O “Γιαννάκης που πορπατεί”!

Ή πως η ΤΕΧΝΗ είναι μία πάντοτε!


Η διαφήμιση απασχόλησε και απασχολεί μερικά από τα ποιο ανοιχτά και δημιουργικά μυαλά που επικοινωνούν, όχι μόνο με τη “μάζα”, αλλά και με την εποχή τους και τα τρέχοντα ερεθίσματα γύρω. Μη ξεχνάμε ότι γνωστός“στοχαστής” είναι από τον κορμό της διαφήμισης. Σήμερα πολλοί σημαντικοί μπορούν να κάνουν όχι μόνο έξυπνη “προπαγάνδα”, αλλά και “τέχνη” και να διαμορφώνουν αισθητικά το κοινό, είτε της τηλεόρασης, είτε των μέσων Μ.Ε.
Το σχετικό φιλμάκι του γνωστού ποτού του τίτλου, (η ατάκα νομίζω ήταν του Ζαμπέτα, πάντως από τις παλιές ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες), είναι ένα από αυτά που σε κάνουν να χαμογελάς και να το αναζητείς, για την ευρηματικότητά του. Ξέρετε, είναι το ανθρωπάκι που ξεπηδάει από έναν επικό πίνακα του ρομαντισμού, πατάει στον ιμπρεσσιονισμό του Σερά και παίρνει το πόδι του κυβισμού για να περάσει την πόρτα της εξπρεσσιονιστικής πρωτοπορίας!
Όμως για μένα, λειτούργησε σαν το “αυγό του Κολόμβου”, λόγω του θέματός του, λυτρωτικά!

Από την Κυριακή κουβαλώ στην ψυχή μου βαρύθυμη το λόγο ενός νεαρού δημοσιογράφου που απαξιώνει τον Γεώργιο Ιακωβίδη και την αναδρομική του έκθεση στην Εθνική Πινακοθήκη. Χρησιμοποιεί ξεκομμένη και μια φράση του –άγιου-Κόντογλου για τους “Ιακωβίδηδες” για να μειώσει την “αστική”, όπως αποκαλεί τη ζωγραφική του.
Όμως η ψυχούλα του Κόντογλου αντιδρούσε έτσι, απέναντι στους γερμανοσπουδαγμένους ζωγράφους της εποχής του, βολεμένους σε αξιώματα και μισθούς, που επηρεασμένοι από τη Δύση, αμέλησαν, ίσως και ντράπηκαν, το μελιχρό πρόσωπο της βυζαντινής ζωγραφικής και εικονογραφίας. Ο λόγος του αποδίδει τα του Καίσαρος τω Καίσαρει και σε καμμία περίπτωση δεν απαξιώνει.
Άλλωστε ο Γεώρ. Ιακωβίδης, δικαιώθηκε και από το έργο του στην Πινακοθήκη ως ο πρώτος της Διευθυντής και πλέον από τη ζωγραφική του, που ανήκει στον ελληνικό ρεαλισμό και την ηθογραφία.


Η σύμπτωση μάλιστα να έχουμε ταυτόχρονα και έκθεση Γεωρ. Μπουζιάνη, (όπου Γιώργος και μάλαμα δεν είπαμε;), στο μουσείο Μπενάκη, είναι μεγάλη. Ώστε να μπορούμε να εκτιμήσουμε και τα δύο ρεύματα του κλασσικού ρεαλισμού και εκείνο της εξπρεσσιονιστικής πρωτοπορίας που εκφράζει ο τελευταίος.

Η έκθεση Ιακωβίδη που απόλαυσα, θα είναι έως 30/1/2006 , έχει είσοδο 6,50 ευρώ, -ας πούμε για δύο άτομα η είσοδος, ίσον δύο κιλά κρέας, πλάκα-πλάκα κυρία Πλάκα μου - ενώ η του Μπουζιάνη θα είναι έως 5/2/2006 και δεν γνωρίζω περισσότερα έως ότου πάω.

Συμβαίνει και στο Παρίσι και στην Βιέννη!

Άγριος χιονιάς στην Ευρώπη, που χτύπησε Αγγλία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία,Γερμανία, αλλά και την Ισπανία
Εικόνες χίλιες λέξεις! Έτσι, στην πρώτη φωτογραφία το χιόνι που ..γλυτώσαμε!
Συμβαίνει και στους δρόμους της Γαλλίας, ακινητοποίηση, αποκλεισμός! Δεν μπόρεσα να μη χαμογελάσω σαν άκουσα τον γάλλο οδηγό της νταλίκας, που εγκαλούσε το επίσημο κράτος για την πλημμελή κινητοποίηση.
Στις άλλες, όμως, το χιόνι που χάσαμε!

Στην Αγγλία και στη Γερμανία, η "εικαστική παρέμβαση" της χιονόπτωσης!

Υφεση..

Περίεργα γλυκός ο καιρός..Μετά τις καταιγίδες και την ακύρωση της πρόβλεψης για χιόνι.. Ίσως για να μην έχω χτυποκάρδι τώρα που ταξιδεύει το παιδί. Ας είναι καλά και τα tele-media, που ό,τι απο φουρτουνιασμένη θάλασσα είχαν στο αρχείο τους, το έδειξαν.
Ειναι σταθερός ο δρόμος της αποδημίας, αλλά και αναπόφευκτος εκείνος του νόστου.
Τα πουλιά που φτερώνουν και πετούν απ τη φωλιά τους, απλώνουν τους κύκλους τους, στην καθημερινότητα, για την ικανοποίηση της ανάγκης και στο άγνωστο, για την ικανοποίηση της επιθυμίας να γνωρίσουν το καινούργιο και την απόδειξη της δύναμής τους.
Η φωλιά στο μεσοδιάστημα, ετοιμάζεται για την οριστική ερημία και την δημιουργική μοναξιά, τη μόνη τροφοδότη, για τις ανάγκες της ψυχής.
Μήνας Σικελιανού νομίζω και αποτυπώνω

Γιατί βαθιά μου δόξασα και πίστεψα τη γη
και στη φυγή δεν άπλωσα τα μυστικά φτερά μου,
μα ολάκερον ερίζωσα το νου μου στη σιγή,
νά που και πάλι αναπηδά στη δίψα μου η πηγή,
πηγή ζωής, χορευτική πηγή, πηγή χαρά μου...

