Αντίο Οκτώβρη

Ο καιρός σήμερα στην Αθήνα, θύμιζε τραγούδι, φθινοπωρινό,

Πάγωνε στους δρόμους ο αγέρας
σαν χαρταετός μοιάζει η ψυχή
κι έχεις τα δυο μάτια βουρκωμένα
σαν προάστια μέσα στην βροχή

με τη φωνή της Πρωτοψάλτη ή το άλλο, με τη φωνή της Χαρούλας,

Όταν του φθινοπώρου η πόρτα ανοίξει
όταν θ' αποδημούνε τα πουλιά
θα φτάνει ένα αεράκι ν' αποδείξει
τι είναι μιά αγκαλιά
Θα 'ναι Σεπτέμβρης μήνας μπορεί κι Οκτώβρης
θα 'σαι στην πόλη εσύ κι εγώ στο νησί
και όποιος θυμάται πιο πολύ θα το βρεις
όταν θα παίρνεις το γράμμα μου το θαλασσί...

Αν και στο περισσότερο μέρος του σχεδόν καλοκαιρινός ο μήνας που μας αποχαιρετά, άφησε την τελευταία μέρα τη σφραγίδα του, κρύα βροχερή και φθινοπωρινή έως χειμωνιάτικη.

Συνδεδεμένος με τις ειρηνικές εικόνες της σποράς και του οργώματος των αγρών, της γιορτής του Αγ.Δημητρίου και του μικρού καλοκαιριού, τα λουλούδια χρυσάνθεμα και καλέντουλες, στη σημερινή μας αστική βιωτή ο Οκτώβρης, φέρνει επαναστατικότερες έννοιες.
Ενώ επίσης, φέρνει υπερηφάνεια και αίσθηση αξιοπρέπειας, στην εθνική μας συνείδηση..

"Ο εχθρός δεν μας ήξερε. Ποτέ Δε φαντάστηκε την κρυμμένη δύναμη του μικρού ομίλου των ανθρώπων που ζούσαν πλάι του , στους βράχους του Αιγαίου, ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε να μας γνωρίσει και να μας καταλάβει.
Νόμισε πως είχε να κάμει μ’ ένα κρατίδιο χωρίς τιμή, χωρίς παράδοση και χωρίς νου, έτοιμο να διαλυθεί και να πουληθεί με την πρώτη φοβέρα. Ο εχθρός σκέφθηκε μονάχα πως είτανε δέκα φορές ισχυρότερος από μας.
Δεν ήξερε το Εικοσιένα και τα εκατόν πενήντα χρόνια των απελευθερωτικών μας αγώνων, δεν ήξερε το πνεύμα μας και την ηθική μας ζωή, δεν ήξερε το Σολωμό, τον Κάλβο, τον Κοραή, τον Ψυχάρη, τους πυρπολητές, τους ευζώνους. Τώρα αρχίζει να μας μαθαίνει."
(Από τα πρώτα μου κείμενα, Γ.Θεοτοκάς-Νεοελληνικά Γράμματα 4/11/40 )




Η φωτογραφία έχει τον τίτλο After the rain - by melysto από τη σελίδα εδώ
Εκτός από τους κόκκινους Οκτώβρηδες υπάρχουν και οι..μπλέ στη μουσική, αλλά και η κατά ..Evanescence - October μουσική εκδοχή του μήνα!

Ο ήχος στο βάθος παραλλαγή στο Χαμόγελο της Τζοκόντα-Χατζηδάκι

Young Bess ή αλλοιώτικα Elisabeth I

H Anne Marie Duff, αριστερά, δεν είναι η μόνη και ασφαλώς δεν θα είναι η τελευταία που ενσαρκώνει την βασίλισσα Εlisabeth I, στην μικρή ή τη μεγάλη οθόνη.


Δ ιαδέχτηκε εκλεκτές κυρίες, της σκηνής και της οθόνης, από τη Σάρρα Μπερνάρ και την Βetty Davis έως την Jean Simmons και από την Judi Dench και την Cate Blanchett που βραβεύτηκαν αντίστοιχα τελευταία, με βραβεία Oscar δέυτερου(1998) και πρώτου ρόλου (2006), έως τις κυρίες τις μικρής οθόνης, Glenda Jackson, και Miranda Richardson .



Α κόμα και ένα άνδρα, τον Quentin Crisp, που υποδύθηκε την Ελισάβετ στο φίλμ Ορλάντο.

