Χρόνια καλά

θα μπορούσε να είναι ένα ελληνικό μπαλκόνι στο τέλος του μήνα Μάη. Ένα μπαλκόνι γιορτινής ανθοφορίας. Θα μπορούσε να είναι ένα από τα μπαλκόνια του παλιού πατρικού μου σπιτιού. Ένα μπαλκόνι κατευώδιο στα όνειρά μας και τα ταξίδια μας.

Τέτοια μέρα όλα στο σπίτι ήταν γιορτινά και η διάθεση της μάνας που καμάρωνε το γυιόκα της και αδελφό μου. Για τα γενέθλιά του ένα ολόκληρο ταψί κλασσική καρυδόπιτα όπως τη φτιάχνουν στη Σπάρτη, πήγαινε στο φούρνο του Νικητέα, που τότε ήταν μετά τα δικαστήρια, στην Ευαγγελίστρια.

Ο πατέρας μου της είχε δώσει διορία να γεννήσει μέχρι το τέλος του Μάη, για να είναι αγόρι! Αστείο βέβαια, γιατί δεν είχε καμμία προκατάληψη για κάτι στη ζωή του, πολύ περισσότερο για αγόρια ή κορίτσια. Εκείνη ανταποκρίθηκε την τελευταία μέρα της Άνοιξης, λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Έτσι ο μικρός μου αδελφός μπήκε στη ζωή μας.

Σκανδαλιάρης, χαρούμενος, φιλοσοφημένος, καλόκαρδος, μεγάλωσε μαζί μου ή σχεδόν μαζί μου, και δεν ξέρω αν είμαι η μεγάλη ή η μικρή του αδελφή τελικά.

Ποτέ δεν συνειδητοποίησα παρά τώρα στα τελευταία, πόσο πολύτιμη ήταν η ανοιξιάτικη παρουσία του στη ζωή μας, στη δική μου ζωή ξεχωριστά. Πόσο εγωϊστές ίσως όλοι μας σταθήκαμε μαζί του, διεκδικώντας την παρουσία του και την αγάπη του.

Χρόνια πολλά αδελφέ, χρόνια ξεχωριστά, χρόνια καλά.


Ύστερον: Συγχωρείστε μου τον προσωπικό μονόλογο σε τούτο το αρθρίδιο, θα κλείσω μόνο για εδώ τα σχόλια..

Πλάσματα ενδημικά, σαν τα παλιά τραγούδια

Στο ανθισμένο μου μπαλκόνι, ενδημούν τελευταία πλήθος εντόμων και πεταλούδων και εμφανίζονται και διάφορα παράδοξα πλάσματα όπως έχω γράψει παλαιότερα. Σήμερα μου έγινε και άλλη αποκάλυψη. Ένα μολιτίρι, ένα μικρό σαμιαμίδι! Παραμόνευε υπομονετικά κάποιο απρόσεκτο έντομο, γαντζωμένο στον τοίχο. Πού να βρέθηκε εδώ αυτό το αρχέγονο ζωάκι, στην έρημο και το ύψος της σημερινής Αθήνας, άραγε; Ας σκορπίσω λίγο βρεγhttp://www.blogger.com/img/blank.gifμένο ψωμάκι στις γλάστρες!
Ίσως σε κάποιο παλιό αθηναϊκό σπίτι με κήπο, από τα λίγα που έμειναν,κάτι τέτοιο θα ήταν απόλυτα φυσιολογικό. Όμως σε αθηναϊκή πολυκατοικία, μοιάζει ακατόρθωτο, ασύλληπτο. Στο παλιό σπίτι στη Σπάρτη, επειδή υπάρχει και ο κήπος, καθώς και στο σπίτι των παππούδων μου στον Ταΰγετο, είναι συχνό φαινόμενο.

Όταν ο άνδρας μου κάθεται να διαβάσει την εφημερίδα του στην παλιά πετρόχτιστη ταράτσα, έχει παρέα του μια άφοβη σαύρα, που εμφανίζεται και λιάζεται αμέσως μόλις μυρίσει τον καπνό της πίπας του. Μόλις φύγει, φεύγει και αυτή! Τα βράδυα γύρω απο τις λάμπες που προσελκύουν έντομα και νυχτοπεταλούδες, εμφανίζονται τα σαμιαμίδια προσκαλώντας το ένα το άλλο με ένα χαρακτηριστικό ήχο, κοφτό και επαναλαμβανόμενο. Η συνύπαρξη τους, μας είναι αυτονόητη, χωρίς φόβο και προφύλαξη.

Όμως τα μικρούτσικα αυτά πλασματάκια, ανήκουν σίγουρα στα ερπετά και η σκέψη ότι μπορεί να είναι κάπως έτσι στην αρχή του ένας ας πούμε αλιγάτορας,ή ένα άλλο συγγενές είδος της ελληνικής πανίδας, φέρνει μια ανατριχίλα. Πόσο περίεργο είναι η αποχή μας, η απομάκρυνσή μας από την άμεση επαφή με τη φύση να μας δημιουργεί φόβους από το άγνωστο, ή πλήρη άφεση λόγω άγνοιας. Σκέφτομαι τη δηλητηρίαση που υπέστησαν οι καταναλωτές S/M, που αγόρασαν τα χόρτα τους από τον πάγκο του μανάβη και σίγουρα δεν τα είχαν δεί στη ζωή τους πως φυτρώνουν, ώστε να μπορούν να ξεχωρίσουν το άχρηστο ή το δηλητηριώδες.

Πόσο αρχαία είναι άραγε τα μικρά πλασματάκια που μοιάζουν να μη μεγαλώνουν και που ζούνε λογικά αιώνα μετά από τον άνθρωπο, το δυνατότερο πλάσμα στη γή!
Είμαι περίεργη τι άλλη γνωριμία θα κάνω στο αθηναϊκό μου μπαλκόνι.

'Ωρες είναι να βγεί από τις γλάστρες μου το μικρό χαμένο χελωνάκι που είχαν φέρει τα παιδιά από τον κήπο της Σπάρτης και εξαφανίστηκε!

Χαρισμένο σε όλους,από τους Brobdingnagian Bards , το The Unicorn Song ιρλανδικό τραγούδι καθώς και ένα παλιό αγγλικό παραδοσιακό τραγούδι που στα 60΄s το έκαναν γνωστό οι Simon & Garfunkle, το Scarborough Faire.

Ιστορική Μνήμη

"Οι λαοί που ζούνε με πόνο και με πίστη τυπώνουνε πιο βαθειά τον χαραχτήρα τους στον σκληρό βράχο της ζωής, και σφραγίζουνται με μια σφραγίδα που δεν σβήνει από τις συμφορές κι από τις αβάσταχτες καταδρομές, αλλά γίνεται πιο άσβηστη. Με μια τέτοια σφραγίδα είναι σφραγισμένη η Ρωμιοσύνη. Τα έθνη που εξαγοράζουνε κάθε ώρα τη ζωή τους με αίμα και μ’ αγωνία, πλουτίζουνται με πνευματικές χάρες, που δεν τις γνωρίζουνε οι καλοπερασμένοι λαοί. Αυτοί απομένουνε φτωχοί από πνευματικούς θησαυρούς και από ανθρωπιά, γιατί η καλοπέραση κάνει χοντροειδή τον μέσα άνθρωπο».
Φώτης Κόντογλου-Πονεμένη Ρωμιοσύνη