Γιατί ποτέ δε λόγιασα το πότε και το πώς,
μα εβύθισα τη σκέψη μου μέσα στην πάσαν ώρα,
σα μέσα της να κρύβονταν ο αμέτρητος σκοπός,
νά τώρα που, ή καλοκαιριά τριγύρα μου είτε μπόρα,
λάμπ' η στιγμή ολοστρόγγυλη στο νου μου σαν οπώρα,
βρέχει απ' τα βάθη τ' ουρανού και μέσα μου ο καρπός!...

Γιατί δεν είπα: «εδώ η ζωή αρχίζει, εδώ τελειώνει...»
μα «αν είν' η μέρα βροχερή, σέρνει πιο πλούσιο φως..
μα κι ο σεισμός βαθύτερη τη χτίση θεμελιώνει,
τι ο ζωντανός παλμός της γης που πλάθει είναι κρυφός...»
νά που, ό,τι στάθη εφήμερο, σα σύγνεφο αναλιώνει,
νά που ο μέγας Θάνατος μου γίνηκε αδερφός!...

Βροχή και σήμερα..

Τα πεσμένα φύλλα, σε όλες τις αποχρώσεις του κίτρινου, έστρωναν χαλί στο μουσκεμένο πεζοδρόμιο. Περπατούσα με περισσότερη προσοχή, απο ότι χθές στην πυκνή βροχή. Η φωνή της Δημητριάδη μελαγχολική, στο μυαλό μου, φεύγει για την Κατερίνη..

Στην εκκλησία ο κόσμος λιγοστός στην αρχή, μετά ήρθε και τίμησε την "πανεύφημο Νύμφη..Αικατερίνα τη θεία και πολιούχο Σινά", την πανεπιστήμονα και μάρτυρα.

Σήμερα , στη γιορτή Εκείνης, που "εφίμωσε λαμπρώς τους κομψούς των ασεβών του πνεύματος τη δυνάμει -τη μαχαίρα-", ο απόστολος αναφέρεται στο "ουκ έστι άρρεν και θήλυ", "ενώπιον Χριστού ΕΝ εσμέν". Το δε ευαγγέλιο, στην αγία Βερονίκη, που φαντάστηκε και έτσι έγινε, ότι μόνο και αν αγγίξει το ιμάτιο Του, θα γίνει το θαύμα.
Θυμάμαι τη φίλη μου τη Gail απο το Liverpool, τη δασκάλα των παιδιών μου. Παντρεμένη με Έλληνα, ήθελε η μικρή της Κατερίνα να έχει και δεύτερο όνομα, Βερόνικα. Θυμάμαι επίσης, τη χαρά της, όταν της είπα ότι και στην ορθόδοξη εκκλησία υπάρχει αγία και για τη σύμπτωση να μνημονεύεται την ημέρα της πρώτης και μεγάλης γιορτής.
Γιορτάζουμε σήμερα, οι Κατερίνες! Χωρίς παραλλαγή σε αρσενικό! Και οι Μερκούρηδες!
Χρόνια μας πολλά λοιπόν, με επίγνωση, εσωτερική πληρότητα και ειρήνη.

Τέτοια μέρα πριν χρόνια, -εε τώρα, πριν αρκετά χρόνια- η μάνα μου στόλιζε το σπίτι με λουλούδια απο τον κήπο μας, άνοιγε τη μεγάλη σάλα με τα φρεσκοστρωμένα χαλιά και σιρόπιαζε την καρυδόπιτα, παραδοσιακό γιορταστικό γλυκό στη Σπάρτη. Φέρνω στο νού μου, τα απαράμιλλα μπουκέτα της με το τίποτα, με το απλό γιασεμί της και το "προχωρημένο" πολύχρωμο, αγορασμένο απο το γωνιακό ανθοπωλείο, δικό μου, μοιάζει φτωχό, μπροστά στη θύμησή του..
Έ λεγα να μη φτιάξω τίποτα για λόγους, εε πολλούς λόγους, αλλά δεν μου πάει! Κάτι θά πλάσω, έτσι για να μοσχοβολήσει το σπίτι και να ξεχωρίσει η μέρα!!

Ορκίστηκε!

Στο club γυναικών εξουσίας νέο μέλος!

Ανάμεσα στις προέδρους της Ιρλανδίας, της Λάτβια, της Λιβερίας, των Φιλιππίνων και τις πρωθυπουργούς της Φινλανδίας της Νέας Ζηλανδίας της Μοζαμβίκης συγκαταλέγεται πλέον η νέα σιδηρά κυρία της Γερμανίας.

Στην εξωτερική πολιτική εγκαινιάζει μια σειρά επαφών στις περισσότερες πρωτεύουσες της Ε.Ε. Άραγε πως θα συνδυάσει τη νέα , λιγώτερο αντι-αμερικανική πολιτική της, με την απόφασή της να μετατραπεί η μελλοντική συμμετοχή της προβληματικής Τουρκίας-αγαπημένου "παιδιού" της Αμερικής- απο υποψήφιο μέλος σε προνομιούχο "φίλο" της Ε.Ε.

Στο εσωτερικό, τα γνωστά, θα ψαλιδίζει αυξήσεις και θα αυξάνει τα όρια ηλικίας της συνταξιοδότησης. Ενδιαφέρον είναι, ότι υπάρχει σύζυγος, ο Joachim Sauer, σπουδαίο μυαλό της κβαντικής χημείας, ο οποίος δεν θα ήθελε να έχει την τύχη του μακαρίτη Dennis Thutcher, σαν "πρώτος σύζυγος" δίπλα στην εξέχουσα πρώτη κυρία του. Γιατί άραγε, υπάρχει μήπως.. Τριανταφυλλόπουλος και εκεί;

Ευχόμαστε και στις δικές μας σιδηρές κυρίες παρόμοια στιγμή και τύχη!

