Eλληνίδες, 'Eλληνες XΑΜΟΓΕΛΑΣΤΕ

Χρόνος είναι, θα περάσει!
Αυτό που είναι δύσκολο να περάσει, είναι ο ανίσχυρος θυμός μας όταν ο κάθε Ευρωπαίος πικραμένος,π.χ. δηλώσεις Σαρκοζί, μας έχει για κλώτσο και για μπάτσο.
Ο ανίσχυρος θυμός μας, για όλες αυτές οι τρίλυρες κότες, που στηρίζανε και ψηφίζανε και προσυπογράφανε συμφωνίες, χαλκευμένους προϋπολογισμούς και διεφθαρμένους κυβερνώντες, που καλύπτονται πίσω από ασυλίες, ιδιότητες και παχυλούς μισθούς. Ο φόβος να μη χαθεί η βο(υ)λή και βόλεψή τους, δεν τους αφήνει να σκεφθούνε, πρακτικά και εθνικά..
Ο ανίσχυρος θυμός μας για όλους αυτούς, που με κομματικές κονκάρδες, χρωματικές διακρίσεις και παρωπίδες παγκοσμιοποίησης, πατούν στον αρνητικό κάλο της φυλής, την διάσπαση, τον παραλογισμό..Αλλά δεν θα τους περάσει..
Χαμογελάστε λοιπόν, μάλλον γελάστε με κάθε ευκαιρία! Μόνο έτσι φυγαδεύεται ο θυμός και ο φόβος! Κοροϊδέψτε κατάμουτρα όλους αυτούς, τον ίδιο τον εαυτό μας.. Διεκδικήστε χώρο..
Αέρα!! Αέρα για τη νέα χρονιά..

Η γελοιογραφία είναι από τις πετυχημένες του Χρήστου Τολιάδη και δημοσιεύεται ερήμην του, ας με συγχωρήσει..

Μια κάρτα μα ποιά κάρτα

Πήρα μια κάρτα-μία μόνο- χριστουγεννιάτικη, από Αυστραλία. Μια ευχάριστη ομολογουμένως έκπληξη! Οι μόνες κάρτες, βλέπετε, που κυκλοφορούν, είναι οι ..Cartes de visites! Oι επίκαιρες, οι επετειακές κάρτες πια δεν είναι χειρόγραφες, ούτε καν παραδοσιακές. Εξαιρετικές,όμως, με επίκαιρη μουσική και ευχάριστα animation, όπως αυτή
Peaceful ή εκείνη
Stars ή η πολύ γνωστή παιχνιδάρικη !
Μεταφέρουν με τον ίδιο τρόπο και εξίσου εντυπωσιακά τα αισθήματα και τα μηνύματα των ημερών στον κόσμο, που τιμά και γιορτάζει τα Χριστούγεννα.
Κάποτε οι κάρτες είχαν σαφές το μήνυμα της θρησκευτικής εορτής ή της Πρωτοχρονιάς, με ευχές για το νέο έτος και υγεία! Βέβαια ξεκίνησαν εμπορικά όπως μπορούμε να θυμηθούμε στο παλαιό άρθρο μου εδώ, του 2007 και εδώ, για ένα άρθρο στο blog ΗfL. Υπήρχαν και σαφή κάποια μηνύματα-άλλοθι- της φιλανθρωπίας, "ντύστε τους γυμνούς", "ταΐστε τους πεινασμένους", που καταδείχνει ότι και τότε το 1843 ή το 1881, ο κόσμος είχε προβλήματα επιβίωσης.
Παρατηρούμε όμως, ότι όλο και περισσότερα Χριστούγεννα,πιά, δεν έχουν κέντρο τον Χριστό. Οι επιτήδειοι, πολιτικοί της παγκοσμιοποίησης και παγκοσμιοποιημένοι έμποροι της κατανάλωσης και της ανάλωσης, έντεχνα, έφεραν και αυτήν την Γιορτή στα μέτρα τους..Τα συνθήματα λιγώτερο φιλάνθρωπα..Ντυθείτε, προβληθείτε, ταξιδέψατε, καλοπεράστε, φάτε και πιείτε..
Αντιστεκόμαστε λοιπόν.. Λιγώτερη κατανάλωση, περισσότερη σκέψη, διαπροσωπική επικοινωνία, μεγαλύτερη και εσωτερικότερη συμμετοχή στα πνευματικά δρώμενα. Στο τέλος -τέλος, ο Χριστός, που ημέρεψε, ομόρφυνε, το ανθρώπινο πνεύμα, που δεν ξεχώρισε άνδρα από γυναίκα και δίδαξε την Αγάπη, εγεννήθη..

