Στάση μετρό στο Σύνταγμα -Λακωνική κατάληψη

Σπουδαίο θέμα η ενημέρωση! Πατριωτικό εις το βάθος το παρόν! Γιατί, τι είναι η πατρίδα μας; "Μην είν οι κάμποι" μόνο; Η είναι και ο μόχθος των ανθρώπων και τα υλικά που φτιάχνουν σώμα και ψυχή;

Από σήμερα όπως ενημερωνόμαστε λοιπόν, απο τα Lakonika και το HfL θα εγκαινιαστεί και θα λειτουργήσει έκθεση Λακωνικών προϊόντων με σημαντικούς εκθέτες

Όσοι πιστοί, Λάκωνες και φιλολάκωνες, προσέλθετε!

Ύστερον:Η πρώτη φωτογραφία αντιγράφηκε από το λακωνικό ιστολόγιο της Αpela, ενώ οι άλλες, του Θοδωρή Λαμπρόπουλου παραχωρήθηκαν από το blog Lakonika.

Eiναι τρελλοί αυτοί οι ρώσσοι patineurs..

Δεν είναι μόνο το κλασσικό μπαλέτο που έχει σφραγισθεί από τη ρώσσικη κουλτούρα και σχολή. Υπάρχει και ο κλάδος του καλλιτεχνικού πατινάζ, ολυμπιακού αθλήματος βεβαίως βεβαίως, που μας είχε απασχολήσει σε παλαιότερα άρθρα. Ένας νέος Ρώσσος, ξεχωρίζει.
Γεννημένος το Νοέμβρη του 1982 ο Ρώσσος χρυσός Ολυμπιονίκης Evgeni Plushenko, που μας ανέφερε σε προηγούμενο σχόλιό του οΠάνος Βλάχος, είναι ένας λαμπρός αθλητής του καλλιτεχνικού πατινάζ.
Η προπόνηση για τoν βασιλιά του πάγου, εξίσου σκληρή με εκείνη του Νουρέγιεφ και τα αποτελέσματα εντυπωσιακά.
Φυσικά υπάρχει και η ευχάριστη πλευρά της καλλιτεχνικής έκφανσης του ταλέντου του, όπως θα δείτε στο βίντεο:



Η παρουσία του στις ιστοσελίδες έντονη, εδώ απο το myspace.

Ας ελπίσουμε ότι θα τον δούμε το 2009 γερό στις πίστες και όμορφο, όπως το 2003, στην καλύτερη ίσως παράστασή του, που κατέκτησε πάλι το χρυσό.

Rudolf Khametovich Nureyev

Στις 17.3.2008, πέρασαν 70 χρόνια από τη γέννηση του χαρισματικού χορευτή, του μεγαλύτερου χορευτή μπαλέτου τον 20ό αιώνα, Rudolf Nureyev(March 17, 1938 – January 6, 1993).
Ενός Τάταρου, γεννημένου στον υπερσιβηρικό, καθώς η μητέρα του Farida, ταξίδευε στο Vladivostok να συναντήσει τον πατέρα του Hamat, κομμισάριο στον κόκκινο στρατό, που γοητεύτηκε από την παράσταση μπαλέττου που παρακολούθησε με τις αδερφές του. Ενός ,με ισχυρή θέληση -μέχρι τα τέλη της ζωής του-, που ξεκίνησε αργά το χορό για να γίνει χορευτής μοναδικής τεχνικής, να κατακτήσει τη Ρωσσία και δραπετεύοντας από την KGB, όλον τον κόσμο.
Τριάντα χρόνια καρριέρας, πάθους για παράσταση και χορό, οποιονδήποτε, οπουδήποτε και παράλληλης αγάπης για χορογραφία, εξαγοράστηκαν με απόλυτη λατρεία από το κοινό και το σινάφι του και θέσεις όπως του καλλιτεχνικού διευθυντή στην Paris Opera Ballet, στην οποία έδωσε νέα πνοή.
Μπορούμε να τον ακούσουμε στις συνεντεύξεις του στο BBC εδώ. Αξίζει η συνέντευξη για την μακρόχρονη συνεργασία του με την Margot Fonteyn. Albrecht στην Giselle, Prince Siegfried στην Swan Lake ή Armand στο Marguerite and Armand, "ένα σώμα μια ψυχή" οι δυό τους, στοχορό πάνω στη σκηνή.