Σήμερα -6 έως 3 βαθμοί στα Γιάννενα

Η Χειμωνιά κατεβαίνει απο βορειοδυτικά.

Τρία εκατοστά χιόνι και έκλεισε δύο -μόνο- ώρες η εθνική - καλά, λέμε τώρα- Γιάννενα/Αθήνα!
Τρέμετε εκεί στη Γενεύη και οι λοιποί βόρειοι! Το χιόνι που μοιάζει .. πονοκέφαλος εδώ, δεν σας προβληματίζει; Δεν σας κλείνει στο σπίτι;

Ωραία η χειμωνιάτικη Ελλάδα, μην τη φοβάστε! Καιρός για εξορμήσεις τα Σαββατοκύριακα. Οργανώστε παρέα και θυμηθείτε υπάρχουν και τα δημόσια Μ.Μ.Μ. ή οι οργανωμένοι εκδρομικοί σύλλογοι, για να απολαύσουν όλοι την εκδρομή.
Για τον διαδικτυακό φίλο Έλληνα στην Αμερική φωτογραφία του χιονισμένου μώλου, στα Γιάννενα, απο τον e-τόπο του δήμου, εκεί και ένα τραγουδάκι..

Καιρός για θέατρο

Α νοίγοντας ένα κουτί στο πατάρι τις προάλλες, έπεσα σε βιβλία θεάτρου, που λόγω χώρου βιβλιοθήκης, ξέρετε, παραθέριζαν εκεί. Ανάμεσα στα άλλα , όλα διαβασμένα δυο και τρείς φορές, ξεχώρισα το βιβλίο που βλέπετε στην εικόνα.
Είναι ένα σημαντικό πόνημα γραμμένο από τον Αλέξη Σολωμό για το άγνωστο ελληνικό θέατρο, από το αρχαίο στα 300 π.Χ. έως το νεώτερο, Βυζαντινό και της κρητικής αναγέννησης του 1600 μ.Χ.
Αλλά δεν ήταν μόνο τα στοιχεία και οι πληροφορίες που δίνει ο Σολωμός, για το θέατρο αυτής της περιόδου, -επειδή το βάρος του, από το κείμενο και το συγγραφέα, περνά στα χέρια του Μίμου, των ηθοποιών δηλαδή, που πέταξαν τις μάσκες και πρέπει σε ελάχιστο χρόνο, με τις μούτες, τα μάτια τη φωνή να κερδίσουν τον θεατή- που με κάνουν να σας το παρουσιάσω.
Είναι ο τίτλος, η γέφυρα που διάλεξε ο Σολωμός να κάνει την εισαγωγή του και να κλείσει τέλος το βιβλίο του.
Είναι ο άγιος Βάκχος, που με τον δίδυμό του εν όπλοις, τον άγ.Σέργιο παρουσίασε τον περασμένο μήνα ο Χοιροβοσκός !
Αυτοδιαψεύδομαι, αγαπητέ Γεώργιε Χοιροβοσκέ, τον γνώριζα τον άγιο Βάκχο, έστω της τοιχογραφίας της Μονής Δαφνίου και τον ξέχασα! Βιβλίο αγορασμένο σε κάποια υπηρεσιακή απασχόληση στη Θεσσαλονίκη, από το βιβλιοπωλείο του Μπαρμπουνάκη, πριν από το ΄90, έκανε μακρύ ταξίδι μέχρι το πατάρι!

Με γαργάλησε η επιθυμία για θέατρο, μετά απ’ αυτό.
Μετά την έξοχη δουλειά της Δανδουλάκη, στο Μπροντγουαίη, με τις ανατροπές και το έξυπνο στόρι-Άγκαθα γαρ, Κρίστι-, έχω προγραμματίσει να δώ και συγχωρήστε μου το προσωποπαγές:
Την Αντιγόνη Βαλάκου, στο “ταξίδι στο Μπάουντιφουλ” όχι βέβαια για να την συγκρίνω με την έξοχη –και βραβευμένη- Τζέραλντιν Πέιτζ του γνωστού από το σινεμά έργου, αλλά για το μάθημα στο σανίδι από την βετεράνο ηθοποιό της σχολής του Εθνικού.
Έπειτα τις τρεις κυρίες, Πιττακή, Αρβανίτη και Λυμπεροπούλου, που η ρίζα τους είναι στο θέατρο Τέχνης και τον Κούν, στις "δούλες" γνωστο έργο του Ζενέ και το αντίστοιχο μάθημα σκηνικής παρουσίας.

Έχετε κάτι άλλο εσείς να μου προτείνετε;


Μια καλή ιδέα!