Τι έκανε όλους αυτούς τους σπουδαίους και ενδιαφέροντες ανθρώπους να συγγράψουν, να σκηνοθετήσουν και να υποδυθούν τη μορφή της Elisabeth;
Υ ποθέτω η προσωπικότητα της ίδιας της "virgin Queen",
(I have already joined myself in marriage to a husband, namely the kingdom of England.
-Elizabeth to Parliament-),
της ισχυράς ηγεμονίδας, της Μεγάλης Βρεττανίας.

Χαρισματική, εξαιρετικά έξυπνη, θεληματική έφθασε τη χώρα της σε μέρες δόξας. Η λογοτεχνία, η μουσική, το θέατρο, έφθασαν σε ίδιες μέρες δόξας, τα 45 χρόνια της βασιλείας της. H ίδια, έγραφε ποιήματα, ανάμεσα στις άλλες ασχολίες της. Η Μεγάλη Βρεττανία έγινε η πρώτη ναυτική δύναμη ανάμεσα στο 1600 έως 1700.

Να πως περιγράφει την προσωπικότητά της η Anne Marie Duff, όπως την βοήθησε να την υποδυθεί, στο ΒΒC:
"I love her commitment to life, I love her sensuality in spite of the obvious inhibition. She was incredibly in touch with people. I wish I was as disciplined as she was - this is a woman who got up and did 100 galliards a day until the day she died, and they are hard dance steps! This woman could move, she was very fit.

I love her vanity and her pig-headedness and bloody-mindedness; for an actor to play such a fireball is great fun. She was very single-minded, very independent, and I think that came from her having such an astonishing intellect, and the confidence that that brings. And also maybe the fact that she stared death in the face so many times as a young girl."




Η Elisabeth όμως δεν ήταν ανέραστη. Υπάρχει η ρομαντική εκδοχή του ατελέσφορου έρωτα για τον Robert Dudley, την τελευταία επιστολή του οποίου κράτησε μέχρι τα τελευταία της στο γραφείο της.

Eδώ, ένα τρυφερό video για τους φαν της Elisabeth, - αλλά και της συνονόματης Blancett- από την shandreyna/ΥοuTube, με το τραγούδι των Pink Martini, Que sera,sera. Ας το απολαύσουμε.

-Η μουσική που ακούγεται στην αρχή, είναι Siciliana ταραντέλλα.

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος στα blog-ια!

Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα, ρομαντικά, τρυφερά και χαλαρά στο διαδικτυακό μου ταξίδι. Ήξερα ότι ήθελα πολύ να επικοινωνήσω, αλλά δεν ήξερα πως θα διαμορφωθεί το πράγμα, τι θα αντιμετωπίσω.

Πρώτοι επισκέπτες και στήριξη, η αγαπητή Juanita o Xoirovoskos, o George/Man, o Landlord45, η Lilly (τώρα) και μετά η Snowflake γνωστή και ως citronella, ο Ellinas stin ameriki, η Marina, ο Polyvios, η eirinetta, ηcd και μετά όλοι Εσείς που σας έχω στους συνδέσμους μου.

Σπάνια απευθύνθηκα σε blogger και με αγνόησε ή με πρόσβαλλε και αυτό δείχνει τη δύναμη της επικοινωνίας με αυτό το μέσο, πάνω από ηλικίες, νοοτροπίες, μορφωτικό ή πολιτικό επίπεδο, σαν να είμαστε οι κάτοικοι ενός νέου τόπου, μια νέα "φυλή"!

Είναι ωραίο το ταξίδι τελικά, πολλών ανθρώπων την ψυχή γνώρισα, σαν να διάβασα χιλιάδες βιβλία και βέβαια είμαι ευγνώμων γιατί υπάρχετε όλοι, έτσι όπως ακριβώς εμφανίζεστε και επικοινωνούμε.



Το παρόν blog πήρε διάφορες μορφές. Άλλοτε το εκφράζει η επάνω φωτογραφία και άλλοτε ακροβατεί με μπρίο σε κάτι διαφορετικό, καλή ώρα σαν την φωτογραφία την κάτω! Μέσης κατάστασης εικόνα, δεν ανακάλυψα ακόμα, αλλά σίγουρα υπάρχει !


Κ αλή μας συνέχεια λοιπόν, αγαπητοί συνταξιδιώτες!


Για όλους εκείνους τους φίλους, που είτε εγκατέλειψαν, είτε άφησαν τα blog τους χωρίς ενημέρωση, ένας χαιρετισμός, ""Οι φίλοι οι παλιοί"- Καραλής/Σπανός/Ελευθερίου.
Για εκείνους που επιμένουμε και ειδικά χαρισμένο στη Juanita να το μοιραστεί με τον καλό της, το "Χάρτινο το φεγγαράκι" - Αστεριάδη/Χατζιδάκις/Γκάτσος
(Όταν τα ελληνικά τραγούδια μελοποιούσαν ποιητές)..

