To test του αγγουριού!

Toυ αγ.Κασσιανού σήμερα! Ο κουτσοφλέβαρος φεύγει ορθοπατώντας, στις 29! Ετοιμαστείτε για το Ψυχοσάββατο από σήμερα το βράδυ. Είναι ωραία η συνήθεια της ορθόδοξης εκκλησίας για αυτην την επικοινωνία με τον κόσμο των ψυχών.
Ετοιμαζόμαστε και για τον πρώτο μήνα της άνοιξης! Μάρτη θα βάλετε; Ανατρέχοντας σε παλαιότερα άρθρα μου, ανακαλύπτω τον λαογραφικό μας πλούτο.
Xθες Τσικνοπέμπτη είπα να φτιάξω και ένα τζατζίκι με τα της τσίκνας, ως είθισται. Τι χρειάζεται κανείς γι αυτό; Γιαούρτι -από αύριο θα πήξω δικό μου- σκορδάκι-φυτεύω ήδη στη γλάστρα μου και ένα αγγούρι, από το μανάβικο s/m. Φιλοσόφησα η ..ante portas!
Λοιπόν την επόμενη φορά που θα θελήσει να επιλέξει ο Πρωθυπουργός της χώρας υπουργούς, ειδικά Οικονομικών και Ανάπτυξης, πρέπει να τους περάσει από το τεστ του ..αγγουριού! Δηλαδή που πας κύριε να αναπτύξεις εθνική πολιτική, αν δεν ξέρεις από ψώνια; Αγορές εννοώ, γιατί από ψώνια μαθαίνουν ασκώντας την εξουσία. Ξέρεις τι είναι να πηγαίνεις υπουργός σε βραδυνή διασκέδαση και να σου ανοίγουν οι πόρτες ακόμα και εκεί που επώνυμοι και ανώνυμοι τρώνε πόρτα; Ως ante portas το βεβαιώνω! Κάπως ψηλώνεις, κάπως αισθάνεσαι καβάλλα στο άτι της άτι-μης εξουσίας, που έτσι και σε ρίξει από τη ράχη του, άστα! Ένα έμφραγμα, μια κατάθλιψη την παθαίνεις!
Λέγαμε λοιπόν για το τεστ του αγγουριού! Πόσο κοστίζει μαύρε μου το αγγούρι στην αγορά; Κάποτε με δρχ.50 έπαιρνες δυο αγγούρι νάάά! Τώρα ένα αγγουράκι τσουρούτικο μόλις 0,75ευρώ, δηλαδή 260 δρχ....
Αν ο υποψήφιος υπουργός δεν απαντήσει, άστον Πρωθυπουργέ μου, "Γκόρτσος" είναι..Ψάξε για κανένα "Παπαγιαννόπουλο"! Ψάξε για κανένα θυμόσοφο καταφερτζή και άσε τα ψώνια στα ψώνια τους και στις μίζες τους...Ψάξε για κανέναν που θα κατανοεί ότι οι νόμοι φτιάχτηκαν για τους ανθρώπους και όχι οι άνθρωποι για τους νόμους και τους αριθμούς..

Ααα Πρωθυπουργέ μου, καλού κακού πέρασε από το τεστ και τα στελέχη της Τράπεζας της Ελλάδος, γιατί εκείνος ο Γκαργκάνας (πού'σαι Χοιροβοσκέ) πολύ μου γκαργκάνιασε, ατσαλάκωτος, βλοσυρός, άτρωτος φαινομενικά(2 μέτρα και αυτός θα πάρει), την ψυχή..

Υστερον: Παρακαλώ τους πολυπληθείς αναγνώστες μου, να μην πλακωθούνε στα σχόλια, μια χαριτωμενιά ακόμα κάνω!

Euro τραγουδάκια

Χθες το βράδυ παρακολούθησα την ελληνική διοργάνωση του γνωστού ανάλαφρου διαγωνισμού, για να ανακαλύψω μια ξεχωριστή συμμετοχή, ξένη: Της Ρουμανίας.
Ο Vlad Mirita και η Nico με εντυπωσίασαν!
-Μπράβο Ρουμανία! Καλή επιτυχία!

Ελληνα, ρούφα το αυγό σου...