Ο κήπος της Ριζάρη

Illusion! Ο θαυμάσιος κήπος της εικόνας, δεν έχει καμία σχέση με τον κήπο του τίτλου μας, καμία επίσης σχέση με οποιονδήποτε κήπο, δημοσίας διαχείρισης και προσπέλασης. Πρόκειται για τη φωτογραφία ενός εγγλέζικου πάρκου, όχι στο Λονδίνο αλλά σε μια άσημη πόλη της νοτιοδυτικής Αγγλίας.
Εκεί που οι άνθρωποι, γνωρίζουν τη σημασία που έχει στην πολεοδομία, στην οικολογική ισορροπία αλλά και στη σωστή ψυχολογική δόμηση για τον αστό που ξέφυγε από τη φύση, η δημιουργία δημόσιων κήπων. Πράσινων κήπων με δένδρα και πολύχρωμα λουλούδια , οάσεις στην ένταση και στους ρύπους της πόλης, καταφυγή και ανάπαυση περιπατητών, νέων, παιδιών και γέρων.
Ο κήπος της Ριζάρη, μεγάλος σε έκταση, με δένδρα και δείγμα αρχικής προσπάθειας για τη συντήρησή του, με διαφορά υψομετρικών για μια καλή αεροβική πεζοπορία, θα μπορούσε να είναι ένας μεγάλος πνεύμονας στο κρίσιμο κυκλοφοριακό τρίγωνο του κέντρου και να συντελεί στην αναψυχή και την άσκηση, του ταλαιπωρημένου Αθηναίου πολίτη ή επισκέπτη.
Στις αρχές του καλοκαιριού, τον διέσχιζα καθημερινά, πηγαίνοντας για κάποιες φυσικοθεραπείες και από το σταθμό του ΜΕΤΡΟ μέχρι το φανάρι της Πινακοθήκης, ένοιωθα με ευγνωμοσύνη την εκπομπή της δροσιάς των αφημένων στην τύχη τους δέντρων του. Μια μέρα, στην επιστροφή, μεσημεράκι πια, διαπιστώνω, ότι λόγω απεργίας ούτε το τραίνο αλλά ούτε κανένα μέσον μαζικής μεταφοράς ήταν στη διάθεσή μου. Επειδή η απεργία έληγε σε μιάμιση ώρα, σκέφθηκα να παραμείνω στο πάρκο και να περιμένω.
Το θέαμα αποκαρδιωτικό. Εκεί που υπήρχαν δένδρα και σκιά δεν υπήρχαν παγκάκια. Ο χώρος θεόξερος , μόνο δίπλα ακριβώς στην είσοδο του ΜΕΤΡΟ, ίσως γιατί κάποιοι το πρόσεχαν, γκαζόν και πράσινο. Τότε σαν όαση, είδα προς το Πολεμικό μουσείο, μια στρογγυλή συστάδα δέντρων , υποψία γκαζόν, δυο παγκάκια., πυκνή σκιά.
Με ανακούφιση προσέγγισα τον μικρό παράδεισο στη ντάλα του μεσημεριού. Στην τσάντα μου έχω πάντα βιβλίο, αλλά δεν το έβγαλα, δεν χρειάστηκε. Στάθηκα εκεί σιωπηλή και ξαφνικά έγινα ένα με τον κήπο. Ο θόρυβος του κυκλοφοριακού των μεγάλων δρόμων εξαφανίστηκε, ανακάλυψα αντίθετα τους θορύβους του χώρου. Τους τετιγγισμούς των τζιτζικιών στη διπλανή συκιά, ποιος ξέρει, ίσως από την εποχή του αγ. Νεκταρίου του διευθυντή τότε της Ριζάρη, εκεί φυτρωμένη, τις γλυκολαλιές των πουλιών που νοιαζόντουσαν για το καθημερινό τους και το ζευγάρωμά τους και τις βουές και τις πνοές του αέρα. Ναι του αέρα! Εκείνο το καλοκαιριάτικο μεσημέρι άκουσα τη "φωνή" του αέρα, που ερχόταν άλλοτε δροσερός κι άλλοτε θερμός, και μου φάνηκε ότι σιγομίλαγε στα δένδρα που τον καταλάβαιναν και σειόντουσαν απαντώντας του και σε μένα. Σε μένα που με κλειστά μάτια, τον αισθανόμουνα φιλικό, αλλά δεν τον καταλάβαινα, να απαντήσω.
Άκουσα ότι κάποιοι επιβουλεύονται το ευλογημένο αυτό πάρκο. Κάτι θεόρατο θέλουν πάλι να χτίσουν. Να ξηλώσουν τα παλαιά δέντρα. Ίσως αυτή να είναι η εξήγηση για την κατάντια του. Ίσως πάλι η γνωστή αβελτηρία των ελλήνων καρεκλοκενταύρων.
Θα ήθελα να είχα τον ξεσηκωτικό θυμό π.χ. του Αρκούδου για την αύξηση του Internet και τη δύναμη να κινητοποιήσω όλους σας, όπως έγινε γι αυτό το θέμα, τη γνώση να κάνω ένα σηματάκι και να ζητώ:
ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΕ ΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΗΣ ΡΙΖΑΡΗ

Παρακαλώ μόνο, Εσάς που τυχόν διαβάζετε τούτο το άρθρο και έχετε σύνδεσμο με τον Τύπο ή τα μέσα, αφιερώστε ένα δημοσίευμα για αυτό το πάρκο, για όλα τα πάρκα της Αθήνας, την ανάσα της.

Μουσικό κομμάτι, Αθήνα και πάλι Αθήνα..

Υστερον: Σήμερα 12/12/2009 γίνονται επιτέλους τα εγκαίνια και αποδίδεται στους δημότες ως Πάρκο, ο κήπος Ριζάρη!!

Στην αρχή, είναι μόνος του ο Λόγος κι έπειτα..

“Τώρα τα πουλιά, τώρα τα χελιδόνια,
τώρα οι πέ, τώρα οι πέρδικες.
Τώρα οι πέρδικες
γλυκολαλούν και λένε:
ξύπνα αφέ, ξύπνα αφέντη μου.” (Δημώδες)

Έπειτα, έπειτα έρχεται η ωδή, η ποίηση, το τραγούδι, η μουσική και η περίληψη, το επίγραμμα.
Φ ίλτρο και σύνοψη της ελληνικής -φιλοσοφικής- σκέψης, η Ποίηση.

Το ηχόχρωμα της γλώσσας μας, πλούσιο, ταιριάζει συλλαβές και λέξεις και δίνει τον τόνο το μέτρο το ρυθμό που χρειάζεται , “να τραγουδηθεί” ο Λόγος, να γίνει Ποίημα.
Η ποίηση όμως, δεν είναι κλεισμένη μόνο στα βιβλία, ούτε καταχωνιασμένη στις βιβλιοθήκες.
Πάψαμε βέβαια να τραγουδάμε, να μιλάμε να ανιστορούμε, να επικοινωνούμε με διάθεση κατανόησης. Πάψαμε να ακούμε, τραγούδια, παραμύθια, να ψυχαναλυ-ν-όμαστε, να μοιραζόμαστε ήχους που θρέφουν το μυαλό και γαληνεύουν ή ξεσηκώνουν την ψυχή και το συναίσθημα, που καταργούν το χρόνο.

