Pentecost και κόστος τόσες ζωές σήμερα, της Πεντηκοστής

Σήμερα μέρα της Πεντηκοστής! Σήμερα, διάλεξα να λειτουργηθώ σε μιαν εκκλησιά, όπου ο νέος παπάς -ανοιχτό μυαλό- είναι blogger, με λογοτεχνίζουσα αξιόλογη σελίδα και συναπάντησα εκεί δυο ακόμα bloggers, που τυχαίνει να γνωρίζω. Θυμήθηκα την αναφορά blogger-ικής, κατά.. Χοιροβοσκό, θ. Λειτουργίας, τότε που μετριόμαστε ακόμα περίπου με τα δάχτυλα! Έτσι μετά τον e-Lawer και τον e-doctor έχουμε και τον παπά μας! Τον άκουσα μάλιστα να μνημονεύει την άμοιρη Αμαλία, την blogger που χάσαμε πρόσφατα..

Επτά εβδομάδες μετά την ημέρα του Πάσχα, η Πεντηκοστή, σε χρόνο που θεωρείται σαν ένα και που σε όλες τις ακολουθίες των ημερών δεν γονατίζαμε, όπως δεν γονατίζουμε στην Αναστάσιμη ακολουθία κάθε Κυριακής. Σήμερα λοιπόν, μετά τη λειτουργία, στον "εσπερινό της γονατιστής", ευλογείται η πρώτη μετά το Πάσχα γονυκλισία, εξ ου και η μεγάλη γιορτή λέγεται και "της Γονατιστής". Μιά μέρα μετά το μέγα Ψυχοσάββατο, του "ροσαλιού το Σάββατο" που "να πάει και να μην έρθει", οι ψυχές, που ήταν κατά τη θρησκευτική παράδοση κοντά μας, γυρνάνε στη θέση τους, στον άλλο κόσμο..
Έγραψε στίχους ο Κ.Χ.Μύρης και τραγούδησε ο Νίκος Ξυλούρης, σε μουσική Γ.Μαρκόπουλου, που ακούμε

Τη μέρα της Πεντηκοστής,
τη νύχτα της γονατιστής
πάν' οι ψυχές και κάθονται
βουβές στα περιβόλια.
Τρυπώνουν στις κρυφές γωνιές
μαζί με τις αράχνες
και μας κοιτούν αμίλητες
αθώρητες και μόνες.

Πάντα νοιώθω αυτό το σφίξιμο στην καρδιά , κάθε φορά τέτοια μέρα, από τότε που έχασα τους πολύ δικούς μου, τη μάνα και τον πατέρα μου δηλαδή και τη μεγάλη μου ξαδέρφη.. ..
Το ίδιο σφίξιμο νοιώθω και τώρα, που στα δελτία ειδήσεων ακούω για τον άδικο χαμό τόσων νέων σε μια εκδρομή που οργανώθηκε με χαρά και κατέληξε σε τραγωδία, μέρα σημαδιακή, στου Λούσιου τα νερά..
Μακάρι ο Θεός να δώσει δύναμη στους δικούς τους να ξεπεράσουν τον άδικο και ξαφνικό θάνατό τους.
"..Ξαφνικά θα αρρωστήσω και ξαφνικά θα πεθάνω.
Και μετά...ξαφνικά, θα πεθάνετε και σεις.
Αν όχι πριν από μένα.
Σε 100 χρόνια δεν θα υπάρχει κανένας από μας!",
λέει σε ένα πολύ καλό του ποστ ο φίλος μας ο Αραχτός και -καθόλου-Light!

Από την ανοιχτή μπαλκονόπορτα μπαίνει γλυκειά ευωδιά. Μύρισε γιασεμί και ανθισμένο μπουγαρίνι! Αναστήθηκε η ψυχή!

Θέλω να σας συστήσω ένα νέο, ενδιαφέρον blog, ολια κι ολα, της εκλεκτής ηθοποιού Ολιας Λαζαρίδου, με την αισθαντική φωνή. Αξίζει να της ευχηθείτε το "καλώς όρισε"!

Το τραγούδι Μυρίζει ο κόσμος γιασεμί-Χατζιδάκις, διαδέχεται το "μέρα Πεντηκοστής"!

Mayday, mayday: Καλό Μάη μήνα!

