Τύρος και Σιδών ή μήπως Αρμαγεδδών..

Χρόνια και χρόνια μες στην άμμο
εκεί που ανθίζει η φοινικιά
δυο φίλοι πήγαιναν σε γά---μο
δώρα κρατώντας και προικιά
Ο ένας ήταν ιρλανδός, ο άλλος ήταν ιουδαίος

Δίψα τους έκαιγε τα χείλη
μα πριν φωνάξουν τη βροχή
είδαν στην έρημο μια πύλη
που ’γραφε τέλος και αρχή
Μπροστά πηγαίνει ο ιρλανδός, πίσω πηγαίνει ο ιουδαίος

Πέρασαν τα μεγάλα τείχη
και κάπου εκεί στην αγορά
κάποιον ρωτήσανε στην τύχη
πού είναι ο γάμος κι η χαρά
Τον ρώτησε ο ιρλανδός, τον ρώτησε κι ο ιουδαίος

Κι αυτός απλώνοντας τα χέρια
τους έδειξε στο χώμα εμπρός
δυο πεθαμένα περιστέρια
που ήταν η νύφη κι ο γαμπρός

Δάκρυσε τότε ο ιρλανδός, δάκρυσε και ο ιουδαίος

To έγραψε ο Νικ.Γκάτσος, το μελοποίησε ο Μάνος Χατζηδάκις και το τραγούδησε ο
Γιώργος Ρωμανός

Στη Μέση Ανατολή δεν έχει αλλάξει εδώ και χρόνια τίποτε. Ο κοινός νούς έχει μπερδευτεί στο δίκιο του έχοντος και εκείνου του κατέχοντος..

Είχαμε τη βεβαιότητα του πολέμου και τη συζητούσαμε παλαιότερα, δεν φανταζόμαστε όμως την ανθρώπινη υποκρισία και τη διαστροφή του μαύρου/άσπρου. Γιατί γίνεται αυτή τη στιγμή άραγε ο εξανδραποδισμός και η καταστροφή του Λιβάνου; Ποιό μακροπρόθεσμο σχέδιο εξυπηρετεί και για ποιούς; Τι είδους Ειρήνη , συζητούν εκείνοι που την σκληρότητα στον εισβολέα την έδειξαν μόνο στην περίπτωση Ιράκ/Κουβέϊτ και την ίδια απάθεια στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο; TI γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;

Στεφανώματα

«Τρισεύγενη στο γάμο σου στα στεφανώματά σου,
τα χιόνια αλεύρια να γενούν και τα πουλιά δαμάλια». Δημώδες

"Δε φέραν τα στολίδια σου έμποροι Βενετσάνοι
και καβαλάροι Κιούρτηδες του γάμου τα προικιά
μόνο απ’ το δρόμο εφτιάξαμε στεφάνια από κλωνάρι
κι ήταν απογεματινή και Κυριακή γλυκιά.." Στίχοι: Δημ. Αποστολάκης-τραγουδούν οι Χαίνιδες


Πολλοί γάμοι και χαρές, τελευταία. _Στα δικά σας οι ανύπαντροι!_ Είδα και την κίνηση και τα δημοσιεύματα στα δικά σας blogs π.χ. Μarina, markos, Χρύσα.
Πόσο εύκολες είναι σήμερα οι προσωπικές σχέσεις, αν σκεφθεί κανείς τις προηγούμενες γενιές, τους τύπους, τις ηθικές αρχές, τα συμφέροντα και τις τάξεις που δημιουργούσαν εμπόδια και προβλήματα. Θα πίστευε μάλιστα κανείς ότι αυτό θα λειτουργούσε εναντίον του θεσμού που εισάγει ένα ζευγάρι στην κοινωνική σκηνή και στη δημιουργία της οικογένειας που τόσο βάλλεται σαν κύτταρο συνοχής της κοινωνίας, σήμερα.
Είναι ο Γάμος ο αποδιοπομπαίος τράγος για τη σημερινή ελεύθερη συμβίωση των ζευγαριών;
Ο αριθμός των τελετών θρησκευτικών και πολιτικών μάλλον το αντίθετο καταδείχνει. Όνειρο πολλών, νέων ανθρώπων όπως πάντα είναι τελικά η επισημοποίηση προσωπικού δεσμού. Σήμερα μάλιστα, με τις τόσες προκλήσεις και εκλύσεις, της έλλειψης μέτρου, ενόσω αμφισβητείται και η διάρκεια των γάμων!
Λίγα ζευγάρια βέβαια φθάνουν ώριμα στην ανάληψη των ζυγών ως σύζυγοι. Πολλά από αυτά, έχουν κοντόφθαλμους στόχους, ή αγνοούν την ουσία του δεσμού στον οποίο υπεισέρχονται.
Το νυφικό, το χτένισμα, η δεξίωση, είναι τα ρηχά κίνητρα να αποφασίσει κανείς μια τέτοια δέσμευση. Σπάνια σκέφτεται κάποιος, τη συμπόρευση, την συν-ωρίμανση, τη δημιουργία απογόνων και τη χαρά των παιδιών, τους κοινούς οικονομικούς στόχους και τη δύναμη που αντλεί ο ένας από τον άλλο, σαν ολοκλήρωση της προσωπικότητάς τους.
"Συμπερασματικά βλέπουμε ότι οι υγιείς συζυγικές σχέσεις που χαρακτηρίζονται από αγάπη, αλληλοεκτίμηση, ισχυρό αίσθημα αφοσίωσης του ενός προς τον άλλο και καλή ποιότητα επικοινωνίας, είναι ευεργετικές για την ψυχική και σωματική υγεία των ανδρών και των γυναικών" γράφεται εκλαϊκευμένα στην medlook, μια και "Η αγάπη βελτιώνει ουσιαστικά τους ανθρώπους σε όλους τους τομείς. Η υγιής συζυγική ζωή προσφέρει πλεονεκτήματα για την ψυχική και σωματική υγεία."
Η αλήθεια είναι, ότι η δημιουργία οικογένειας είναι ένα σοβαρό κίνητρο ακόμα. "Η οικογένεια έπαιξε σημαντικό ρόλο όσων αφορά την οικονομική επιβίωση αλλά και αποτέλεσε τη βάση της κοινωνικής και πολιτικής οργάνωσης στον ελλαδικό χώρο από τα προεπαναστατικά, ακόμη, χρόνια και αναφερόμαστε στην πυρηνική οικογένεια", γράφεται σε αυτήν την ιστοσελίδα. "Για να κάνη κανείς έναν επιτυχημένο γάμο, θα πρέπει από μικρό παιδί να πάρη κατάλληλη αγωγή. Όπως το παιδί πρέπει να διαβάζη, όπως μαθαίνει να σκέπτεται και να ενδιαφέρεται για τους γονείς του ή για την υγεία του, έτσι θα πρέπει να ετοιμασθή, για να μπόρεση να κάνη έναν επιτυχημένο γάμο" καταγράφεται ακριβώς στη Μυριόβιβλοαπό τον π.Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη.