Μια ματιά όμως σε όλη τούτη τη “θορυβώδικη βουβή" παρέα των bloggers, με πείθει ότι η ποίηση είναι ζωντανή και σεργιανάει σε τούτα τα διαδικτυακά σοκάκια, σε πείσμα όλων των συμφερόντων που αφήσαμε να νέμονται την πολιτιστική μας κληρονομιά.
Η καλλιέπεια του ενός, το βάθος της σκέψης του άλλου, η λυρική εξιστόρηση του τρίτου, το εύρος της γνώσης του επόμενου, είναι το γαϊτανάκι της ψυχής αυτής της "γειτονιάς"

Ψυχ-αγωγούμε και ψυχ-αγωγούμαστε ισόκυρα και βλέπεις πόσο γρήγορα περνά μια αλλαγή στην αισθητική του λόγου και της άποψης, πόσο εύκολα αφομοιώνεται από blog-ίου εις blog-ιον!
Πόσο, σημειώνουμε, ότι χρησιμοποιείται “το νοήμον συναίσθημα”, η βάση της ποίησης δηλαδή..


Αφιερωμένο στο νεαρό Blogger που διαβάζει Καβάφη, απόδειξη ότι η ελπίδα για το μέλλον, βασίζεται στο παρελθόν:
"Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια."

* Η φωτογραφία είναι του Jorge Sanz Garcia, Almazán

Kαθρέφτης η Ποίηση..

Άρνηση

Στο περιγιάλι το κρυφόκι άσπρο σαν περιστέρι
διψάσαμε το μεσημέρι μα το νερό γλυφό.

Πάνω στην άμμο την ξανθή γράψαμε τ' όνομά της
ωραία που φύσηξεν ο μπάτηςκαι σβύστηκε η γραφή.

Mε τι καρδιά, με τι πνοή,τι πόθους και τι πάθος,
πήραμε τη ζωή μας λάθος! κι αλλάξαμε ζωή.

Y.Γ.δικό μου: Η ποίηση είναι καθρέφτης διαθλαστικός και ο ποιητής με τρόπο μυστικής επικοινωνίας, τα λέει όλα....

Περί της 17ης Νοεμβρίου, ή

Περί ανέμου και υδάτων

Τη γενιά μου τη σφράγισε αυτή η μέρα.. Πονάει η ανάκληση της απωθημένης μνήμης...

Έτσι σήμερα θα μιλήσουμε για τον καιρό. Κρύο είπαν και θα χιονίσει το Σάββατο.
Ομοιοπαθητική δεν λέγεται η επιστήμη; Κρύο με το ..κρύο λοιπόν!

My way, ή όπως, my yahoo!
Comics: Momma





Με την ευκαιρία που διηγήθηκα μια καλοκαιρινή ιστορία στον Nicola, έτσι για να γελάσουμε!

http://news.yahoo.com/comics/uclickcomics/20051115/cx_crmom_uc/crmom20051115

Χωρίς λόγια

"Introduction Eight countries are waiting in the wings to join the European Union.
Bulgaria and Romania have signed accession treaties and are set to join in 2007 or 2008.
Croatia and Turkey started accession talks on 3 October 2005. Turkey could complete them in 10 years, Croatia in five.
The other four Balkan countries have been told they can join the EU one day, if they meet the criteria. These include democracy, the rule of law, a market economy and adherence to the EU's goals of political and economic union." Enlarging Europe-BBC news

Ιστορική αλήθεια, δεν βλέπω στα κριτήρια...

Vittorio de Sica

Σαν σήμερα 13 Νοεμβρίου 1974 πέθανε στη Γαλλία ο Ιταλός σκηνοθέτης και ηθοποιός που γεννήθηκε στη Sora κοντά στη Ρώμη το 1902 και έζησε στη Νάπολη. Ο πατέρας του, Umberto De Sica, υπάλληλος τραπέζης με καλλιτεχνικές ανησυχίες, ενθάρρυνε τον νεαρό όμορφο Vittorio, να ακολουθήσει καρριέρα στο θέατρο. Πράγμα που έκανε. Στα 16 γύρισε το πρώτο του έργο και στα 1920 ανέβηκε στο σανίδι του θεάτρου, και καθιερώθηκε σαν ζεν πρεμιέ.

Η στροφή του στη σκηνοθεσία, έγινε στη διάρκεια του Β παγκοσμίου πολέμου και από το πέμπτο έργο του καθιερώνεται σαν σημαντικός σκηνοθέτης του νεορεαλισμού στην Ιταλία. To 1947 καθιερώνεται για πρώτη φορά το Oscar για την καλύτερη ξένη ταινία και ήταν για την ταινία του "Shoe Shine - Sciuscia".

Θα τον θυμάμαι για τα φίλμ "ο Κλέφτης των ποδηλάτων", το "γάμος αλά Ιταλικά" και για το "ο κήπος των Φίντσι Κοντσίνι", για το οποίο βραβεύτηκε επίσης.

Άλλο ένα μικρό δείγματου ταλέντου του ως ηθοποιού, στο ρόλο του πάστορα.

Πεθαίνουν και οι φωτογράφοι

Η φωτογραφία είναι η πύλη για την αθανασία! Ματαιοδοξία, φιλαρέσκεια, χαρά. λύπη, έκφραση, πόζα αποτυπώνονται στο φίλμ, καταχωρίζονται και ξεχωρίζουν ή δημιουργούν πικρίες για τον καλλιτέχνη και το..μοντέλο.

Μαθήματα για πετυχημένη φωτογράφιση έχει δώσει πολλές φορές ο Lord Patrick Lichfield, διάσημος πορτραιτίστας, που πέθανε την Παρασκευή.

