% . Αν λοιπόν εκεί, στο ιστορικό κέντρο, δεν μπορούν να ελεγχθούν, από τις αρμόδιες αρχές κάποιοι, τότε, βεβαιώνομαι, πουθενά..
άκουσμα: Tu madre tiene bicotte



-Πηγή έμπνευσης το fotolog

Kύπρος - Θυμάσαι;

ANemos: Θυμάσαι;

Σαγκρία για δύο

Άργησα να φουρνίσω τις προάλλες τα γεμιστά μου και σίγουρα ο πεινασμένος συζυγάτος μου θα είχε δίκιο να τσιμπολογήσει και να γκρινιάξει! Είπα λοιπόν η ..ευφυής να τον υποδεχτώ με κάτι δροσερό - και το άρωμά μου βεβαίως!- κάτι τελοσπάντων για να κερδίσω χρόνο και να μελώσουν στο φούρνο τα γεμιστά.
Στο ψυγείο είχα κρασί Μαρσάλα και φρούτα και μμμ τότε σκέφθηκα μια σαγκρία light, να μην μας κουδουνίσει και το κεφάλι! Χρησιμοποίησα
-μια μεγάλη συσκευασία χυμό ribenna, (δυστυχώς από την αγορά,έχει εξαφανιστεί το φραγκοστάφυλο),
-μισό ποτήρι νερού από το γνωστό κρασί,
-κεράσια κομμένα στα δυό, βερύκοκκα επίσης και κομμάτια μήλου, θα μπορούσα και καρπούζι,
-μιά φούντα φρέσκο δυόσμο.
Τα άφησα παγωμένα στο ψυγείο μέχρι τη στιγμή που ήλθε ο καλός μου. Τάκου-τάκου και εγώ, στράγγιξα τα φρούτα σε ένα μπωλ, τα περίχυσα με μια κουταλιά μέλι και έτσι είχα και επιδόρπιο φοβερή αρωματική φρουτοσαλάτα.
Τον υποδέχτηκα με την σαγκρία σερβιρισμένη σε ποτήρια με πάγο και πονηριά στο μάτι! Εκείνος αναστέναξε, ανέπνευσε βαθιά, (όχι το άρωμά μου βρέ, άρλεκιν θα γράψουμε;), το άρωμα του φούρνου και με κύτταξε με νόημα! Πάλι στις πέντε θα φάμε σήμερα!
Σημείωσιςςς:
1)Συνήθως τρώμε γύρω στις τέσσερες!
2) Η σαγκρία δεν ήταν για δύο ποτηράκια, ήταν για δυο και τρία και έξη αν θυμάμαι καλώς!
3)Το τάκου - τάκου, συνειρμός, είναι από παλιό τραγούδι της Βέμπο, (τάκου-τάκου ο αργαλειός μου, τάκου και έρχεται ο καλός μου..), που τραγούδαγε η μάνα μου, όχι βεβαίως εγώ!
4) Τα γεμιστά τα φάγαμε κρύα το βράδυ, γιατί μετά που στραγγίξαμε τη σαγκρία, πέσαμε στο κρεββάτι.., ροχαλίζοντας βαρειά...
5)Όχι, τα παιδιά έλειπαν, διακοπές!

(H.f.L.)

Nυφικά για Nύφες και ..νυφίτσες!