Φούρνος να μην καπνίσει

O εξάδελφος Κυριάκος Τριλιούρης, φροντίζει να κεντρίζει τη νοσταλγία μου με τις ωραίες φωτογραφίες του. Δεξιά ο Κούτσης, έτσι λένε οι ντόπιοι το βράχο πάνω από το Παρόρι. Πάνω από ένα πανέμορφο φαράγγι που κατεβάζει τα νερά του Ταΰγετου, βουερά το χειμώνα, χειμαρρώδη, ήπια το καλοκαίρι. Που κατεβάζει παγωμένες ριπές αέρα ακόμα και τα ζεστά βράδυα κατακαλόκαιρο.
Ιδιαίτερη η χλωρίδα και πανίδα του, (ακόμα μιλούν οι ντόπιοι για το μαύρο δρακόμορφο φίδι στο μονοπάτι), δεσπόζει στις μικρές και μεγάλες σπηλιές. Μιά από αυτές φιλοξενεί ναΐσκο της Παναγίας της Λαγκαδιώτισσας και γιορτάζει στις 2 Ιουνίου. Αυτή η γεωλογική διαμόρφωση έχει αιτία τον παλαιό μεγάλο σεισμό του 464 π.Χ. Η "εύσειστος και καιετάεσσα" Λακωνία άλλωστε, έχει να παρουσιάσει πολλά σπήλαια γνωστά και άγνωστα, όπως και "καιετούς" (χάσματα), με την αποταγή των κορυφών του Ταΰγετου..

Στα πόδια του Ταΰγετου, έχουν χτιστεί πολλά όμορφα χωριά, με ζεστούς ανθρώπους, με καλονοικοκυρές, που περιποιούνται σπίτια, αυλές και κήπους, που φτιάχνουν όμορφα πράγματα, νόστιμα φαγάκια και γλυκά. Μιας τέτοιας χρυσοχέρας νοικοκυράς είναι και ο φούρνος που φωτογράφισε ο εξάδελφος.
Από τα χεράκια της έχουμε φάει γλυκό ψωμί, παξιμάδια,κουλουράκια, μοσχοβολιστές καρυδόπιτες και ραβανί. Κατσικάκι επίσης, με πατάτες, αγκινάρες και φρέσκια ρίγανη... ούπς..Σας μύρισε; Μοσχοβόλησε θαρρώ από τις χαραμάδες του φούρνου..
-Δήμητρα, καλή επιτυχία στα μελομακάρονα και τους φημισμένους σου κουραμπιέδες, καλές γιορτές με υγεία!

Noσταλγία και αναλγησία

Ονειρεύτηκα πάλι το σπίτι μου, το σπίτι στη Σπάρτη.. Τέτοιες μέρες με γλυκό καιρό, γιασεμιά και τριαντάφυλλα, χρυσάνθεμα και αργοπορημένοι καντηφέδες, κυκλάμινα και κροκοκρινάκια, ίσως και τα άγρια ζουμπούλια στον κήπο θά είναι ανθισμένα..
Τι με κρατάει άραγε εδώ στην Αθήνα, τώρα που τα παιδιά μεγάλωσαν, αναρωτιέμαι..
Στη φύση δίπλα παρακολουθείς τις εναλλαγές της εποχής, το πρώτο χιόνι στην κορυφή του Ταΰγετου, τον έναστρο ουρανό από την ταράτσα μου, το πρωϊνό φεγγάρι πίσω από το Μυστρά, την εναλλαγή στο φώς που σε κάνει να εύχεσαι να ήσουν ζωγράφος..
Σε μια όμορφη , μικρή πολιτεία, όλα μοιάζουν ποιό εύκολα και σε κοντινές αποστάσεις. Οι σχέσεις πιο προσωπικές, με τους γείτονες ας πούμε, όταν λες δέκα καλημέρες βγαίνοντας από την πόρτα σου. Με τους καταστηματάρχες, ή με τις πωλήτριες, π.χ. στο s/m, που κάποια στιγμή σε χαιρετούν, γιατί σε έχουν προσέξει, δεν είσαι "αόρατος"..
Υπάρχουν και οι συγγένειες, που για κάποιους μετράνε και εγγίζουν, για άλλους, θύματα μιας πιο εγωκεντρικής εποχής έχουν πάψει να μετρούν το ίδιο. Μάλιστα πολλές ανάλγητες και αναίσθητες συμπεριφορές ξεκινούν από αυτές..
Βέβαια πάντα, όλες οι σχέσεις αυτού του είδους στις μικρές κοινωνίες, είναι δίκοπο μαχαίρι. Γνωστή η διπρόσωπη τάση , ο σχολιασμός, η μετάδοση φτιαχτών και αληθινών συμβάντων, η τρίχα που γίνεται τριχιά όταν αυτό το "μαγείρεμα" περπατάει... Τους νοιάζει πόσα χρήματα έχεις, αν εργάζεσαι ή πήρες σύνταξη ακόμα και τι αγοράζεις,πόσα κινητά και ποιά ακίνητα, γιατί άραγε; Γιατί άραγε η έκπτωση από την κοινή λογική και την ορθή συμπεριφορά, συμπαθών κατά τα άλλα ανθρώπων; Που ξέρουν να ξεκοκκαλίζουν τη μπριτζόλα τους με μαχαίρι και πειρούνι, αλλά χωρίς το ίδιο τακτ, να δαγκώνουν κομματιάζοντας τους γύρω; Γιατί ασχολούνται με τη ζωή των άλλων; Γιατί να πληγώνουν ίσως τους άλλους;
Ακούμε a la nanita nana