Φωτογράφος της βασιλικής οικογένειας και διάσημων όπως ο Μάικλ Καίην, o Πολάνσκυ, η Θάτσερ αλλα και εφημερίδων και περιοδικών π.χ. του Λάιφ και της Βόγκ, δούλεψε και στη διαφήμιση και για την αρχή του Βρεττανικού τουρισμού.
Ήταν πρώτος ξάδερφος της βασίλισσας, όμως πάντα ήθελε να προτάσσει τη φωτογραφική του ιδιότητα,"one of the chaps", έλεγε.
Σταχυολογήματα απο φωτογραφικές του οδηγίες:

"Remember that the person you are photographing is 50% of the portrait and you are the other 50%.
You need the model as much as he or she needs you. If they don't want to help you, it will be a very dull picture."

"A good photographer will know the most flattering angles but generally it is not standing square on to the lens. Most people look best three quarters facing the camera, with their shoulder towards it and the head turned."

"Always start your post -ceremony photographs with the biggest group and then start to discard individuals, this means you will not be searching for people at the last minute. Expect to work right through to the last photograph of just the bride and groom.
Get the children in the first photograph - otherwise they will get their clothes messy, tired and emotional or even lost!
Be ready for the speeches and cake - the photographer must not be distracted by the prettiest bridesmaid!
Be aware of the time the bride and groom are likely to depart - shots of confetti and the car are important"

"Two words for photographing buildings: good light! The best light is in the early morning or in the late afternoon."


"Master your technique. This allows you to be as creative as possible
On sunny days shoot your model in open shade, not direct sunlight.
When the sky is overcast use reflectors to bounce light onto the model's face
When shooting indoors, the best light is from a north-facing window
Interact with your model to put them at ease. This will help you get better results.
Use a long lens for a more flattering perspective. Too short and it can make the model's nose look huge
Use a digital camera. This way you can take lots of photographs and not waste money"

Μπορώ ;

Μπορώ να ονειρεύομαι;

Να γίνω .. Λάλας -Λάλας σοκολά, σοκολάλας- στη θέση του Λάλα μια μέρα;
Να φθάσω πρώτα υγιής τα χρόνια του
Να μάθω γράμματα έπειτα
Να έχω μετά να φάω, εγώ και οι υπόλοιποι
Να ζω ειρηνικά και ξένιαστα
Να κοιτώ χωρίς τα γυαλιά μου και πάλι να μη διακρίνω χρώμα στο δέρμα των ανθρώπων.

Μπορώ;

Loveness’ son enjoys treats from UNICEF & ELLE in Hampande Village
Photo: Francois D’Elbee

For more information on UNICEF, visit unicefusa.org;
to donate to UNICEF’s HIV/AIDS programs, visit unicefusa.org/donate/hivaids

Σημ. Η φωτογραφία από το e-Elle

Λακωνικά για τα ΛΑΚΩΝΙΚΑ

Κ υκλοφόρησε το τελευταίο τεύχος του περιοδικού ΛΑΚΩΝΙΚΑ, που έχει βραβευθεί απο την Ακαδημία Αθηνών.
Ε κδοση και πολιτιστικό όργανο επικοινωνίας, του συλλόγου των εν Αττική ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΩΝ, ο οποίος αριθμεί 100 χρόνια παρουσίας, απο της ιδρύσεώς του, στην Αθήνα.
Το περιοδικό εκδόθηκε αρχικά το 1932, με 400 σελίδες, δυστυχώς μόνο σε 1 τεύχος. Α ργότερα το 1964, επανεκδόθηκε 2/νιαίο με 32 σελίδες και ανελλιπώς ως τις ημέρες μας 3/νιαίο, με 50 σελίδες.
Ο Ι.Μ.Παναγιωτόπουλος, ο καθηγητής ακαδημαϊκός και φιλόσοφος Ι.Θεοδωρακόπουλος, οι ποιητές Βρεττάκος, Ρίτσος, Αγις Θέρος, Κούλης Αλέπης λογοτέχνες, δημοσιογράφοι και ιστορικοί όπως π.χ. ο Σαρ.Καργάκος, δημοσίευσαν εργασίες τους, κρατώντας το επίπεδο του περιοδικού ψηλά.

Πάντα επιτυχίες!

Aλέκος Αλεξανδράκης (1928-2005)

Αθάνατος στις γειτονιές των αγγέλων...

Γαίαν ελαφράν, μνήμη άσβεστο, έλεος άνευ φόβου ενώπιον του δικαιοκρίτου Κριτή..

Για το γέλιο και το δάκρυ που μας χάρισες

Για το παράθυρο στην καθημερινότητά μας

Για τα εφηβικά μας όνειρα που προβάλλαμε επάνω σου..

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης έχει αιτιώδη σύνδεσμο με την οικογένειά μου, μακρινός μου ξάδελφος, με ρίζες οικογενειακές στο Μυστρά και τη Σπάρτη.-

Μαμάδες και κόρες σε δράση!

Πολύ συγκινήθηκα!



Η Γκόλντυ στηρίζει την κόρη της. Όχι μόνο κυριολεκτικά αλλά ουσιαστικά!

Ήλθε στο Λονδίνο στην πρεμιέρα του έργου της Kate Hudson, Skeleton key, να χαρεί στη χαρά της .

Αλλά και είναι δίπλα της στη δίκη και στη δοκιμασία της επίθεσης απο τις βρεττανικές εφημερίδες σε θέμα πολύ προσωπικό. Ισχυρίστηκαν ότι η κόρη της, είχε προβλήματα με διαταραχές στην όρεξη - και δημοσιεύτηκαν φωτογραφίες που την έδειχναν καταπονημένη και αδύνατη.

Η οικογένεια και η ίδια φοβήθηκαν τον αντίκτυπο στην καριέρα της ως ηθοποιού.

Mαμάδες για πάντα λοιπόν, με επίγνωση του ρόλου τους, πέρα απο καριέρες και προσωπική ζωή, παρούσες όταν χρειάζεται, με ανοιχτές επικοινωνίες και ανοιχτά μυαλά.

"Κάποιος γιορτάζει, μα το βρήκα, είσαι εσύ!"

Χρόνια Πολλά!