Σωρρεύτηκαν οι επέτειοι μνήμης τούτο το μήνα. Στις 19 Μαΐου, ημέρα εισβολής των Τούρκων στην Σαμψούντα, ορίστηκε να τιμάται η θυσία του ρωμέϊκου γένους, όχι σε επίπτωση εδαφών, αλλά σε ανθρώπους, σε ρίζα, σε κουλτούρα.
Eίχα την πρόθεση να αφιερώσω στη μνήμη των Ποντίων που εξοντώθηκαν από την φθίνουσα Οθωμανική αυτοκρατορία και για χάρη του επερχόμενου ιδανικού συνεταίρου της νεώτερης τάξης των τότε πραγμάτων, του Ατατούρκ.
Όμως εξαιρετικά αφιερώματα προηγήθηκαν και πολύ καλύτερα από ό,τι θα έκανα εγώ, από τους bloggers που κατέθεσαν γνώση και ψυχή:
Τον ιστορικό ορίζοντα τον εξιστορεί το Κυκλοδίωκτον, με αφοπλιστικής κατανόησης προσέγγιση.
Τον βιωματικό και συναισθηματικό από τον οποίο προκύπτουν έμμεσα τα ιστορικά στοιχεία, ο Μαύρος Γάτος εδώ.
To λαογραφικό και επετειακό χαρακτήρα ορίζει η Peftasteri και δείτε και το προηγούμενο το αφιερωμένο "τη Θωμά 'ς σα Σούρμενα ".

Το κλίμα της βίας, οπωσδήποτε καλλιεργήθηκε με τη γενική δοκιμή της γενοκτονίας των Αρμενίων, υπό τα όμματα των γερμανών συμβούλων που αργότερα χρησιμοποίησαν τα ίδια και χειρότερα στο Ναζιστικό κράτος. Για αυτό το γεγονός εδώ .

Ποιός είναι αυτός ο λαός που κανακεύτηκε και κανακεύεται από την εποχή του Μέτερνιχ μέχρι σήμερα, από τους ισχυρούς της γής;
Αυτός λοιπόν, ο δυνάστης λαός, ο αιμοσταγής και αβυσσαλέου μίσους και φρικαλεοτήτων πρωταίτιος, εμφανίστηκε σαν φυλή πολεμοχαρής υπο τον Oğuz Han, στα βάθη της Ανατολίας. Όταν άρχισε να καταλαμβάνει εδάφη της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, κίνησε το ενδιαφέρον των ηγεμονίσκων που στις εμφύλιες διαμάχες τους, χρησιμοποίησαν την πολεμική αυτή φυλή σαν μισθοφόρους. Μοιραία αρχή, μοιραίο το εθνικό μας -εμφύλιο-σπορ, οι αδερφοφάδες..
Σαν πολιορκήθηκε η Πόλη τέτοια μέρα Μαγιού, 29 Μαΐου 1453, οι κουρασμένοι αμύντορές της, ορθώθηκαν με αξιοπρέπεια στον υπέρ πάντων αγώνα. Ο βασιλέας τους, ο Κωνσταντίνος Δραγάτσης Παλαιολόγος, δεν τους έταξε πιλάφια σαν τον πολιορκητή Μωάμεθ τον Β΄. Ζήτησε να αντικρούσουν την επίθεση όπως αρμόζει σε κυρίαρχους και έλληνες και όχι σε ζώα κυνηγιού, όπως όμοιά τους ήταν οι πολιορκητές. Η Κερκόπορτα όμως, η πύλη της εβραϊκής συνοικίας, έμελλε να γίνει η ιστορική πύλη της εισόδου των Τούρκων στην Ελληνική επικράτεια και στην Ευρώπη. "Εάλω η Πόλις.." Μαρμάρωσε ο βασιλιάς της, στους θρύλους και τη συνείδηση του Έθνους.

Οι διανοούμενοι Έλληνες που κατέφυγαν στη Δύση, βοήθησαν να τερματιστεί ο Μεσαίωνας εκεί και να αρχίσει η Αναγέννησή της. Οι δυτικοί δεν ασχολήθηκαν πλέον με το δράμα του κατακτημένου ελληνισμού. H δυναστεία των Παλαιολόγων και οι συγγένειες (πως λέμε σήμερα κουμπαριές), για πολιτικές σκοπιμότητες που δημιουργήθηκαν, ξεχάστηκαν.
Βλέπετε, οι δρόμοι της Μεσογείου προς την Ασία, των μπαχαρικών και του μεταξιού,δηλαδή, που ήταν πολύτιμα είδη, πρώτες σχεδόν ύλες τού διεθνούς διαμετακομιστικού εμπορίου, έκλεισαν από τους Τούρκους.

Νέοι δρόμοι άνοιξαν, για τον θαυμαστό καινούργιο κόσμο, την Αμερική, τις δυτικές Ινδίες όπως τις ονόμασε αρχικά ο Κολόμβος,ψάχνοντας να παρακάμψει την μουσουλμανική κυριαρχία, στο δρόμο για τις Ινδίες, σαράντα χρόνια μετά τη πτώση της Πόλης. Λέτε αυτό να χρωστούν, μια πατρίδα, οι..Αμερικάνοι στους Τούρκους και το ξεπληρώνουν με τη στοργική τους προσήλωση;
Το παράδοξα μοιραίο είναι ότι, στις 29 Μαΐου 1460, πέφτει και ο Μυστράς από όπου ξεκίνησε ο τελευταίος Αυτοκράτορας του Βυζαντίου, στα χέρια των Τούρκων.


Άλλαξε νοοτροπία ο λαός αυτός στα χρόνια που πέρασαν και μπροστά στην πόρτα της ενωμένης(?) Ευρώπης; Τα ένστικτά του δυστυχώς, παραμένουν ίδια. Γεγονότα του 55, Πόλη, Σμύρνη, γεγονότα 73, αιχμάλωτη Κύπρος, Ίμια. Ο φονιάς του τελευταίου ιπτάμενου μαχητή Ηλιάκη, εμβόλισε με τα φτερά που ανοιγόκλεινε, το κουβούκλιο του αεροπλάνου και το κεφάλι του άτυχου πιλότου. Στο video που καταγράφει το γεγονός, λένε, αυτό είναι σαφές και επίσης το ότι επιχειρήθηκε και προκλήθηκε η κατάρριψη, ίσως ακολουθώντας κάποιο σχέδιο σε εξέλιξη. Ίσως επιχειρώντας να μας εκφοβίσουν και να αποτρέψουν να ασκήσουμε το δικαίωμά μας για επέκταση σε δώδεκα μίλια του ορίζοντα της υφαλοκρηπίδας του τόπου μας, που θα τους κλείσει στα όριά τους.
Η έγκριτη Spiegel αναφέρει το σπεκουλάρισμα των "επιτήδειων ουδέτερων" Τούρκων* σε ένα αναλυτικό άρθρο της με τη σφαγή των δικαστών μετά από σχολαστική προετοιμασία, από το νεαρό δικηγόρο/δράστη και την κηδεία του δικαστή, ως επίδειξη δύναμης του στρατιωτικού κράτους. Στο άρθρο της για το φόβο της μειονότητας των Χριστιανών μετά τη δολοφονία του Καθολικού ιερέα από δεκαεξάχρονο δράστη, στη χώρα που επίμονα ζητά να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τονίζει ότι συμβουλεύουν τους Χριστιανούς να μη φορούν σταυρούς ή άλλα διακριτικά της πίστης τους, πάνω από τις μπλούζες τους!