Πολλές εκδηλώσεις στη Ρώμη και στην αγ.Πετρούπολη με αφορμή τα 70 χρόνια από τη γέννησή του φέτος. Δεν ξεχνιέται ένας θρύλος..

Υποκειμενική, αντικειμενική και vice versa

To μυαλό μου σήμερα, απεικονίζει ο γνωστός πίνακας της L.Popova.. "An object, seen from various points of view, could be reconstructed using particular separate "views" which overlapped and intersected".

Δεν έχω καθαρή και αντικειμενική οπτική για πολλά ζητήματα που με αφορούν και αφορούν και τους δικούς μου τελευταία.. Συμβαίνουν πολλά και σε πολλούς γύρω μου και δεν μπορώ να είμαι αμέτοχη και ανεπηρέαστη. Aλλά..

Παρότι φλερτάρω με τον κυβισμό σε αυτή μου την αναφορά, εντούτοις θα σας προτείνω την αναδρομική έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη, αφιερωμένη στον Νίκο Λύτρα.
Πρόδρομος των νέων καλλιτεχνικών ρευμάτων στην Ελλάδα του 1920, προσδιορισμένος εξπρεσσιονιστής, συγκεράζει την τάση του φωβισμού. Η τεχνική του, μεταδίδει ζωϊκή ευφορία, μεταδίδει με πληρότητα την αίσθηση του μεσογειακού φωτός. Πρωτοστατεί στην ίδρυση της «Ομάδας Τέχνη» που συγκεντρώνει τους πρωτοπόρους του ελληνικού μοντερνισμού: Παρθένη, Μαλέα, Τριανταφυλλίδη, Περικλή Βυζάντιο, Κογεβίνα, Οδυσσέα Φωκά, Τόμπρο.

"Ο Νίκος Λύτρας ζωγράφισε πορτραίτα, εσωτερικά με φιγούρες, νεκρές φύσεις και ύπαιθρα από την Αττική και τα νησιά. Η τεχνοτροπία του, απόλυτα προσωπική και πολύ μοντέρνα, είναι χωρίς προηγούμενο στην ελληνική ζωγραφική. Ζωγραφίζει με καθαρά και λαμπερά χρώματα που βγαίνουν ατόφια από το σωληνάριο. Χρησιμοποιεί φαρδιά πινέλα που αφήνουν ένα αισθησιακό παστόζικο ίχνος πάνω στον καμβά. Η γραφή του είναι γρήγορη, χειρονομιακή, αλλά απόλυτα ελεγχόμενη και δομική. Χτίζει τη φόρμα, αποδίδοντας τον όγκο, όχι με τη φωτοσκίαση αλλά με τη χωροπλαστική δύναμη των χρωμάτων, των συμπληρωματικών και των θερμών-ψυχρών."


ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΚΘΕΣΗΣ
19/3/2008 – 2/6/2008

ΩΡΑΡΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ
Δευτέρα και Τετάρτη: 9.00-15.00 και 18.00-21.00
Τρίτη: Κλειστά
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο: 9.00-15.00
Κυριακή: 10.00-14.00

Πολλές ευχές για γρήγορη ανάρρωση και περαστικά στη φίλη Νένα, που δοκιμάζεται τις τελευταίες μέρες και μας έκανε να θαυμάσουμε την ψυχραιμία και τη στωϊκότητά της.

