Mάρτης Λιοπυράρης και ανθελληνικός..

Καλό μήνα Μάρτη, καλή άνοιξη και ας ελπίσουμε να μη δούμε ξαφνικά χιόνια όπως παλιά! Λιοπυράρης ο Μάρτης αναμένεται, όχι.."καρβουνιάρης" και άσχημα τα μαντάτα, μια και το νερό που θα θέλαμε δεν αποταμιεύτηκε επαρκώς.


Ένα ωραίο βίντεο να μας ανεβάσει το ηθικό και να μας διδάξει, συναπάντησα στο blog ΦΙΟΡΟ. Mόνο τυφλοί και εθελότυφλοι δεν θα βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Τα άλλα θέματα είναι για να μας βάλουν σε σκέψεις και περίσκεψη.

Ιδού το χαρτονόμισμα των Σκοπίων(ευχαριστώ α.Αγγελική), που δείχνει τι σκοπούν, τι ακριβώς σκέπτονται οι "καλοί γείτονες" που κόπτονται για την ιστορική αλήθεια χωρίς αλυτρωτισμούς..

Στη συνέχεια ο Spyros 100 θίγει ένα άλλο ακανθώδες θέμα, εκείνο της τσαμουριάς και δίνει κάποιες πληροφορίες πολύτιμες. Ας ενημερωθούμε με ψυχραιμία. Ενδιαφέρον έχει και ο χάρτης που παρουσιάζει με τις βλέψεις των συνεργατών των ΝΑΖΙ τσάμηδων..Mια καλή σελίδα επίσης για προβληματισμό είναι η πολιτική ανάλυση Eμ.Σαρίδη, στο Berlin-Athen.

Tην αγάπη μου για τον Αίσωπο την γνωρίζετε οι παροικούντες. Θα σας διηγηθώ λοιπόν μιαν ιστορία του. Για ένα φίδι.. Που βρέθηκε χειμώνα καιρό χωρίς να έχει φωλιάσει να περιμένει την άνοιξη. Κρύωνε πάνω στο χιόνι και σερνάμενο,μισοπεθαμένο, έφτασε στην τρύπα του λαγού.
-Έλεος ψιθύρισε, κάντε μου λίγο χώρο να ζεσταθώ λιγάκι, να συνέλθω και δεν θα σας ενοχλήσω.
Η λαγούδαινα ξίνισε τα μούτρα της σαν όλες τις λαγούδαινες του κόσμου στον απρόσκλητο και επίφοβο επισκέπτη. Ο λαγός όμως, πολυταξιδεμένος καθώς ήταν, που είχε δει πολλά και είχε "ανοιχτό" μυαλό, λυπήθηκε το φίδι. Είπε στη λαγούδαινα να μαζέψει τα λαγουδάκια γύρω της και έκανε χώρο για τον ταλαιπωρημένο ικέτη..
Το φίδι σαν ζεστάθηκε και συνήλθε, θυμήθηκε τη φύση του, τεντώθηκε, έσπρωξε στην άκρη τα φοβισμένα λαγουδάκια, τυλίχτηκε γύρω απ' τον λαγό και άρχισε να τον σφίγγει.
-Εεε κουμπάρε, τι κάνεις φώναξε ξέπνοα εκείνος, σήκω και φύγε αμέσως απ τη φωλιά μου
-Αυτό να το σκεφτόσουνα πριν μ' αφήσεις να μπώ, είπε εκείνο, αν θέλεις τώρα, μπορεί να φύγεις εσύ!

Αφιερωμένη εξαιρετικά η ιστοριούλα, σε όλους εκείνους τους ενδοτικούς έλληνες (με μικρό Ε) πολιτικούς, που έφτασαν τη χώρα στο παρα πέντε. Μόνο αν αλλάξει γνώμη ο Θεός και βάλει το χέρι του ο Αι-Δημήτρης, Έλλην Μακεδών και αγ.Κοσμάς ο Αιτωλός....
Επειδή υπάρχουν και οι φρόνιμοι όφεις, να μια άλλη ιστοριούλα του Αισώπου επίσης πολύ δικακτική..

Με λόγια δικά μου:Eνα φίδι που το πάτησαν πολλοί παραπονέθηκε στον Δία. Εκείνος τότε του είπε, "Εάν εδάγκωνες τον πρώτο που σε πάτησε, κανείς άλλος δεν θα το επιχειρούσε".. Ο λόγος δηλοί ότι αυτοί που αντιστέκονται στους πρώτους, γίνονται φοβεροί για τους άλλους, που τους υπολογίζουν...