Η μουσική που ακούεται background είναι "Napoletana ταραντέλλα.

Τιμώντας τον Orhan Pamuk - Νόμπελ λογοτεχνίας 2006

Το θέμα το έθιξαν επίκαιρα και εξαιρετικά την περασμένη εβδομάδα, όταν για τον Orhan Pamuk μίλησαν τόσο το Blog S.Dima, το Εαρινή συμφωνία, όσο και το blog e-rooster. Παλαιότερα -και τώρα- ο John boy στο blog armirikia.

Αλλά ακόμα υπάρχει και μια συνέντευξη στο Σπήγκελ, όπου θίγονται καίρια ερωτήματα. Όπως αν θα αρνηθεί το βραβείο σύμφωνα με παλαιότερη δήλωσή του. Ο ήδη βραβευμένος Pamuk, με το Peace Prize του German Book Trade, πέρυσι τον Οκτώβριο, στη Frankfurt am Main, όμως, νοιώθει χαρά στην επικείμενη βράβευσή του. Ανυπομονεί να βρεθεί στη Σουηδία όπου θα πάει από την Ν.Υόρκη-διδάσκει εκεί στο Columbia δημιουργική γραφή- με την κόρη του Rüya .
"We should celebrate this as an honor for Turkish literature, which has a great history and great import. I write in the Turkish language; I am part of this literature and represent it as a prizewinner", απάντησε στη σχετική ερώτηση του γερμανού ρεπόρτερ Dieter Bednarz.

Η ακαδημία των Νόμπελ,είπε για τον συγγραφέα που έχει συνδέσει το έργο του με την πόλη του, -την Πόλη μας- "in the quest for the melancholic soul of his native city... discovered new symbols for the clash and interlacing of cultures". Εκείνος πάλι στο Σπήγκελ δηλώνει ότι χαίρεται που απεικονίζει στα έργα του την Πόλη σαν σύμβολο πολιτιστικής "integration",ενσωμάτωσης -και όχι διαπλοκής και συνύπαρξης προφανώς-!

"My books are a testimony to the fact that East and West are coming together. Whether in peace or anarchy -- they are coming together. There needn't be a clash between East and West, between Islam and Europe. That's what my work stands for".

Δεν είναι οι μόνες δηλώσεις του Pamuk. Στην ελβετική εφημερίδα Tages Anzeiger το Φεβρουάριο, δήλωνε "30,000 Kurds and one million Armenians were killed in these lands, and nobody but me dares talk about it". Θεωρήθηκε από Τούρκους εθνικιστές και πολιτικούς, ότι προσβάλλει την Τουρκική εθνικιστική συνείδηση, κατηγορήθηκε και κινδύνευσε να φυλακιστεί για τρία χρόνια. Αυτό βέβαια τον έφερε στο κέντρο της διεθνούς προσοχής με την ανάλογη προβολή. Όμως αποφεύγει και δεν αναφέρεται σε γενοκτονία.

Tελειώνοντας, μια και το έργο του Orhan Pamuk έχει μεταφραστεί σε 20 γλώσσες και έχει εκτιμηθεί λογοτεχνικά, παραθέτω την άποψη της Herald Tribune, που αντανακλά και την ευρωπαϊκή.

"We read Pamuk's books as they should be read - for the imaginative and linguistic pleasure in them - seldom remembering that every artist's freedom to speak is our freedom, too. This prize helps us remember that".


Σημείωση: Η φωτογραφία είναι αυτούσια από το Spiegel γιατί μου αρέσει η ανοιχτή και επικοινωνιακή απεικόνισή του.

Ύστερον: Χαρισμένο για όλους Elton John και εδώ τα λόγια.

Φθινόπωρο

Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη της
πέτρας και του αιθέρος,
Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι.
Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο,
...... ..... ...... (Λακωνικόν-Ελύτης)




Φ ωνή καμμιά, ο ήχος της θάλασσας απών
Θ ίνες των καιρών αφημένες στα στοιχεία της φύσης
Ι ριδισμοί ήσυχων νερών, μετά την τρικυμία
Ν όστος, για το καλοκαίρι που προσπέρασε.
Ο στρακα άδεια φυλακίζουν παλιά τραγούδια
Π εσμένο δενδρί, ταξιδεμένο κούτσουρο, απαγκιάζει στ ακρογιάλι
Ω ριμη ώρα, ταξίδια εμποδισμένα, κατακάθι λύπης,
Ρ ιπές αέρα παγώνουν το διάβα μας,
Ο νειρική η παραλία, "χάρτινη η ακρογιαλιά" , εικόνα άληστης μνήμης..