Σε καιρούς καταναλωτικούς, σε σχήματα και αισθήματα εφθαρμένα από την καθημερινή πρακτική και συναλλαγή, είναι αστείο να απευθύνεσαι στην καρδιά και την εθνική συνείδηση του πολίτη. Είναι τέτοια η επίδραση της ηλιθίας πληροφόρησης και της διασκέδασης, με την έννοια της διασκόρπισης, είναι τέτοια η επανάπαυση των τιμημένων γηρατειών και των νέων της ήσσονος προσπάθειας, που έχουν αποκοπεί από το βιβλίο και την αυθεντική ενημέρωση, ώστε να φανεί γραφικό και αστείο να ανασηκώνει κανείς το ανάστημά του.
Όμως έχουν όλα τα όριά τους.. Η ιταμή πρόκληση των διαφόρων εμπόρων που συνιστούν και κατευθύνουν την πολιτική και στα μεγαλύτερα μορφώματα κρατών, άγγιξε το παρόν μας ίσως και το μέλλον μας ως έθνους.
Έτσι κάτω από τη μύτη της Ευρώπης, που πολύ γρήγορα ξέχασε τους συνεργάτες των Ναζί στα πρόσωπα των Κροατών και των Αλβανών βαλκάνιων, δημιουργήθηκε το μόρφωμα του Κοσόβου. Το αστείο όμως συνεχίζεται και η χώρα ΄της βιομηχανίας του σινεμά αποφάσισε να δώσει υπόσταση και στο "ποντίκι που βρυχάται" και το χειροκροτεί όταν φορά τη λεοντή της Μακεδονίας. Με την ανοχή-προτροπή του γερμανοτεξανού πολιτικού(;) μεσολαβητή, που φέρει το όνομα γνωστού Ναύαρχου στο Β΄παγκόσμιο πόλεμο..
Εδάφη ελληνικά οι αρχαίες Σκούπαι, τα σημερινά σκόπια, που σκόπιμη πολιτική τα προωθούσε με το γνωστό όνομα, φιλοξενούν συνοθύλευμα εθνών, που τα τελευταία τριάντα χρόνια, τα συνδέει φτιαχτή γλώσσα, φτιαχτή σημαία..
Δεν ζητάμε από τους ανιστόρητους εμπόρους των εθνών, να σεβαστούν κάτι που εννοούν να αγνοούν. Ζητάμε από όλους μας όμως, έγερση. Έγερση της συνείδησης, της γνώσης για τα τεκταινόμενα, της αντίστασης.
Κ υρία Ντόρα ΥΠΕΞ χτυπείστε το τακουνάκι σας επιτέλους και αν δεν φοράτε τακούνι, σταθείτε στο ύψος σας και χτυπείστε το χέρι στο τραπέζι, να ξυπνήσουμε όλοι.
Μην αναγνωρίσετε, όσο δελεαστικό και αν είναι το αντάλλαγμα με κανένα τρόπο το μόρφωμα και με κανένα λόγο ονομασία που φέρει το όνομα Μακεδονία.Μη δώσετε άλλοθι στην νέα συναλλαγή των Βαλκανίων.


Ο κόσμος παντού αντιδρά, δείτε το βίντεο που άνθρωποι κοινής λογικής στο Ισραήλ, βλέπουν και λένε τα πράγματα με το όνομά τους. Μην μας κάνετε να αιστανθούμε στη γωνία, μια ακόμα φορά, μη μας κάνετε να ακούσουμε την περιφρονητική δυνητικά προσταγή "ρούφα το αυγό σου" και σιώπα..
Θα είστε οι πρώτοι που θα εισπράξετε την αρνητική δύναμη που συσσωρεύει η ψυχή μας, η ψυχή του Έλληνα..
Aθάνατε Χριστόδουλε, εσιώπησες και εσύ..

Eξωραΐζεται urbis et orbis και η ασχήμια

Πρώτη φορά έκανα θέμα καλλιτεχνικό την εικόνα ενός τενεκέ σκουπιδιών! Μετά το χθεσινό χιόνι βέβαια! Το χιόνι, που στα ξερά κλαδιά των δέντρων του δρόμου ήταν ένα ποίημα αισθητικής. Η μοντέρνα φόρμα του γλυπτού απέναντι δεν είναι παρά το λευκό χιόνι που παίζει στις μισάνυχτες γρίλλιες!