Ένας χρόνος χωρίς τον Σόλωνα

Δέχτηκα ένα συγκινητικό email "ένα κομμάτι από την ψυχή" όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος, από τον κ.Φαίδωνα Σόλωνος Καρυδάκη, που ένα χρόνο πριν, ο φίλος μας μηχανικός ΤΑδύοΠΙ χαρακτήρισε "κορυφαίο συνάδελφο" σε σχόλιό του. Μου ανήγγειλε το μνημόσυνο χρόνου από το θάνατο του νεαρού γυιού του Σόλωνα, θύματος τροχαίου και εγκατάλειψης. Μου έδειξε το πρόσωπο ενός αγγέλου, ενός χαρούμενου και δραστήριου παιδιού σε κάποιες φωτογραφίες, που μάλλον δεν έχω το δικαίωμα να δημοσιοποιήσω, μου άνοιξε τη ματωμένη καρδιά του.. Αφου συλλυπηθώ δημόσια, ας μου επιτρέψει την αντιγραφή,

--ο οδηγός ερχόταν από ένα γιορταστικό επαγγελματικό δείπνο, οδηγώντας γρήγορα.. συναντήθηκαν.. ένα πεζό παιδί και ένα γρήγορο αυτοκίνητο.. Ο Σόλωνας πετάχτηκε 40 μέτρα μακριά, ο οδηγός συνέχισε χωρίς να σταματήσει.. --το χαμόγελό του που φώτιζε τον κόσμο γύρω του, χάθηκε για πάντα.. --η ζωή μας σκοτείνιασε, άλλαξε, για πάντα..

Είχαμε αφιερώσει δύο ποστ,παλαιότερα με ειδική αναφορά και ένα πρόσφατο γενικού προσδιορισμού για τα τροχαία ατυχήματα και τα θύματα εγκατάλειψης. Τα πρώτα όμως, αφορούσαν το θάνατο από παράτολμη οδήγηση μεθυσμένου οδηγού και εγκατάλειψη θύματος. Του ανήλικου 15 χρονών μόλις, νεαρού μαθητή, που πήγαινε σε χορό του σχολείου του. Τόσο το Σόλων-Σόλων ή πως δεν θα ξεχάσουμε αμέσως μετά το τροχαίο, όσο και το Μνήμη παιδιού κλπ συγκεντρώνουν ακόμα πολλές επισκέψεις γιατί το θέμα καίει, μιά και οι εγκαταλείψεις από τους ασυνείδητους οδηγούς, λόγω ατιμωρησίας, πληθαίνουν. Αλλά και γιατί το ανήλικο θύμα, γυιός εξαιρετικής αθηναϊκής οικογένειας,όπως σχολιάσανε και οι φίλοι και δικοί τους άνθρωποι, που πενθεί και θρηνεί ακόμα, ήταν ένα συμπαθέστατο παιδί, πολλά υποσχόμενο και πολύ αγαπημένο από τους συνομήλικους φίλους και συμμαθητές του.
Στο πρόσφατο ποστ του Μανώλη Ανδριωτάκη,παρατίθενται οι εντυπώσεις και τα συμπεράσματα της πρώτης θαραλλέας κίνησης, να συντριβεί η σιωπή γύρω από τα τροχαία, να εκφράσουν το "θυμό" τους οι οικείοι των επώνυμων θυμάτων σε αυτόν τον "ακύρηχτο εμφύλιο πόλεμο" κατά των, περιέργως,ανώνυμων θυτών.. Που, -στην Ελλάδα ζούμε- συνεχίζουν όχι μόνο τη ζωή τους σαν να μη συνέβη τίποτα, αλλά και να οδηγούν, αφού η αφαίρεση διπλώματος αφορά άλλες τροχαίες παραβάσεις...
Αντιγράφω σαν συνθήματα τις ενότητες της ημερίδας που έγινε στα τέλη Νοεμβρίου στο μουσείο Μπενάκη, με αφορμή τα τροχαία "εγκλήματα" και όχι ατυχήματα. Βλέπετε, η εμπλοκή σε τροχαίο, έχει εκφάνσεις και παράπλευρες απώλειες, στις ζωές αυτών που μένουν πίσω και πενθούν:

-ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
-«ΟΤΑΝ ΟΙ ΖΩΕΣ ΣΥΝΤΡΙΒΟΝΤΑΙ»
-ΤΑΧΥΤΗΤΑ –ΤΥΧΑΙΟΤΗΤΑ- ΑΠΩΛΕΙΑ
-ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ
…για αυτούς που χάσαμε, γι αυτούς που δεν θα ξεχάσουμε.

Yστερον: Η Ελενα Ακρίτα αναφέρεται επίσης, στην "πεζογέφυρα του Σόλωνα"
- Για τα "Νεανικά τροχαία" η αναφορά, από τους Πρωταγωνιστές.

π.Eυσέβιος Γιαννακάκης-Οδηγίες προς ναυτιλομένους!

Άκουγα τις προάλλες ένα νεαρό ιερέα, τον π.Ανδρέα στο ραδιόφωνο να μιλά με το σφριγηλό τόνο της νεανικής του φωνής, με γλώσσα καθημερινή, διόλου ξύλινη, με χρώμα και διάθεση στήριξης για τις λύπες της ζωής και τη στάση και τον αγώνα του καθένα μας.
"Οδηγίες προς ..ναυτιλομένους" σκέφθηκα, αφού στο πέλαγο των θλίψεων σήμερα, θέλεις να ακούσεις μιά τέτοια φωνή, θέλεις κάποιον να στήσει το αυγό του Κολόμβου για σένα όρθιο.
Θυμήθηκα τότε ζωηρά, μια στιγμή στη ζωή μου, όταν ζούσε ακόμα ο μακαριστός εξαγιασμένος Γέροντας πνευματικός μου, π.Ευσέβιος Γιαννακάκης, ο αγιοΛαυρεώτης ιερομόναχος.
Ήταν περίοδος δοκιμασιών πάλι, τόσο στην προσωπική όσο και την επαγγελματική μου ζωή. Λες και είχαν ξεσηκωθεί όλοι οι άνεμοι ενάντιοι.. Κατανόηση πουθενά..Ούτε από τους πολύ δικούς μου ανθρώπους για τα απλούστερα των πραγμάτων..Τό'χει άλλωστε περιγράψει ο μέγας Παύλος, όχι μάλλον όχι, ο αγ.Γρηγόριος ο Θεολόγος γλαφυρά:Έρρει τα καλά, γυμνά τα κακά, ο πλούς εν νυκτί, πυρσός ουδαμού, Χριστός καθεύδει. Όπως τότε, στη βάρκα βολτίτσα στη λίμνη με τους Αποστόλους, ο "Χριστός καθεύδει",έχει γύρει κουρασμένος και κοιμόταν όταν ξέσπασε η τρικυμία που έκοψε τα ύπατα των έμπειρων ψαράδων.. Τους έλειψε η πίστη στη δοκιμασία, αν και πάντα ο Χριστός ήταν εκεί, δίπλα τους..
Αλλά ας ξαναγυρίσουμε σε μένα και τη θύμηση. Είχα τηλεφωνική λοιπόν επικοινωνία με τον π.Ευσέβιο, γιατί εκείνο τον καιρό ήταν στο μοναστήρι του Αγ.Ιωάννη του Θεολόγου στο Βερίνο, όπου μια νέα αδελφότητα γυναικών έστηνε την "κυψέλη" της εκεί. Του έλεγα τις θλίψεις μου και τα προβλήματά μου, όπως θα το έκανα κάτω από το ευλογημένο πετραχήλι του..Ανάμεσα στα άλλα, ακούω Τον να μου λέει
-Η θλίψη και η στενοχώρια δεν είναι ίδιον του Χριστιανού κυρία Κατερίνα. Όταν θα στεναχωριέσται να γελάτε!
Ναί σκέφθηκα ανόρεχτα και μεταξύ μας λίγο ειρωνικά, έτσι χαχα χα με σερνάμενο τόνο στο σκοτεινό μου μυαλό..
-Να, έτσι μου απάντησε χαχα χα.. και μιμήθηκε ακριβώς τον τόνο στη σκέψη μου!
Ξέσπασα τότε,σε ένα αβίαστο, λυτρωτικό γέλιο από την ψυχή μου και με ακολούθησε γελώντας στη μικρή μας αυτή "μυστική συνωμοσία"!