Το ελληνικό μαγιάτικο στεφάνι, σύμφωνα με τη λαογραφική καταγραφή, (Αικ.Καμηλάρη) ,

"κατασκευαζόταν με βέργα από ευλύγιστο και ανθεκτικό ξύλο κλήματος ή άλλο και στολιζόταν με λουλούδια και κλαδάκια καρποφόρων δέντρων, όπως η αμυγδαλιά, η συκιά και η ροδιά. Ακόμα, το διακοσμούσαν με στάχυα από σιτάρι και κριθάρι, με κρεμμύδι αλλά και σκόρδο για το μάτι. Η χρησιμοποίηση πρασινάδας και όχι τόσο λουλουδιών με σκοπό τη μετάδοση της γονιμότητάς τους ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των μαγιάτικων συνηθειών. Στον αγροτικό χώρο, μάλιστα, δε θεωρείτο απαραίτητο το πλέξιμο στεφανιών. Αρκούσε η τοποθέτηση πάνω από την πόρτα του σπιτιού μιας δέσμης από χλωρά κλαδιά ελιάς, συκιάς, νερατζιάς, πορτοκαλιάς και άλλα μαζί με λουλούδια. Απαραίτητη ήταν, επίσης, η ύπαρξη μεταξύ τους φυτών αποτρεπτικών… του κακού, όπως είναι η τσουκνίδα, το σκόρδο και άλλα".
Στα καθ' ημάς, η μάνα μου έβαζε οπωσδήποτε στάχυ και φρέσκο κρεμμύδι σαν πρασινάδα, άγριες μαργαρίτες και πασχαλιά, ρόδα και λουλούδι καυκαλήθρας, άγρια και ήμερα μαζί δηλαδή και ένα άγριο αγγιναράκι αν θυμάμαι καλά! Απλό κλαδί για το καλό ή και καθόλου, έβαζαν τα σπίτια που είχαν πένθος. Ήταν συνήθεια όπως και την Καθαρά Δευτέρα, το πικ νικ , το φαγητό στην εξοχή, όπου κόβαμε τη λαμπριάτικη κουλούρα που φυλασσόταν επί τούτου, ακόμα και ξερή και την τρώγαμε μουσκεμένη, δεν θυμάμαι όμως γιατί.. Μας ξύπναγε με ένα τραγουδάκι κάπως σαν "Μας ήρθε ο Μάης, φωτολουσμένος.."

Πάνω σε αυτήν την περιγραφή βασίζονται και οι οδηγίες για το πλέξιμο ενός τέτοιου στεφανιού, από την πολύξερη Ματιά!
"Μεσ'στου Μαγιού τις μυρωδιές", από πολύ παλιά, όταν το μήνα θαργηλίωνα κρεμούσαν τις ειρεσιώνες πάνω από τις πόρτες, το έκαναν για καλή τύχη και γονιμότητα των χωραφιών το χρόνο που ερχόταν. Εκεί έμεναν, μέχρι μια νέα ειρεσιώνη, ένα νέο κλαδί, συνήθως ελιάς ή δάφνης με πορφυρές κορδέλες μαλλιού, αντικαταστήσει τα περσινά και ξεραμένα. Η ειρεσιώνη είναι πιθανόν να πήρε το όνομά της από το μαλλί "είρος", που έπαιρναν από το ιερό ζώο. Για τους αρχαίους Έλληνες αποτελούσε σύμβολο ευφορίας και γονιμότητας. Το ξερό κλαδί καιγόταν πριν αντικατασταθεί, όπως κάνουμε και με τα σύγχρονα στεφάνια της Πρωτομαγιάς, στις φωτιές του Αγιαννιού, το καλοκαίρι..

Tα λουλούδια του Μαγιού βέβαια σήμερα, δεν αποτελούν, ίσως, τίποτα περισσότερο από μια όμορφη και μυρωδάτη σύνθεση -(ευχαριστώ Artois)-, χωρίς να παραπέμπουν σε συσχετισμούς καλής τύχης, ευφορίας, ευτυχίας και υγείας.



Μεσ' στις προλήψεις και τούτος ο μήνας: «Το Μάη μήτε δέντρο να φυτέψεις, μήτε παιδί να παντρέψεις», λέει ο λαός και το παλιό μας post.
Aφορμή για τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις που έφτιαξαν την πιο πάνω παροιμία, είναι η συνήχηση των λέξεων μάγια και μαγεία, καθώς και της λέξης Μάης ..
Επίσης στον "καταραμένο τόπο Μάη μήνα βρέχει" (πού είπαμε ότι έκανε πλημμύρες χθές;) Αλλά και "Ο Μάης θέλει τα νερά κι ο θεριστής το ξύδι " κι ο "Μάης θέλει τ'Άνθη και Απρίλης τη δροσιά"! Aν και τά ρόδα λογίζονται λουλούδι του Μαγιού, όμως διεθνές σύμβολο του Μάη είναι το Lilly of the Valley και πέτρα ημιπολύτιμη το σμαράγδι
Όλες στην ηλικία μου το χορέψαμε στο σχολειό
Μεσ ' του Μαγιού τις μυρωδιές, τα κόκκινα κεράσια
για δες τε πως χορεύουνε της Κρήτης τα κοράσια..