Στα πάρκα της Αθήνας χθες, έπαιζαν χαρούμενα τα παιδιά των μεταναστών, οι έλληνες εξαφανισμένοι, εκτός αν ανέβηκαν στην Πάρνηθα και την Πεντέλη..Εικόνες σουρρεάλ καθώς αυτή που δυο σκυλιά, κινήθηκαν και βούτηξαν ταυτόχρονα τη σακκούλα ενός μαύρου, δύστυχου τουρίστα εργασίας από την Αφρική με κοντομάνικο. Κλαψούριζε αυτός, τσακώνονταν εκείνα..Ερημιά γύρω..Μάλλον έχασε στον σκυλοκαυγά το παιχνίδι και τη σακκούλα..

Σήμερα το πρωί η λευκή ησυχία ήταν τρομαχτική. Ούτε ένα αυτοκίνητο, ευτυχώς, ούτε μια πατημασιά στο λευκό των πεζοδρομίων. Δυο κοτσύφια που αναστατώνουν ενίοτε τις γλάστρες μου φάνηκαν μαζί. Θηλυκό και αρσενικό. Άφοβα με κύταξαν πίσω από το τζάμι και επιδόθηκαν στις γνωστές ανασκαφές. Χαλάλι η ανακατωσούρα..

Κατά τις εννέα, ένα περίεργο χρατσ-χρουτς ακουγόταν από το δρόμο. Ο χλωμός ήλιος έβγαλε κάποιους από τη ζεστασιά του σπιτιού τους για τον επιούσιο και τα ραντεβού της ημέρας. Χωρίς αυτοκίνητο, πεζή. Οι περισσότεροι με ακατάλληλα παπούτσια και ασκεπείς. Βρε πως μας πιάνει στον ύπνο μια εξαγγελθείσα θεομηνία!

Επιτέλους όμως και ΜΠΡΑΒΟ, μια φορά που το κράτος δεν πιάστηκε απροετοίμαστο, μια φορά που επαληθεύτηκαν οι προβλέψεις της Μετεό μέχρι κεραίας!
Χαζεύω τις φωτογραφίες του Sailor και του Philos, ανταπόκριση από Βριλίσσια και Θρακομακεδόνες αντίστοιχα. Δεν είναι όμορφη παρέα;
Oι φωτογραφίες είναι της Ιω. -ευχαριστώ σε- urbis et orbis καταγραφή χθεσινή.
Aκούμε Let it snow-Frank Sinatra, τι άλλο!

Κατ' ανέμου

Oι τελευταίες ανεμώνες φαντάζομαι, αφού το δελτίο της έκτακτης κακοκαιρίας και του χιονιού, που περιμένουν να σαρώσει τα πάντα, δεν άφηνε περιθώρια. Βέβαια την ώρα που δυσοίωνες οι προβλέψεις της meteo έκαναν τον κύκλο των ερτζιανών ο ήλιος, ένας λαμπρότατος ήλιος, έκανε την ψυχή μας να πλαντάζει άνοιξη.
Μια βόλτα στη Μάκρη και στον Σχοινιά, ανασύνταξη των δυνάμεων στην αττική γή. Μια ήμερη ματιά στην χειμωνιάτικη θάλασσα, τους κίτρινους σαν κρόκους κρίνους και την μωβ ανεμώνη, στα παρόντα και στα μέλλοντα. Για να θυμηθούμε Σεφέρη:
«Πάρε κυκλάμινα, πευκοβελόνες,
κρίνα απ' την άμμο, κι απ' τη θάλασσα ανεμώνες...»
(Κίχλη, Β΄- Το ραδιόφωνο)
Λουλούδι που καθώς λέει το όνομά του,ανεμώνη, είναι του ανέμουλουλούδι ανθεκτικό,φυτρώνει σε όλες τις ελληνικές πλαγιές κόντρα στους αέρηδες της άνοιξης και του τέλους του χειμώνα.
Δεν έχει την ταπεινότητα του κυκλάμινου ή την αλαζονεία του ρόδου. Έχει τη δική του ομορφιά, εκείνη του μικρού ήλιου της βοτανικής, όποιο χρώμα και αν βάφει τα πέταλά του. Ακόμα και το "πένθιμο" μωβ των στίχων της Πολυδούρη:
Θα 'ρθεις αργά, με τη νυχτιά και με τον κρύο χειμώνα,
με το χιονοσαβάνωμα, με του βοριά το θρήνο
και δε θα βγεις ούτ' ένα ρόδο, ούτ' ένα αθώο κρίνο
να μου χαρίσεις... ούτε καν μια πένθιμη ανεμώνα.