Σημ. Η εξαγορά της YouTube από την Google, ίσως είναι η αιτία του προσωρινού προβλήματος του σέρβερ τους. Έτσι, αφού δεν έχει video, θα μοιραστώ το δωράκι της Juanita , το ντουέττο Dalida/Alain Delon και τα λόγια, μαζί σας.

Parole, parole..

H επικαιρότητα και η προφανής ομοιότης με δικό μας πολιτικό πρόσωπο, με έκανε να επιλέξω τη σχετική γελοιογραφία του Alex.Zudin, από την Obshaya Gazeta, του Petersburg.
Ο πόλεμος της κάλπης! Πτώσεις και μεταπτώσεις, μετρήσεις και αναμετρήσεις, εκλογές δηλαδή.

Ο πόλεμος των νεύρων μας και των υποψηφίων, που ενεργούν για το "καλό μας", κορυφώνεται αυτές τις ημέρες. Μπλα, μπλα στα παράθυρα, ψηφοδέλτια και χαρτομάνι στις πόρτες και PR από το τηλέφωνο, ουφ..
Για τόσο σοβαρή υπόθεση όπως η διοίκηση των πραγμάτων σε μια πόλη, γιατί να χωρεί η κομματική ταμπέλλα και ο ορυμαγδός; Επιθυμούμε ανθρώπους κοινής λογικής, έντιμους, με όραμα, με δυνατότητα να τροχοδρομούν και να ολοκληρώνουν έργα, να οργανώνουν και να κρατούν καθαρές, όμορφες και ασφαλείς τις πόλεις. Ακόμα, να σέβονται το περιβάλλον και το περιαστικό πράσινο. Ζητάμε πολλά;

Σκέφτομαι πόσο θα μπορούσε να προχωρήσει στις δημοτικές εκλογές, ένα ενιαίο ψηφοδέλτιο, όπου ο δημότης θα επέλεγε ψύχραιμα το δήμαρχο και τους συμβούλους, από ευρύ φάσμα..Όπου θα μπορούσε να εξαιρέσει π.χ. ανάξιους κομματικούς, ή αποδεδειγμένα λαμόγια, χωρίς να εκτοπίσει άλλα έντιμα πρόσωπα που περιλαμβάνονται στους συνδυασμούς.
Το σημερινό μου θέμα, μου έφερε στο νού ιταλικό τραγούδι. Θυμάστε την ιταλική -και γαλλική-επέλαση στην ελληνική αγορά δίσκου φαντάζομαι και την άνεση να τραγουδούμε και περίπου να καταλαβαίνουμε τα "ευρωπαϊκά" τραγούδια, πριν να καπελλωθούμε από τις πολυεθνικές και όλα να γίνουν αμερικάνικα.

Πάνω στον τίτλο μας λοιπόν δυό παραλλαγές, μια ιταλική και η άλλη γαλλική από δυο γνωστές κυρίες και εκλεκτές φωνές.





Η γαλλική version:(εδώ)

Dalida - Paroles Paroles (French Tv - Duet & Ginni Gallan)

και εδώ.


Δύο links επίσης, για το Mina/parole & Dalida/parole για την mp3 συλλογή σας

Άλλα δύο ιταλικά γνωστά τραγούδια από τη Μίνα, E penso a te για όλους σας και Βrava, σε όσους εκτίθενται, χάσουν - κερδίσουν!

Το 'πε το 'πε ο ..παπαγάλος! Κοινώς Θώδη!

Για τον φίλο μου το Νανάκο


O αγαπητός μου φίλος, δεν μπορεί να μας προβοκάρει με τολμηρές αφιερώσεις όπως αυτή της Βέρα στις 29/9 και εκείνο το αχώνευτο Rapidκάτι που δεν αφήνεται στις αφιερώσεις του! Πρέπει να του το ανταποδώσουμε!

Επίθεση με Θώδη - κορίτσι της disco, αφιερωμένο εξαιρετικά σε εκείνον -και όλους σας-, με video και ήχο - sound!