και τραγουδήσαμε
«Ο Μάιος μας έφτασε εμπρός βήμα ταχύ
να τον προϋπαντήσουμε παιδιά στην εξοχή,
Λουλούδια ας διαλέξουμε και ρόδα και κρίνα
Στεφάνι να πλέξουμε του Μάη μ' εκείνα,
Του Μάη που σήμερα γιορτάζει στη γή (δις)
Η θάλασσα γίνεται καθρέφτης και πάλι..» (ουπς, δεν θυμάμαι παρακάτω ..κάποιος να βοηθήσει!)

Ακούμε Θεοδωράκη,Αφροδίτη Μάνου,Κίνησε ο Μάης για να ρθεί και στη συνέχεια Χατζηδάκι, Μητσιά-Γαλάνη Παράξενη Πρωτομαγιά και κατά Σαββόπουλο Πρωτομαγιά
To όμορφο στεφάνι είναι Ανθοπωλείου στο Ιντερνετ

Πάλι Δευτέρα

Δευτέρα σήμερα και με τέτοιο λαμπρότατον ήλιο, βλέπω αισιόδοξα όλη την εβδομάδα και άστε τους μετεωρολόγους μετέωρους. Η έλλειψη των πατρίων προέκυψε από την εξαιρετική εκπομπή του Ηλία Μαμαλάκη "Μπουκιά και συγχώριο", που μεταδόθηκε σε επανάληψη το Σάββατο, με θέμα τον σαγηνευτικό βυζαντινό Μυστρά και τη Σπάρτη. Ας είναι καλά η φωτογραφία του γνωστού σας πλέον Κυριάκου Τριλιούρη, φρέσκια φρέσκια και διεργάζουσα νόστο..
Ο συμπαθέστατος κ.Μαμαλάκης παρουσίασε ανάμεσα σε άλλες συνταγές και εκείνη του παραδοσιακού και νηστήσιμου γλυκού των Σαμουσάδων. Με βυζαντινή καταγωγή το μελωμένο γλύκισμα, τυλίγει σε λεπτά ανοιγμένο φύλλο ξηρούς καρπούς, συνήθως καρύδι και οπωσδήποτε σουσάμι. Σε αυτό το υλικό, σάσαμον κατά τη δωρική του γραφή ή sesamum κατά τη λατινική της πρώιμης βυζαντινής γραπτής γλώσσας,(παραφθορά se-samum, samum-se, samusas), οφείλει και το όνομά του. Σουσαμά, λέει ο σεβαστός δάσκαλος και θεολόγος, ιερέας του Μυστρά, π.Λάζαρος Σκάγκος, αποκαλούσαν το γλύκισμα στην περιοχή της Μονεμβασίας, εξ ου και ο αναγραμματισμός. Όπως και να έχει η ρίζα, σουσάμι είναι η αιτία!
Η συνταγή, αρκετά εύκολη, όπως δίνεται στη σελίδα του κ.Μαμαλάκη, με το "Άνοιξε σουσάμι"!
Ακούω Χατζιδάκη, μια πολύ ωραία επιλογή της EIRHNHS, ενώ σας διαβάζω. Πόσα ωραία κείμενα στο διαδίκτυο, πόση ευαισθησία, ενώ παράλληλα υπάρχει και η αντίθεση, με κακή γραφή και πρόθεση..
Όσο για την πρόθεση, καμμιά φορά κανείς μπορεί να γίνει ιδιαίτερα σκληρός, χωρίς αιτία, ακόμα και χωρίς να το θέλει, όπως εγώ τελευταία εδώ. Δημόσια συγνώμη και από το Εrrata culinaria και από τον Aθήναιο που ανακατεύτηκα επιπόλαια, έτσι όπως δεν έπρεπε....

Emily Loizeau - Je Suis Jalouse
Uploaded by bridlefilms

Φυσικά δεν μπορούμε να μείνουμε χωρίς χαριτωμένο video! Παρουσιάστηκε μάλιστα στο διαδίκτυο ως το καλύτερο στον κόσμο!
Ακούμε Επτά τραγούδια θα σου πώ, από επιλογή της γνωστής ιστοσελίδας του Χούπα,(όρα σχετικό link).