O Ιούνιος-Ιούλιος και γενικά το καλοκαίρι, σμίγει πράγματι πολλά ζευγάρια επίσημα. Ευκαιρία για άνετη τελετή και μετά καλοκαιρινή απόδραση συνδυασμένη με το μήνα του μέλιτος! Παρούσα και εγώ σε δυο τρείς γάμους, εδώ και.. εξαποδώ, βρήκα την ευκαιρία να ξαναδώ μακρινούς και αγαπητούς συγγενείς, φίλους και να γνωρίσω υπέροχους.. άγνωστους με τους οποίους συμφάγαμε και συνομιλήσαμε σαν από πάντα γνωστοί, στο τραπέζι του γάμου που επακολούθησε και να καμαρώσω νύφες και γαμπρούς τους νέους που την τελευταία φορά που τους είδα ήταν μικρά αγοράκια ή κοριτσάκια, το πολύ στην πρώτη τους εφηβεία!

Τα περίφημα χτήματα, όπου μπορεί να γίνει ο γάμος σε ειδυλλιακό περιβάλλον σε κάποιο εκκλησάκι που είναι εκεί, και οι καλεσμένοι να περάσουν στο χώρο της δεξίωσης δίπλα συνήθως σε πισίνα, σε λευκοστρωμένα τραπέζια πάνω στο γρασίδι, πληθαίνουν. Προσφέρουν λύση και ολοκληρωμένες τις υπηρεσίες προς το νέο ζευγάρι και τους γονείς του. Καθ'οδόν προς το χτήμα που μας είχαν καλέσει στη Βαρυμπόμπη, μέτρησα τα νέα παρόμοια, που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια και όλα με κόσμο που όδευε συνωθούμενος.

Προσωπικά, παρά την διευκόλυνση, μου φάνηκε σαν σκηνικό μιας δήθεν χαράς, που έπρεπε να υπερτονιστεί. Δεν λέω για εκείνους τους παλιούς παραδοσιακούς γάμους και τις συνήθειες, κατά τόπους , που τους έχω ζήσει από παιδί και μου έχουν αφήσει μια νοσταλγία στην καρδιά για ανθρώπους, ήθη, τραγούδια και γνήσιο γλέντι. Αλλά γιατί η γαμήλια τελετή, γίνεται αιτία για μια ακόμα καταναλωτική υπερβολή και ένα κοινωνικό δήθεν. Ιδίως όταν καλούνται και σμίγουν τα σόγια, που τις άλλες χρονικές στιγμές, αγνούνται μεταξύ τους, πιασμένα στη μέγγενη του προσωπικού τους αγώνα και εκείνου του χρόνου.
Στη "βιομηχανία γάμος", πολλαπλές επιχειρήσεις παίρνουν μέρος. Νυφικού, φορέματος, παπουτσιού, κουφέτου, μπομπονιέρας, ανθοστολισμού, χώρου δεξιώσεων, ζαχαροπλαστικής, δώρων κλπ κλπ. Καμμιά φορά και η εκκλησία με ανάξιους ιερείς και ας ελπίσουμε αυτοί να είναι η εξαίρεση στον κανόνα..




Eυχές στον Ηλία και τη Μαίρη, τον Αντώνη και την Ελένη, στην Ρούλα και τον Πέτρο, που ένωσαν τη ζωή και την αγάπη τους τελευταία :

..Ένα τραγούδι θα σας πω απάνω στο πεπόνι
να ζήσει η νύφη κι ο γαμπρός κι οι συμπεθέροι όλοι

Ωραία είν’ η νύφη μας, ωραία τα προικιά της
Ωραία κι η παρέα της που κάνει την χαρά της

Για εκείνους και όλους μας χαρισμένο, Still Loving You, των Scorpions και το Sympathy, των Marillion, αν και προσωπικά προτιμώ την αρχική εκτέλεση των Rare Bird, στο -Sympathy και συγκρίνετε- .

Πράσινο στο γκρί των πόλεων

Έτσι -ή περίπου έτσι- ονομάζει το forum που ασχολείται με θέματα και συζητήσεις γύρω από το περιαστικό πράσινο, το πράσινο δηλαδή των πόλεων είτε είναι άλση, είτε Πάρκα, είτε πλατείες μιάς μικρής ή μεγάλης πολιτείας η Φιλοδασική.
Ήδη με αφορμή post εκεί για τη Ριζάρη, έκανα μιά σύντομη έκθεση των γεγονότων και ζήτησα τη βοήθειά τους.

Επειδή ο καιρός των δημοτικών εκλογών.. εγγύς, ας ετοιμάσουμε έναν καταιγισμό σχολίων εκεί σας παρακαλώ...Eπισκεφθείτε το φόρουμ και σχολιάστε για τη Ριζάρη! Όλα μετράνε σε έναν αγώνα, σε μιά προσπάθεια..

-Η φωτογραφία του πάρκου Ριζάρη, τραβηγμένη ακριβώς πάνω από το σταθμό του ΜΕΤΡΟ, από τη Βασ.Σοφίας, είναι του Λάμπη Παπαδόπουλου, από την Κυριακ.Ελευθεροτυπία 18/06/2006 και δείχνει ακριβώς τον περιποιημένο χώρο της εξόδου από το σταθμό δεξιά και την εγκαταλειψη εμπρός και αριστερά. Επίσης τα 175 μεγάλα δένδρα που θα κοπούν αν παρά τις προσπάθειες όλων , το Ιδρυμα Γουλανδρή προχωρήσει στην ανοικοδόμηση εννεαόροφου κτιρίου, Μουσείου 25.000 τ.μ.!