Τάρτα με ζύμη κούρου, πράσο και σύγκλινο Σπάρτης

Αποκρέψαμε χθες.. Αξιοποιήσαμε γαργαλιστικά κατάλοιπα στο ψυγείο όπως το πακετάκι αυτό το ξεχασμένο σύγλινο του Άγι από τη Σπάρτη. Μας παρακίνησαν ιδέες από τη συνταγή της Ελενας και βασικά της κ.Ιωάννας Δημοπούλου από το Gourmed επ ευκαιρία του άρθρου των Lakonika. Φτιάξαμε έτσι μια ανοιχτή πίτα, μια τάρτα, που κάλλιστα με σαλάτα στέκει σαν κύριο πιάτο.
Συστατικά: Για τη ζύμη
500 γραμμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
2 κεσεδάκια γιαούρτι στραγγιστό 2%
1 κεσεδάκι από γιαούρτι λάδι
1 αυγό
αλάτι
Προαιρετικά ξύσμα πορτοκαλλιού , κόκκινο πιπέρι
Για τη γέμιση
1 κιλό πράσα
500 γραμμ. σύγκλινο Σπάρτης( ή μπέικον), ψιλοκομμένα
200 γραμμ. φέτα σε τρίμμα
150 γραμμ. γραβιέρα τριμμένη
Αλάτι (με προσοχή μετά από δοκιμή), πιπέρι
Ξύσμα από 2 πορτοκάλια και χυμό ενός
1 κεσεδάκι γιαουρτιού γάλα
3 αυγά, χτυπημένα
Οδηγίες:
1. Ρίχνετε το γιαούρτι, το αυγό και το λάδι σε ένα μπώλ και χτυπάτε με το σύρμα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα. Προσθέτετε ξύσμα, πιπέρι (προαιρετικά) και το αλεύρι. Ζυμώνετε πολύ εύκολα μια ζύμη αφράτη και μυρωδάτη.
2. Προετοιμάζετε τη γέμιση ξεκινώντας από τα πράσσα. Τα καθαρίζετε και τα πλένετε. Χρησιμοποιείται πράσινο και άσπρο μέρος ή μόνο το άσπρο αν θέλετε. Το κόβετε ροδέλλες. Στη συνέχεια τρίβετε τα τυριά στο χοντρό μέρος του τρίφτη. Ξύστε τα πορτοκάλια και στίβετε το ένα.
3. Προθερμάνετε το φούρνο στους 180ο C. Σε ένα μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι, ζεσταίνετε λίγο, ελάχιστο λάδι και σωτάρετε τα πράσα. Ρίξτε λίγο νεράκι και αφήστε τα να μαλακώσουν. Προς το τέλος ρίξτε και το σύγκλινο (ή το μπέικον). Αφήνετε να κρυώσουν για λίγο, προσθέτετε το χυμό και το ξύσμα (αν θέλετε, αλλά δίνει χαρακτηριστική γεύση). Τελευταία τα τυριά
4. Σε στρογγυλό ταψί, χωρίς λάδωμα, απλώστε τη ζύμη με το χέρι, όπως θα κάνατε με τη ζύμη πίτσας, πατώντας και σηκώνοντας στα πλαϊνά του, μέχρι τη μέση περίπου. Αδειάστε το μίγμα και στρώσατε ομοιόμορφα.
5. Χτυπήστε τα αυγά, με το γάλα και με το μοσχοκάρυδο και ρίξτε τα επάνω στη γέμιση ώστε να την καλύπτουν ολόκληρη. Προσθέτετε λίγο από τα τριμμένα τυριά από πάνω και ψήστε στους 180 C για περίπου 30-40 λεπτά ή μέχρι να ροδίσει. .
Τρώγεται καλύτερα ζεστή, αν και ο σύζυγος έχει άλλη γνώμη και διόλου διαιτητική!


(πρώτη δημοσίευση, H.f.L.)

Mάρτης Λιοπυράρης και ανθελληνικός..

Καλό μήνα Μάρτη, καλή άνοιξη και ας ελπίσουμε να μη δούμε ξαφνικά χιόνια όπως παλιά! Λιοπυράρης ο Μάρτης αναμένεται, όχι.."καρβουνιάρης" και άσχημα τα μαντάτα, μια και το νερό που θα θέλαμε δεν αποταμιεύτηκε επαρκώς.


Ένα ωραίο βίντεο να μας ανεβάσει το ηθικό και να μας διδάξει, συναπάντησα στο blog ΦΙΟΡΟ. Mόνο τυφλοί και εθελότυφλοι δεν θα βγάλουν τα συμπεράσματά τους.
Τα άλλα θέματα είναι για να μας βάλουν σε σκέψεις και περίσκεψη.

Ιδού το χαρτονόμισμα των Σκοπίων(ευχαριστώ α.Αγγελική), που δείχνει τι σκοπούν, τι ακριβώς σκέπτονται οι "καλοί γείτονες" που κόπτονται για την ιστορική αλήθεια χωρίς αλυτρωτισμούς..