Χρόνια καλά - χρόνια δημιουργικά, ευλογημένα!
Άγγελοι και Αγγελικές, Σταμάτηδες και Στα-ματίνες, Στρατήδες και Στρατούλες, Γαβρίληδες και Γαβριηλίες, Λιλίκες και Κική, Μιχάληδες και όσοι άλλοι!


Σήμερα οι εορτάζοντες και οι εορτάζουσες, πολλοί. Ευχές να τους συνοδεύουν!
Γιορτάζει και η πρωτοκόρη μου, η όμορφη -της μαμάς της ..μοιάζει- το μεγάλο αγγελούδι μου.


-Χρόνια σου πολλά παιδί μου, να έχεις την ευχή μου.
Να ζήσεις σαν τα ψηλά βουνά, αγέρωχη, εμπνευσμένη ..αθάνατη δηλαδή!
Είμαι πολύ περήφανη για σένα, για ό,τι μόνη σου πέτυχες και για ότι προσδοκάς περισσότερα! Έχεις άλλωστε φύλακα προστάτη, κοτζάμ Αρχάγγελο Μιχαήλ!

Ανοίγω ιδεατό παράθυρο

«Στα παραθύρια του νοτιά, φωλιάζουν περιστέρια
και στην ανατολή, ανθίζουνε τα
ρό(ι)δα» (δικό μου, μη ψάχνετε)!

Η εικόνα, παρμένη μάλλον από διαφήμιση ολλανδικής εταιρίας που πουλά φυτά, καταγράφηκε , γιατί μου θυμίζει το παλιό σπιτάκι , πίσω στη Σπάρτη.
Α ποφάσισα, όποτε θυμώνω με ό,τι βλέπω στην Τ.V. να το ανοίγω το παραθυράκι μου και να αναπαύω το πνεύμα μου.
Εντελέχεια!
Σ ήμερα το ανοίγω, γιατί νοιώθω ακόμα θυμωμένη από τις εικόνες και το στόρι του πολυδιαφημισμένης σειράς σε μεγάλο κανάλι. Νοιώθω κο-ρόϊδο! Εγώ, όσο σπούδασα , εγώ, όσο χειραφετήθηκα, εγώ, όσο μεγαλώνω τρία παιδιά, με ευθύνη.
Στην εποχή μας, τώρα, σήμερα, δίνονται από σειράς και καναλιού, προ- και μετά- φεμινιστικά μαθήματα πώς να κάνεις μάγια, πώς να αναρριχάσαι κοινωνικά με τη βοήθεια ενός γάμου συμφέροντος, πώς να «γραπώνεις» τον πολύφερνο γαμπρό και να τον βάζεις κυριολεκτικά «στο βρακί σου», πώς να αποκαθιστάς τη χαμένη «αγνότητα» και άλλα τέτοια επιμορφωτικά.
Κ υνήγησα τη μικρή κόρη στις αρχές, μα προχθές, μια και την τσάκωσα ξανά να παρακολουθεί «μαγεμένη» την καλογυρισμένη κατά τα άλλα σειρά, αποφάσισα να καθίσω μαζί της και με κριτική ματιά και χιούμορ, να απομυθοποιήσουμε τα δρώμενα. Κορυφαία σκηνή, εκείνη που μάνα και κόρη «έδεναν το γαμπρό στο βρακί» τους! Εκεί, ευτυχώς έπεσε ΤΟ γέλιο! Μπόλικο, λυτρωτικό, εξαγνιστικό!
Δ υστυχώς η σειρά, παρά το αδύναμο σενάριο και τα φλας μπακ , που κάθε άλλο παρά σασπένς δημιουργούν, υποστηρίζεται από καλό σκηνοθέτη και καλούς ηθοποιούς, κράχτες της τηλεθέασης.
Α λήθεια, η θλιβερή δουλειά του Ε.Σ.Ρ. δεν περιλαμβάνει τον έλεγχο -όχι λογοκρισία- εκείνων που προσβάλουν από την T.V., με τη δύναμη της εικόνας - κάτι που δεν έχει το ραδιόφωνο π.χ σε τέτοιο βαθμό-. την αισθητική και την νοημοσύνη μας;

Illusion ΙΙ

Χίμαιρες και ψευδαισθήσεις αλλά όχι παραισθήσεις!

Αφιερωμένο στη Marina
-και σε όλους σας-!


Νομίζεις ότι είναι φωτογραφία;
Και όμως, είναι τέχνη! Ρure art of Illusion, από τον Julian MacDonald

Στοιχειά και εικόνες καταστροφής

Η εικόνα με στοιχειώνει..



Eβλεπα χθες το Rwanda Hotel σε dvd και οι εντυπώσεις του εμφύλιου των Χούτου και των Τούτσι ήταν ανεξίτηλες, όταν έπεσα σ ε εικόνες σαν αυτή, πιο πάνω και στο δημοσίευμα του Πολύβιου εδώ:

Στην πλουσιώτερη πόλη, την πόλη του φωτός, οι ντόπιοι αποσβολωμένοι ή σε απόγνωση, βλέπουν το τέλος εποχής, - της Νέας εποχής-;


Ο μισοκρυμμένος στο γιακά του, "αντάρτης των πόλεων", μάλλον των προαστίων, κυνικά ίσως, εξήγησε ότι τα καίνε τα προάστια, γιατί δεν μπορούν να μπούν στο πλούσιο Παρίσι, όπου υπάρχουν τα λεφτά και η εικόνα στην t.v., θλιβερή, αναιρεί μέσα μου, τις όποιες αιτιάσεις της εξέγερσης..

Γρηγορείτε, γιατί περίεργος άνεμος πνέει!

Αφιερωμένο στην Εirinetta που μας έστειλε στην δ/νση,εδώ!




Steve Breen -- The San Diego Union-TribuneVisit Steve -- E-Mail Steve Visit an archive of the artist's most recent cartoons in the drop menu at the right. Click on the cartoon to e-mail it to a friend.

Obesity..obsession!

Θα πάω εκεί, στην Αραπιά..