Περιμένουμε και παρακολουθούμε την κυρία Υπουργό εξωτερικών που η ίδια και η οικογένειά της πέρασε από τα ίδια Καυδιανά** δίκρανα του πόνου, που περνά η οικογένεια Ηλιάκη πρωτίστως, με την απώλεια του συζύγου και πατέρα τους, που περνάμε και εμείς με την σιωπηρή και πάντα χωρίς συνέπειες για τους δράστες, απώλεια του πιλότου μας.
Θα φθάσουμε στον σημείο, προ των ιταμών απαιτήσεων τους να συνδιαχειρίζονται το Αιγαίο, για να πετάξουμε στη Χίο ή τη Μυτιλήνη να ζητάμε άδεια απο το FIR Τουρκίας;

Έως πότε αυτός ο λαός θα σώζεται στα διθνή φόρα και τις αγορές; Έως πότε το αίμα των τραγικά αδικοχαμένων θα ζητά δικαίωση;
Έως πότε θα ανάβουμε κεριά, στη μνήμη των σκοτωμένων;

ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ *: Από το βιβλίο του Frank Weber, Ο Επιτήδειος Ουδέτερος, Athens, 1983

ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ **:Καυδιανά δίκρανα, λέγεται στη φράση "περνώ μέσα από τα καυδιανά δίκρανα" αναγκάζομαι να υποστώ ταπεινώσεις.
Η φράση προέρχεται από την ταπεινωτική ήττα του ρωμαϊκού στρατού στο Καύδιο, στην Αππία οδό, όπου ο ρωμαϊκός στρατός υποχρεώθηκε να περάσει κάτω από ένα ζυγό σε σχήμα Π κατασκευασμένο από δόρατα (καυδιανά δίκρανα).

Μουσικά κομμάτια, Κύριε των Δυνάμεων εδώ και εκεί, Μεθ'ημών ο Θεός,γνώτε Έθνη και ηττάσθε.. για τη δημιουργία του κλίματος αυτού του αναγνώσματος

Με τα μάτια της κουκουβάγιας

Κατά μάνα κατά κύρη .. λέγεται και έτσι δεν θα μπορούσε από τον κανόνα να ξεφύγει η θυγατέρα μου η μεγαλύτερη από τις τρείς.

Το δραστήριο και χαριτωμένο μου αυτό παιδί, (θυμηθείτε λατρεύω τον Αίσωπο και τις ..κουκουβάγιες στην ιστορία της πέρδικας), ασχολήθηκε νωρίς με πολλά. Τελευταία δραστηριότητά της τώρα, είναι μια προσπάθεια σε συλλογικό πλαίσιο, ένας ιστορικός και διακεκριμμένος σύλλογος των εν Αττική Λακεδαιμονίων, να περάσει ομαλά στη διαδοχή των γενεών. Εγχείρημα δύσκολο η συνύπαρξη με καταξιωμένους ήδη ανθρώπους, διαφορετικής νοοτροπίας και χρόνου λήψης αποφάσεων. Όπως για παράδειγμα η λήψη απόφασης για τη δημιουργία ιστοχώρου για το σύλλογο και το πολύ καλό περιοδικό που συμπληρώνει εκατό χρόνια ζωής, τα ΛΑΚΩΝΙΚΑ. 'Η όπως η επικοινωνία με πολλούς σύγχρονους τρόπους.

Αλλά "ουκ έστιν υποστολής" η κόρη και τα αξιόλογα παιδιά- πολλά από αυτά βραβευμένα ως αριστούχοι ή κάτοχοι master/διδακτορικού- που κάνουν ένα μικρό ήδη πυρήνα.
Δημιούργησαν έτσι το δικό τους blog και ξεκίνησαν με αφορμή ιστορικές επετείους και επισκέψεις στον τόπο της οικογενειακής καταγωγής τους. Το blog δεν έχει πάρει ακόμα την οριστική του μορφή από πλευράς θεμάτων και περιεχομένου, αλλά είναι γεγονός: ΛΑΚΩΝΙΚΑ, δηλαδή Lakonika!

Θα σας παρακαλούσα πάρα πολύ φίλοι μου, να κάνατε μια επίσκεψη εκεί και μακάρι να αφήνατε το σχόλιό σας ή την υπόδειξή σας -γιατί όχι και τη συνεργασία σας- ώστε να τους δώσουμε θάρρος, να συνεχίσουν και να πετύχουν και τους άλλους στόχους τους.

Η συγκομιδή και σήμερα στο email μου, με μηνύματα και συνημμένα, είναι σημαντική!
Κάποιος, -ευχαριστώ Aγγελίνα- μου εξηγεί γιατί τα παιδιά που βλέπουν πολύ τηλεόραση, ψηφίζουν..τέρατα στη Eurovision, με αυτό εδώ το video!


H γλυκειά φίλη-ευχαριστώ Marina- με γέμισε καταπληκτικές φωτογραφίες με μωρά και γατιά που κοιμούνται σε παράδοξες στάσεις. H στοργικήJuanita ένα link σε blog με ..λακωνικό θέμα, το οποίο.. προωθώ δεόντως. Όσο για το ανέκδοτο του Δημ.Παυλάκη, το είδα ήδη δημοσιευμένο σε άλλο blog, οπότε τον παρακαλώ να ..επανέλθει δριμύτερος!
Τέλος ο Μέντοράς μου στη Jazz -ευχαριστώ G.- μου έστειλε ηχογραφημένα στη live παράσταση της Κέσερλιγκ, κομμάτια, από τα οποία διαλέγω να ακούσουμε αυτό!

ο Απρίλης έχει τη δροσιά κι ο Μάης τα λουλούδια

Τελευταίες εικόνες της Άνοιξης με τον καύσωνα στην πόρτα μας. Λόγω εξετάσεων σχολικών και άλλων εκκρεμοτήτων, οι μικρές εκδρομές τέλος. "Everything" είναι διαφορετικό πλέον και ο καιρός, αν και τέτοια ζέστη Μάη μήνα, έχει ξανακάνει!

Λέει ο λαός, «Το Μάη μήτε δέντρο να φυτέψεις, μήτε παιδί να παντρέψεις»

Aφορμή για τις δεισιδαιμονίες και τις προλήψεις που έφτιαξαν την πιο πάνω παροιμία, είναι η συνήχηση των λέξεων μάγια και μαγεία, καθώς και της λέξης Μάης για τον μήνα.


Γράφει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος ωραία τραγούδια και τραγουδάει ο Βιολάρης,

"Το Μάη με τα λουλούδια θα βγάλω ένα ντελάλη
θα να το μάθεις άκαρδη πως αγαπάω άλλη

Και συ που μάγια μου ‘κανες, μαγιάτικα θα κλάψεις
και στις φωτιές του Αϊ-Γιαννιού τα στήθια σου θα κάψεις

Κι εγώ με τα Μαγιάπριλα και με τα μαγιασίλια
θα τραγουδώ που εμάρανα τα κόκκινά σου χείλια"

Η "μεγαλειώδης" γιορτή της μουσικής -ή μήπως του χαβαλέ- της Ευρώπης, συνήθως Μάη μήνα,μου έφερε στο νού κάτι πατριωτικο-μουσικές συγκεντρώσεις, που μας σέρνανε με τα σχολεία, τέτοια εποχή. Πότε για την πολεμική αρετή των Ελλήνων, πότε για τη ναυτοσύνη τους εκεί όπου θεοί, ημίθεοι, ήρωες και κοινοί θνητοί ανακατευόντουσαν στον χλοοτάπητα του Ολυμπιακού Σταδίου.