Τέλος ευχαρίστησα με τη σειρά μου το γραφείο του κ. Δήμα και τον Προϊστάμενο κ.Γ.Κρεμλή, όχι μόνο επώνυμα αλλά και.. επίσημα(!), ενώ υπενθύμισα στην Ελληνική Εταιρία οτι δεν έχω ακόμα απάντηση τους.

Moυσικό άκουσμα Νight ride across the Caucasus και το The Mummers' Dance της Loreena McKennit.


Ύστερον: "Μη λησμονάτε,Ιούλιος. Τέτοιες μέρες παίχτηκε το παιχνίδι στην Κύπρο το 1974. (τα δυο τελευταία μου post).

Και ρωτάω-εκεί-πάντες στην Ελλάδα-ως Έλλην που ζει στην Κύπρο 4 χρόνια τώρα: Τι σημαίνει για σας νεο Έλληνες η Κύπρος;" λέει στα σχόλια εντός, ο Δύων ανατέλλων και παραπέμπει εδώ:

Eπίσης, σχετικό παλαιότερο άρθρο με σκέψεις του Ν.Δήμου και των σχολιαστών του, εκεί, του Λύσιππου με το team των σχολίων εδώ, καθώς και αυτό, του Μαίανδρου και εκείνου του Μαύρου Γάτου:



Υστερον: Σήμερα 12/12/2009 γίνονται επιτέλους τα εγκαίνια και αποδίδεται στους δημότες ως Πάρκο, ο κήπος Ριζάρη!!

Πανδεία του Ιουλίου

..Τι θέλει ο άνθρωπος και στέκει έμβρυος
στη μέση αυτού του κόσμου;
Γιατί χαμογελάει πλάθοντας τις οδύνες του
βαφτίζοντάς τες μοίρα;

Δεν κρατάει τίποτα.
Τίποτα δεν κρατάει.

Με τα χέρια στην έκταση ανοιχτά
μοιάζει να χορεύει συνέχεια
ανάμεσα στο πλήθος, να διαπερνά τα σώματα
και αενάως να διαφεύγει τον κίνδυνο που ονομάζει
εγκλωβισμό..
"Ο Δύων Ανατέλλων και η Πανσέληνος Βροχή"-Γ.Πήττα,εκδ.Λιβάνη




Μοίρα του ανθρώπου να κοιτάει τ' άστρα και να ονειρεύεται. Να αναστενάζει βλέποντας το άστρο το μέγα, που ανατέλλει και μεσουρανεί, τη σελήνη, αναμοχλεύοντας τους καϋμούς του.
Σέλας, δηλαδή ακτινοβολία, φως, όχι αυτό του πρωινού, αλλά το χαμηλό της νύχτας, η ρίζα της, μυστήρια η έλξη της και όταν γίνει Πανδεία, πανσέληνος όπως απόψε, η σελήνη μαγνητίζει τους ρομαντικούς και τους ερωτευμένους.
Το φέγγος της την έκανε φεγγάρι στα ποιήματα και τα τραγούδια και την ψάχνεις παρηγοριά έστω και χάρτινη, στη μουσική του Χατζηδάκη.
Απομυθοποιήθηκε από τους επιστήμονες και άλλους. Μυθοποιημένη ήδη από τους αρχαίους Έλληνες σαν θεά, του σκότους των φαντασμάτων και των μυστηρίων, η Σελήνη, αδελφή της Ηούς (Ηώ =αυγή) και του ήλιου, άλλοτε ταυτίζεται με την Εκάτη, που έχει σχέση με τους Θεούς της θαλάσσης αλλά και με τον Άρρητο, τον Ανείπωτο Κόσμο των Νεκρών, προστάτιδα των επιτόκων και άλλοτε με την Αρτέμιδα όταν ο Ήλιος ταυτίζεται με τον Απόλλωνα. Εν τούτοις στον Ησίοδο η Εκάτη αναφέρεται ως μονογενής και η Άρτεμις δεν είχε άλλο αδέλφι παρεκτός του Απόλλωνα, ούτε γέννησε ποτέ.
Η Σενήνη όμως, ερωτεύτηκε τον Ενδυμίωνα, "αυτόν ο οποίος ευρίσκεται εντός", τον όμορφο βασιλέα της Ηλείας και απέκτησε μαζί του πενήντα θυγατέρες. Επιθυμώντας να τον κρατήσει παντοτινά εις την ζωή του, του χάρισε τον αιώνιο ύπνο που όμως δεν είναι θάνατος! Επίσης ονομάζεται και Μήνη, όνομα από το οποίο παράγονται οι λέξεις μην (μήνας) και έμμηνος ροή.
Εκείνην ερωτεύθηκε και ο Δίας και η ένωσή τους έφερε την Πανδεία, το φως της πανσελήνου, στον κόσμο! Ο αγραυλών Πάνας επίσης αθεράπευτα ερωτευμένος μαζί της, τις νύχτες με Πανσέληνο παίζει στα ξέφωτα, τον αυλό του, εξιστορρώντας τον καϋμό του ανεκπλήρωτου έρωτα, του καταλαγιασμένου πόθου του, για τη "σοφή" Σελήνη.

Ανεκπλήρωτους έρωτες στιχοπλοκούν κι οι ποιητές μας με το φεγγάρι,

Αρραβωνιάστηκες μου είπες το φεγγάρι
και στ' ασημένια τα σεντόνια του κυλάς
έχεις πουλήσει την καρδιά μου στο παζάρι
κι αντί να κλαις εσύ αδιάφορα γελάς (Φωτιά χιονίζει ο ουρανός-Λ.Παπαδόπουλος)

Εμείς πάλι, ακούμε τον Μ.Φραγκούλη-Eνας χάρτινος ήλιος, στο Luna rossa και τον Φ.Σινάτρα στο moonlight serenate και απολαμβάνουμε την εξαίσια φωτογραφία της ανατολής του Φεγγαριού, από τον Orbit one.