Ολος ο καημός του παλιου τραγουδιού, βγήκε αυθόρμητα όταν διάβασα την είδηση ότι εκεί στην Μαυριτανία, είναι η χώρα που εκτιμάται η πληθωρική γυναίκα . Τα πάχη μου τα κάλλη μου, σίγουρα είναι αντίληψη ζωής. Η νεαρά της επάνω φωτογραφίας, πιέζεται από τις γυναίκες της οικογένειας, ιδίως τη γιαγιά, που επιλαμβάνεται του έργου τάισμα με το ζόρι, για να αποκατασταθεί .. αξιοπρεπώς..
Ο δυτικός κόσμος, αντίθετα, -ακούς εκεί- ορίζει ο ταλαίπωρος ημέρα παχυσαρκίας, παραβλέποντας τα πλεονεκτήματα π.χ. της.. ισορροπίας -πατά κανείς γερά στα πόδια του- χάριν των όποιων μελλοντικών ιατρικών προβλημάτων!
Παχουλές, παχύσαρκες, χονδρές,γεμάτες, εύσωμες, βαριές, πρέπει να αντισταθούμε, να διεκδικήσουμε τη θέση που όλοι οι "ζηλιάρηδες", που μας θεωρούν κρετίνους, χωρίς επιδόσεις και χαρίσματα, μας στερούν! Αφήστε τώρα που οι πλαστικοί χειρούργοι, μετά τις μύτες, θέλουν να κόψουν λαρύγγια εε εμμμ, στομάχια ήθελα να πω!
Βγαίνει και η πρόεδρος σχετικού συλλόγου και ενώ περιμένεις ότι θα διεκδικήσει τα δίκαια των αδικημένων, π.χ. τα δημόσια μέσα μεταφοράς να έχουν άνεση στο χώρο (προσωπικά έχω ταξιδέψει 7 ώρες στα Γιάννενα διπλωμένη κυριολεκτικά σε ένα νέο σύγχρονο λεωφορείο), ή να υπάρχουν ρούχα για μεγάλα μεγέθη π.χ. στα μεγάλα καταστήματα, ώστε να μη μεταναστεύει κανείς για να ντυθεί, ή να μην υπάρχουν διακρίσεις στη νοσηλεία λόγω βάρους, η κυρία ενδιαφέρεται να ..συστήσει το σωστό χειρούργο! Ήμαρτον, κυρία μου!


"Obesity obsession
In Mauritania, when it comes to women, for many people fat is beautiful.
Here in this desert country, where poverty and malnutrition affect many, obesity is seen as a badge of wealth and prestige.
But for some young women, getting fat is hard work."

Illusion I

Αφιερωμένο στη Snowflake με τίτλο Illusion

Νομίζεις αγαπητή μου ότι είναι χιόνι σε τζάμι;
Τότε έκανες λάθος, όπως και εγώ!
Πρόκειται για έκθεμα από παρουσίαση μοντέρνων καλλιτεχνών, σε κάποια παραλία της Αυστραλίας!
Που να δείς και το άλλο, το πλαστικό αυγό τηγανητό, μάτι!

Lady Di

Για τον Πολύβιο και τη Juanita!

Eίκοσι χρόνια πριν η Lady Di κατακτούσε την Αμερική

"On a glamorous tour, Diana captured hearts, famously dancing with John Travolta at the Reagan White House. In a proud republic that had traditionally eyed royalty with scepticism, it was an unquestionable PR coup.
But the return of the Prince of Wales this time is under very different circumstances, with a new wife, trying to see if America is still interested in what the British Royal Family has to offer. "
By Matthew Davis and Daniella Relph BBN Washington

Ούτε η Τζούλια Ρόμπερτς δεν έκανε τα εξώφυλλα της Di τότε, που έφθασε τα 52 μόνο στο περιοδικό People!

Royalties in Red

Πως λέμε ένας Αμερικανός στο Παρίσι;

Καμμία σχέση! Δύο ΄Αγγλοι στη Νέα Υόρκη! Και τι άγγλοι, ρόγιαλτις!
Στη λογική της ...γυναικάρας με τα κόκκινα, -βλέπε προηγούμενο άρθρο- απολαύστε την επικαιρότητα σε εικόνα!

England and America are two countries separated by a common language, είπε ο G.B.Shaw.

Σαν σήμερα όμως, πέθανε το 1950 o μέγας άγγλος, όχι όχι Ιρλανδός, νομπελίστας για τη λογοτεχνία sir George Bernard Shaw, που γεννήθηκε στο Δουβλίνο το 1856.

Α νοιχτό μυαλό, ελεύθερος στοχαστής, υπερασπιστής των δικαιωμάτων της γυναίκας αλλά και της ίσης αμοιβής των εργαζομένων, σφράγισε τον θεατρικό 20ό αιώνα.

Καλό Μήνα!!

Νοέμβρης Μήνας κιόλας!

Υ πάρχουν ημέρες που νοιώθω ιδιαίτερα χαρούμενη έτσι χωρίς κανένα λόγο.
Σήμερα είναι μία απο αυτές. "Καλημέρα τι κάνεις.." σιγοτραγουδάω κάνοντας λουπ γιατί δεν θυμάμαι πάρα κάτω από το "να είσαι πάντα καλά"!
Γ έμισαν οι μπαταρίες της ψυχής, απο ωραίες εικόνες φθινοπωριάτικες, χρώματα και αρώματα και φρούτα απο τον μικρό παραμελημένο κήπο, εκεί στη Σπάρτη.
Κόντρα στη διάθεση των τραγουδιών για το Νοέμβρη μήνα!

Καλημέρα σε όλους σας, να είστε όλοι καλά!





Σημείωση:
Το εικονίδιο είναι απο τον πίνακα του Μποτέρο "Η πρώτη κυρία". Μου αρέσει ιδιαίτερα γιατί μου θυμίζει πόσο σπουδαίος μπορεί να γίνει ο ζωγράφος, όταν αφήσει ελεύθερο το παιδί μέσα του και γιατί ίσως η "κυρία" έχει την ίδια ..κομμώτρια με μένα!!!