Ακόμα τούτη η Άνοιξη και αυτό το καλοκαίρι είναι μπροστά μας. Το καλοκαίρι των διακοπών και των θαλασσινών μπάνιων και άραγε της ξενοιασιάς;

Πάντα ακόμα και τώρα που μεγάλωσαν τα παιδιά, φροντίζουμε να περνάμε λίγες μέρες όλοι μαζί. Να θυμόμαστε ωραίους χρόνους, να τα καμαρώνουμε και να δενόμαστε σε αυτούς τους χαλαρούς καιρούς. Φέτος όμως, οικονομικά τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.
Παρόλα αυτά, μετά από διαβουλεύσεις οικογενειακές, αποφασίσαμε να βάλουμε πλώρη για λίγες μέρες στο Αιγαίο.


Τώρα μόλις ακούω για το θερμό επεισόδιο και την άνανδρη κατάρριψη του ελληνικού αεροπλάνου στην περιοχή Καρπάθου, καθώς και για τη γνωστή "γενναία" στάση των πολιτικών μας υπεύθυνων, να επιτρέψουμε ο Τούρκος πιλότος να "διασωθεί" απο τούρκικο πούμα!
Ώρες είναι να αρχίσουν οι ακυρώσεις των πακέτων διακοπών. Ώρες είναι το επεισόδιο, να έχει συνέχεια!


Οι χαμογελαστοί πιλότοι, πάντως, που στην κωμικοτραγική σημερινή φωτογραφία του paginainizio, πρόκειται να συγκρουστούν στον αέρα, δεν έχουν καμμία σχέση με την μοιραία εμπλοκή.

Στο κλίμα της εποχής που θυμήθηκα και που πέρασε ανεπιστρεπτί, Μακούλης -Ένα βότσαλο χαμένο, Δενάρδου-Το καλοκαίρι εκείνο.

Μονολογώντας

Δεν θα με είχε απασχολήσει το θέμα, αν περνώντας από κοντά της, η μικρή μου κόρη, δεν άλλαζε οθόνη, κάθε φορά, στον υπολογιστή. Κατάλαβα ότι "έκρυβε" συνομιλία με ένα άλλο κορίτσι, στην Αγγλία, από ό,τι πρόλαβα να δώ δηλαδή! Sτο chat room τραγουδιστών όχι τόσο τεράτων όσο οι χθεσινοί νικητές, του pop (ίσον hard rock διαγωνισμού), αλλά εξίσου "πειραγμένων".
Άλλωστε το δίκτυο βρίθει trash ή όπως αλλοιώς..

Σκέφθηκα απλά να της θυμίσω-ούτε δέκα λεπτά κήρυγμα- ότι στο διαδίκτυο δεν είμαστε ό,τι φαινόμαστε και να της εξιστορίσω τα γνωστά περιστατικά κατάχρησης εμπιστοσύνης παιδιών, από την ανωνυμία του χώρου.

Πως αντιδρά κανείς εφόσον εκ προοιμίου η ελευθερία λόγου και τα δικαιώματά της είναι σεβαστά; Πως ελέγχει κανείς σήμερα παιδιά αυτής της ηλικίας; Γιατί όλα αυτά με απασχολούν με την τρίτη κόρη, που είναι ομολογουμένως, ένα καλό και ήσυχο παιδί και όχι τόσο με τις δυο προηγούμενες;

Τα ερεθίσματα και οι τεχνολογικές προκλήσεις της εποχής της είναι αλήθεια ότι απέχουν έτη φωτός απ' ότι των άλλων κοριτσιών. Η μικρή με εντυπωσιάζει με τη χρήση του internet και των πολυμέσων, όσο με απογοητεύουν οι..βαθμοί της στο σχολείο..
Ελπίζω όμως και η δική της γενιά να βρεί το δρόμο της.

Μιά και αρχίζει η εβδομάδα, ας το κάνουμε με κέφι. Απο τα μηνύματα στο email μου, μοιράζομαι μαζί σας, δείτε και χαμογελάστε με το desperation, (δεν θυμίζει αυτό πιο κάτω, με την ξανθή αντιλόπη;), το βίντεο girls και το ανέκδοτο με την κόκκινη Ferrari.
Επίσης κυρίες της συντροφιάς, παρηγορηθείτε με αυτό εδώ.
Έπειτα διαβάστε στο τελευταίο "Ε" της Κυριακ.Ελευθεροτυπίας, τη συνέντευξη της Εlena Mirό στην Νατάσα Ρουχωτά, του κομψού οίκου μόδας στο Μιλάνο, για μεγάλα μεγέθη.
"Δημιουργούμε για τις αληθινές γυναίκες. Το γυναικείο σώμα, δεν είναι για μας μια σκηνή όπου ο στιλίστας θα δείξει το όραμά του.."
Mουσικούλα, Μη ζυγώνεις -Εκείνος & εκείνος, εδώ και
το κορίτσι μου κοιμάται-Σαββιδάκης, εδώ.


Η γελοιογραφία είναι του Randy Bish και το cartoon adam& home του drBasset

All that Jazz!

Η Εύα Κέσερλιγκ χθές βράδυ στο Παράφωνο, ήταν μια απρόσμενη έκπληξη για μένα. Νυχτοπερπάτησα μετά από πολύ καιρό, για χάρη του φίλου μου του Γιώργου από τον οποίο είχα ακούσει για αυτήν.

Συνήθως αποφεύγω τα κλαμπάκια, που με φέρνουν σε δύσκολη θέση προσωπικά λόγω της..μεγαλειότητός μου και λόγω του κακού εξαερισμού τους πάντα. Όμως η υπόσχεση στον καλό, παλιό μου φίλο, έπρεπε να τηρηθεί.

Η Αθήνα ήταν έρημη απο τις ένδεκα! Τόση προσήλωση πια για τους προημιτελικούς της Εurovision! Νύχτα γλυκειά, για περπάτημα, παρόλα αυτά βρέθηκε εύκολα ταξί.Έτσι μετά του συζυγάτου μου ανεβήκαμε την Ασκληπιού και απολαύσαμε μια εξαιρετική φωνή.
Εκφραστική τραγουδίστρια η Εύα, με θεατράλε παράστημα και εκδηλώσεις, λίγο έλλειψε να με ξεσηκώσει να χορέψω ..swing! Aπο τους μουσικούς την παράσταση την κλέβει λόγω οργάνου βέβαια, ο σαξοφονίστας, αλλά όλοι τους ήταν εξαιρετικοί.


Ο καλός μου φίλος, ανέβηκε ίσως εξαιτίας μας, λίγο ντροπαλός στην αρχή, αλλά μετά το γαλλικό τραγούδι τον παρέσυρε και έδωσε την ψυχή του.
Ο Γιώργος είναι η αιτία που αγαπώ και την Jazz και τα πρώτα βινύλια που αγοράστηκαν, έτυχαν της αποδοχής του: Benny Goodman, Gene Krupa, Jack Teagarden(από original mono του 1933-35 Prestige Historical series), Duke Ellington, Dizzy Gilespy, Count Basie..

Λοιπόν παλιέ, καλέ μου φίλε, αναδρομικό ευχαριστώ και για χθές το βράδυ ευχαριστώ!

Επειδή δεν νομίζω ότι υπάρχει δισκογραφικό υλικό της δουλειάς τους, αφιερωμένο σε σας, το τραγούδι που η Εύα το απέδωσε καταπληκτικά, πολύ καλύτερα από την εκτέλεση που θα ακούσετε, 07 The Lady Is A Tramp.mp3 - 4shared.com - online file sharing and storage - download" target="_blank">Τhe lady is a tramp με τη φωνή του Σινάτρα, εδώ και εκεί,Shirley Bassey και εδώ Nina Hagen.
Υστερον: Σαν σήμερα τραγούδησε η Μέριλυν Μονρόε Happy birthday για έναν σπουδαίο Δίδυμο - Φίλοι δίδυμοι (Μάρκο, Μιχ.Μπακόλα, Lysippe, Iolithike =ξεχνώ κανένα;=) χρόνια σας πολλά!!