Yστερον: Θα ήθελα να δείτε το πολύ ενδιαφέρον post του Philou, που μιλάει για άλλους είδους "σεληνιασμούς"..

Nα ακούσετε oπωσδήποτε και το τραγούδι που χαρίζει ο Μαίανδρος εδώ!

Ας δούμε και την παράκληση της φίλης του φίλου Γιάννη Καρακατσάνη!

Όψιμες χαρές!

'Eνας μικρούλης JJ, έγινε θέμα πριν προλάβει να ανοίξει τα ωραία ματάκια του σ' αυτή την πλάση! Η περήφανη μαμά του είναι πολύ μετά τας ..portas μιας λογικής ηλικίας για μητέρα, σύμφωνα με τα δεδομένα και τη φύση. Το ίδιο και ο πατέρας του. Σε ηλικία όπου οι περισσότεροι γίνονται παππούδες, η dr Patricia Rashbrook, παιδοψυχολόγος και ο σύζυγός της John Farrand σύζυγοι τα οκτώ τελευταία χρόνια, αποφάσισαν να γίνουν γονείς. Έστω και με δανεικό ωάριο, έστω παραβιάζοντας τους κανόνες στη φύση, έστω με το σχετικό κόστος, πραγματικό ψυχολογικό και οικονομικό. Μάλιστα έχουν και το βάρος να απολογηθούν σε όλους αυτούς τους Φαρισαίους και τους υποκριτές, που θα νοιαστούν για αυτούς και το μωρό τους . Σε όλους αυτούς τους υποκριτές, που πολλές φορές οι ίδιοι, αδιαφορούν για την απόκτηση σταθερής οικογένειας και με φοβερή ευκολία απαλάσσονται από ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, θυσιάζοντας ψυχές ..

Μητέρα ήδη τριών μεγάλων παιδιών η Patricia, από προηγούμενο γάμο, θέλησε να χαρήσει στον αγαπημένο της σύζυγο τη χαρά να κρατήσει στα χέρια του το δικό του παιδί. Υποβλήθηκε λοιπόν στην απαιτούμενη διαδικασία, ώστε το σώμα της να συνεργαστεί με το εμφύτευμα, σε ταξίδια και έξοδα και το αποτέλεσμα την αποζημίωσε, ο JJ υγιής και πανέμορφος, που κοιμάται αμέριμνος στην αγκαλιά τους. Είναι σίγουρο ότι η γέννα θα αναζωογόνησε το σώμα της και θα την ξανάνοιωσε! H οικογένεια ποζάρει στην φωτογραφία από την Daily Mail.

Έχοντας πεθυμήσει, κατάλοιπο αργέγονου ενστίκτου, ένα ακόμα μωρό - στο οποίο τυπικά ελπίζω πάντα, μέχρι η φύση να πεί την τελευταία της ..λέξη- τώρα που μεγάλωσε και η μικρή μας, μπορώ να πω πως την καταλαβαίνω απόλυτα. Να της ζήσει ο μικρούλης, να ζήσουν και αυτοί και να τον καμαρώνουν, κόντρα σε όλες τις κριτικές και τις Κασσάνδρες.

Ένα Νανούρισμα από το cd της Φαραντούρη για το κλίμα και Λέω να την κάνω σιγά σιγά, ακούγοντας τον Μαχαιρίτσα!

Η απάντηση του επιτρόπου της Ε.Ε., ήλθε μέσω Κύπρου!

Αγαπητοί μου bloggers, ο κ. επίτροπος ΕΕ, ο κ. Δήμας, πήρε το email του επώνυμου φίλου μας Δύοντα/Ανατέλλοντα, που στήριξε την κίνησή μας για την ανάδειξη ως πάρκου, ή άλσους του κήπου της Ριζάρη! Βλέπετε, χρησιμοποιώ το nickname του, γιατί πιστεύω ότι αν κάτι μπορεί να γίνει ποτέ στο χώρο των ιστοσελίδων μας, πρέπει να γίνει με τη φιλοσοφία της ανωνυμίας του blogging, της ελεύθερης έκφρασης που εξ αυτής συνεπάγεται και με το όνομα/ψευδώνυμο που διάλεξε κανείς να σερφάρει επί ίσοις όροις με όλους τους άλλους, που εκφράζονται, χάρις στη δύναμη που δίνει αυτό το μέσο.
Πήρε λοιπόν το email του φίλου μας που στάλθηκε κάπως αργότερα από το δικό μου ίσως και τα δικά σας. Εντυπωσιάστηκε ίσως από την προέλευση -Κύπρος- και το πολύ ευγενικό και δυναμικό κείμενό του και αναθέτει στο διευθυντή του Γραφείου του να απαντήσει.
Ο φίλος μας, ο Δύων, πολύ ευγενικά, όπως πάντα άλλωστε, τον ευχαριστεί:
"Αγαπητέ κ. Κρεμλή,

Να σας ευχαριστήσω για την απάντησή σας.

Δυστυχώς, οι Ελληνικές Αρχές, Υπηρεσίες κλπ δεν μας έχουν συνηθίσει σε ανταπόκριση και απαντήσεις". (τη συνέχεια θα παραθέσω μετά).

Στο δικό μου και ίσως στο δικό σας email ο κ. επίτροπος δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να απαντήσει, όπως κάνουν άλλωστε όλες "οι ελληνικές αρχές κλπ κλπ",.. (Mήπως χρέος είχε στην Κύπρο που στήριξε αιτήματά του περιβαλλοντολογικά ενώ οι ελλαδίτες δεν.. ψήφισαν; Μήπως αγριεύτηκε με το nickname μου, περνώντας με για .. εξαδέλφη του Hannibal; Αστειεύομαι βέβαια!)


Η ουσία είναι ότι έστω μέσω Κύπρου (!) και χάρις στον φίλο μας, πήρε θέση, δια του αρμοδίου υπηρεσιακού δ/ντού του:

Αγαπητέ κ. Πήττα,

Ο Επίτροπος κ. Δήμας μου ζήτησε να απαντήσω στο από 20/6/2006 ηλεκτρονικό σας μήνυμα.