Μια ενδιαφέρουσα σελίδα του Ιστολογίου, με οδήγησε σε ένα άρθρο του Θανάση Τσιγγανα,της Καθημερινής 8.7.07, για την εξαφάνιση της κίτρινης ανεμώνας της Κυλλήνης. Ανάμεσα στα εξαφανισμένα άλλα είδη, της ελληνικής χλωρίδας βέβαια, ελέω των ξένων περιηγητών και φυσιοδιφών. Όταν κάποτε θαβγούμε από το τέλμα που μας έχουν ρίξει οι Ακηδες, Μάκηδες, Σάκηδες, Λάκηδες, Κωστάκηδες,Γιωργάκηδες, όλοι με τα μικρά, μικρούτσικα υποκοριστικά τους, θα αναζητάμε τα νέα "Ελγίνεια", τους θησαυρούς του τόπου μας.

Την ανεμώνα, που ασπαίρει στην ποίηση -Μονόγραμμα-του Ελύτη:

Πάνω απ'τίς ξερολιθιές, πίσω άπ'τούς φράχτες
Τήν ανεμώνα πού κάθισε στό χέρι σού
Κι έτρεμες τρείς φορές τό μώβ τρείς μέρες πάνω από
τούς καταρράχτες


Στην ποίηση του Γ.Βιζυηνού:

Μία ανεμώνη, που ανθεί
εις τον βράχο στηριγμένη,
να νοήσει προσπαθεί
το τραγούδι τί σημαίνει.

Κι' όλο σκύφτει πιο πολύ,
και ξεχνά το στήριγμά της.
........

Τώρα στέκει μαδητή,
στέκει στέλεχος μονάχο !
Διατί, αχ ! διατί
ξεστηρίχθηκ' απ' τον βράχο !

Στα τραγούδια μας:

Στίχοι: Σώτια Τσώτου
Μουσική: Γιώργος Κριμιζάκης :
Του χρόνου τέτοια μέρα θα σε έχω ξεχάσει ,
αυτή είναι επιτέλους η ζωή ,
αυτός ο χρόνος όμως Θεέ μου πως θα περάσει
που θέλει μια καρδιά να γιατρευτεί .

Να'μουν σαν τις πεταλούδες που κοιμούνται το χειμώνα,
να'μουν σαν την ανεμώνα που σφαλίζει στο χιονιά.
Να μη νιώθω αυτά τα βράδια που θα μ'αγκαλιάζουν μόνα
μες την κάμαρη την άδεια με τον πόνο συντροφιά.

Kaββαδίας, ποίσης μάθημα πορείας ..

Την επέτειο Νiκ.Καββαδία μας θύμισε ο φίλος Ωσηέ.
Του ποιητή, ιδανικού και ανάξιου εραστή, των μακρισμένων ταξιδιών του και των γαλάζιων πόντων, που αν και δεν γεννήθηκε στην Κεφαλλονιά, ατενίζει απ τ Αργοστόλι τώρα τη θάλασσα. Μια και σήμερα αποκλείουμε την τηλεόραση, ας διαβάσουμε ποίηση και ας ακούσουμε τραγούδι, μάλλον τραγούδια..


Ένα σπουδαίο αφιέρωμα έκανε στην εκπομπή του "Στη μηχανή του χρόνου" ο Χρήστος Βασιλόπουλος απ όπου επιλέγουμε και αυτό . Μια εκπομπή που εξιλεώνει την εν αμαρτίαις περιπεσούσα tv, για πολλά..


ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΤΩΝ ΦΟΡΤΗΓΩΝ

Οι ναυτικοί στα φορτηγά πάντα μια γάτα τρέφουν,
που τη λατρεύουνε, χωρίς να ξέρουν το γιατί,
κι αυτή, σαν απ' τη βάρδια τους σχολάνε κουρασμένοι,
περήφανη στα πόδια τους θα τρέξει να τριφτεί.


Τα βράδια, όταν η θάλασσα χτυπάει τις λαμαρίνες,
και πολεμάει με δύναμη να σπάσει τα καρφιά,
μέσα στης πλώρης τη βαριά σιγή, που βασανίζει,
είναι γι αυτούς σα μια γλυκιά γυναίκεια συντροφιά.



Είναι περήφανη κι' οκνή, καθώς όλες οι γάτες,
κι' είναι τα γκρίζα μάτια της γιομάτα ηλεκτρισμό,
κι' όπως χαϊδεύουν απαλά τη ράχη της, νομίζεις
πως αναλύεται σ' ένα αργό και ηδονικό σπασμό.


Στο ρεμβασμό και στο θυμό με τη γυναίκα μοιάζει
κι οι ναύτες περισσότερο την αγαπούν γι' αυτό,
κι' όταν αργά και ράθυμα στα μάτια τους κοιτάζει,
θαρρείς έναν παράξενο πως φέρνει πυρετό.


Της έχουν πάντα στο λαιμό μια μπακιρένια γύρα,
για του σιδέρου την κακήν αρρώστια φυλαχτό,
χωρίς όμως, αλίμονο, ποτέ να κατορθώνουν
να την φυλάξουν απ' το μαύρο θάνατο μ' αυτό.


Γιατί είναι τ' άγρια μάτια της υγρά κι' ηλεκτρισμένα
κι' έτσι άθελα το σίδερο το μαύρο τα τραβά,
κι' ουρλιάζοντας τρελαίνεται σ' ένα σημείο κοιτώντας
φέρνοντας δάκρυα σκοτεινά στους ναύτες και βουβά.


Λίγο πριν απ' το θάνατον από τους ναύτες ένας,
--- αυτός όπου 'δε πράματα στη ζήση του φριχτά ---
χαϊδεύοντάς την, μια στιγμή στα μάτια την κοιτάζει
κι' ύστερα μεσ' στη θάλασσα την άγρια την πετά
(Μαραμπού-εκδ.Κέδρος 1980)

Aφιερωμένο στην Μaria_pin Iδανικός και ανάξιος εραστής.

Koτόπουλο κοκκινιστό με σούπα τραχανά.

Mετά το δοκίμιο η δοκιμή του τραχανά! Mετά το αφιέρωμα στον τραχανάτης Penelope, τη σούπα μούπες της heart n soul και το δοκίμιο του τραχανά, στο Κaterina΄s Diary, όπου σημειώσατε, καταχωρείται και η συνταγή παρασκευής οικιακού και πατροπαράδοτου,όπως το κάνουνε στη Σπάρτη, αποφάσισα να φτιάξω κοτόπουλο κοκκινιστό με σούπα τραχανά ξινό. Το αποτέλεσμα ανέλπιστα πεντανόστιμο, (αφήσαμε το κοτόπουλο και) φάγαμε τον τραχανά, που σερβιρίστηκε με ένα κομμάτι τυρί φέτα στη μέση και φρυγανιασμένο ψωμάκι!
Η αναλογία βασίστηκε στο 1:4, τραχανάς:υγρο/νερό. Aν το θέλετε λιγώτερο σούπα και πιο πυκνό ελαττώστε την αναλογία νερού.
Πέρασα τα κομμάτια του κοτόπουλου πλυμένα σε ξιδόνερο, στεγνωμένα και ελαφρά πασπαλισμένα αλεύρι στο τεφάλ, τα έσβησα με λίγο κόκκινο κρασί και τα έβαλα στην χύτρα. Στο τηγάνι πρόσθεσα ελάχιστο νερό και έξυσα τυχόν υπολείματα και πρόσθεσα ψιλοκομμένο ένα κρεμμύδι να αχνιστεί. Έρριξα ψιλοκομμένη επίσης, μία ντομάτα και πρόσθεσα σχεδόν ένα κουτί τομάτα . Μόλις μαράθηκαν τα έρριξα στην χύτρα μου, πρόσθεσα αλάτι-πιπέρι-κανέλλα, λίγο νερό, ώστενα μισοσκεπάζεται το κοτόπουλο, λάδι (μια κουταλιά της σούπας έκαστος), όπως συνηθίζετε ο καθένας. Σκέπασα την χύτρα, μέχρις να μαγειρευτεί καλά. Όταν ετοιμάστηκε, έβγαλα τις μερίδες το κοτόπουλο προσεκτικά σε πυρέξ.
Στη χύτρα έμεινε η σάλτσα και μέτρησα το νερό που είχα εντωμεταξύ βράσει για να κερδίσω χρόνο, προσθέτοντας στο περιεχόμενο. Αλάτισα, λίγο λάδι ακόμα και μια ιδέα τριμμένο μοσχοκάρυδο. Στο χόχλο, έρριξα τον μετρημένο τραχανά και ανακάτεψα. Πρόσθεσα 2 κουταλιές της σούπας κουάκερ, γιατί..έτσι μας αρέσει! Σε ένα τεταρτάκι, με ανοιχτή τη χύτρα, ήταν έτοιμος. Κάλυψα την κατσαρόλα με ένα πανί κουζίνας και το άφησα ένα πεντάλεπτο. Σερβίρεται χωριστά ή μαζί με το κοτόπουλο. Όμως μαγειρεύεται χωριστά και ΧΩΡΙΣ το κοτόπουλο, ορφανός!
Για τις κρύες μέρες και τις ψυχρές νύχτες παρηγοριά.
Ακούμε και ξανακούμε Χαΐνηδες και Συνταγές μαγειρικής.


(πρώτη δημοσίευση εδώ στο H.F.L)

Δοκίμιο ..τραχανά!

Σε τελευταίο ορειβατικό ποστ των Lakonika, αναφέρθηκε ο τραχανάς σούπα σαν φαγητό σε παραδοσιακή ταβέρνα και ακολούθησε ο σχετικός διάλογος στα σχόλια. Η ..τραχανοκουβέντα οδήγησε σε σκέψεις.
Στις κλασσικές ελληνικές σούπες εντάσσεται και η τραχανόσουπα. Ασπρη ή κοκκινιστή συνόδευσε το ελληνικό σιτηρέσιο είτε σαν πρωινό εργατικό και στηλωτικό, είτε σαν παρηγοριά στο κρύο, ακόμα και λύση στο φτωχικό ελληνικό τραπέζι της αγροτικής και μικροαστικής μας κοινωνίας. Τα νοικοκυριά τότε έφτιαχναν τον τραχανά τους, όπως και τις χυλοπίτες, στις νηστείες του καλοκαιριού που περίσσευαν αυγά και γάλα και είχαν τη σοδειά του νέου αλευριού. Στις προμήθειες των σπιτιών της πατρίδας μου, μαζί με τα σύκα , τα καρύδια, τα ρόδια, τα φύλλα της κληματαριάς που στέγνωναν σε κλωστές σαν καπνό, για ντολμαδάκια το χειμώνα, το σύγλινο στο κιούπι, το κρασί στο βαγένι, ήταν και αυτά τα ζυμαρικά.
Τραγανάς από το τραγανό υλικό, με εναλλαγή του οδοντικού συμφώνου (γ σε χ), ή από την τραχειά υφή του, έγινε.. τραχανάς, ξινός ή γλυκός-σταρένιος στην κατσαρόλα μας. Αντιπαθώ όπως καταλάβατε την ευρύτατα διαδεδομένη εξήγηση του ονόματός του από κάποιον άραβα τάχα μου, ταρχηρ ή ντραχήρ ή κάπως έτσι.
Η "γηραιά της Σπάρτης", η καλή μου συνονόματη γειτόνισσα κ. Κατίνα Μανουσάκη, μου έδωσε τη συνταγή της παρασκευής του ξινού τραχανα, αχρείαστη νά ΄ναι! Γιατί υπάρχουν τόσα εργαστήρια στην μικρή μας πολιτεία, όπου είτε με τα δικά σου υλικά είτε με δικά τους, έχεις φρεσκοζυμωμένο και στεγνωμένο το δικό σου τραχανά, άκοπα.
Μου αρέσει η απορία των παλιών νοικοκυρών που πρέπει να δώσουν μετρημένα τα υλικά της συνταγής, που χρόνια την κάνουν με το μάτι! Ζορίστηκε λοιπόν η καλή μου κ. Κατίνα, αλλά με την εξαίρεση του γάλακτος όπου δεν βρήκαμε άκρη και κρατήσαμε επιφύλαξη,η συνταγή δόθηκε. Επισης και τα σπουδαία μυστικά της παρασκευής του τραχανά, που παραθέτω πρώτα και έχουν ως εξής:
Πρώτον, αφήνεις το γάλα 2-3 μέρες να ξινίσει. Αν περισσεύσει γάλα στραγγίζεις το ξινό που επιπλέει για να το προσθέσεις στη ζύμη και πετάς τον ορό.
Δεύτερον αποφασίζεις πόσα αυγά θα βάλεις στο κιλό αλεύρι,(προτείνει 3, μπορείς έως 5)
Τρίτον, "τη μια μέρα ζυμώνεις, την άλλη απλώνεις" καθώς τονίζει ότι πρέπει να φουσκώσει η ζύμη, όπως κάνουμε με το ψωμί και να ξινίσει.
Τέταρτον, στη φάση του στεγνώματος δεν φεύγεις δίπλα από τον απλωμένο τραχανά, γιατί μπορεί να παραστεγνώσει και δεν τρίβεται. Φυσικά θα χρειαστούμε το ειδικό κόσκινο!
Πέμπτον, η φύλαξή του προτείνει να γίνεται σε υφασμάτινη σακκούλα, σε παλιές μαξιλαροθήκες εντέλει.
Έκτον, αν χρειαστεί να μείνει περισσότερο καιρό αποθήκη, καλό θα ήταν ένα φρεσκαρισματάκι σε χαμηλό φούρνο για λίγο, που θα εμποδίσει τα ζουζούνια να αναπτυχθούν και την υγρασία.
Η συνταγή και τα υλικά χωρούν ως εξής:

5 kg αλεύρι, επομένως
15 αυγά ,
1 κ. ζυμη ψωμιού από το φούρνο, (προσοχή όχι με μαγιά αλλά το άλλο με το ξινό προζύμι)
1 ποτήρι λάδι
2 κουτ.σούπας αλάτι
2 κιλά γάλα, ξινισμένο όπως περιγράψαμε (γάλα όσο πάρει μου είπε...).

Ζυμώνεις καλά όπως θα έκανες με το ψωμί. Αφήνεις μια μέρα σε ζεστό μέρος σκεπασμένη τη ζύμη να φουσκώσει. Την επομένη κόβεις κομματάκια ζύμης και τα απλώνεις πιτούλες σε καθαρά σεντόνια και τη στεγνώνεις σε αεριζόμενα δωμάτια. Προσοχή στις μύγες! Εν ανάγκη επιστρατεύεις τούλια, το πέπλο του γάμου, τις κουνουπιέρες! Όταν οι πιτούλες στεγνώσουν, τις τρίβεις από την ανάποδη του ειδικού κόσκινου, στη μορφή του γνωστού μας ξινού τραχανά, πιο ψιλό ή πιο χονδρό. Απλωμένος και αυτός στα σεντόνια του καλοκαιριού, στεγνώνει καλά και μετά θήκη και παρακαταθήκη, για τον χειμώνα!


Από τα άρθρα για τη γηραιά γειτόνισσα ας ξαναθυμηθούμε τούτο το μουσικό άκουσμα,Χαΐνηδες-Συνταγές ή εκείνο,Ταραντέλλα.

H φωτογραφία με τα παραδοσιακά κόσκινα δεξιά,αριστερά, είναι παραχώρηση της Oneiromageiremata από το Βερτζάγειο Λαογραφικό Μουσείο Ζακύνθου. Αργιολόγος και ντριμονέλο παλιά μεν καθώς είναι, νέο υλικό δε για μένα, επομένως: Καινούργιο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω! ΥΣΤΕΡΟΝ: για γλυκό τραχανά, όπως τον λένε στη Σπάρτη, δηλαδή σπασμένο σιτάρι με γάλα, η αναλογία είναι 1:5 όπως μου είπε η έμπειρη εξαδέλφη κ.Δήμητρα Σπυριδάκου και παραπέμπω στο περιεκτικό άρθρο της Βίκυ Κουμάντου και τα σχόλια για περισσότερα.