Yστερώτερον: Ξέχασα να αναφέρω τους μουσικούς, τον κορμό της μουσικής αυτής jazz band. Αντιγράφω από το μήνυμα (ίδε στα commends) της κυρίας Κέσερλιγκ: Τους IN TOUCH λοιπόν, απαρτίζουν οι:

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ - τενόρο σαξόφωνο (και δεξί μου χέρι εδώ και 12 χρόνια)
ΝΙΚΟΛΑΣ ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ - πιάνο
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΤΡΙΒΟΛΗΣ - κοντραμπάσο
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ - ντραμς

EXTRA link:My space Eva

Στου βοτανικού τα πέριξ και στα Λεμονάδικα

Μ’ ένα πράσινο καινούργιο παπιγιόν προχωρώ για τον χορό των μπιζελιών
Ήρθ’ η ώρα πια και γω, ήρθ’ η ώρα πια και γωνα χορέψω με λαχτάρα, αγκαλιά με μια αγκινάρα το πρώτο μου ταγκό (Απο το Εδώ Λιλιπούπολη -81 ).


Καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός την ..αγκινάρα, για να παραλλάξουμε τη γνωστή παροιμία. Τα δυο τους είναι από τα λουλούδια που δεν στολίζουν το τραπέζι μας, αλλά πραγματικά το αρτύζουν μια και είναι το μέρος του φυτού που τρώγεται, πριν ανοίξει καλά το άνθος.
Σαν ανοίξει η αγκινάρα, συνήθως έχει το γνωστό μωβ χρώμα ώστε να κάνει τον προβληματισμό μας, πως στο γνωστό τραγουδάκι "αγκινάρα με τα αγκάθια". έχει λουλούδια άσπρα και που μοσχομυρίζουν κιόλας!
Παρότι στην τη Σπάρτη και στην Κρήτη επίσης υπάρχουν οι άγριες αγκινάρες με τα αγκάθια, δεν θυμάμαι αν έχουν λουλούδι άσπρο μοσχομυριστό. Όμως, θυμάμαι ότι είναι απο τις νοστιμιές που τρώγονται ωμές και συνοδεύουν την τσιπούρα ή το ρακί. Επίσης βραστές με λάδι και λεμόνι. Το άρθρο του φίλου Αθήναιου, εδώ, με έκανε να συνειδητοποιήσω ποια γευστική ισορροπία κρατείται. Η κυναρίνη που περιέχει η αγκινάρα, κάνει γλυκά ότι γευτεί κανείς έπειτα.
Η Νταϊάνα Κόχυλα, πάλι, στα Νέα, περιγράφει μια λιχουδιά ενός μεγάλου σέφ που σερβίρει "ξυρισμένη" αγκινάρα με καρούλια παρμεζάνας. Όπου "ξυρισμένη" αποκαλεί την αγκινάρα κομμένη ωμή σε τόσο λεπτές σαν τσιγαρόχαρτο φέτες, ακόμα και αν χρειάζεται.. μαντολίνο για αυτές!
Η γνωστή αγκινάρα του εμπορίου, βασίλισσα των λαχανικών της εποχής, σφύζει από ιχνοστοιχεία μαγνήσιο κάλιο κλπ, βιταμίνες κυρίως C, β-καροτένιο, φυλλικό οξύ. Ισχυρό αντιοξειδωτικό η ίδια, προστατεύει τα αντιοξειδωτικά βιταμίνη Α και Ε. Επίσης, βοηθά στην καλή λειτουργία του θυρεοειδούς, της καρδιάς, των λείων μυών γενικώς, των οστών και των δοντιών, στην παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων και στην προστασία του νευρικού συστήματος. Περισσότερα για την θεραπευτική της δράση, εδώ,rainTree.com και εδώ,medNutrition,διαιτολόγος Κούτσικας Κωνστ..


Kάποιοι συνδέουν την αγκινάρα και με την Μυθολογία μας. Νεαρά καλλίπυγος, νησιώτισσα, αρνήθηκε τον έρωτα του πανίσχυρου Δία, που την απήγαγε, την εγκατέστηκσε κοντά στον Όλυμπο και κατάφερε να δραπετεύσει. Η οργή του θεού τη μεταμόρφωσε σε ..άγριο μπουμπούκι! Ως εκ τούτου, είχε παλαιόθεν συνδεθεί με την αντίληψή της ως πανίσχυρου αφροδισιακού, ως στοιχείου βελτίωσης και ισχυροποίησης της σεξουαλικής επίδοσης! Η κατανάλωσή της από εγκύους, έφερνε λένε, τη γέννηση αρσενικού παιδιού!

Φαγητό των ..πλουσίων στην Αρχαία Ρώμη όπου μαγειρευόταν κάπως με μέλι, κύμινο και κρασί, σήμερα είναι ανοιξιάτικο φαγητό των πάντων, με κουκιά, με πατάτες και καρότα ala πολίτα, με αρνάκι, με αυγά ομελέτα τηγανητές, μουσακάς με κιμά, με ρύζι, κοκκινιστές με ελιές και μάραθα και άλλους τρόπους που μπορεί κανείς να σκεφθεί ή να συναντήσει στη Γιορτή της αγκινάρας, στη Μικρομάνη Μεσσηνίας. Περισσότερες συνταγές με αμερικάνικη νότα, θα βρούμε εδώ. Παραδοσιακή αγκινάρα αλα πολίτα εδώ και αγκινάρα αυγολέμονο!


Χαρισμένη σε όλους εσάς, Στου βοτανικού τα πέριξ, είτε Κάτω στα λεμονάδικα, η μουσικούλα του Χατζιδάκη, για να συνοδεύσει το ανάγνωσμα.

Η πρώτη κυρία

Πολύ πιθανόν στις 22 Μαίου να με δείτε..κρεμασμένη στην Εθνική Πινακοθήκη, όπως το είχαμε προαναγγείλει εδώ!
Bεβαίως, εννοώ τον πίνακα που με απεικονίζει ως εικονίδιο! Τον πίνακα του Φερνάντο Μποτέρο, H πρώτη κυρία, που μαζί με την Oικογένεια δείχνουν την τάση του ζωγράφου, να ζωγραφίζει υπερτροφικές χαρούμενες φιγούρες και να χαλκεύει τροφαντά γλυπτά.


Με το μαγικό του ρεαλισμό, απεικονίζει την καθημερινότητα, την πραγματική ζωή, έναν χαρούμενο κόσμο μέσα στη φτώχεια του, όπως τονίζει η κ.Λαμπράκη-Πλάκα, διευθύντρια της Εθνικής μας Πινακοθήκης. (Χθεσινή της συνέντευξη στη Μαίρη Αδαμοπούλου στα ΝΕΑ).

H έκθεση των γλυπτών του βέβαια θα γίνει απο 24 Μαΐου, στο Μέγαρο Μουσικής.

Μ ουσικούλα να μας συνοδεύσει στο θέμα μας, με τη φωνή της Αρλέτας, (απο το cd Ζητάτε να σας πώ), εδώ και εδώ.

Ύστερον: Επειδή κάποιοι απογοητεύτηκαν απο την μουσική επιλογή, "δείτε" και λάβετε συγγενή της Κολομβίας(από όπου κατάγεται ο ζωγράφος), ακούσματα, εδώ.