Piano, pianissima

Στη διάθεση με έβαλε η μικρή μου μετά από μια βόλτα το
κρύο φθινοπωρινό απόγευμα χθές, στο Μοναστηράκι. Χαίρομαι πάντα τη συντροφιά της, όχι μόνο με την περηφάνεια της κουκουβάγιας, αλλά γιατί ανακαλύπτω το τρόπο που σκέφτεται η νεώτερη γενιά της..anteportas και πάντα υπάρχει λόγος να εκπλήσσομαι ευχάριστα!
Ακουγόταν μουσική στο σταθμό του τραίνου, Jazz πνευστά, αλλά η μικρή είχε άποψη! Πιάνο θα έπρεπε, μου είπε κατηγορηματικά! Δες τη βροχή από κίτρινα φύλλα που στροβιλίζονται στις γραμμές από τα δένδρα στη γέφυρα! Φθινόπωρο, νοσταλγική διάθεση, για το Καλοκαίρι που έφυγε, για το Χειμώνα που έρχεται..Πιάνο συνεπώς!

Ίσως έχετε δεί το video στη Υahoo, αλλά η κουβέντα με τη μικρή , με έκανε να το θυμηθώ:



Νοσταλγία μόνο ο συνειρμός piano pianissima; Για να δούμε και να ακούσουμε τότε εδώ..

Count Basie - Booty's Blues

Πάνω στο γνωστό θέμα Perdito, τρείς παραλλαγές, η νεώτερη εδώ,

Perdido by Billy Taylor, Duke Ellington and Willie the Lion

Αμέσως επόμενη η παλαιότερη,

DUKE ELLINGTON - Perdido (1965)

Τέλος φωνητική ερμηνεία από τη Sarah Vaughan!

SARAH VAUGHAN - Perdido

Είστε για ένα σουίνγκ; Μήπως προτιμάτε να αποχαιρετίσουμε το καλοκαίρι με τη φωνή - και τα μάτια- της Έλλας;

Ella Fitzgerald - Summertime (1968)

Υστερον: Μια και καταργήθηκε το παραπάνω video, εδώ, μια άλλη Ella

Άσημα και διάσ(τ)ημα

Ο χρόνος μακριά από την Αθήνα και τα καθημερινά μετράει περίεργα. Αιώνες οι μέρες
και οι στιγμές θησαυρίζονται στη μνήμη. Πόσο διάστημα κράτησαν οι διακοπές;

Ιούλιος στη Λίνδο και στο Πρασονήσι
Αύγουστος στο Γύθειο και στο Λιμένι
Σεπτέμβρης στα Χανιά και στο Μυστρά
Οκτώβρης στη Ζάκυνθο..



Φωτογραφίες αποτυπώνουν την εικόνα και η μνήμη ανακαλεί συνειρμικά ήχους, μυρωδιές, γεύσεις, ακούσματα..
Τα ταξίδια είναι η μαγιά που πολλαπλασιάζει τις αντοχές μας στη φθορά του χρόνου και της επαναλαμβανόμενης ρουτίνας μας.

"Άσπρα καράβια των ονείρων μας, προσεγγίζουν την παραλία.
Σημαδιακή η μέρα, ταξίδι απρόσμενο
Η πόλη μαγική καθρεφτίζει την όψη της αφηρημένα
Μόνη και με πολλούς, απαθανατίζεται ακίνητη σε ακύμαντα νερά
Ανάσα κρατημένη μάτια ορθάνοιχτα για την ιδανική στιγμή, τη Συνάντηση "


Χαρισμένο για τα δικά σας ταξίδια το Holiday
και τοAlways Somewhere των Scorpions-Lovedrive-.


Υστερον: Με ικανοποίηση διάβασα το άρθρο των ΜΑΡΙΑΣ ΝΤΑΛΙΑΝΗ και ΜΑΙΡΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥστα ΝΕΑ ότι η συλλογή του ιδρύματος Γουλανδρή, που πρόκειται να δωρηθεί στο υπό ίδρυση Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, θα στεγαστεί σε κτίριο στον Λόφο Αρδηττού. Εκείνο το "προσωρινά" βέβαια, καθώς και η ευχή της Αντιπροέδρου κ. Αρβελέρ, να εγκατασταθεί τελικά το Μουσείο, στον κήπο της Ριζάρη, μου έκοψε το χαμόγελο.. "Μάζεψε και ας είν΄και ρώγες" δεν λέει η παροιμία; Πάρκο ο κήπος της Ριζάρη!

-Αντισταθείτε στην πρόκληση που καταγγέλει η mindstripper και o Δημήτρης ο ταξιδευτής. Εγώ ψήφισα ήδη.

-Τα Lakonika έχουν εξαιρετικά αφιερώματα στη Μάνη και Μονεμβασιά. Δείτε τα!