Γάμος στην Αθήνα, ήταν το θέμα στο προηγούμενο post, όπου μας απασχόλησε περισσότερο η δεξίωση και τα συναφή. Πήγαμε δηλαδή στα..πουρνάρια -η παροιμία το λέει- και δεν θίξαμε τα πιο ουσιαστικά, όπως ο ίδιος ο γάμος, τα έξοδα, τα ρούχα, οι μπομπονιέρες οι στολισμοί και όλα εκείνα τα ματαιόδοξα, που ο καταναλωτισμός μας, μας ωθεί.
Όνειρο κάθε νύφης είναι το νυφικό βέβαια, μακρύ, κοντό, αποκαλυπτικό, σεμνό, παραμυθένιο σαν το φόρεμα μιας πριγκίπισσας, για να ζήσει το απόλυτο παραμύθι δίπλα στον πρίγκηπα της και να αποθεωθεί από το λαό της, συγνώμη από τους καλεσμένους της.
Ο Μanolo είναι η αιτία των απο/ανα-καλύψεων! Ο συμπαθής επώνυμος blogger ανάφερε την περίπτωση της νύφης στην Ιταλική Ριβιέρα, που ξαφνικά, την ώρα του μυστηρίου, άρχισε να χάνει κομμάτι κομμάτι το πανάκριβο νυφικό της, έργο γνωστού -άλλου-σχεδιαστή!
Πράγματι σχεδόν γυμνή έμεινε στο αλτάρι η έντρομη νύφη που εμπιστεύθηκε την υψηλή ραπτική όπως γράφει η βρετανική Τelegraph! Λέτε να του έκανε παζάρια στο χρήμα ή στο χρόνο παράδοσης και ο μόδιστρος εκδικήθηκε με τη βελόνα του, αφήνοντας ακάλυπτα τα νώτα της;

Γιατί λοιπόν να προτιμήσει κανείς ακριβότερο αφού υπάρχουν και οι εκπλήξεις ! Η αγορά βρίθει ιδεών και εμπορευμάτων.Βέβαια θυμάμαι ότι το δικό μου νυφικό το έραψα αγοράζοντας ένα ακριβό ύφασμα, ώστε να είναι απλό, χωρίς φιοριτούρες, γιατί στην αγορά τότε κυκλοφορούσαν πομπώδη ηλίθια σχέδια, όσο για πέπλα αφείστε καλύτερα..

Τη λύση όμως για αυτό το καλόγουστο-φωτογραφία δεξιά- εκ πρώτης όψεως νυφικό, για το οποίο μάλιστα βραβεύτηκε η δημιουργός του,Katrina Chalifoux, δεν μπορεί κανείς να φανταστεί! Υλικό όχι ύφασμα, αλλά κοινό χαρτί τουαλέτας!!! Μάλιστα σωστά διαβάζουμε, χαρτί ευτελές, του.. κ@#@$!
Cheap and chic ήταν το σύνθημα του διαγωνισμού στον οποίο έλαβαν μέρος και άλλες κυρίες όλες, δημιουργοί, εξ ηλικίας κρίνοντας, έμπειρες στο νόημα της τελετής! H σελίδα παραπομπής πιο πάνω, υποδεικνύει και άλλα κόλπα, ώστε να περιορίσει κανείς τα έξοδα του γάμου, αλλά όχι και τις προσδοκίες για το γεγονός.
Ο γάμος πράγματι,ως τελετή και οργάνωση, έχει τη δική του ετικέτα και να ένας ενδιαφέρων οδηγός από το Α ως το Ω μάλλον από το A-Z, πάλι από την Telegraph, για νύφες που έχουν επίγνωση του σημαντικού γεγονότος, αλλά και για ..νυφίτσες!

Στις χαρές σας οι ανύπανδροι/νδρες!

΄Υστερον: Μιά ενδιαφέρουσα ανάρτηση εδώ, επίκαιρη και σχετική με το θέμα μας, μια και τα νυφικά ουδόλως σεμνύνονται τελευταίως, από τον κ.Χρ.Γιανναρά.

- Aπό τα απρόοπτα και ανεπιθύμητα σε γαμήλια τελετή, το domino τελικής πτώσης στο παρακάτω video, από το γάμο του Keith! Ευτυχώς που η νύφη, δεν φορούσε χάρτινα!!!
Ύστερον Προηγούμενες αναφορές σε γάμους και χαρές εδώ-July morning και στα Στεφανώματα..