Υστερώτερον(24.5.06): Ας δώσουμε και εκτός link κάποια χρήσιμα στοιχεία:

-Στην Πινακοθήκη (έκθεση ζωγραφικής):
Διάρκεια από 24/5. Μέχρι 23/9
Δευτ.-Σάβ. 9 π.μ.-3 μ.μ.
Κυρ. 10 π.μ.-2 μ.μ.
Τρ. κλειστά.
Εισιτ. € 6,50, φοιτ. € 3,00

-Στο Μέγαρο (τα γλυπτά του)
Διάρκεια της έκθεσης : 24 Μαϊου ως 10 Σεπτεμβρίου 2006
Χώρος της έκθεσης: Κεντρικο Φουαγιέ Μεγάρου Μουσικής Αθηνών
Η έκθεση λειτουργεί: Καθημερινά 10 το πρωί με 6 το απόγευμα
Είσοδος: 5 ευρώ, Φοιτητικά-παιδικά: 2 ευρώ, Οικογενειακό εισιτήριο: 9 ευρώ.

Η Mirandolina εδώ, έχει στοιχεία για τα εγκαίνια και ένα happening, επίσης και ο doncat, στιγμιότυπα απο τα εγκαίνια.

Τούρκοι στο Παρίσι και ρεμπεσκέδες της παραλίας

"..αγάπη που δε γεννήθηκε
μα κάθε τόσο ζωντανεύει, στοιχειώνει
σαν γάτα αγριεμένη
απο την ξαφνική πτώση ενός καπακιού σκουπιδοντενεκέ.

Περνάει ο τρόμος
μένει η στεναχώρια
κι έτσι τουλάχιστον με τη γάτα αφορμή και οδηγό
ταξιδεύεις" ( Aπό το ποίημα Νίκη του Γιώργου Πήττα)


Ποιός έχει άραγε κουρνιάσει στην αγκαλιά του άλλου, η γουργουρίτσα της φωτογραφίας ή η γηραιά κυρία; Η αμοιβαία εγκατάλειψη στην ευχαρίστηση της αγκαλιάς, δεν παραβλέπεται!
Είναι περίεργο πώς η πρώτη και η τρίτη ηλικία έχουν τέτοια επικοινωνία σε σωματικό και ψυχικό επίπεδο. Το σώμα είναι αδύναμο, οι λειτουργίες σε συνειδητό επίπεδο ίσως πέφτουν και ενεργοποιείται άλλου είδους πεδίο επικοινωνίας. Ειδικά οι δεσμοί με τα ζώα, που κατ εξοχήν θεωρούμε κατοικίδια, τη γάτα και το σκύλο.


Ίσως επειδή, όταν ήμουν παιδί, είχαμε πολλές μετακινήσεις, δεν είχα το δικό μου, το κατάδικό μου ζώο. Άλλωστε εκείνα τα χρόνια, ήταν αφύσικο γάτα ή σκύλος, να μένει στο σπίτι με τους ανθρώπους. Ήταν λοιπόν οι γάτες στον κήπο, που τάιζε η μάνα μου και τα γατάκια τους που ξαφνικά εμφανιζόντουσαν, μεγαλωμένα σε μια σκοτεινή άκρη του πλυσταριού, που έπαιζα μαζί τους. Σκυλί δεν προέκυψε, μόνο η Λάσσυ, η Lassie της οικογένειας Carraclough, του βιβλίου του Eric Knight και η περίφημη ιστορία της. Γυρίστηκε πάνω στο βιβλίο και ταινία, που προβλήθηκε φέτος.
Tα παιδιά μου όμως, ήταν ελεύθερα να έχουν όποιο ζώο ήθελαν στο σπίτι για παρέα.

Ξεκινήσαμε με χάμστερ. Τα πρώτα δύο δραπέτευσαν προς άγνωστη κατεύθυνση και χρόνια μετά αναρωτιέμαι, τι χρώμα μπορεί να έχουν τα.. ποντίκια στη γειτονιά. Το τρίτο πέθανε από βαθειά γηρατειά, χωμένο στη φωλιά που έφτιαχνε από πριονίδι.

Μετά πήραμε τα γνωστά κοτοπουλάκια που έφερναν κάποτε το Πάσχα. Ευτυχώς πεισθήκαμε όλοι, ότι ήταν καλύτερα να κοτσιλίζουν την αυλή της γιαγιάς της Ελένης στη Σπάρτη. Όταν τα ξαναείδαμε, ήταν δυο πανέμορφα κοκκόρια, που μάλλον κατέληξαν στιφάδο, αλλά εμείς δεν θέλουμε να το ξέρουμε.

Έπειτα με τον ίδιο τρόπο, δυο παπάκια, του σαλονιού, κολύμπησαν στο παλιό καζάνι της μπουγάδας της γιαγιάς και εμείς δοκιμάσαμε για πρώτη φορά παπιάβγουλο. Με τη σειρά της η γιαγιά Ελένη, που ξόδευε γιατί έτρωγαν τον άμπακο, τα χάρισε σε ένα μοναστήρι!

Στη συνέχεια, ήρθε η σειρά του Πάρη. Άρη θέλαμε να το βαφτίσουμε το ημίαιμο, που μας θύμιζε κυνηγετικό γνωστής ράτσας, αλλά βγήκε τόσο φοβητσιάρης, που στραφήκαμε σε λιγότερο ηρωϊκό και πιο αγαπησιάρικο όνομα. Ο Πάρης μεγάλωσε γρήγορα, το διαμέρισμα ήταν λίγο για αυτόν. Όταν τον έπιασα να πηδάει στο κρεβάτι της μεγάλης κόρης, μόλις την πήρε το σχολικό και να σκεπάζεται μάλιστα με τα σκεπάσματα, αποφάσισα ότι διαστρέφαμε τη φύση και πήρε και αυτός το δρόμο της υιοθεσίας, σε κτήμα με παιδιά.


Τον κύκλο μέχρις στιγμής τον έκλεισε η πιτσίκω, μια γατούλα που βρήκαμε να τουρτουρίζει γατάκι ημερών, πεταμένο, στο μέρος που παραθερίζαμε. Μεγάλωσε στην παντόφλα μου με μπιμπερό. Μετά σε ένα πλαστικό πλοίο, παιχνίδι των παιδιών. Όλοι μας έλεγαν ότι δεν θα ζήσει. Εκείνη όμως μεγάλωσε, έγινε μια γλυκιά γατούλα που μόνο η μιλιά της έλειπε.

Στην αγκαλιά μας χωνόταν και άρχιζε ένα ρον-ρον, που η συχνότητά του ηρεμούσε και τη δική μας ύπαρξη. Το επόμενο χρόνο, η πιτσίκω το έσκασε.

Ξεμυαλίστηκε με τον Ριρή, έναν ασπρόμαυρο ρεμπεσκέ της παραλίας και έκανε μαζί του πανάσχημα γατάκια. Κανένα δεν της έμοιασε σε χάρη και ομορφιά, ούτε στο χάρισμα και την άνεση να "επικοινωνεί". Η πιτσίκω δεν ξαναφάνηκε και ακόμα η απουσία της μας πληγώνει. Ελπίζουμε να μην κακόπεσε, να μην πήγε από φόλα ή αυτοκίνητο και να χάρηκε τη μικρή της ζωή.


Ένα τραγούδι, σκέφτομαι, που θα μπορούσε να συνοδεύσει το θέμα, εδώείναι, τούρκος στο Παρίσι, με τη φωνή του Μαχαιρίτσα.
Για τους ρεμπεσκέδες όμως τις παραλίας, ίσως αυτό, με τη φωνή του Van Morisson να είναι καλύτερο.