Γιά όσους έχουν την θαυμαστή εμπειρία της συνάντησης με ένα πνευματικό, διορατικό, άγιο, δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο για την ποιμαντική του αγίου πατρός Ευσεβίου. Του συμπατριώτη μου, αφού γεννήθηκε στο Γεωργίτσι της Λακωνίας, συνομήλικος, ίσως και συμμαθητής στο Γυμνάσιο της Σπάρτης, του πατέρα μου.Γεγονός είναι πως αν στον πατέρα χρεωστώ το "ζήν", στον μακαριστό π.Ευσέβιο Γιαννακάκη, χρωστώ το "ευ ζήν", χρωστώ τα πάντα. Χρωστώ μια καλύτερη Κατερίνα, με ημερότερο βλέμμα και αρκετά περισσότερη αγάπη, χιούμορ και..ευθυμία, ακόμα και στα δύσκολα!
Γιά όσους πάλι, δεν έχουν συναντήσει έναν τέτοιο πνευματικό, κυκλοφορεί μια σπουδαία έκδοση, από την Ι. Μ. ΑΓ. ΙΩΑΝΝΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΒΕΡΙΝΟΥ ΑΙΓΙΟΥ, μια ευλαβική αναφορά στο πρόσωπο του π.Ευσεβίου Γιαννακάκη. Μια ζωή μυστικού αγώνα, με το κεφάλι πάντα ψηλά..
Στη βιτρίνα,στο αρχονταρίκι, που οι αδελφές της Μονής θησαυρίζουν θυμητάρια από τα ελάχιστα προσωπικά του πράγματα, στάθηκα στο ζευγάρι τα παπούτσια του..Οι μύτες, φθαρμένες από τις πολλές μετάνοιες προσευχής, για τα πνευματικά του παιδιά, για τα προβλήματα των ανθρώπων, για τον κόσμο ολάκαιρο..
-Όταν θα μπαίνετε στο σπίτι των γέρων γονιών σας κυρία Κατερίνα, να μπαίνετε σαν τον ήλιο, που ζεσταίνει και φωτίζει τα σκοτάδια. Να τους κάνετε να χαμογελούν..
Επέμενε πολύ πάνω σε αυτό ο μακαριστός, στο γέλιο από μέσα μας, στο κουράγιο που δίνει η ψυχή μας στο είναι μας, σαν τη μαγιά που αναπλάθει τόνους αλεύρι..
-Όταν ξεκινάμε το ταξίδι μας στη θάλασσα της ζωής, μου έλεγε πάλι, ποτέ δεν κυττάμε πίσω, μόνο την απέναντι ακτή, που θα φθάσουμε λάμνοντας στις δοκιμασίες..
-Οι σύζυγοι μαζί, λάμνουν, κωπηλατούν στη ζωή, φέρνοντας τη βαρκούλα του οίκου τους ομαλά, αν συντονίζονται στο κουπί.. Φαντάσου τι θα γίνει αν λάμνει ο ένας από εδώ και ο άλλος από εκεί!
Αυτές ήταν οι "οδηγίες προς Ναυτιλομένους" που ο π.Ανδρέας Κονάνος, ο νεαρός πνευματικός, μου θύμησε στο από ερτζιανών ταξίδι μας στα "Αθέατα Περάσματα"..
Αιωνία ας είναι η μνήμη του μακαριστού πνευματικού μου, ας έχουμε την ευχή του..
Στον άγιο Γέροντα, είχα αναφερθεί και παλαιότερα παρουσιάζοντας το δικό του βιβλίο "Κοντά στον πόνο μαζί με τους πονεμένους", αφού ο π.Ευσέβιος ήταν χρόνια στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, κάνοντας πράξη τον τίτλο.
Ύστερον Μια ενδιαφέρουσα αναφορά στον άγιο Γέροντα γίνεται εδώ, στον αγ.Φίλιππο Αιτ/νίας. Επίσης στα ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑΤΑ. Η αδελφότητα των μοναζουσών στον αγ.Ιωάννη Θεολόγο-Βερίνο Αιγίου, με τη συμπλήρωση 20 χρόνων απο την κοίμησή του, κυκλοφόρησε το παρόν βίντεο: