Ο αφηρημένος "οξύθυμος", Θεόδωρος Στάμος

Αφιερωμένο στον Ελληνισμό πέρα απο τα σύνορα, που ζεί, διαπρέπει και τονίζει την καταγωγή του στα ξένα. Στους Σπαρτιάτες ομογενείς ιδιαίτερα. Ευχαριστίες ειδικά στον -άγνωστό μου-κ.Ευάγγελο Κ. που με βοήθησε να βρώ περισσότερα στοιχεία, για τον καλλιτέχνη.

Όταν το Life το 1951 αποκάλεσε αυτόν τον Θεόδωρο Στάμο και την καλλιτεχνική παρέα του , τους υπόλοιπους 17 μοντέρνους ζωγράφους της εποχής, ειρωνικά "οξύθυμους", αναφερόταν στην έντονη επιστολή διαμαρτυρίας που δημοσίευσαν οι Ν.Υ.Times και που συνυπέγραφαν, όλοι. Καταγγέλλοντας τον Δ/ντή και τους κριτικούς τέχνης του Μητροπολιτικού Μουσείου, της Νέας Υόρκης που ετοίμαζαν έκθεση με τίτλο «Αμερικάνικη Ζωγραφική Σήμερα-1950», τάραξαν τα κατεστημένα λιμνάζοντα ύδατα. Τους κατηγόρησαν ότι σαμποτάρουν την προβολή έργων μοντέρνας τέχνης που δεν κατανοούν, ότι είναι δεδηλωμένα αντίθετοι στην προχωρημένη τέχνη, με τα συντηρητικά τους αισθητικά κριτήρια .
Ο Θεόδωρος Στάμος, αμερικάνος ζωγράφος που ηγείται άτυπα της ομάδας της Πρωτοπορίας, ( Τζίμι Ερνστ, Αντολφ Γκότλιμπ, Ρόμπερτ Μάδεργουελ, Γουίλιαμ Μπαζιώτης(Έλληνας επίσης), Χανς Χόφμαν, Μπάρνετ Νιούμαν, Κλίφορντ Στιλ, Ρίτσαρντ Πουσέτ- Νταρτ, Αντ Ράινχαρντ, Τζάκσον Πόλοκ, Μαρκ Ρόθκο, Μπράντλι Γουόλκερ Τόμλιν, Γουίλεμ ντε Κούνιν, Χέντα Στερν, Τζέιμς Μπρουκς, Γουέλντον Κις, Φριτζ Μπάλτμαν), που ακολουθεί τον λεγόμενο αφηρημένο εξπρεσιονισμό, είναι Έλληνας δεύτερης γενιάς.


Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη το Δεκέμβριο του 1922, από Έλληνες γονείς, πατέρα Λευκαδίτη και μητέρα Σπαρτιάτισσα, την κυρία Σταμάτα. Σπούδασε, ζωγράφισε και έζησε εκεί και αργότερα ταξίδεψε στο Μεξικό, στο Παρίσι, στην Ιταλία και πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1949. Γνώρισε και συνδέθηκε με το ζωγράφο Χατζηκυριάκο-Γκίκα και τον Τσαρούχη. Έζησε επίσης, αρκετά στην Ευρώπη στη νότια Γαλλία και πέθανε στην Ελλάδα, στα Γιάννενα το 1997. Θάφτηκε στη Λευκάδα, όπου έζησε τελευταία.
Καλλιτέχνης όμως πρώτης γενιάς αφηρημένου εξπρεσιονισμού όπως είπαμε, με βιομορφικές παραστάσεις που στα πρώτα έργα του σε καμβά, θυμίζουν τους φίλους του και μέλη του κινήματος, Mark Rothko και τον ελληνοαμερικάνο επίσης,όπως προανέφερα, William Baziotes,(1912-1963). Μέσα στην ίδια ομάδα, την ίδια εποχή, λοιπόν, δύο ελληνικής καταγωγής ιδιοφυείς καλλιτέχνες


Μετά το πινέλο του γίνεται δυνατό, τα χρώματα έντονα, "η επιφάνεια κοκκώδης, καλλιγραφικές πινελιές καταδείχνουν έμπνευση απο την Ανατολή, η ατμοσφαιρική εικόνα τονίζει το μυστήριο του επουσιώδους".


Έργα του υπάρχουν σε ιδιωτικές συλλογές, αλλά και πολλά μουσεία μοντέρνας τέχνης όπως στο Whitney Museum of Art, Guggenheim Museum, Smithsonian απο όπου το "χωρίς τίτλο" and the National Gallery of Art in Washington, ή στοHirshhorn, απο όπου δανειστήκαμε τα ταμπλώ Gamboge Swamp,1956 και Byzantium II, 1958.


Κάτω αριστερά, Full Moon, 1948 και δεξιά, The sacrifice of Kronos,1948, απο την ιδιωτική επίσης Phillips Collection, το πρώτο μουσείο της American modern art. Τέλος κάτω στο κέντρο Composition.

Στην Ελλάδα, νομίζω, εκτός απο την ιδιωτική πρωτοβουλία, (π.χ. gallery Τούντα), δεν έχει οργανωθεί ατομική ή κοινή έκθεση του Στάμου, απο επίσημο φορέα ( π.χ. Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Μπενάκη κλπ
Μήπως είναι καιρός;

Ύστερον : Αφιερώνεται τέλος στην Μιραντολίνα, για τη χαρά της επισκόπησής της.

-Δεν νομίζω τέλος, ότι ευθύνομαι εγώ γιατί δεν λειτουργεί καλά το λινκ Baziotes, αλλά ζητώ συγνώμη, και δίνω άλλο.





Υστερώτερον-18 Οκτωβρίου 2006: Χαίρομαι που γίναμε η πηγή για την ιστοσελίδα του ξενητεμμένου μας κ. Φίλ.Κολυβά

Επίσης για την ιστοσελίδα Νικιάνα Λευκάδας

Ένα μικρό παράπονο, μόνο, παιδιά..
Πως είναι δυνατόν, αφού το δικό μου άρθρο σας έδωσε όλες τις πληροφορίες και τον τίτλο και τις εικόνες να με έχετε ως την τελευταία πηγή σας... Κρίμα,κρίμα..

Tα τραίνα που φεύγουν και εκείνα τα "τρένα", που έρχονται

Αιτία για αυτό το άρθρο, είναι η επέτειος των εγκαινίων της σιδηροδρομικής γραμμής της διώρυγας του Παναμά, στις 28.1.1855, που σύνδεσε Ειρηνικό και Ατλαντικό, έδωσε εργασία σε χιλιάδες εργάτες και πήρε τη ζωή, λόγω ατυχημάτων ή επιδημιών, τουλάχιστον απο 12.000 άτυχους εργαζόμενους.

Αγαπημένο παιχνίδι τα τραινάκια για μικρούς και μεγάλους. Ασφαλές μέσο, συνήθως, ανατριχιάζει με το σφοδρότητα των ατυχημάτων του, όταν συμβούν. Όπως πρόσφατα, κοντά μας:
"Τουλάχιστον 41 νεκροί και περισσότεροι από 180 τραυματίες, εκ των οποίων οι 90 παιδιά, είναι ο απολογισμός του σιδηροδρομικού δυστυχήματος που σημειώθηκε το βράδυ της Δευτέρας κοντά στην πρωτεύουσα του Μαυροβουνίου, Ποντγκόριτσα. Οι τραυματίες που νοσηλεύονται σε νοσοκομεία της πρωτεύουσας είναι 184 από τους οποίους οι 75 είναι παιδιά κάτω των 16 ετών, ενώ 14 νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση. "


Όμως, το τραίνο, είναι αγαπημένο μέσο συγκοινωνίας απο τον περασμένο αιώνα, με τα καρβουνιάρικα και τις λοκομοτίβες έως τα σημερινά, ηλεκτρικά, συνδυασμών,μαγνητικά, ασύλληπτης σε σύγκριση ταχύτητας, π.χ. 300km/h, τραίνα.

Στην Αμερική η χώρα οργανώθηκε γύρω απο τη διάνοιξη των γραμμών του σιδηρόδρομου. Πολλοί Έλληνες μετανάστες, πήραν την απόφαση της αναζήτησης καλύτερης τύχης και αναλώθηκαν στο σχεδιασμό αυτό.
Στην Ινδία, αγαπημένο και ίσως μόνο αξιόπιστο μεταφορικό μέσο, για κανονικούς ταξιδιώτες αλλά και ...τζαμπατζήδες, εγκαταστάθηκε επι βρεττανικής κατοχής.

Μέρα συνωστισμού φαντάζομαι θα ήταν αυτή της φωτογραφίας. Αναρωτιέμαι τι θα έκανε όλος αυτός ο κόσμος, αν έβρεχε.
Στην Ιαπωνία επίσης είναι διαδομένος ο τρόπος του ταξιδιού με τα ταχύτατα τραίνα.

Επίσης στην Ευρώπη, τη Ρωσσία, στα Βαλκάνια. Απο το γνωστό απο τα μυθιστορήματα της Άγκαθα Κρίστι, Όριαν Εξπρές, με την πολυτέλεια και την άνεση του ταξιδιού μεγάλων αποστάσεων,έως τον υπερσιβηρικό και απο τις ταξιδιωτικέ ταχείες έως τα σημερινά ταχυτραίνα, η απόσταση είναι έτη φωτός. Στη φωτογραφία δεξιά ένα απο τα ταχύτατα τραίνα της Γερμανίας και αριστερά, αμερικάνικο τραίνο στο Vermond.


Προσωπικά έχω την εμπειρία των ταξιδιών με τους αγγλικούς σιδηρόδρομους και τη γοητεία του ταξιδιού στην αγγλική εξοχή.

Στην Ελλάδα, η διαμόρφωση της χώρας, δεν επέτρεψε την απο άκρου σε άκρο ανάπτυξη δικτύου, ώστε όλες οι πόλεις να συνδέονται αξιόπιστα με τα γρήγορα τραίνα της εποχής μας.


Παρακμιακή η εικόνα των σταθμών, των μέσων, έντονη η απουσία, σε κάποια σημεία, του. Η Σπάρτη για παράδειγμα, έναν.. αιώνα περιμένει τη σύνδεσή της με τραίνο με την Τρίπολη! Μάλιστα τον παλιό καιρό ήταν το πρώτο "θα", στο στόμα των πολιτικών της.
Σκέφτομαι επίσης πόσο ακάλυπτη είναι εσωτερικά η Κρήτη ή η δυτική Ελλάδα απο ανάπτυξη γραμμών. Τα Γιάννενα για παράδειγμα, έτσι όπως έχει εξελιγχθεί η πόλη, θα μπορούσαν άνετα να συνδέονται ταχύτατα με όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Αλλά άλλαι οι βουλαί των κυρίων πολιτικάντηδων...

Όμως, στην Αθήνα, όπου ομφαλοσκοπούμε, υπάρχει ένα αξιόλογο μουσείο των ελληνικών σιδηροδρόμων, που αξίζει κανείς να το επισκεφθεί.

Σημείωση: Το παρόν άρθρο, το αφιερώνω στο συζυγάτο μου, που λατρεύει τα ταξίδια, τα πραγματικά και εκείνα των βιβλίων, με την ελπίδα ότι θα τον συμφιλιώσει με τη θαυμαστή χρήση του διαδικτύου!

Στον τίτλο, παίζω με τους δύο τρόπους γραφής, τραίνο και τρένο και επιλέγω να γράφω με τον πρώτο.-

Αυταπάρνηση, πέρα απο τα στενά όρια του Εγώ

Μια λέξη παλιά και ασυνήθιστη στην εγωκεντρική μας παρουσία ήρθε στην επιφάνεια η
Αυταπάρνηση= Η τέλεια απάρνηση του 'εγώ', οικειοθελώς,από τον άνθρωπο για να μπορέσει να πετύχει έναν κοινό σκοπό και στόχο, ένα ιδανικό που αποβλέπει στην εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου.
Απο το περιστατικό της ασυνήθιστης ληστείας σε κεντρική τράπεζα, με τον αστυνομικό, που με κίνδυνο της ζωής του, περαίωσε αυτό που θα λέγαμε "καθήκοντά" του, ξεμύτισε στα καθ'ήμάς, η έννοια αυταπάρνηση, η ξεχασμένη .
Μέχρι τα περιστατικά των τελευταίων ημερών, με πλήθος ανθρώπων να αγωνίζεται πέρα απο τα συνηθισμένα όριά του, νοιώσαμε ξανά, την έννοια της λέξης.
Οι εικόνες του πλοίου που βούλιαζε στις Σποράδες και που πήρε μαζί του δυο απο τους 16 Τούρκους ναυτικούς του, έτσι όπως τους πλεύρισαν οι δικοί μας, οι Έλληνες, μές την κοσμοχαλασιά, το χιόνι, τα δεκάμετρα κύματα και το αφόρητο κρύο, αυτή τη λέξη πήραν και σφραγίστηκαν.
Οι τροχονόμοι και όσοι είχαν διατεταγμένη υπηρεσία τις τελευταίες μέρες της κακοκαιρίας, όπως οι πυροσβέστες που απεγκλώβιζαν, οι οδηγοί των εκχιονιστικών που κρατούσαν τους δρόμους ανοιχτούς, ή οι υπάλληλοι της ΔΕΗ εναερίτες και προσγειωμένοι, που αγωνίστηκαν-αγωνίζονται ακόμα- πέρα και πάνω απο τις δυνάμεις τους, αυτή τη λέξη διαχειρίστηκαν.


Οι εθελοντές που εκούσια κινήθηκαν τα κρύα βράδυα, να εντοπίσουν ή να στηρίξουν άστεγους, όσοι αυτοβούλως πρόσφεραν ένα χέρι βοηθείας γύρω τους και αυτοί που άνοιξαν τα σπίτια τους να ζεστάνουν και άλλους, αυτή την έννοια καρφίτσωσαν στο στήθος τους.
Oι στρατιώτες, που αγωνίστηκαν ξάγρυπνοι δίπλα στους αποκλεισμένους στην εθνική οδό οδηγούς προσφέροντάς τους ξηρά τροφή και ένα ζεστό ρόφημα.
Ακόμα και εκείνοι που κίνησαν τους συρμούς όλο το παγωμένο βράδυ και έδωσαν την ευκαιρία της ασφαλούς μετακίνησης και επικοινωνίας, με αυταπάρνηση άφησαν τα ζεστά τους σπίτια.
Σε αυτούς φαντάζομαι τους ανθρώπους αναφερόταν η νέα επισκέπτρια του χώρου μας peftasteri που εμφανίστηκε με το σχόλιό της σε περασμένοάρθρο μου.

Μεταγενέστερο ως προσθήκη: Το σχόλιο της Μαρίνας μου υπενθύμισε το εξαιρετικό κείμενο της ellinidas όπου η αυταπάρνηση χωρεί για δυο ζωντανά, πλάσματα του Θεού και αυτά. Μετά θυμήθηκα και την ωραία ιστορία του Νικόλα του φίλου beerman εδώ.

Σήμερα λάμπει ο άρχοντας των δαχτυλιδιών, με τα φεγγάρια του

Σήμερα, 755 εκατομμύρια μίλια μόνο απο τη γή, θα λάμψει ο Κρόνος και για τους κοινούς θνητούς, δηλαδή θα είναι ορατός με γυμνό μάτι.

Στον ουρανό άνατολικά, λίγο μετά τη δύση του ήλιου, θα φανεί διαμετρικά σε αντίθετη με τον ήλιο και σε σχέση με τη γή πορεία και θα μεσουρανήσει γύρω στα μεσάνυχτα. Τα περίφημα δαχτυλίδια του, θα αυξήσουν τη λάμψη του.
Αριστερά είναι μια εξαιρετική φωτογραφία της διαστημικής επιχείρησης Cassini τον περασμένο χρόνο. Δεξιά επάνω, τό είδωλο, παρμένο απο το site του Cnn.
Όλη αυτή η παγωμένη εβδομάδα είναι η πιο καθαρή και λαμπρή να κοιτάξεις τα αστέρια. Μόνο ο Σείριος θα είναι πιο λαμπρός απο τον Κρόνο, που θα λάμπει ορατά μέχρι το καλοκαιράκι. Όσο για τα 25 φεγγάρια του, θα τα χαίρονται μόνο οι αστρονόμοι.

Αντιγράφω απο την πρώτη παραπομπή :

Το δακτυλίδι του Κρόνου.

Χωρίς αμφιβολία, το επικρατέστερο χαρακτηριστικό των φωτογραφιών που πήραμε από τον Κρόνο ήταν το καταπληκτικό σύστημα των δακτυλίων του. Συνολικά, θα πρέπει να υπάρχουν δέκα χιλιάδες δακτύλιοι που περικυκλώνουν τον πλανήτη, όπως οι ραβδώσεις ενός δίσκου γραμμοφώνου. Υπάρχουν κυκλικοί δακτύλιοι, διεστραμμένοι δακτύλιοι, ογκώδεις δακτύλιοι, και δακτύλιοι-πλεξούδες, οι οποίοι περιλαμβάνουν μόρια σκόνης, αμέτρητα κομμάτια πάγου και βράχους με μέγεθος λεωφορείων. Αρχίζουν από την κορυφή σχεδόν των νεφών του Κρόνου και εκτείνονται μέχρι την απόσταση των 274.000 χιλιομέτρων, ενώ το πάχος τους δεν ξεπερνάει το ένα χιλιόμετρο. Συγκριτικά είναι σαν να είχαμε ένα δίσκο γραμμοφώνου με διάμετρο 280 μέτρων και πάχος μόλις ένα χιλιοστό.

Ασκήσεις ακριβείας

Σαν βγείς στον πηγαιμό για λαϊκή, να εύχεσαι νά'ναι μακρύς ο δρόμος,
μην τύχει και ανεβούνε οι τιμές, της τσέπης μας ο πιο μεγάλος τρόμος..

Συγχωρήστε μου την αμετροέπεια και την απρέπεια της παραλλαγής του ποιήματος του μεγάλου Αλεξανδρινού μας. Η επόμενη ακρίβεια που περιμένει κανείς, μετά την αύξηση του πετρελαίου για το χιονιά που ενέσκηψε, είναι οι τιμές στα λαχανικά και τα φρούτα. Τέτοια, που θα είναι σαν να αγοράζεις τα είδη απο ..μπουτίκ, όπως φαίνεται στην εικόνα αριστερά! Όσον αφορά το πετρέλαιο, μπορεί να πει κανείς ότι σπεκουλάρει και κάνει την οικονομία του. Αλλά για ό,τι αποτελεί βασικό είδος στην καθημερινή κουζίνα, πως θα πρέπει να κινηθεί κανείς;
Πως άραγε;

Δεν έχουμε και την μικρή χαρά του κήπου οι περισσότεροι, ώστε μερικά βασικά είδη, όπως τα απλά λαχανικά, τα αρωματικά χόρτα και τα πιο μερακλήδικα, λάχανα, τομάτες και πατάτες, να τα φυτεύουμε και να τα καλλιεργούμε, για τη χαρά της παραγωγής αλλά και την οικονομία μας. Ακόμα, δεν γνωρίζουμε πολλοί πως να το κάνουμε.
Εκτός και αν αποφασίσουμε, αντί για διακοσμητικά φυτά στα μπαλκόνια μας, να καλλιεργούμε χρήσιμα, όπως έγινε με τους Αθηναίους παραμονές της κατοχής, που φύτεψαν πατάτες στις ζαρντινιέρες με τα χρυσάνθεμα.
Η τελευταία δοκιμασία των κατοίκων της Κεφαλλονιάς και της Ιθάκης κατέδειξε πόσο έτοιμοι πρέπει να είμαστε να ζήσουμε και χωρίς την άνεση του σύγχρονου τρόπου ζωής. Η απλή κίνηση του πατήματος ενός κουμπιού και η επόμενη φωτοχυσία ή το ζεστό νερό ή η μουσική ή το εύκολο μαγείρεμα, είναι αυτονόητη στη ζωή μας σήμερα. Τι γίνεται σε κατάσταση ανάγκης, όμως, όπως έγινε τις προάλλες στα νησιά;

Ξέρουμε ας πούμε, να μαγειρέψουμε με ξύλα; Μπορούμε χωρίς κίνδυνο να ζεσταθούμε με κάρβουνα στα σύγχρονα σπίτια; Γνωρίζουμε να ζυμώσουμε ένα καρβέλι ψωμί και να το ψήσουμε σαν τους νομάδες ή τους Σαρακατσάνους στον τρίποδα στο τζάκι ή πάνω απο τα κάρβουνα; Μπορούμε να πυρώσουμε το χωριάτικο φούρνο, αν βρίσκεται; Τι γίνεται αν το αυτονόητο, η παροχή νερού στο οργανωμένο σπίτι μας δεν λειτουργεί;

Είμαστε έτοιμοι άραγε, να φύγουμε και να αφήσουμε το σπίτι μας, τα υπάρχοντα και τα θυμητάρια της ζήσης μας, σώζοντας π.χ. τη ζωή μας, όπως συνέβη με τους δύστυχους κατοίκους της Ν.Ορλεάνης ή των άλλων τόπων που τους έπληξε μια φυσική καταστροφή;
Εγώ βάζω όχι, στα περισσότερα απο αυτά και προβληματίζομαι.

Υπάρχουν βέβαια κάποιες σελίδες για επιβίωση στο διαδίκτυο, αλλά είναι μόνο για περίσκεψη και ανησυχία, πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο στα καθ'ημάς.

Ζητείται σχέδιο οργάνωσης λοιπόν και άσκηση ετοιμότητας!

Στο μεταξύ, ας απολαύσουμε την Tina Arena, στο τραγούδι "Je m'appelle Bagdad " λόγια και video, απο την playlist.

On Line!

Συνδεθήκαμε επιτέλους. Εδώ και οκτώ ώρες σερφάρουμε με ταχύτηδα ADSL. Με νέο ρούτερ (ή το ..παλιό, διορθωμένο). Γεγονός είναι ότι έχουμε απεριόριστα -Αβασάνιστα(!)-internet σύνδεση, είμαστε on-line! Αν σκεφθεί κανείς ότι χθές σερφάριζα με 9 Kbps, έναντι 384 σήμερα, φαντάζεστε με τι χαρά το αντιμετωπίζω. Κανούριο κοσκινάκι μου και που να σε κρεμάσω!

Στο σημείο αυτό, χωρίς να παίρνω τίποτα πίσω απο ό,τι έγραψα εδώ, θα πρέπει να ευχαριστήσω τα δύο στελέχη της εταιρίας, τον κ.Β. και την κ.Τ. (επειδή δεν ξέρω πως θα το έπαιρναν οι άνθρωποι δεν παραθέτω τα ονόματά τους), όσο και τον -δεν συγκράτησα το όνομά του-νομίζω κ.Γ, απο το τμήμα της τεχνικής υποστήριξης, που μας στήριξε απεριόριστα και απεγνωσμένα στην πρώτη φάση της προσπάθειάς μας. Πάντα υποστηρίζω ότι το όνομα της εταιρίας, το κάνουν οι άνθρωποί της και ειδικά αυτοί που την εκπροσωπούν είτε τηλεφωνικά, είτε σε αυτοπρόσωπη εξυπηρέτηση και συναλλαγή.

Ανθρώπους και κτήνη σώσοις...

'Οπου άστεγος και η μοίρα του.. Όπου γής, εκεί και οι κολασμένοι. Το θέμα το είχα θίξει προηγουμένως και εδώ, κλείνοντας το άρθρο.

Απο χθες έκλεισα την τηλεόραση, που στα παράθυρά της κάνουν πολιτική οι δημοσιογράφοι και δικανική επίδειξη οι πολιτικοί. Άνοιξα το ραδιόφωνο, στον Κόσμο και στη ΝΕΤ. Χθες λοιπόν, άκουσα τον δημοσιογράφο της ΝΕΤ, νεαρός μου φάνηκε, που έθεσε το θέμα των αστέγων επι τάπητος. Αναζήτησε μάλιστα τον κ.Σταθάκη, γνωστή τηλεοπτική περσόνα περί το αυτοκίνητο, με την ιδιότητά του στο Δήμο Αθηναίων και του έθεσε το πρόβλημα έξη αστέγων που ήταν στη στοά Κοραή αργά το βράδυ. Με εντυπωσίασε η γρήγορη κινητοποίηση του Σταθάκη, που με το λόγο του και τις ενέργειές του με καθησύχασε, η κοινή λογική είναι πάντα εδώ, μόνο που τα θορυβώδη τύμπανα των κούφων, ή οι ορδές των διαφόρων συμβούλων αυτών που έχουν εξουσία, δεν την αφήνουν να φανεί.
Υπάρχουν ξενοδοχεία λοιπόν που ο Δήμος της Αθήνας νοικιάζει να στεγαστούν αυτοί οι άτυχοι και ταλαίπωροι συνάνθρωποί μας, που ξέπεσαν σε αυτό το σημείο. Το τηλέφωνο της επικοινωνίας με την αρμόδια υπηρεσία του Δήμου, δυστυχώς δεν το συγκράτησα, είμαι βέβαιη όμως ότι αν επικοινωνήσει κανείς με τη ΝΕΤ θα του δοθεί. Δεύτερη ευχάριστη έκπληξη ήταν, ότι υπάρχουν εθελοντές που γυρίζουν την Αθήνα με αυτό το κρύο, να εντοπίσουν να συμβουλεύσουν, η να συνδράμουν τους αναξιοπαθείς συνανθρώπους μας.

Η γνωστή μεμψιμοιρία μας για την έλλειψη συνδρομής του "κράτους" ή της "κρατικής μηχανής"(sic), (άραγε ΕΜΕΙΣ δεν καθόμαστε και στο τιμόνι της), με έκανε να γελάσω με την καρδιά μου βλέποντας χθες -πριν κλείσω την Tv-ούλα- το εξής στιγμιότυπο.
Ούρλιαζε γνωστός δημοσιογράφος γιατί έκλεισε η -νομίζω -Κηφισίας και πέφτει το σχετικό video. Ένα μεγάλο όχημα, ιδιωτικό λεωφορείο, πατινάρισε στον πάγο και γυρίζοντας μισοέκλεισε το δρόμο. Το μικρά οχήματα ΙΧ, δεν τολμούσαν να περάσουν δίπλα του, μήπως πατινάρουν και αυτά στον πάγο δίπλα στην μπαριέρα. Μαζεύτηκαν λοιπόν άπειροι φοβισμένοι και στημένοι στο τιμόνι οδηγοί, που περίμεναν το..κράτος, κοιτάζοντας ενοχλημένοι και εκ του ασφαλούς, μπροστά, ακίνητοι μπροστά.
Παρένθεση: Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα τη γνωστή γελοιογραφία που κάποιοι μπαίνουν στον κινηματογράφο και στον έλεγχο εισιτηρίων δείχνουν ο ένας μετά τον άλλο, τον ..πίσω τους, καθώς και η εικόνα της στρουθοκάμηλου με το κεφάλι χωμένο στο χώμα όταν αποφεύγει τον κίνδυνο.
Μέχρι που δυο νέοι κατέβηκαν απο το αυτοκίνητό τους και με τα πρόχειρα μέσα που είχαν, έσπασαν τον πάγο στην άκρη, προσπάθησαν μάλιστα να γυρίσουν και λίγο το βαρύ όχημα, για να μπορέσουν ένας ένας να φύγουν και να ξεμπλοκάρουν το σημείο. Ο δημοσιογράφος πλησιάζει με το μικρόφωνο τον πρώτο οδηγό που φεύγει, ατσαλάκωτος, αβρόχοις ποσί, (ούτε το δαχτυλάκι του δεν έβρεξε στο χιόνι) και βλοσυρός κατακεραυνώνει το.."κράτος"!! Όχι, όχι, δεν πρόλαβαν να του ρίξουν.. χιονόμπαλα.
Προσωπικά και αυτό μη το χρωματίσετε πολιτικά, μου άρεσε που κάποιος "επίσημος" ανέλαβε την ευθύνη και ζήτησε συγνώμη. Καλό και σεμνό μου φάνηκε. Επίσης μου άρεσε που η κοινή λογική επέβαλλε τη λειτουργία του ΜΕΤΡΟ και του ηλεκτρικού όλη τη νύχτα. Έτσι, έτσι, απο κάπου πρέπει να αρχίσουμε. Ολοι, όχι μόνο αυτό που ονομάζουμε κράτος.


Εκτός όμως, απο τους άστεγους συνάνθρωπους υπάρχουν και τα αδέσποτα ζωάκια, τα ζώα όλων ΜΑΣ δηλαδή. Σκεφθείτε τα. Αν περισσεύει μια μπουκιά φαί μη την πετάτε στα σκουπίδια, βάλτε τη σε ένα σακκουλάκι και ταίστε και τα ζωντανά που ξέπεσαν της στοργής μας.

Τελευταίο: Τώρα με το χιονιά, δεν ξέρετε τι ωραίο είναι να πηγαίνεις τσιφ στο σταθμό Ευαγγελισμός με το ΜΕΤΡΟ και να περπατάτε στον κήπο, της Ριζάρη, δεν ξέρετε!

Στον Πολύβιο, αφιέρωσα-και- το amour των Rummstein, το αφιερώνω σε όλους σας, εξαιρετικά και αν τα καταφέρω -ελλείψει ταχύτητος- θα το κατεβάσω για σάς .

Το χιόνι ήρθε, ο κοινός νούς έφυγε!

Μέρες περιμέναμε το χιόνι, προειδοποιημένοι για τη σφοδρότητα του κρύου, αλλά μόνο ο απλός πολίτης το έλαβε υπόψη. Η κρατική μηχανή πανέτοιμη όπως πάντα στις ασκήσεις επι χάρτου, αποδείχτηκε ανίσχυρη και αιφνιδιασμένη στην πράξη.

Στα δύο η χώρα στα ύψη των Τεμπών, απο χθές το απόγευμα στις 7μ.μ, με 30 πόντους χιόνι στο δρόμο. Κάποιοι, επέτρεψαν ή δεν ήλεγξαν καν, την κίνηση σε βαρέα οχήματα χωρίς αλυσσίδες, στο κρίσιμο σημείο όδευσης, του αυτοκινητόδρομου Αθήνα-Θεσσαλονίκη και μάλιστα σε δυο λωρίδες. Η τρίτη λωρίδα που επέτρεπε την κίνηση σε μικρά οχήματα αποκλείστηκε, γιατί το χιόνι πάγωσε επειδή κάποιοι "ξέχασαν" να ρίξουν αλάτι!

Ήμαρτον Κύριε, έως πότε; Έως πότε θα εκλίπει ο κοινός νούς;

Αλλά για να λέμε τα πράγματα δίκαια, παντού συμβαίνει να αιφνιδιάζεται η κρατική μηχανή στην Αγγλία όσο και στη Γαλλία, στη Γερμανία με -34 αλλά και με -28 στην Πολωνία.
Μία είναι η λύση, η εκπαίδευση των ταξιδιωτών του χειμώνα στα συναφή σπορ. Δείτε πως μπορεί να πάει κανείς πιο γρήγορα:



Έτσι, όπως κινείται ο ..μηχανόβιος πάστωρ δεξιά

ή έτσι, όπως κινείται μοναχικός με τα σκι του αριστερά, ο srpider.









Σε αναμονή, περιμένοντας να ξημερώσει μια ωραία μέρα ακόμη!

ADSL, ξερό ψωμί και μόνο!

Νεότερα από το μέτωπο ADSL, ουδέν!
Ή μάλλον FORTHNET- ΟΤΕ= 0-1! H γραμμή ελέγχθηκε και βρέθηκε εντάξει από πλευράς ΟΤΕ.
Η εταιρία όμως μας έχει ..συνδέσει, κανονικά, εδώ και 2 εβδομάδες.
Αιτία είναι μάλλον κάτι με το ρούτερ, μάρκας τάδε, που δεν την ξέρω ούτε θα ήθελα να την ξέρω και να απευθυνθώ πολύ περισσότερο εγώ σ’ αυτούς. Αν στο κουτί, φανταστείτε, υπήρχε το όνομά της, δεν θα το επιλέγαμε.
Αναρωτιέμαι, γιατί θα έπρεπε να απασχοληθεί τόσος κόσμος και ιδίως γιατί εγώ, ο καταναλωτής;
1.Λογικά θα έπρεπε να απασχοληθεί ο πωλητής του πακέτου και ΜΟΝΟΝ αυτός. Αλλά και αυτός θέλει τον .."εαυτό" του. Γιατί ΕΚΕΙΝΟΣ ήταν η αιτία, που πείσθηκε η κόρη μου για την αγορά της συγκεκριμμένης φίρμας. Μπορεί να ήταν και το δώρο, βέβαια, ένα χαλασμένο όπως αποδείχτηκε, mp3!
2. Χωρίς δεύτερη σκέψη, η εταιρία παροχής internet. Aπό τη στιγμή μάλιστα, που –η πρόθυμη, κουραστική για αυτούς δυστυχώς- πολύωρη στήριξη από το τηλέφωνο, δεν έδειξε λάθος στην εγκατάσταση που έγινε από εμάς. Χρόνο θα κερδίζαμε όλοι μας, αν ένα στέλεχος του τεχνικού της προσωπικού ερχόταν και έκανε έλεγχο του ρούτερ και το αντικαθιστούσε ΕΠΙΤΟΠΟΥ. Για να μην θίξω ότι και η εξυπηρέτηση της εταιρίας, θα έπρεπε να έχει αρχίσει από την έρευνα αγοράς του εξοπλισμού που χρησιμοποιεί.
Επιτέλους σήμερα, ως όφειλαν, έστειλαν currier και παρέλαβε το ρούτερ. Θα τους παραδοθεί ..αύριο, θα το εξετάσουν και μάλλον θα παραλάβω καινούργιο πακέτο.

Να ..ξυπνήσω; :(


Ύστερον: και εκ των υστέρων ανακάλυψα το adsl.gr, που δίνει ιδέα στον αρχάριο.

Γιορτές τέλος και με το παλαιό!

Θεοφάνεια ή Ephiphania? Όπως και νάχει, με δεκατρείς μέρες διαφορά, οι ορθόδοξοι στην Ανατολή και το Βορρά, γιορτάζουν τις εορτές του δωδεκαημέρου. Τα άγια Θεοφάνεια μάλιστα, με τους γνωστούς βαθμούς υπο το μηδέν στην κατεψυγμένη Ρωσσία.


Kάθαρση, αναβάπτιση, ευλογία, ποιος ξέρει άραγε το κίνητρο για μια βουτιά στα παγωμένα νερά. Αλλά οποία γενναιότης φίλοι μου! Ο αναβαπτισθείς, έχει και τα χρονάκια του αλλά και το ..χρόνο του να τουρτουρίσει, εντός και εκτός κολυμβήθρας.


Στη φωτογραφία αριστερά πάλι , ομαδική βουτιά για το σταυρό, στα παγωμένα νερά ποταμού κάπου στη Βουλγαρία.

Τα νερά μοιάζουν πεντακάθαρα, γάργαρα και η φωτογραφία με την ολοπρόθυμη συμμετοχή, θα ξεγελούσε ως προς το χρόνο του συμβάντος, αν στο βάθος δεν πρόβαλαν οι χειμωνιάτικες φιγούρες.

Γενναία απόφαση χρειάστηκε και για τη βουτιά του ορθόδοξου προσκυνητή στον μολυσμένο δυστυχώς, Ιορδάνη ποταμό.

Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι είναι κατ-ιλυ-μένος, λασπωμένος δηλαδή, μόνο και όχι λυματο-μένος απο τη γειτνίαση με την κοντινή Ιεριχώ, θέλει ισχυρό κίνητρο γι' αυτή ακριβώς την πράξη.

Γιορτές τέλος λοιπόν. Τα κεφάλια μέσα, μας λένε συμβολικά οι φωτογραφίες μας.

Του χρόνου πάλι!


'Υστερον: Όλοι γνωρίζουμε τη δύναμη της λέξης και ότι θεοφάνεια έχουμε στην καρδιά μας κάθε φορά που κοινωνούμε τον Λόγο ή επικοινωνούμε με το λόγο, όρα και άωρον.

Aικατερίνενμπουργκ, -31C υπο το μηδέν και Μόσχα τα ίδια

Χωρίς λόγια, εικόνες που συμπληρώνουν το προηγούμενο άρθρο για την παγωνιά στη Ρωσσία. Νεκρή η καθημερινότητα, πως να θυμηθούν ότι σαν σήμερα πέθανε ο Λένιν.

Nεκρές οι συγκοινωνίες, νεκρά τα αυτοκίνητα, η ηλεκτροδότηση, η υδροδότηση και πάει λέγοντας .

Άλλαξαν οι συνθήκες, αναρωτιέται ο φίλος μου ο Πολύβιος,στο προηγούμενο post, μήπως γυρίζουμε στους παγετώνες; Παρόμοια αναρωτιούνται και οι επιστήμονες. Θυμάμαι τα διάφορα φοβικά εργάκια φυσικών καταστροφών που στηρίζονται ακριβώς σ' αυτό. Στο φόβο, στο δέος που έχει ο άνθρωπος, ο μικρούλης θεός κατά τα άλλα, μπροστά στη δύναμη της Φύσης.


Στη Μόσχα, ο παγωμένος ποταμός, διασχίζεται πεζή. Στην κόκκινη πλατεία, οι οπαδοί των ιδεών του, δεν μπόρεσαν να τιμήσουν τη μνήμη του Λένιν. Η κόκκινη σημαία τους πάγωσε, σαν την μνήμη.

Σαν σήμερα πριν 25 χρόνια ήρθε στον κόσμο η πρωτοκόρη μου. Σωθήκαμε και οι δυο στο παραπέντε.

Μια μέρα μετά, αποκλειστήκαμε στο ΗΡΑ απο τα ανεπάντεχα χιόνια, που κράτησαν και άλλο. Ευτυχία, μου είπαν γιατρός και νοσοκόμες και κρατάει ακόμα.

Η αίσθηση να κλείνεις το μικρό πλασματάκι αγκαλιά, -αλήθεια, μήπως τελικά η αγκαλιά είναι η τεράστια μικρούλα δική του- είναι ανεπανάληπτη. Έχω μια φωτογραφία που την κρατώ να γελάει στον ύπνο της, δίπλα στο παράθυρο. Έξω ο χιονισμένος Χολαργός, οι λευκοί κήποι των χαμηλών ακόμα σπιτιών στο προάστιο.


Μόνες μας, γιατί απρόσμενα δεν μπόρεσαν να έρθουν δικοί και φίλοι.
Για μας λοιπόν το χιόνι έχει μόνο χαρές και μνήμες καλές.

'Αλλοι, όμως που οι κόποι της χρονιάς τους γίνονται ατμός στις ριπές του παγωμένου βοριά και του στιβαγμένου χιονιά;
Άλλοι που ταξιδεύουν;
Άλλοι που δεν έχουν κεραμίδι πάνω απ το κεφάλι τους;

Τα αδέσποτα αυτής της πόλης;
"Ανθρώπους και κτήνη σώσoις Κύριε", κατά Παπαδιαμάντη η ευχή.

Φταρνίζεται η Ευρώπη όταν κρυώνει η Μόσχα!

Τούνδρα η Μόσχα! Η επέλαση του πολικού κρύου -31C , πρωτοφανούς τα τελευταία χρόνια, πάει να αγγίξει το ρεκόρ των -37 κάτι της κλίμακας Κελσίου πριν χρόνια το 1950, ακινητοποίησε τη ζωή και στη συνηθισμένη στα υπο το μηδέν όρια της παγωνιάς Ρωσσία. Ασανσέρ έσπασαν, αυτοκίνητα και λεωφορεία ακινητοποιήθηκαν, δημιουργώντας κυκλοφοριακό χάος, σωλήνες νερού έσπασαν αφήνοντας στο έλεος της κακοκαιρίας τις πόλεις.

Τα εργοστάσια παραγωγής ενέργειας, υπολειτούργησαν και συχνές διακοπές ηλεκτρικού έκαναν μαύρες τις "λευκές μέρες" στη Μόσχα . Τα φουγάρα στη φωτογραφία, δείχνουν τον αγώνα ανθρώπων και μηχανών να κερδίσουν τη μάχη του κρύου. Η Ευρώπη ένοιωσε την κρύα ανάσα της Μόσχας, στο σβέρκο της, καθώς υπήρξε πρόβλημα με τα επίπεδα εφοδιασμού φυσικού αερίου απ τη Ρωσσία.

Οι αρχές, σε όλες τις πόλεις, επέτρεψαν στους άστεγους, που δοκιμάζονται ιδιαίτερα, να παραμένουν στους σταθμούς του Μετρό και σε άλλα στεγασμένα σημεία. Πολλοί απο αυτούς έδειξαν παραβατική συμπεριφορά ελπίζοντας (!) στη σύλληψή τους και την παραμονή τους έτσι στο "ζεστό" χώρο του κελλιού μια φυλακής..

Στη φωτογραφία η ξαφνιασμένη, ίσως και στωϊκή έκφραση του -γενναίου- κατοίκου του Αικατερίνενμπουργκ - ως Κατερίνα έχω αδυναμίες, τι να κάνουμε- ήταν για την επαφή του με το κρύο σε θερμοκρασία μόνο -26 υπό το μηδέν.
Μέχρι χθες οι αρχές ανέφεραν 30 θανάτους απο το κρύο- 123 συνολικά απ τον Οκτώβριο- και σε αυτούς προστέθηκαν άλλοι 7 μέχρι στιγμής σήμερα, ενώ πολλοί 700, νοσηλεύονται σε νοσοκομεία, π.χ. με κρυοπαγήματα.

Στην Ελλάδα δεν εξαρτώμαστε ακόμα απο το φυσικό αέριο της Ρωσσίας, όπως η Ιταλία, η Ουγγαρία ή η Αυστρία. Έτσι την επόμενη Δευτέρα που όλα προμηνούν κάθοδο της θερμοκρασίας και στην Αθήνα, ελπίζουμε να αντιμετωπίσουμε σθεναρά τον κλεφτοπόλεμο του κρύου και της τσέπης μας, αφού συνήθως οι τιμές του πετρελαίου, όλως τυχαίως, ανεβαίνουν. Ελπίζουμε επίσης, στην ετοιμότητα των φορέων της κυβερνητικής μηχανής, για να θυμόμαστε μόνο τα ωραία του χιονιά.

Σιδηραί κυρίαι και club εξουσίας

Στο μικρό club εξουσίας τρείς σιδηρές κυρίες τρεις νέες συμμετοχές. Πρόεδρος της Λιβερίας, η 67χρονη οικονομολόγος της Παγκόσμιας Τράπεζας η Εllen Johnson-Sirleaf. Αντιμετωπίζει την πρόκληση της αναδόμησης της χώρας της που βγαίνει καθημαγμένη απο τον εμφύλιο του 2003, χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς πόσιμο νερό στα σπίτια, χωρίς δρόμους, με μαζική ανεργία και περίπου 100.000 παιδιά στρατιώτες.