Σχετική με το θέμα είναι και η τυχαία χιουμοριστική φωτογραφία (κάτω δεξιά στη σελίδα), του foto buffa!

Μαγιάτικα, φρέσκα

Σήμερα το σχόλιο είναι των μουσικών ανακοινώσεων!

Το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων Φοίβου Ανωγειανάκη και το Μουσείο Μπενάκη τιμούν την 40χρονη πορεία της Αρλέτας στο ελληνικό τραγούδι και γιορτάζουν την άνοιξη, με μια μουσική βραδιά-έκπληξη που συνταιριάζει κείμενα, εικόνες και μουσικές, την Παρασκευή, 5 Μαΐου, στο Νέο κτίριο του Μουσείου Μπενάκη

Όσοι λατρέψατε την Αρλέτα, προσέλθετε! Περισσότερα εδώ.

Ο φίλος μου ο Γιώργος - κατά blog "gingo hai"- μου έστειλε ένα "παραπονεμένο γράμμα".
Ξέχασα τη γιορτή του! Αν και οι λόγοι ήταν άλλοι, επανορθώνω αμέσως!



Χρόνια πολλά! Να ζήσεις φίλε μου και να δημιουργείς, να εκφράζεσαι και μουσικά!

(Λυπάμαι αλλά δεν έχω σε mp3 το κουαρτέτο των Πλάζ Βαντόμ)

Στη συνέχεια, μου ανακοινώνει και αυτό:

"Το Σάββατο 13-5-2006 και τις Πέμπτες 18 και 25 -5-2006 θα κάνω μιά σύντομη εμφάνιση με την μπάντα των Black Jack και την Εύα Κέσσελρινγκ στο Παράφωνο ( Ασκληπιού 130α και Συνεσίου Κυρήνης , κατά τις 11μμ ) .
Θα χαρώ. "


Το μεταφέρω, πρόσκληση αγάπης σε όλους σας.

Ελπίζω μετά απο αυτό, να ανανεώσει το blog του!

Νήψις

Ο ανοιξιάτικος δρόμος μας, έτσι που σκιάζεται από τις αψίδες των κλαδιών των δένδρων, πανέμορφος, δείχνει να σφύζει από ζωή. Πεταλούδες, μέλισσες, πουλιά λογής, μπαλκόνια ανθισμένα, χαρούμενους Μπαγκλαντές που πάνε πρωί πρωί στη δουλειά τους.. Οι παλιοί κάτοικοι της γειτονιάς, αραιώνουμε. Οι πρώτοι έφυγαν με το σεισμό του 81, οι επόμενοι μετακόμισαν σε ποιο "in" προάστια και πολλοί μεγάλωσαν και άρχισαν οι απουσίες.

Το κολλημένο στο δένδρο της απέναντι πολυκατοικίας, αγγελτήριο , μιας ακόμα απουσίας, ίσως το περίμενα. Λίγο πριν το Πάσχα, ο άνδρας μου έλαβε ένα ασυνήθιστο τηλεφώνημα από το διαχειριστή της αντικρινής πολυκατοικίας. Μια κυρία που τελευταία ζούσε μόνη της, όταν πέθανε ο γιατρός, ο άνδρας της και η κόρη της βρήκε δουλειά στις Βρυξέλλες, έπεσε και έσπασε το πόδι της. Είχε το κουράγιο να συρθεί ως το τηλέφωνο και να πάρει το γνωστό της διαχειριστή στο κινητό του. Εκείνος έλειπε εκτός Αθηνών, οι συγκάτοικοι που θα μπορούσε να κινητοποιήσει να τη βοηθήσουν, επίσης έλλειπαν και τότε αυτός, σκέφθηκε τους γείτονες, τον απέναντι διαχειριστή, τον άνδρα μου δηλαδή.

Ήταν στα νιάτα της μια εντυπωσιακή κυρία, όχι όμορφη αλλά πάντα καλοντυμένη, με τα ασορτί της καπελάκια και δυναμική. Όταν εκείνη ήταν διαχειρίστρια για ένα διάστημα, έκανε την παρουσία της αισθητή στη γειτονιά, κινητοποιώντας υπηρεσίες του Δήμου πότε να μετακινήσουν τους σκουπιδοτενεκέδες, πότε να σφραγίσουν τις πόρτες έρημου διπλανού νεοκλασικού, ώστε να μην μπαίνουν ύποπτοι άστεγοι, πότε για τα φώτα του δρόμου. Όταν έμεινε μόνη και έφυγε και η μοναχοκόρη της να εργαστεί έξω, οργάνωσε τη ζωή της, τις παρέες της τα ψώνια της, την κοπέλα που ερχόταν μια φορά την εβδομάδα να της καθαρίζει τα τσάγια της, τις κινητοποιήσεις της!
Έτσι τη γνώρισα από κοντά και εγώ, όταν μας χτύπησε την πόρτα για κάποιες υπογραφές κινητοποιήσεως. Μου μίλησε για τους γονείς μου που τους γνώριζε, είχαν ιδιαίτερες φιλίες με τη μάνα μου, μιλώντας ακόμα από τα μπαλκόνια τους. Θυμόταν και εμένα έφηβη με τα συμπράγκαλα του σχεδίου να πηγαίνω για μάθημα, φοιτήτρια, νιόπαντρη. Με εντυπωσίασε. Μιλούσε ζωηρά, αποφασιστικά, με σωστά ελληνικά που κατέδειχναν παιδεία. Θυμήθηκα και εγώ την κόρη της, μια που μου φαινόταν "ψηλομύτα", που πήγαινε στην Ιταλική Σχολή. Ίσως απλά ήταν η άμυνα του μοναδικού πρώτου παιδιού. Με γοήτευσε θα έλεγα. Την έβλεπα να κοιτάζει από το μπαλκόνι της, πάντα τηλεφωνώντας, την κίνηση του δρόμου.

Ο άνδρας μου κάλεσε την αστυνομία και κλειδαρά να παραβιαστεί η εξώπορτα και εντωμεταξύ έφθασαν και κάποια ανίψια της, ειδοποιημένα από την ίδια. Η κυρία, αξιοπρεπής στην κατάστασή της, γιατί μέχρι να φθάσει ασθενοφόρο, δεν την μετακίνησαν, είχε έννοια, γιατί είχε φαγητό στο μάτι της κουζίνας, γιατί έπρεπε να πάρει κάποια ρούχα μαζί της. Είχε όμως και την ψυχραιμία να τους καθοδηγεί για την επιλογή κλινικής και γιατρού, αλλά και απόλυτη ανάγκη να της κρατούν το χέρι. Αρπάχτηκε με ευγνωμοσύνη από το χέρι του άνδρα μου και δεν τον άφηνε, μέχρι που την πήραν με το φορείο. Θυμήθηκα τον πατέρα μου, που έφυγε μετά από πέσιμο, επειδή κανείς δεν πήρε σοβαρά, ότι ίσως οφειλόταν στο καρδιολογικό του πρόβλημα, που θα λυνόταν απλά, με έναν βηματοδότη. Σκέφθηκα όλους τους μονάχους μονάχους, που η ζωή τα έφερε έτσι και τους έλλειψε η οικογένεια, η στοργή. Όλους εμάς που ζούμε στις απρόσωπες γειτονιές μας, στην αχάριστη πόλη μας, έτσι όπως τη φτιάξαμε.
Θυμήθηκα άλλη μια εξαιρετική συγκάτοικο, επιστήμονα, λογοτέχνιδα, με ενδιαφέρουσα ιστορία, αλλά για αυτή, σε άλλο σημείωμα.