Yστερον: Οφείλω να αναρτήσω το σχόλιο της φίλης α.Αγγελικής από όπου έχω την εικόνα του χαρτονομίσματος. Το θεωρεί παλαιά ιστορία και ίσως φτιαχτή, είτε από τους Σκοπιανούς, είτε από θερμοκέφαλους ελληναράδες:"Κυκλοφορεί πολλή προβοκάτσια ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ στο internet, που βέβαια προκαλεί προβοκάτσια και από «τους άλλους» (όχι ότι δεν θα την έκαναν από μόνοι τους βέβαια)".
Δεν ξέρω ΑΝ και τίνος προβοκάτσια είναι το συγκεκριμένο «χαρτονόμισμα». Ομως δεν υπάρχει αγαπητή φίλη καπνός χωρίς φωτιά, που λέει και η παροιμία..

March ..ολοταχώς

«Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυράρης».


Μάρτη βάλατε; Την στριφτή δίχρωμη κλωστή, λευκή κόκκινη, στο χέρι, να μην μαυρίσετε! Αν και όλοι προτιμούν το Μάρτη βροχερό και παλουκοκάφτη και όχι λιόπυρο. Έθιμο λοιπόν παλιό στα μέρη μας, όπως και σε άλλα μέρη στο βαλκανικό χώρο (Martenitsaστη Βουλγαρία ή Mărţişor στη Ρουμανία ) η κλωστή στο χέρι. Στα τέλη του μηνός τον βγάζαμε το Μάρτη και τον κρεμάγαμε σε κλαράκι, να το βρουν τα χελιδόνια που χτίζουν τη φωλιά τους.
Το έθιμο της χελιδόνας όμως, όπως το συνηθίζουν στην Κρήτη ή αλλού, όπως αναφέρει και ο
Panosz δεν θυμάμαι να συνηθιζόταν στη Σπάρτη ή τον Πύργο που μεγάλωσα. Το βρίσκω όμορφο και αξίζει να αναβιώσει, ακόμα και στα άστεα που δεν θυμούνται τι είναι χελιδόνι πιά!
Πως να σταθούν τα χαρακτηριστικά και όμορφα αυτά πουλάκια στην Αθήνα με τις τόσες οχλήσεις και το κυνηγητό της μόλυνσης. Χθες τσάκωσα τον κηπουρό του γκαζόν σε μια από τις πολυκατοικίες απέναντι από το Μέγαρο, να σκορπίζει με τη φούχτα του , τα μπλε κουκιά από λίπασμα που μούλιαζε σε έναν κουβά. Αρκέστηκε να με κυττάξει με απορία όταν του είπα ότι ίσως είναι η αιτία που εξαφανίστηκαν και τα σπουργίτια από τη γειτονιά..

Συνταιριασμένα με την ιδέα της Άνοιξης τα χελιδόνια, χαρακτηριστικό εικόνισμα στα δικά μας αναγνωστικά του δημοτικού και παιδικό μας γοργό τραγούδι, έχουν σφραγίσει και τα άλλα τραγούδια μας, που μιλούν για την πραγματική ή μιαν ιδεατή Άνοιξη. "Ένα το χελιδόνι" και το γνωστό "Αχ χελιδόνι μου". Aκόμα και τους μύθουςμας, (του Αισώπου)
και τα παραμύθια μας:
Μια φορά και έναν καιρό, η χελιδόνα μαζί με τα τρία χελιδονάκια της προσπαθούσε να σωθεί από τ' αρπακτικά και βρέθηκε στην άκρη ενός γκρεμού. Το πρώτο παιδί της άρχισε να παρακαλάει:
- Μαμά, μετέφερέ με και πάντα θα σ' αγαπώ!
- Λες ψέματα, είπε η χελιδόνα και το έριξε στο γκρεμό.
- Μαμά, μετέφερέ με και κάποτε θα σε σώσω κι 'γω! είπε το δεύτερο παιδί.
- Λες ψέματα, είπε η χελιδόνα και το έσπρωξε στο κενό.
Το τρίτο χελιδονάκι είπε:
- Μαμά, σώσε με και όταν θα μεγαλώσω κι 'γω θα σώσω τα παιδιά μου!
- Λες την αλήθεια, είπε η χελιδόνα και έσωσε το παιδί της.

Τώρα άλλα τραγουδάκια με τα παιχνίδια του καιρού φαίνονται άκαιρα, όπως το χαριτωμένο παιδικό
March comes in like a lion, like a lion, like a lion
March comes in like a lion and goes out like a lamb.

March comes in with a great big wind,
Great big wind, great big wind.
March comes in with a great big wind,
And goes out with a breeze.

Εκτός και αν η αρχή γίνει τέλος!

Καλό μήνα συνεπώς, ετοιμαζόμαστε για την Άνοιξη, μια από τα ίδια δηλαδή.

Όσα στη Κρήτη έρχονται, χιλιάδες χελιδόνια,
τόσα και 'γω σας εύχομαι, ευτυχισμένα χρόνια.

Η φωτογραφία από τη wikipedia.
Αντί για ένα άλλο march ή pasodoble, ένα τραγούδι της Aquilera, El beso del final.
O φίλος μας ο Domingo μίλησε πρώτος για χελιδόνια!