Το ποδαρικό της Μέρκελ, ήταν καλό για την περίπου συνομίληκή της Michelle Bachelet
Kεντροαριστερή πολιτικός, η 54χρονη παιδίατρος στη Χιλή, καλείται να αντιμετωπίσει επίσης πρόβλημα ανεργίας, να σμικρύνει την ψαλλίδα πλούσιοι-φτωχοί, να δώσει προβάδισμα στις γυναίκες.
Έχει σειρά 11 στο club, εξουσίας, των iron ladies.


Η τρίτη κυρία, η 62χρονη δικηγόρος Tarja Halonen,

ήδη πρόεδρος της Φινλανδίας απο το 2000, δεν ανανέωσε μεν την εκλογή της και την ψήφο του λαού της με την πρώτη, αφού συγκέντρωσε μόνο το 46/%, αλλά ελπίζει στον επόμενο γύρο.

Δεκαπέντε χρόνια μετά τη λήξη της θητείας της Θάτσερ, οι γυναίκες σε θέση εξουσίας πληθύνονται.
Ελπίζουμε στο συνταίριασμα της πρακτικής και ευαίσθητης γυναικείας φύσης τους, με την ευφυία και το δυναμισμό τους, για το καλό των λαών τους.

Συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλλα

Δεν υπάρχει εφημερίδα η περιοδικό που να μην ασχολείται με την τρέλλα της ίωσης των πτηνών και να ανα-μεταδίδει ό,τι χειρότερο το φόβο. Το φόβο που προφυλάσσει, το φόβο που εξωθεί, το φόβο που, όμως, μπορεί να ελέγχει και ειδικά τις "μάζες".
Βρήκα αυτή τη φωτογραφία στο διαδίκτυο, σε τόπο που κάθε άλλο παρά διαφημιστικός του φάρμακου είναι. Σκέφθηκα να την εντάξω στο κείμενο έτσι σαν ένδειξη του σκεπτικού μου, για το τι μπορεί να κρύβετε πίσω απο τη μεγάλη διάσταση του θέματος.

Μπορεί να είναι τα υπερκέρδη μιας εταιρίας π.χ. απο την αποκλειστική παρασκευή και διάθεση του μοναδικού μέχρις στιγμής φαρμάκου;
Μπορεί να είναι τα συμφέροντα άλλων που τη μια φορά σαμποτάρουν το μοσχαρίσιο κρέας με τις τρελλές αγελάδες, ενώ την άλλη το κοτόπουλο;
Σκεφθείτε για μια στιγμή μια τεράστια φάρσα. Με το πρόσχημα της ίωσης, μια προσπάθεια χαλιναγώγησης των ανθρώπων, που δεν μπορούν ακόμα να ελεγχθούν απο κάποια κεντρική εξουσία, για πολλούς λόγους και κυρίως γιατί δεν έχουν μπει στο σύστημα της παρακολούθησης της ζωής τους και της παραγωγής τους.

Το τραγούδι των Κατσιμίχα, αφιερωμένο σε όλους μας!

Π άντα στο ΒΗΜΑΓΚΑΖΙΝΟ παρακολουθώ τη στήλη του Κοσμά Βίδου. Τώρα βλέπω ότι και εκείνος παρακολουθεί..εμένα!

Ναι ναι, μόνο που εκείνος χρησιμοποιεί τη γκραν dame και τη νύφη της να διαβιβάσει το γράμμα της θείας Ιουλίας για τα Ελγίνεια και εγώ για ..καπελλώματα!

Η Κυριακή κλείνει λίγο συννεφιασμένη για μένα προσωπικά. Αλλά που θα πάει, θα ξημερώσει και η Δευτέρα...

Χαίρομαι που έχω επιλέξει τη συντροφιά σας, η σκέψη σας όπως διατυπώνεται και η περιήγηση στα blog σας, ανανεώνει την απόφασή μου να σερφάρω και να στενοχωρήσω δυστυχώς έτσι μερικούς, ίσως μόνον κάποιον, που υπογράφει με nickname κάτι-psixos.

Τελειώνω με ευχάριστο τον απόηχο απο την αφιέρωση του alombar42 τον οποίο ευχαριστώ πολύ άλλη μια φορά!

Jazz rock γκάζια και ..καθυστερήσεις

Μια όμορφη κρύα αλλά ηλιόλουστη μέρα σήμερα. Ξεκίνησε με χαρούμενη έκπληξη, με αφιερώσεις, απο τον alombar42 εξαιρετικά και τον nanako

Επιτέλους, διάλλειμα, γιατί η εβδομάδα κύλισε φορτωμένη.
Αφιερωμένο σε όλους σας, special για τον alombar42 και το nanako αλλά και το armiriki (έτσι για να μην το βάλει κάτω), εδώ εξαιρετικά!

Εδώ και τρεις μέρες ειδοποιηθήκαμε, μετά απο 20 μέρες αναμονής, ότι ενεργοποιήθηκε η σύνδεση ADSL αλλά φεύ, σύνδεση internet δεν έχουμε! Βέβαια ο πωλητής μας διαβεβαίωσε στην αγορά του πακέτου, ότι ήταν ζήτημα 3-7 ημερών. Η εταιρία φορτισμένη ισχυρίστηκε ότι 12 μέρες θέλει μόνο ο ΟΤΕ για τη γραμμή. Όμως απο τη μάνα ως τη μαμμή εχάθη το παιδί που λέει και η παροιμία. Ψαχνόμαστε ακόμα.
Η Forthnet κάνει τη στήριξή της, εμείς την εγκατάσταση και ο ΟΤΕ τη γραμμή. Ποιός έχει δίκιο, ποιός άδικο; Εντωμεταξύ η χρόνος της σύνδεσης τρέχει άσκοπος!
Εγώ βέβαια έχοντας υπόψη και την περιπέτεια του Γιάννη Καρακατσάνη, πάντα έλεγα να προτιμήσουμε ΟΤΕΝΕΤ - ξέρετε το γνωστό motto οι περί την πυράν πυραίνονται- αλλά η κόρη που ασχολείται με το αντικείμενο, η "ειδική", επέλεξε την Forthnet και μετά έφυγε για τη σχολή της!
Σε αυτούς αφιερωμένο το τραγούδι και σε όλους μας το εξίσου ωραίο άσμα, βέβαια! Δεν μας πτοούν οι καθυστερήσεις! Ζήτωσαν οι κάρτες του internet!

Σαν σήμερα η Αgatha Christie, πέρασε στην αιωνιότητα

Όλα αυτά τα πρόσωπα, στη φωτογραφία, ζητούσαν τη συγγραφέα τους.
ΗΑgatha Cristie με το αναλυτικό μυαλό που χαρακτηρίζει τους ερευνητές, στην ιστορία ή το έγκλημα ή ακόμα στην πολιτική ή τα χρηματοοικονομικά, χρησιμοποίησε το ταλέντο της στην αναζήτηση της λεπτομέρειας και της σύνθεσης από το ένα στα πολλά. Ακόμα και την προσεχτική και διεισδυτική της ματιά στο χτίσιμο των χαρακτήρων και της πλοκής.