Έτσι λοιπόν, κατηφορίζοντας στον ανοιξιάτικο δρόμο μας, περίμενα τι θα διαβάσω στο κολλημένο αγγελτήριο. Μόνο που...
Η κηδεία της κυρίας, έγινε χθες...


Σημείωση εκτός κειμένου: Έπεσε στην αντίληψή μου και η προσπάθεια κινητοποίησης εκ μέρους των bloggers. Ίσως πρέπει όλοι να ενδιαφερθούμε.

"Αντικατοπτρισμοί"

Καληνύχτα, Κεμάλ. Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ. Καληνύχτα...
"Reflections, Μάνος Χατζιδάκις(1969) - Νίκος Γκάτσος


Είναι απολύτως σίγουρο ότι,
η δεξιά Του, γνωρίζει πολύ καλά,
τι ποιεί η αριστερά Του!



Απο το Web:
1.- In Bush's appearance outside the Oval Office with Secretary of State Condoleezza Rice and Defense Secretary Donald Rumsfeld, the president walked a fine line between celebrating achievements and warning of more sacrifices to come.
With U.S. officials hoping the government's existence will drain the insurgency and pave the way for an eventual drawdown of U.S. troop levels, Bush sent Rice and Rumsfeld to Baghdad last week to help boost the Iraqi leaders.
Δυο –δυο στη μπανιέρα δυο-δυό …(ελληνικό τραγουδάκι).

2.The UN is planning a resolution with a ``stiff international message,'' as ``this is the kind of message Iran needs to hear now,'' U.S. Undersecretary of State for Political Affairs Nicholas Burns told reporters in Paris.

Κάλλιο ... κλητήρας στο Στέητ, Νίκλας, παρά πρώτος στην Αθήνα!

3.-She was a member of the boards of directors for the Chevron Corporation, the Charles Schwab Corporation, the William and Flora Hewlett Foundation, the University of Notre Dame, the International Advisory Council of J.P. Morgan and the San Francisco Symphony Board of Governors

Eπιχειρηματικό μυαλό η Λίζα Κοντολίζα και όλοι οι άλλοι!

4.- Α.-
Rumsfeld sat on the board of ABB, a European engineering giant based in Zurich from 1990 to 2001, earning $190,000 a year. In 2000 this company sold two light water nuclear reactors to North Korea, as part of President Bill Clinton's policy of persuading the North Korean regime to positively engage with the west.

The sale of the nuclear technology was a high-profile contract. ABB's then chief executive, Goran Lindahl, visited North Korea in November 1999 to announce ABB's "wide-ranging, long-term cooperation agreement" with the communist government. Mr Rumsfeld's office said that the Secretary of Defense did not "recall it being brought before the board at any time". A spokesman for ABB told the Guardian that "board members were informed about the project which would deliver systems and equipment for light water reactors".


Β.-Donald Rumsfeld was Chairman of the Board of Gilead Sciences which is the developer of Tamiflu which is used in the treatment of bird flu. Several news sources including USA Today [16], and CNN [17] have published stories implying that Donald Rumsfeld profits from sales of Tamiflu to the US government while he is in office,

Mια φορά πιλότος-έστω του Ναυτικού-, πάντα πιλότος..

Βασιλεύς ή στρατιώτης;

Μέσ του Μαγιού τις μυρωδιές, ή για να ακριβολογούμε την τελευταία μέρα του Απρίλη, μας έφυγε ο John Kenneth Galbraith, ο γνωστός οικονομολόγος και καθηγητής του Harvard, σε ηλικία 97 ετών.

Η επιρροή του εκτεινόταν απο Προέδρους,(απο τον Ρούσβελτ έως τον Κλίντον), ως σύμβουλος ειδικών επιλύσεων στα οικονομικά, έως τη διπλωματία ως πρεσβευτής στην Ινδία επί προεδρίας J.F.K.,(αν και λέγεται ότι "πικράθηκε" το Στέητ Ντιπάρτμεντ για την επιλογή του, επειδή δεν μπορούσε να ελέγξει την απευθείας πρόσβασή του στον Πρόεδρο). Η main street τύπου επιτυχία του, τον έκανε να διακριθεί τόσο ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, αλλά και ως παραγωγικός συγγραφέας best sellers και οικοδεσπότης τηλεοπτικών προγραμμάτων.
Γεννήθηκε στο Οντάριο και σπούδασε στο Τορόντο του Καναδά και το 1931 εγκαταστάθηκε στην Αμερική. Στα 1937 πήρε την αμερικάνικη υπηκοότητα και παντρεύτηκε την Catherine Atwater, την Κitty του, με την οποία απέκτησε τρεις γυιούς, τον δικηγόρο Alan, τον διπλωμάτη καριέρας Peter W. και τον επίσης οικονομολόγο James K. Ο τέταρτος γυιός του, πέθανε παιδί απο λευχαιμία.
Ηταν βαθειά επηρεασμένος απο τον Βρεταννό οικονομολόγο John Maynard Keynes, ώστε να αποκαλεί τον εαυτό του "evangelical Keynesian". Πίστευε στην εβδομάδα εργασίας λίγων ωρών, στα δικαιώματα της γυναίκας, στην καταπολέμηση της ανεργίας με κρατικά κονδύλια, στη βοήθεια των θυμάτων καταστροφών που έρχονταν απο ανθρώπινο χέρι απο ένα διεθνή φορέα και φανερά αντιτέθηκε στον πόλεμο του Βιετνάμ.

Η φιλοσοφία του Galbtaith, συνοψιζόταν στις φράσεις κλειδιά
"Man is an evolved creature which must, by natural law, proceed to serve his and his own family's best interests".

"Central control by the elite not only wastes precious resources, but splits society into those who have and those who do not. "
"Only in a free market will people be able to lead independently sovereign lives; and only in a free market will people be able to be productive - helping themselves, their families, and their community as a whole. The market is simply another word for freedom".


Γράφει στο ΒΗΜΑ ο Αδ.Πεπελάσης για αυτόν:
"Ο John Galbraith, για δεκαετίες, από το 1940 ως σήμερα, υπήρξε μια σημαντική προσωπικότητα στον ακαδημαϊκό και πολιτικό χώρο. Νέες ιδέες, προκλητικές σκέψεις, χρήσιμες προτάσεις. Τα γραπτά του είναι γνωστά. Οπως γνωστή είναι η καλλιέπεια που τα διακρίνει. Ενα από τα συγκριτικά του πλεονεκτήματα είναι η γοητευτική χρήση της γλώσσας του. Παρά ταύτα νομίζω ότι ο σπουδαίος αυτός στοχαστής και άνθρωπος της πράξης είναι σοβαρά υπερτιμημένος και μάλιστα στη χώρα μας. Αυτό ίσως οφείλεται εν μέρει σε μια απαράμιλλη ικανότητα του Γκάλμπρεϊθ να εμφανίζει το έργο του, τις ιδέες του, κάθε τι, με μια κεκαλυμμένη εκζήτηση. Υπάρχει κάτι στη σκέψη του και στις προτάσεις του που είναι εξεζητημένο και ελκυστικό".

O καθηγητής Πεπελάσης δεν είναι ο μόνος με ενστάσεις ως προς τη θεωρία την οικονομική του Galbraith, όπως φαίνεται απο το debate εδώ

Τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις στη ζωή του, όπως αυτή απο την κυβέρνηση της Ινδίας που του παραδίδεται στη φωτογραφία, απο τη σελίδα του Harvard.