Η Επιτροπή επιλαμβάνεται υποθέσεων παραβίασης του Κοινοτικού περιβαλλοντικού δικαίου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση με βάση τις διαθέσιμες πληροφορίες δεν στοιχειοθετείται παραβίαση των διατάξεών του και άρα δεν νομιμοποιείται να παρέμβη η Ευρωπαική Επιτροπή.

Επιπρόσθετα η Επιτροπή δεν έχει λάβει μέχρι σήμερα πρόταση συγχρηματοδότησης για την αποκατάσταση του Κήπου της Ριζάρη, στην Αθήνα.

Σύμφωνα πάντα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, οι σχετικές Διαχειριστικές Αρχές δεν έλαβαν ποτέ πρόταση συγχρηματοδότησης στα πλαίσια του Επιχειρησιακού Προγράμματος Περιβάλλον ή του Επιχειρησιακού Προγράμματος Αττική.

Για τη γενικότερη ενημέρωσή σας παραπέμπω στην ανακοίνωση της Επιτροπή προς το Συμβούλιο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ως προς τη θεματική στρατηγική για το αστικό περιβάλλον {SEC (2006) 16}:
«οι αστικές περιοχές διαδραματίζουν έναν σημαντικό ρόλο για την επίτευξη των στόχων της στρατηγικής για τη βιώσιμη ανάπτυξη της ΕΕ. Στις αστικές περιοχές οι περιβαλλοντικές, οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις απαντώνται με τον πιο έντονο τρόπο.

Οι πόλεις είναι εκείνες οι περιοχές όπου κατ' εξοχήν συγκεντρώνονται πολλά περιβαλλοντικά προβλήματα, αλλά είναι επίσης οι οικονομικοί οδηγοί, οι τόποι όπου πραγματοποιείται το επιχειρείν και γίνονται οι επενδύσεις.

Τέσσερις στους πέντε ευρωπαίους πολίτες ζουν στις αστικές περιοχές, και η ποιότητα ζωής τους επηρεάζεται άμεσα από την κατάσταση του αστικού περιβάλλοντος.

Ένα υψηλής ποιότητας αστικό περιβάλλον συμβάλλει επίσης στην επίτευξη των στόχων - προτεραιοτήτων της ανανεωμένης στρατηγικής της Λισσαβόνας, που θέλει να κάνει την Ευρώπη ελκυστικότερο τόπο για να δουλεύει κανείς και να επενδύει.

Τα Κράτη Μέλη έχουν την ευθύνη να βοηθούν τις περιφερειακές και τοπικές αρχές για να βελτιώνουν τις περιβαλλοντικές επιδόσεις των πόλεων της χώρας τους».

Η ευθύνη για την υλοποίηση των ανωτέρω ανήκει πρωτίστως στις εθνικές και τοπικές αρχές στο μέτρο των αρμοδιοτήτων τους.

Τέλος, θα ήθελα να σας πληροφορήσω ότι ο πολεοδομικός σχεδιασμός και οι τρόποι με τους οποίους ένα Κράτος - Μέλος επιλέγει να διαχειρίζεται το αστικό και περιφερειακό του τοπίο, αποτελoύν εθνικές αρμοδιότητες.


Γιώργος Κρεμλής
Προιστάμενος D3
ΓΔ Περιβάλλοντος

Κατανοεί συνεπώς ο επίτροπος και ο Προϊστάμενος Περιβάλλοντος την ουσία του θέματος που προβάλλουμε και την ανάγκη να προστατευθεί η αστική περιοχή και η σημερινή πόλη που συγκεντρώνει τέσσερες στους πέντε από τους κατοίκους της χώρας. Αυτοί που καλούνται να εργαστούν, με τη νέα στρατηγική της Λισσαβώνας και τις προτεραιότητες που θέτει η Ε.Ε. "στους τόπους του επιχειρείν και των επενδύσεων". Αυτοί που η ποιότητα της ζωής τους έχει τόσο ξεπέσει όχι μόνο από την κατάσταση του αστικού περιβάλλοντος.

Κατανοεί ο κ. επίτροπος και τον ευχαριστούμε γι αυτό, αλλά την ευθύνη την έχουν οι τοπικές και εθνικές αρχές, να βελτιώσουν το περιβάλλον των πόλεων. Συνεπώς το ζήτημα ξαναγυρίζει εντός...

Εντός έχουμε την κυβέρνηση, που κληρονόμησε το θέμα από άλλη αμήχανη ηγεσία μπροστά στο σοβαρό σκοπό του σημαντικού Ιδρύματος Γουλανδρή. Γιατί αποδεχόμενοι τη δωρεά του Ιδρύματος, αλλού ήθελαν, στη Ρηγίλλης, να χτίσουν το Μουσείο μοντέρνας Τέχνης, στο παρκάκι του Αι-Νικόλα, μέχρις ότου στις εκσκαφές, οι αρχαιολόγοι είδαν να εμφανίζεται μπροστά τους το Λύκειο του Αριστοτέλη. Είχαν γίνει τα σχέδια από το γάλλο μηχανικό, ίσως έξοδα, οπότε η λύση βιαστικά και ανακουφιστικά βρέθηκε: Ο κήπος της Ριζάρη! Το σημερινό ΥΠΕΧΩΔΕ δηλώνει τη διάσωση του κήπου αλλά στα χαρτιά και στις ιστοσελίδες του, ο χώρος ήδη αναφέρεται ως..Μουσείο!
Εντός έχουμε ένα διαθέτη, την κυρία Γουλανδρή, που θέτει ultimatum, ή χτίζεται το Μουσείο στη Ριζάρη ή δεν έχει Μουσείο.. Ο πολύ σημαντικός νομικός κ. Κουμάντος λέει πως πρέπει ο όρος να γίνει σεβαστός, μια και δεν είναι πιά στη ζωή η διαθέτις. Όμως η ίδια τότε, δεν είχε άλλο περιθώριο επιλογής χώρου. Σήμερα υπάρχουν χώροι ΠΟΛΛΟΙ. Είτε από τα Ολυμπιακά ακίνητα, είτε από την εγκατάσταση και άλλων μουσείων (Νέο Μπενάκη, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού) σε άλλο άξονα. Υπάρχουν και συγκοινωνίες καλύτερες. Άρα ο σεβαστός νομικός, θα μπορούσε να δεχθεί μια διασταλτική ερμηνεία της βούλησης της διαθέτιδος.

