Αύγουστος μήνας, φεγγάρι λάμπει

Ο Αύγουστος οδεύει στο τέλος του. Πιό σύντομος από ποτέ μου φάνηκε..
Ισως γιατί παρέμεινα εξ ανάγκης, στην Αθήνα.. Βέβαια,αν εξαιρέσει κανείς αυτούς που επιστρέφουν στις δουλειές τους, δεν θα λείψει σε κανένα! Πολύ ζέστη φέτος, πολλά τα καυτά θέματα που έθεσε.
Μιά όμορφη στιγμή του, το γεμάτο φεγγάρι του, οι εκδηλώσεις της ημέρας σε όμορφους δυναμικά ενεργούς χώρους..Όπως η συγκυρία στιγμής, το φεγγάρι, που απαθανάτισε ο e-φίλος Aντώνης πάνω από την Ακρόπολη στην Αθήνα. To όμορφο φεγγάρι, χρυσό κόκκινο το απολαύσαμε δίπλα στη θάλασσα αργότερα και δεν ξέρω ποιά στιγμή του ήταν πιο όμορφο. Φεγγάρι πανσέληνο, τεράστιο ολόκληρο! Εξάλλου ο Έλληνας ποτέ δεν συμβιβάστηκε με ..ημισέληνο!
Άλλωστε το Αυγουστιάτικο φεγγάρι, λένε, λάμπει σαν πολύτιμο πετράδι! Ο κ. Γ. Σειραδάκης, καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ανέφερε μεταξύ άλλων γιατί το αυγουστιάτικο φεγγάρι φημίζεται για την ομορφιά του στο ΒΗΜΑ:
«Επειδή η Σελήνη τον Αύγουστο όταν μεσουρανεί, δηλαδή όταν βρίσκεται στο μέγιστο ύψος,δεν φθάνει πολύ ψηλά πάνω από τον ορίζοντα, το φως της φθάνει σε εμάς διατρέχοντας μεγαλύτερο πάχος ατμόσφαιρας με αποτέλεσμα να διαχέεται και να απορροφάται το κυανό τμήμα του χρώματός της και να φθάνει στα μάτια μας πιο έντονο το κόκκινο. Η φύση δηλαδή μάς απατάει για το χρώμα της Σελήνης». Το παρόν ιστολόγιο, έχει αδυναμία στα φεγγάρια! Όχι μόνο στα χάρτινα των τραγουδιών!
Εδώ, στην Πανδεία του Ιουλίου, αναφερθήκαμε στη μυθική διείσδυση της Σελήνης στη συνείδησή μας. Εδώ στο Πάμε Φεγγάρι σχολιάσαμε πνευματικές ανατάσεις. Εκεί στο Σελήνη στον Καρκίνο, λογοπαίξαμε με την κατάκτησή της. Στα Φεγγάρια που επιμένουν δώσαμε εικόνα από ταξιδιωτικό οδοιπορικό. Στις Παγωνιές γκρινιάζαμε όχι μόνο για τα παγωμένα φεγγάρια.. Στο Ξημερώνει και βραδυάζει, μοιραστήκαμε το κόκκινο φεγγάρι του Χειμώνα από τον Πάρνωνα και απο τον Ταΰγετο,στο Λακωνικό καλοκαίρι. Eνώ στο Φταίνε ίσως τα φεγγάρια, δώσαμε στιγμιότυπα από μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας!
Ριζωμένο, λοιπόν, στη συνείδησή μας το φεγγάρι, σαν τον..θάνατο! Άλλωστε με τη χθονία θεότητα Εκάτη, το ταυτίζει ο Αισχύλος.. Ήσυχο, σιωπηλό, λιγώτερο ενεργειακό από τον Ήλιο, το φεγγάρι μας συντροφεύει στα τραγούδια μας, στα όνειρά μας, στις ευαισθησίες μας, στη μελαγχολία μας, στον ρεμβασμό μας..Στην ελευθερία και καλοπέρασή μας, αλλά και στη σκλαβιά -μέρες κατοχής-, στη εκούσια αλλά και ακούσια φτώχεια μας-μερες Δ.Ν.Τ.-.

Ευχαριστώ και πάλι τον κ. Αντώνη Μαγλαρά, φίλο στο twitter, που μου έδωσε την άδεια της δημοσίευσης με το κείμενό μου, της πανέμορφης φωτογραφίας του!

Aκούμε Shivaree -Good night moon -

Στο περιγιάλι

Πρωί-πρωί, στο γιαλό, αυτό είναι η αιτία της "ερημιάς".. Αργότερα η παραλία γέμισε παιδιά και παππούδες, μια και η ομαλή αμμουδιά και η ρηχή θάλασσα στο Σχοινιά προσφέρεται για την πρώτη και τρίτη ηλικία. Ακόμα και τα τραπεζάκια, έξω, που έχουν συνδεθεί με τη διημέρευση του Έλληνα, παρά τις γκρίνιες της κρίσης, γέμισαν. Η όμορφη, πανέμορφη Αττική, που τόσο κοντά συνδυάζει θάλασσες και βουνά, ξενοιασιά και ανανέωση!
Όμως η εξίσου πανέμορφη διαδρομή μας προβλημάτισε.
Kάποιοι, σωστά, -υποθέτω ο Δήμος- θέλησαν εδώ και αρκετές εβδομάδες,μήνες ίσως, να καθαρίσουν το δρόμο απο ξερά χόρτα και φρύγανα και τα δένδρα από κλαδιά. Κάποιοι όμως, βλακωδώς επιπόλαια, τα ..ξέχασαν, στην άκρη του δρόμου,στις παρυφές των δένδρων, σε σωρό, έτοιμο για προσάναμμα πυράς και παρανάλωμα του δάσους...
-Ντροπή..όμως έστω και τώρα, μαζεψτε τα..
Κάποιοι, παράνομα, έχουν στήσει "φάμπρικα" κοσκινίζοντας χώματα, πιθανώς από εκσκαφές και μπάζα, πολύ κοντά στο περίφημο κωπηλατοδρόμιο και αναμιγνύοντας με άμμο, μάλλον παράνομης αμμοληψίας, είτε από την αμμουδιά, είτε απ το γειτονικό ποταμάκι..
-Ντροπή.. γιατί αλλοιώνουν την όμορφη εξοχή, κάτω απο τη μύτη των αρχών, ντροπή γιατί μετά τα πουλάνε για πλούσια χώματα σε αφελείς οικοπεδούχους που βιάζονται να πειραματιστούν με τους κήπους τους..
Κάποιοι άλλοι,στην περίπτωση αυτή αλλοδαποί, έβαλαν φωτιά στην άμμο, πολύ κοντά στο δάσος, να ψήσουν τις μπριζόλες τους. Δεν υπήρχε νερό παραδίπλα σε περίπτωση ανάγκης. Στις υποδείξεις ηλικιωμένου Έλληνα για τον πιθανό κίνδυνο, πούλησαν "τσαμπουκά", συγκεντρώνοντας ομοεθνείς τους και προπηλάκισαν τους άναυδους Έλληνες....
-Ντροπή.. για τον τρόπο που μίλησαν.. γιατί "φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης"... Δυστυχώς, τα συμβάντα πληθαίνουν και εμείς, κεχηνότες, με ανοιχτό το στόμα δηλαδή, τσιμπιόμαστε, σε τι στραβό γιαλό αρμενίζουμε..

Αν και οι πολλοί αλλοδαποί της περιοχής, κάθε άλλο παρά "κλέφτες" μπορεί να θεωρηθούν, αλλά "νοικοκύρηδες" με έχειν και κατέχειν. Με σταθερές ή ευκαριακές δουλειές, με την εκτίμηση των ντόπιων για όσους το αξίζουν, έχουν ενταχθεί ομαλά στην τοπική κοινωνία.

Η μοναδική -ανεπανάληπτη- στιγμή της "ερημιάς" στο περιγιάλι, μας έφερε πίσω σε χρόνια αθωότητας, σταθερών οικογενειακών δεσμών και φιλικών εκδρομών. Μας θύμησε τον Ποιητή και το τραγούδι του Μίκη:



Να θυμήσουμε ωραίες παραστάσεις που μπορεί να παρακολουθήσει κανείς τώρα το καλοκαίρι, Αθήνα και αλλαχού."

Στην αγκαλιά Της..

Tην ωραιότητα της παρθενίας σου.. σιγοψάλλω τέτοια μέρα,σήμερα. Όμως η εικόνα που κλείνω πεισματικά στην ψυχή μου, δεν είναι η γνωστή της Κοίμησης. Είναι η όμορφη, πολύχρωμη, "αισιόδοξη", λίγο primitif και ως εκ τούτου αυθεντική, εικόνα της Βλασσαρούς. Εκ της παλιάς ομώνυμης γειτονιάς που τα εκκλησιδάκια της θυσιάστηκαν είτε στη σκαπάνη αρχαιολογικών ανασκαφών, είτε στη διάνοιξη της γραμμής των ηλεκτρικών σιδηροδρόμων, στην περιοχή του Θησείου. Σήμερα διασώζεται στον αγ.Φίλιππο, το αγαπημένο εκκλησάκι στο Σταυροδρόμι!
Η κυρία Θεοτόκος απεικονίζεται πολύ νέα, όπως λέγεται ότι ήταν τότε, που έδωσε ζωή στη Ζωή.. Ένα κορίτσι, σαν τα κορίτσια μου, που η αγκαλιά του κλείνει τον Κόσμο.. Που η αγκαλιά του, παρηγορεί, χαροποιεί, γιατρεύει, φανερώνει, οδηγεί,ελεεί, έτσι για να θυμηθούμε μερικά από τα προσαγορευτικά ονόματα που δίνει ο λαός μας σε αυτήν την κόρη..
Της Παναγίας σήμερα, ανάμνηση χαροποιού Πένθους, ένα πανηγύρι για το θάνατο που καταλύεται από τη Ζωή. Η ελπίδα των θνητών, η ελπίδα του λαού μας των Ελλήνων. Που αγάπησε και δέθηκε με αυτήν την "ξένη" Κόρη, προετοιμασμένος από τη λατρεία μια άλλης, δικής του Παλλάδας Κόρης. Που λάτρεψε Εκείνη, γιατί ανταποκρίθηκε στο ρόλο το μητρικό κουροτρόφου, που της δόθηκε. Σημαδιακή η παρουσία της, τα θαύματά της, η παρηγοριά της, τόσο σε προσωπικό όσο και εθνικό επίπεδο.
Άραγε πως να το δώσεις να το καταλάβουν αυτό οι ξένοι, εκείνοι που προβληματίζονται και εκπειράσσονται με τις εκδηλώσεις λατρείας των ορθόδοξων και άλλων χριστιανών. Πως να το δώσεις να το καταλάβουν οι "αβάπτιστοι" στην τρυφερότητα των αυθεντικών σχέσεων, όπως εκείνη Μητέρας και παιδιού..
Χρόνια πολλά λοιπόν σε όλους και όλες τους εορτάζοντες σήμερα! Η Παναγιά μαζί μας!
Μια καθαρή όμορφη φωνή, της Divna Ljubojevic από τη Σερβία, υμνεί ελληνικά την Θεοτόκο..