July Morning, ή μετά το γάμο

Xαρισμένο στους παλιούς για να θυμούνται τους Uriah Heep και στους νεώτερους, για την προσέγγιση των ακουσμάτων, το ομότιτλο τραγούδι! Aκόμα και στην πιο soft version λόγω ηλικίας!
Ένα δευτεριάτικο πρωϊνό του Ιουλίου σήμερα, ανάμεσα σε χαλαρή απομάκρυνση εκ του κλεινού Άστεως και στην επόμενη, την πιο απαιτητική, των διακοπών! Γάμος ήταν η αιτία της καθυστέρησης της επίσημης έναρξης!
Ο Γιάννης και η Νάγια, διάλεξαν το καλοκαίρι να επισημοποιήσουν την σχέση τους, σε μιαν όμορφη εκκλησία στου Παπάγου, την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού. Στο παρκάκι πιο κάτω, μέρος της νεώτερης ελληνικής ιστορίας με στίγμα τα μνήματα των εξ(6) νεκρών στο Γουδί, που κατηγορήθηκαν και εκτελέστηκαν ως υπεύθυνοι της μικρασιατικής καταστροφής.
Τα παιδιά λοιπόν, σίγουρα δεν ήξεραν αυτήν τη λεπτομέρεια, διάλεξαν αυτήν την άνετη εκκλησία στο πράσινο και έδωσαν με μάρτυρες όλους εμάς όρκους πίστης και αφοσίωσης στη χαρά και στον πόνο, σαν σύζυγοι, ομόζυγοι στον αόρατο ζυγό της συμβίωσης και της ανάπτυξης οικογένειας. Εκ βαθέων τους συνοδεύουν οι ευχές μας!
Στη γνωστή επακολούθηση, τη γαμήλια δεξίωση σε ένα από τα χτήματα της Βαρυμπόμπης, είχαμε τη χαρά να τους ευχηθούμε με ένα ποτήρι κρασί και ένα πιάτο από τον πλούσιο μπουφέ.Έχω ξανασχολιάσει το θέμα "γάμος στην Αθήνα", με πιο γλαφυρή και λαογραφική συνάμα προσέγγιση, αλλά τώρα θα θίξω μιαν άλλη πλευρά.
Στις ροτόντες και στα "πηγαδάκια" συζητήσεων, του δροσερού κήπου, συναντήθηκαν σόγια,που όπως συμβαίνει πάντα, έχουν να ειδωθούν από το τελευταίο οικογενειακό γεγονός! Συμπαθείς γνωστοί και άγνωστοι,που δεν τους φέρνει πάντα η ίδια ιδιότητα στο πλάι των νεονύμφων και των γονιών τους. Διάφοροι και αδιάφοροι, γελαστοί ή κατσουφιασμένοι καλεσμένοι. Όσο για τους τελευταίους, είναι να απορείς προς τι; Τους κάλεσαν με το ζόρι; Τους έβαλαν παρά προσδοκίαν σε λάθος τραπέζι; Τσακώθηκαν τελευταία στιγμή με την πεθερά τους; Τρακάρησαν στο παρκάρισμα;
Τούτη τη φορά είχα να λύσω το γρίφο με ένα βαρύ και κατσουφιασμένο ζευγάρι, που ήλθε μάλλον με καθυστέρηση στο τραπέζι. Αλλά τι να κάνω, η ..anteportas, δεν μπορώ να συνυπάρχω με κατσούφηδες και γκρινιάρηδες! Ετσι έβαλα σκοπό να τους κάνω να..χαμογελάσουν! Οποία η έκπληξη, όταν επιτέλους αφέθηκαν στην παρέα και τη συζήτηση! ΄Ηταν οι δημιουργοί του πρώτου κρασιού που σερβιρίστηκε, ενός Sauvignon blanc πολύ αρωματικού και φρέσκου! Ε, η συνέχεια της συζήτησης ήταν άκρως ενδιαφέρουσα, μιλώντας για κρασί, εδάφη, υψόμετρα εμπορική ανταγωνιστικότητα με τα φθηνότερα χιλιανά, νοτιοαφρικάνικα κλπ.
Να τι κάνει η χαλαρή μας διάθεση και ένας γάμος, των παιδιών ενός φιλικού ζευγαριού,Ιούλιο μήνα!
Από τη σειρά Herman, η σχετική γελοιογραφία του Jim Unger, δανεική από τη Υahoo!
To πολυπαιγμένο μας Sympathy-Rare Birds, μια ακόμα φορά:

Οι μοιραίοι

Η οικονομική μας κατάσταση απεικονίζεται με αυτή τη δανεική φωτογραφία. Η ευμάρεια της εποχής και οι ψευδαισθήσεις των απλών ανθρώπων που νομίζουν ότι ζουν σε κράτος δικαίου και απολαβής, ενώ τρέχουν ξυπόλυτοι στα αγκάθια, δεν θα μπορούσε να συμβολιστεί καλύτερα...
Ο ίδιος υπουργός των Οικονομικών, δεν ήταν που το 2005 είπε ότι πρέπει οι μισθοί να αυξηθούν ώστε να συμβαδίζουν με τους υπόλοιπους στην Ευρώπη; Τόση δύναμη είχε, ο μη πολύ απέχων της δίμετρης τελευταίας κατοικίας Γκαργκάνας, ώστε να επιβάλλει την απληστία των τραπεζιτών;
Γνωρίζουμε, κατανοούμε, ότι με την πλάτη στον τοίχο ο Πρωθυπουργός προσπαθεί να επιβάλλει την επανίδρυση κράτους, αλλά πλέον και αυτό αρχίζει να τίθεται σε αμφισβήτηση. Πρώτα από όλους, από τους ίδιους τους ψηφοφόρους του, που και τα πάνδεινα υπέστησαν από τις έγχρωμες κλαδικές και που απογοητευμένοι δεν βλέπουν να ευοδώνεται καμιά τους θυσία..
Έπειτα από όλους συλλήβδην του πολίτες που απροστάτευτοι, στην εμπορική απληστία όλων, εύκολος στόχος εκείνων που ατιμώρητοι, καταληστεύουν δημόσιο και άλλο χρήμα, είναι το ίδιο απογοητευμένοι...
Ποιόν άραγε να εμπιστευθεί σήμερα άλλωστε κανείς.. Τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που μόνο λίγο πριν τις θορυβώδεις αποκαλύψεις διαφθοράς και εξωνησμού, θέτει εκτός κινήματος τον πρώην αρχηγό του, υπό τις διαταγές και εντολές του οποίου ενήργησε και ο ίδιος, από θώκο εξουσίας; Που ως σουπία, απλώνει το μελάνι της σύγχισης για το ποιος αδικοπράγησε και ποιος πρέπει να τιμωρηθεί;
Την επικεφαλής του άλλου, τυπολατρικού επομένως όχι αποτελεσματικού, αρχαίου κόμματος; Τον νεαρό υποκατάστατο, της λογικής "αριστεροί στην ιδεολογία δεξιοί στην τσέπη";
Τον ..Πρόεδρο της Συνόδου της εκκλησίας της Ελλάδος; Που Αρχιεπίσκοπος πήγε στο Φανάρι και επέστρεψε..Πρόεδρος, πρώτος μεταξύ ίσων και με τα νώτα του γυρισμένα, σεμνά και ταπεινά, στο χριστεπώνυμο πλήρωμα;
Τους ..μοιραίους, δειλούς και άβουλους αντάμα; Των εργαζομένων τους εκπροσώπους, τους συνδικαλιστές εννοώ..

Ζητείται ταγός, κύριοι, ε π ε ι γ ό ν τ ω ς και άκρη στον απέραντο βάλτο της άλλοτε κραταιάς χώρας μας..Ζητείται ακόμα ελπίς, εντός μας, γιατί δεν υπάρχει από κανέναν γύρω μας..

-H φωτογραφία είναι από το μοντάζ του resquin από την Βαρκελώνη. Φιλοξενείται στην σελίδα worth1000.com

-Μια και μιλούμε για τέχνη, δείτε τις εκδηλώσεις από το Φεστιβάλ Υμηττού και βέβαια Αθηνών και Επιδαύρου. Μια ματά στα πολιτιστικά του Ηριδανός

-Ακούμε Θεοδωράκη-Οι μοιραίοι, σε στίχους Βάρναλη.
Μετά από δεύτερη σκέψη λέω να ακούσουμε μια Eλληνίδα με κλίση στην Jazz την Athena Andreadi, εισαγωγής βέβαια που μπορείτε αύριο να την απολαύσετε στου Παπάγου.