Εντός, έχουμε το προηγούμενο του μουσείου ανατολικής τέχνης Πασσά, που επί δικτατορίας άρχισε να χτίζεται στο Πεδίο του Άρεως και η κυβέρνηση της μεταπολίτευσης γκρέμισε, με το σκεπτικό ότι δεν θυσιάζουμε εκατοστό χώρου πράσινου χώρου ανάπαυσης των πολιτών!!

Εντός, έχουμε ένα σύλλογο που έχει αγωνιστεί, έχει κινητοποιήσει, έχει προσφύγει και έχει κάποιες αποφάσεις για να μην χτιστεί στο χώρο του πάρκου της Ριζάρη, το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης και τη συνηγορία του κατ εξοχήν πνευματικού Ιδρύματος της χώρας, της Ακαδημίας.
Έχουμε τους πολίτες, κατοίκους της περιοχής, πάντα ευκολόπιστους και πάντα προδομένους από τις εκάστοτε κυβερνήσεις, να αναζητούν το χαρακτήρα της γειτονιάς τους και το δικαίωμα να βλέπουν πράσινο και να έχουν καθαρό αέρα και ανεμπόδιστο από τσιμεντοχτίρια ορίζοντα.

Έχουμε επιστήμονες όπως ο καθηγητής Πολυτεχνείου κ. Γιάννης Πολύζος, ο πολεοδόμος αρχιτέκτων κ.Γιάννης Μιχαήλ που κρούουν τον κώδωνα για τα όρια ανοχής του επιβαρυμένου περιβάλλοντος, έχουμε τέλος δημοσιογράφους που έχουν έννοια για τον κήπο της Ριζάρη.

Έχουμε τέλος εσάς και .. εμένα! Ουρανοκατέβατη!
Ένα μεσημέρι αφόρητης ζέστης σε μια ταλαιπωρημένη Αθήνα από τις απεργίες όλων των μέσων Μ.Μ., βρίσκομαι στο πάρκο που εκείνες τις ημέρες διασχίζω -για ένα μήνα- καθημερινά. Δεν γνωρίζω τίποτα για το ζήτημα ή τις κινητοποιήσεις, μόνο σφίγγεται η καρδιά μου από την εγκατάλειψή του. Παγκάκια σε άσχετα μέρη, ξεραΐλα, σκουπίδια.
Πράσινο, μόνο γύρω από την είσοδο του σταθμού του μετρό, στα άγρια φυτά, στα παρτέρια που η δύναμη της φύσης ή η έλλειψη των κηπουρών τα όρθωσε και κάτω από μια συστάδα πανύψηλων δένδρων, σαν υποψία πάλαι ποτέ γκαζόν. Εκεί καταφεύγω μέχρι να λειτουργήσουν οι συρμοί και παραμένω μία ώρα. Ζώ το πάρκο, που το περπατώ όπως είπα καθημερινά και εκτιμώ τη δυνατότητα που δίνει στον περιπατητή. Παρατηρώ, βλέπω με τι ανακούφιση δύο πενθηφορούσες γυναίκες βγάζουν τα παπούτσια και κάνουν με τις μαύρες κάλτσες, βήματα στη χλόη. Νοιώθω πως κυκλοφορεί ο αέρας και ανανεώνει το επιβαρυμένο από την κυκλοφορία τρίγωνο. Γράφω τότε το αρχικό ποστ και η ιστορία ξεκινάει. Συμπαραστάτες πολλοί bloggers, αποδέκτις των κινήσεών μας η κυρία Μπακογιάννη σαν δήμαρχος. Δεν μας απάντησε ποτέ κανείς.
Η εικόνα της Αθήνας, η άνιση σύγκριση με τις άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, το ωραίο συναίσθημα από τους Ολυμπιακούς, να ζούμε σε ανθρώπινη πόλη, η διάθεση να ζήσουν τα παιδιά μας σε καθαρώτερο περιβάλλον, με έκαναν να συνεχίσω την κίνηση.

Δεν ξέρω τι τύχη θα έχει το ζήτημα, είμαι όμως αποφασισμένη να συνεχίσω. Εδώ ζητώ τη βοήθειά σας, την παραμικρή βοήθεια όλων σας. Μπορεί να είναι email συμπαράστασης, μπορεί διάδοση του ζητήματος στον κύκλο σας, μπορεί αναδημοσίευση του θέματος στο μπλογκ σας, μπορεί ανάρτηση του banner.
Αξίζει τον κόπο, σας βεβαιώνω.

Ολόκληρη η απάντηση του κ.Γεώργ.Πήττα έχει ως εξής:

Αγαπητέ κ. Κρεμλή,
Να σας ευχαριστήσω για την απάντησή σας.
Δυστυχώς, οι Ελληνικές Αρχές, Υπηρεσίες κλπ δεν μας έχουν συνηθίσει σε ανταπόκριση και απαντήσεις.Μπορείτε αν θέλετε, να μεταβιβάσετε στον κ. Δήμα πως η επιστολή σας αυτή, πέρα από την ενημέρωση που παρέχει, επιβεβαιώνει ταυτόχρονα και την σοβαρότητα του profile του Έλληνα Επιτρόπου.Την απάντησή σας, θα την προωθήσω σε φίλους στην Αθήνα που σε συντεταγμένο πλαίσιο εργάζονται για την υπόθεση του Κήπου της Ριζάρη.
Αναφορικά με την τελευταία σας παράγραφο, περί εθνικών αρμοδιοτήτων σε ζητήματα πολεοδομικού σχεδιασμού, διαχείρισης του αστικού και περιφερειακού τοπίου, δεν σας κρύβω, πως μελαγχολικά,ως Έλληνας επιθυμώ και μάλιστα έντονα, το Ελληνικό Κράτος να μην έχει απολύτως καμία «εθνική» αρμοδιότητα.
Μέσα από τη λογική της διαφύλαξης όχι του τοπικού αλλά του ευρύτερου Ευρωπαϊκού Περιβάλλοντος στο πλαίσιο της Ε.Ε. Λυπούμαι που το γράφω αυτό, αλλά...
Με εκτίμηση,
Γιώργος Πήττας

Σημείωση:O κος Κρεμλής, απάντησε αστραπιαία σε αυτό, ζητώντας, αν είναι εφικτό να έχει ενημέρωση για την υπόθεση.