March ..ολοταχώς

«Κάλλιο Μάρτης καρβουνιάρης παρά Μάρτης λιοπυράρης».


Μάρτη βάλατε; Την στριφτή δίχρωμη κλωστή, λευκή κόκκινη, στο χέρι, να μην μαυρίσετε! Αν και όλοι προτιμούν το Μάρτη βροχερό και παλουκοκάφτη και όχι λιόπυρο. Έθιμο λοιπόν παλιό στα μέρη μας, όπως και σε άλλα μέρη στο βαλκανικό χώρο (Martenitsaστη Βουλγαρία ή Mărţişor στη Ρουμανία ) η κλωστή στο χέρι. Στα τέλη του μηνός τον βγάζαμε το Μάρτη και τον κρεμάγαμε σε κλαράκι, να το βρουν τα χελιδόνια που χτίζουν τη φωλιά τους.
Το έθιμο της χελιδόνας όμως, όπως το συνηθίζουν στην Κρήτη ή αλλού, όπως αναφέρει και ο
Panosz δεν θυμάμαι να συνηθιζόταν στη Σπάρτη ή τον Πύργο που μεγάλωσα. Το βρίσκω όμορφο και αξίζει να αναβιώσει, ακόμα και στα άστεα που δεν θυμούνται τι είναι χελιδόνι πιά!
Πως να σταθούν τα χαρακτηριστικά και όμορφα αυτά πουλάκια στην Αθήνα με τις τόσες οχλήσεις και το κυνηγητό της μόλυνσης. Χθες τσάκωσα τον κηπουρό του γκαζόν σε μια από τις πολυκατοικίες απέναντι από το Μέγαρο, να σκορπίζει με τη φούχτα του , τα μπλε κουκιά από λίπασμα που μούλιαζε σε έναν κουβά. Αρκέστηκε να με κυττάξει με απορία όταν του είπα ότι ίσως είναι η αιτία που εξαφανίστηκαν και τα σπουργίτια από τη γειτονιά..

Συνταιριασμένα με την ιδέα της Άνοιξης τα χελιδόνια, χαρακτηριστικό εικόνισμα στα δικά μας αναγνωστικά του δημοτικού και παιδικό μας γοργό τραγούδι, έχουν σφραγίσει και τα άλλα τραγούδια μας, που μιλούν για την πραγματική ή μιαν ιδεατή Άνοιξη. "Ένα το χελιδόνι" και το γνωστό "Αχ χελιδόνι μου". Aκόμα και τους μύθουςμας, (του Αισώπου)
και τα παραμύθια μας:
Μια φορά και έναν καιρό, η χελιδόνα μαζί με τα τρία χελιδονάκια της προσπαθούσε να σωθεί από τ' αρπακτικά και βρέθηκε στην άκρη ενός γκρεμού. Το πρώτο παιδί της άρχισε να παρακαλάει:
- Μαμά, μετέφερέ με και πάντα θα σ' αγαπώ!
- Λες ψέματα, είπε η χελιδόνα και το έριξε στο γκρεμό.
- Μαμά, μετέφερέ με και κάποτε θα σε σώσω κι 'γω! είπε το δεύτερο παιδί.
- Λες ψέματα, είπε η χελιδόνα και το έσπρωξε στο κενό.
Το τρίτο χελιδονάκι είπε:
- Μαμά, σώσε με και όταν θα μεγαλώσω κι 'γω θα σώσω τα παιδιά μου!
- Λες την αλήθεια, είπε η χελιδόνα και έσωσε το παιδί της.

Τώρα άλλα τραγουδάκια με τα παιχνίδια του καιρού φαίνονται άκαιρα, όπως το χαριτωμένο παιδικό
March comes in like a lion, like a lion, like a lion
March comes in like a lion and goes out like a lamb.

March comes in with a great big wind,
Great big wind, great big wind.
March comes in with a great big wind,
And goes out with a breeze.

Εκτός και αν η αρχή γίνει τέλος!

Καλό μήνα συνεπώς, ετοιμαζόμαστε για την Άνοιξη, μια από τα ίδια δηλαδή.

Όσα στη Κρήτη έρχονται, χιλιάδες χελιδόνια,
τόσα και 'γω σας εύχομαι, ευτυχισμένα χρόνια.

Η φωτογραφία από τη wikipedia.
Αντί για ένα άλλο march ή pasodoble, ένα τραγούδι της Aquilera, El beso del final.
O φίλος μας ο Domingo μίλησε πρώτος για χελιδόνια!