Aς φανεί 'Aξιος!

Ούτος μας έπρεπεν αρχιερεύς!
Χαρά για τη Σπάρτη που κρατά τον άγιο επίσκοπό της.
Χαρά για τη Θήβα που βλέπει στο πρόσωπο του επισκόπου της να δικαιώνεται η προσδοκία.
Ελπίδα για όλους εμάς, να έχει μια πνευματική άξια πορεία και να βοηθήσει τη συλλογική πνευματική μας συνείδηση.

Αλήθεια αυτός που θεωρείται άνθρωπος ήθους και που δοκιμάστηκε από αστήρικτες κατηγορίες τι θέση θα λάβει έναντι του προβακάτορα αδελφού του εκ Καλαμών;

-Φωτογραφία: Προβολή της εικόνας από την Ναυτεμπορική.

Kέφια!

Thrillicious: 2008 Sobe Life Water Super Bowl Ad
Uploaded by thrillicious

Όταν η διαφήμηση έχει κέφια! Τουλάχιστον η Naomi είναι θεά και η ιδέα καλύτερη από εκείνη του κόκκινου ταύρου!

OI Kυριακές

-Kυριακή απόγευμα, κινηματογράφος επαρχιακός, έργο ελληνικό, ζαχαροπλαστείο Παλλάδιο, βόλτα περατζάδα στην πλατεία του Πύργου.
-Κυριακή απόγευμα, κινηματογράφος Αλεξάνδρα, Ατθίς, Ελληνίς οδού Πατησίων, μιούζικαλ ελληνικό, βόλτα στη Φωκίωνος Νέγρη, ζαχαροπλαστείο Σελέκτ, Περφέκτ στην πλατεία Βικτωρίας..
Εποχές τόσο κοντινές και τόσο μακριά.. Ο χρόνος θαρρείς και δεν έτρεχε γρήγορα, δεν άλλαζε τίποτα στην ουσία του. Χαρές μικρές θεόρατες, όσο να μην αντέχει η ψυχή. Η ετοιμασία για τη βόλτα. Η παρέα, οι ματιές, η ελπίδα, το ραβασάκι, η αναμονή της επόμενης Κυριακής.

..Τόννοι εφημερίδες που ποτέ δε διάβασα
Αιώνια πάλη σε απευθείας μετάδοση
Κυριακή πως ξεχάστηκα
Κυριακή γέλια απόμακρα, Κυριακή
Να σε σκέφτομαι θα ‘σαι ‘κει κάπου στη πόλη
Με τα φώτα κλειστά ώρες μόνη σου
Και το τηλέφωνο δίπλα σε μια πολυθρόνα στο σαλόνι

Κυριακή με ανοιχτό παράθυρο
Μακρινή βόλτα με τ’ αυτοκίνητο
Μακρινή...
(Φάμελος-Κυριακές στην Πόλη)

-Κυριακή απόγευμα σήμερα, βόλτα στο Θησείο, κινηματογράφος-μετανάστευση, άρα δεν παίζει, ζαχαροπλαστείο ανύπαρκτο και απαγορευμένο βέβαια... Το πολύ μια καφετέρια. Σιωπή. Ματιές αδιάφορες, άγνωστοι, περαστικοί. Όπως και εμείς. Χαρές μικρές, μικρούτσικες, είμαστε καλά και τα παιδιά επίσης. Χαρές και συμβάντα μέσα από τις δικές τους ζωές..
Ο χρόνος αλλαγμένος, περίεργα ανούσιος και οι παρέες επίσης. Κυλάει ο άτιμος, ποτάμι..

Με φθηνό ποδόσφαιρο οι Κυριακές
και κασέτες...
σαν επίδεσμος επάνω σε πληγές
...ξέχασέ τες.

Κυριακές τη μια πάνω στην άλλη
φωτογράφισα
τον καιρό στο τέρμα να με βγάλει
μόνο άφησα.

Μ' ένα ρούχο επίσημο η Κυριακή
και κολώνια...
σαν θερμόμετρο σε άρρωστο κορμι
...από χρόνια.

(Κυριακές-Τριπολίτης, μελοποίηση Θεοδωράκης)