H φωτο είναι του wallyq από το flickr.




Υστερον: Σήμερα 12/12/2009 γίνονται επιτέλους τα εγκαίνια και αποδίδεται στους δημότες ως Πάρκο, ο κήπος Ριζάρη!!

Εκεί ψηλά στον Υμηττό..

Το θέμα σήμερα, με βρήκε μόνο του! Ένα φιλικό μήνυμα στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομείο, συνέπεσε με μνήμες. Τις προάλλες, με αφορμή τον κήπο της Ριζάρη, θυμήθηκα την Καίτη Αργυροπούλου! Από παιδί τη θυμάμαι να αγωνίζεται για τη διάσωση και τη διαμόρφωση του αισθητικού δάσους Καισαριανής στον Υμηττό. Θυμήθηκα επίσης, που οργάνωνε τον περίφημο "χορό της αμυγδαλιάς", κοινωνικό γεγονός της τότε Αθήνας και που φωτογραφίες του δημοσίευαν τα Επίκαιρα (ή μήπως ήταν ακόμα Εικόνες)! Τα έσοδα από αυτόν, πήγαιναν στον Σύλλογο της Φιλοδασικής για αναδάσωση και η δημοσιότητα έκανε γνωστούς τους σκοπούς του Συλλόγου. Ευτυχώς ο σύλλογος υπάρχει ακόμα και μάλιστα αγωνίζεται εξίσου δυναμικά να προστατεύσει το δάσος και πολλές φορές να επιτύχει το αυτονόητο, όπως το να εφαρμοστεί απόφαση του Αρείου Πάγου κατά των αυθαίρετων καταπατήσεων και των προσώπων των καταπατητών!
Η Κ.Αργυροπούλου λοιπόν, ταξιδευμένη για την εποχή της, επομένως με γνώση για τη σημασία του περιβάλλοντος και του οικοσυστήματος της περιοχής και εικόνες από τα άλση τα πάρκα και τα δάση της Ευρώπης και άλλων τόπων, προσπάθησε μεταπολεμικά, για την αναδάσωση του κατεστραμμένου Υμηττού και την αναστήλωση του Βυζαντινού μοναστηριού των Εισοδίων της Θεοτόκου. Πρώτα οι κατακτητές αποψίλωσαν το βουνό και αργότερα, σε απόγνωση, οι κάτοικοι των γύρω συνοικισμών, έκοψαν τα δένδρα για να τα χρησιμοποιήσουν ως καύσιμη ύλη. Αρχικά αγωνίστηκε μόνη, αλλά κατάφερε να ξεσηκώσει και άλλους, όλα τα σωματεία της Ομοσπονδίας Εκδρομικών Σωματείων Ελλάδος, τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο (Ε.Ο.Σ), την Περιηγητική Λέσχη, τους Πρόσκοπους και οδηγούς, ώστε να συμβάλλουν στην αναδάσωση και άλλων τμημάτων του Υμηττού.

Μια ατυχής χρονικά στιγμή για το αισθητικό δάσος του Υμηττού και το χώρο της Καισαριανής, ήταν επι δικτατορίας, όπως τότε ατύχησε αρχικά και ο κήπος και γκρεμίστηκαν τα νεοκλασσικά κτίρια της σχολής Ριζάρη.



Μόλις χθές, στην σελίδα του ΥΠΕΧΩΔΕ, διάβασα:
"Με την παρέμβαση αυτή δημιουργείται ένα Πολιτισμικό Πάρκο που εκτείνεται από το Ζάππειο, το Λυκαβηττό, τα Κουντουριώτικα, μέχρι το Νοσοκομείο ΝΙΜΙΤΣ. Το Πολιτισμικό Πάρκο έχει ως πόλους αναφοράς το Ζάππειο, τα Μουσεία Μπενάκη, Βυζαντινό, Μοντέρνας Τέχνης, την Εθνική Πινακοθήκη, το Ωδείο και το Μέγαρο Μουσικής. Η ενοποίηση επεκτείνεται από τον κόμβο Αλεξάνδρας - Κηφισίας, μέχρι το Γουδί - Πολυτεχνειούπολη, το Πεδίο του ΄Αρεως - Τουρκοβούνια, Λόφο Στρέφη και Λυκαβηττό".
Τι είπαν, Μοντέρνας τέχνης; Μα υπάρχει; Tα άλλα μουσεία, το Νέο Μπενάκη και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, τα αποκλείομε από το .."Πολιτισμικό Πάρκο";

Eίναι θαρρώ σκόπιμο, να στραφούμε και να ζητήσουμε τη βοήθεια ΚΑΙ του συλλόγου Φιλοδασική, την πολύτιμη εμπειρία τους στις διελκυνστίδες με το δημόσιο, τους φορείς και τους "κουτοπόνηρους" ανευθυνοϋπεύθυνους.
Προσέξτε για παράδειγμα τον αγώνα του συλλόγου της ενημέρωσης και του εντοπισμού των υπεύθυνων για την εγκληματική εξάπλωση της Marchalina hellenica, που προκαλεί τη λεγόμενη βαμβακίαση των πεύκων και ίσως της ελάτης!

Ίσως με τον τρόπο μας να βοηθήσουμε και εμείς στην δική τους προσπάθεια.

Μουσικό άκουσμα Green on Red, και TIME AIN'T NOTHING, με το καλοκαίρι να παίρνει τα πάνω του.

'Yστερον: Παρουσιάζω την πρωτοβουλία του Sociothoughts, σε σχέση με το περιβάλλον και την επαινώ, ιδιαίτερα εφόσον την απαγκιστρώνει από κομματικές και άλλες σκοπιμότητες


Υστερώτερο: Σήμερα 12/12/2009 γίνονται επιτέλους τα εγκαίνια και αποδίδεται στους δημότες ως Πάρκο, ο κήπος Ριζάρη!!