Στη συνέχεια ο Spyros 100 θίγει ένα άλλο ακανθώδες θέμα, εκείνο της τσαμουριάς και δίνει κάποιες πληροφορίες πολύτιμες. Ας ενημερωθούμε με ψυχραιμία. Ενδιαφέρον έχει και ο χάρτης που παρουσιάζει με τις βλέψεις των συνεργατών των ΝΑΖΙ τσάμηδων..Mια καλή σελίδα επίσης για προβληματισμό είναι η πολιτική ανάλυση Eμ.Σαρίδη, στο Berlin-Athen.

Tην αγάπη μου για τον Αίσωπο την γνωρίζετε οι παροικούντες. Θα σας διηγηθώ λοιπόν μιαν ιστορία του. Για ένα φίδι.. Που βρέθηκε χειμώνα καιρό χωρίς να έχει φωλιάσει να περιμένει την άνοιξη. Κρύωνε πάνω στο χιόνι και σερνάμενο,μισοπεθαμένο, έφτασε στην τρύπα του λαγού.
-Έλεος ψιθύρισε, κάντε μου λίγο χώρο να ζεσταθώ λιγάκι, να συνέλθω και δεν θα σας ενοχλήσω.
Η λαγούδαινα ξίνισε τα μούτρα της σαν όλες τις λαγούδαινες του κόσμου στον απρόσκλητο και επίφοβο επισκέπτη. Ο λαγός όμως, πολυταξιδεμένος καθώς ήταν, που είχε δει πολλά και είχε "ανοιχτό" μυαλό, λυπήθηκε το φίδι. Είπε στη λαγούδαινα να μαζέψει τα λαγουδάκια γύρω της και έκανε χώρο για τον ταλαιπωρημένο ικέτη..
Το φίδι σαν ζεστάθηκε και συνήλθε, θυμήθηκε τη φύση του, τεντώθηκε, έσπρωξε στην άκρη τα φοβισμένα λαγουδάκια, τυλίχτηκε γύρω απ' τον λαγό και άρχισε να τον σφίγγει.
-Εεε κουμπάρε, τι κάνεις φώναξε ξέπνοα εκείνος, σήκω και φύγε αμέσως απ τη φωλιά μου
-Αυτό να το σκεφτόσουνα πριν μ' αφήσεις να μπώ, είπε εκείνο, αν θέλεις τώρα, μπορεί να φύγεις εσύ!

Αφιερωμένη εξαιρετικά η ιστοριούλα, σε όλους εκείνους τους ενδοτικούς έλληνες (με μικρό Ε) πολιτικούς, που έφτασαν τη χώρα στο παρα πέντε. Μόνο αν αλλάξει γνώμη ο Θεός και βάλει το χέρι του ο Αι-Δημήτρης, Έλλην Μακεδών και αγ.Κοσμάς ο Αιτωλός....
Επειδή υπάρχουν και οι φρόνιμοι όφεις, να μια άλλη ιστοριούλα του Αισώπου επίσης πολύ δικακτική..

Με λόγια δικά μου:Eνα φίδι που το πάτησαν πολλοί παραπονέθηκε στον Δία. Εκείνος τότε του είπε, "Εάν εδάγκωνες τον πρώτο που σε πάτησε, κανείς άλλος δεν θα το επιχειρούσε".. Ο λόγος δηλοί ότι αυτοί που αντιστέκονται στους πρώτους, γίνονται φοβεροί για τους άλλους, που τους υπολογίζουν...

Yστερον: Οφείλω να αναρτήσω το σχόλιο της φίλης α.Αγγελικής από όπου έχω την εικόνα του χαρτονομίσματος. Το θεωρεί παλαιά ιστορία και ίσως φτιαχτή, είτε από τους Σκοπιανούς, είτε από θερμοκέφαλους ελληναράδες:"Κυκλοφορεί πολλή προβοκάτσια ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΛΛΗΝΕΣ στο internet, που βέβαια προκαλεί προβοκάτσια και από «τους άλλους» (όχι ότι δεν θα την έκαναν από μόνοι τους βέβαια)".
Δεν ξέρω ΑΝ και τίνος προβοκάτσια είναι το συγκεκριμένο «χαρτονόμισμα». Ομως δεν υπάρχει αγαπητή φίλη καπνός χωρίς φωτιά, που λέει και η παροιμία..