Η ίδια η ζωή της, προσφερόταν με εμπειρίες, γεγονότα και καταστάσεις, που την βοήθησαν να δημιουργήσει το σκηνικό των συναρπαστικών της μυθιστορημάτων. Η dame commander –τίτλος που της απονεμήθηκε το 1971 από τη βρετανική μοναρχία- υπηρέτησε σαν εθελόντρια νοσοκόμα στον Α παγκόσμιο πόλεμο και βοηθός φαρμακοποιού. Έτσι έμαθε πολλά για φάρμακα, χημικές ουσίες και δηλητήρια, ώστε να χρησιμοποιήσει τις γνώσεις της στα μυθιστορήματα μυστηρίου.
Η ίδια πέθανε το 1976, στις 12 Ιανουαρίου, σε βαθιά γεράματα στα 86 της, μετά από ένα απλό κρυολόγημα.

Εκτός από τα πάνω απο 80 μυθιστορήματα, τα διηγήματα και τα θεατρικά της έργα με τη συναρπαστική πλοκή - ας θυμηθούμε τις αναρίθμητες παραστάσεις της Ποντικοπαγίδας που ανεβάστηκε στα 1952 για πρώτη φορά- η εξαιρετικά δημοφιλής συγγραφεύς Agatha Mary Clarissa Miller(Christie απο τον πρώτο της σύζυγο), έγραψε και άλλα, με το ψευδώνυμο Mary Westmacott.

Οι δυο πιο δημοφιλείς της ήρωες, ο Ηρακλής Πουαρώ, ένας επηρμένος Βέλγος και η Μις Τζέην Μάρπλ, μια ηλικιωμένη γεροντοκόρη, μονοπώλησαν τις περισσότερες ιστορίες αστυνομικού μυθιστορήματος, που ανεβάστηκαν και σαν έργα στη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, κυρίως μετά τον θάνατό της.

Ένα από τα έργα που θυμάμαι ζωηρά, είναι η ξεκαρδιστική κωμωδία« Πρόσκληση σε γεύμα από έναν υποψήφιο δολοφόνο», με μια πλειάδα ηθοποιών, 'Αλεκ Γκίνες, Μάγκι Σμιθ, Ντέιβιντ Νίβεν, Πίτερ Σέλερς, Πίτερ Φολκ, Τρούμαν Καπότε .

Οι στίχοι που ακολουθούν είναι από ένα παιδικό τραγουδάκι που έγινε η βάση για το περίφημο αστυνομικό της μυθιστόρημα « Ten little niggers” -1939 που πήρε τον τίτλο μετά «ten little Indians” και μετά στα 1978 «Και έπειτα δεν υπήρξε κανένας» ενω η πάνω φωτογραφία, απο το ίδιο κινηματογραφικό έργο, στα 1945.


"Ten little nigger boys went out to dine;
One choked his little self and then there were Nine.
Nine little nigger boys sat up very late;
One overslept himself and then there were Eight.
Eight little nigger boys travelling in Devon;
One said he'd stay there and then there were Seven.
Seven little nigger boys chopping up sticks;
One chopped himself in halves and then there were Six.
Six little nigger boys playing with a hive;
A bumble bee stung one and then there were Five.
Five little nigger boys going in for law;
One got in Chancery and then there were Four.
Four little nigger boys going out to sea;
A red head swallowed one and then there were Three.
Three little nigger boys walking in the Zoo;
A big bear hugged one and then there were Two.
Two little nigger boys sitting in the sun;
One got frizzled up and then there was One.
One little nigger boy left all alone;
He went and hanged himself and then there were None".

Μιά πάπια, ποιά χήνα;

"Put the kot down" μοιάζει να λέει και να διαμαρτύρεται η δραπέτις πάπια!
H παραπομπή στο χαριτωμένο cartoon του Γαταδότη, έρχεται να "δέσει" με τη φωτογραφία απο τον ανελέητο, ακήρυχτο πόλεμο κατα των οικόσιτων πουλερικών στην Τουρκία, όπου πρόσφατα χτύπησε -ακόμα ενδημικά- ο περίφημος ιός των πτηνών.


Ούτε πουλί πετάμενο δεν θα αφήσουν λένε οι τούρκοι "επίσημοι", ο κοσμάκης όμως που βλέπει με πόνο τα οικόσιτά του να στιβάζονται στις νάυλον σακκούλες ζωντανά και να βρίσκουν οδυνηρό θάνατο, τα κρύβει στο σπίτι του, κοιμάται μαζί τους. Το φαντάζεστε; Το σκέφτεσθε;
Πολύς ο θόρυβος για τον ιό των πουλερικών, μεγάλος τζερτζελές, ανησυχία στα σύνορα πανικού και ίσως απολύτως δικαιολογημένα. Προσωπικά όμως, πολύ εκτίμησα την στιβαρή εμφάνιση του δικού μας επίσημου, του Νικήτα, που έβαλε τα πράγματα στη θέση τους με επιστημονικό κύρος και έγκαιρη ενημέρωση.
Να ξεσηκωνότανε έτσι ο κόσμος και για τον άλλο καταραμένο ιό, που τόσο κόσμο σε παγκόσμιο επίπεδο μολύνει κάθε μέρα!

Ένας άλλος ιός εκείνος της Κυριακής, αλλά και του διαδικτύου, ενδημεί στις σκέψεις μου εδώ και κάποιες μέρες. Ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος μας, το πέτυχε και αυτό! Η φενάκη - έρευνα (για τον Τιτανικό), του Ρόμπερντ Μπάλαρντ, - θυμηθείτε το όνομα του ακάματου όσο και περίεργου αυτού κυρίου- κάλυψε τις εν κρυπτώ άλλες υποθαλάσσιες σκόπιμα ενέργειες.
Τι θέλει ο παράξενος αυτός ερευνητής στις δικές μας θάλασσες; Μήπως πρέπει να είμαστε όλοι μας και ο απλούστερος συμπατριώτης μας, καχύποπτοι; Ας μην αφεθούμε έρμαια της μοίρας πάλι, όπως έγινε με το Μακεδονικό και κλιθούμε κάποτε να αποδείξουμε ΕΜΕΙΣ την ελληνικότητα π.χ. του Μινωϊκού πολιτισμού και της Κρήτης.
Γρηγορείτε και σκέπτεσθε, γιατί οι καιροί βιάζουν.
Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντες.-

Αντιγράφω επιλέγοντας στην τύχη:

Το τελικό χτύπημα στην ιδιότυπη αυτή προσωπικότητα προέρχεται εκ των έσω. Ο Ρόμπερτ Μπάλαρντ δεν είναι ένας απλός ερευνητής. Οπως παραδέχεται στο επίσημο βιογραφικό του, δίπλα στα επιστημονικά του προσόντα, διαθέτει και την ιδιότητα του αξιωματικού (μη προσδιορισμένου βαθμού) των υπηρεσιών πληροφοριών του αμερικανικού στρατού, ενώ είναι και πλοίαρχος -εν ενεργεία μάλιστα.Οι πολυδιαφημισμένες έρευνές του αποτελούν συχνά απλώς βιτρίνα απόρρητων στρατιωτικών επιχειρήσεων. Ακόμα και το επιστημονικό του καύχημα, η ανακάλυψη του «Τιτανικού» δεν ήταν παρά μια μυστική επιχείρηση του αμερικανικού ναυτικού.