Εις τον αφρόν εις τον αφρόν της θάλασσας...

ΓΑΛΗΝΗ:
Δεν ακούεται ούτ’ ένα κύμα
Eις την έρμη ακρογιαλιά·
Λες και η θάλασσα κοιμάται
Mες στης γης την αγκαλιά.
(από το βιβλίο: Διονύσιος Σολωμός, Ποιήματα, Ίκαρος, 1961

Θαλασσινές εικόνες σαν αυτή, που αναπαύουν το πνεύμα και το σώμα, έρχονται να παρηγορήσουν τα μάτια μας και την ψυχή μας από τα δύσκολα του καλοκαιριού στην τσιμεντένια μεγαλούπολη, όπως κατάντησε η Αθήνα του μέτρου. Θα ήταν κανείς ανισόρροπος αν δεν καταλάβαινε πόσο πολύτιμη είναι η ύπαρξη των δένδρων και των πάρκων σε όποιον ελεύθερο απόμεινε χώρο, τις ημέρες της αφόρητης ζέστης και των ρύπων.

"Ζούμε σε μια εποχή όπου η προστασία του περιβάλλοντος είναι ίσως ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα της ανθρωπότητας. Αληθινός όρος επιβίωσης. Κι αυτή τη στιγμή βρίσκουν οι εκπρόσωποί μας που μας εξουσιάζουν να υπονομεύουν τις συνταγματικές διατάξεις και τους δικαστικούς ελέγχους που θα μπορούσαν κάπως να προστατεύσουν τον τόπο μας. Το πρώτο και πάγιο κίνητρο είναι, βέβαια, ένας λαϊκισμός που εκδηλώνεται με την ικανοποίηση κάποιων αιτημάτων του παρόντος (“δικαίωμα στην κατοικία για όλο τον πληθυσμό”!) και με μη αναστρέψιμες καταστροφές του μέλλοντος. Ισως όμως να υπάρχει και κάποιο κίνητρο περιστασιακό και επίκαιρο: το περιβάλλον (δάση, ακτές, βιότοποι) θα πρέπει να θυσιασθεί, χωρίς καθυστερήσεις, ελέγχους και εμπόδια, για χάρη της επικείμενης εθνικής θεομηνίας των Ολυμπιακών Αγώνων. Ως και το Σύνταγμα αλλάζουμε για να ικανοποιήσουμε τους διεθνείς και τους τοπικούς εμπνευστές του μεγάλου τσίρκου... "

Το παραπάνω ευαίσθητο κείμενο, "Πονηρές συναινέσεις για το Σύνταγμα", γράφτηκε από τον εκλεκτό νομικό, σεβαστό μου καθηγητή κ. Γεώργιο Κουμάντο, στην Καθημερινή το 2000. Με την άλλη του ιδιότητα όμως, του νομικού συμβούλου της κ.Γουλανδρή παρουσιάζεται ως προς την προστασία του περιβάλλοντος και του άλσους Ριζάρη, αλλιώς:

"Ας θυμίσουμε πάντως πως η Ελίζα Γουλανδρή, λίγους μήνες πριν να πεθάνει, είχε στείλει ένα είδος ultimatum στην ελληνική κυβέρνηση. Η σαφώς διατυπωμένη επιθυμία της ήταν το μουσείο να ανεγερθεί στο Αλσος Ριζάρη ή “πουθενά”. Και μετά το θάνατό της ο νομικός της σύμβουλος, καθηγητής Γεώργιος Κουμάντος, είχε διευκρινίσει ότι δεν αλλάζει τίποτε ως προς τον όρο αυτό. “Η θέση της ήταν γνωστή. Συνεπώς, αυτό θεωρείται αυτονόητο”, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο κ. Κουμάντος, το Νοέμβριο του 2000, πάλι. "

Αν η κυρία Γουλανδρή αγαπητέ κύριε καθηγητά, έθετε ως όρο, π.χ. να χτιστεί το μουσείο στο προαύλιο της Βουλής, ή σε χώρο του Εθνικού κήπου απέναντι από το Προεδρικό μέγαρο, θα ήταν δυνατόν να γίνει αυτός, νομικά και ηθικά αποδεκτός;
Αλήθεια άραγε, πως είναι δυνατόν το σημαντικό για την ιστορία και το έργο του, Ίδρυμα να νοιάζεται για το περιβάλλον έντιμα, χορηγώντας υποτροφίες όπως για -Περιβαλλοντολογική Πολεοδομία ή ακόμα για
-Αρχιτεκτονική Τοπίου και να εμμένει στην απαλλοτρίωση του χώρου του άλσους Ριζάρη; Πως είναι δυνατόν το Ίδρυμα Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή, να κωφεύει και να παραβλέπει τη θέση της Ακαδημίας Αθηνών και την ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας;


Φυσικά δεν έχω απάντηση από κανένα αποδέκτη των email που έστειλα επώνυμα αγαπητοί μου bloggers. Άλλωστε ο σύλλογος που δραστηριοποιείται γύρω από την Ριζάρη, έχει ξεκινήσει χρόνια τις προσπάθειές του, χωρίς ακόμα δικαίωση. Όμως είναι τόσο μπερδεμένα τα πράγματα από μπερδεμένους σε διάφορες -οικονομικές, πολιτικές κ.ά- σκοπιμότητες ανθρώπους, ώστε ένα τόσο απλό και κατανοητό για τη σπουδαιότητα της συμβολής του για το περιβάλλον αίτημα, ("να παραμείνει και να ανανεωθεί το άλσος Ριζάρη"), να γίνεται γόρδιος δεσμός...

Σε αναζήτηση του "Αλέξανδρου" λοιπόν, που θα μπορέσει να "κόψει" με σπαθί το μπέρδεμα και να δώσει την πρέπουσα, μοναδική λύση.
Ακούμε Scorpions, στο τραγούδι "Send me an angel".

-H φωτογραφία είναι του Ian Britton την ευαισθησία της ματιάς του οποίου, εκτιμώ απεριόριστα!


Υστερώτερο: Σήμερα 12/12/2009 γίνονται επιτέλους τα εγκαίνια και αποδίδεται στους δημότες ως Πάρκο, ο κήπος Ριζάρη!!