Kουλούρι και kόκκινο αυγό

Η φωτογραφία επάνω, απεικονίζει το τυπικό κέρασμα των ημερών, "εν κολλίκιον μετ ωού χρώματος πορφυρού" κατά το βυζαντινό ιδίωμα και τη συνήθεια!

Δεν υπάρχει επισκέπτης στα σπίτια τα ελληνικά μετά την Ανάσταση, που να μη φύγει με αυτό το κέρασμα κουλούρι και αυγό. Συμβολικά άλλωστε όπως πολλά από όσα προσφέρονται στις ημέρες τις πασχαλινές. Ένα κουλούρι με κόκκινο αυγό!

Το κουλούρι, πολύ πιθανόν από την αρχαία λέξη "κόλουρις", που σημαίνει χωρίς ουρά, σχηματίζεται σε σχήμα πάντα κύκλου. Δηλαδή σε σχήμα, χωρίς αρχή και τέλος. Συμβολίζει το αέναο, την αιωνιότητα, γι αυτό προσφέρεται μετά την Ανάσταση. Βέβαια τελευταία, η ευκολία και η φαντασία των νοικοκυρών του δίνει άλλα σχήματα, το πλέκει και το κεντά.

-Στη Μάνη, με τα αρχαϊκά ιδιώματα, κουλούκι λένε κάτι που είναι τυφλό. Τέτοια θα ήτανε για παράδειγμα, μια κου-λ-ού-κ-α - κούκλα. Έτσι πολλές φορές το ζυμάρι έπαιρνε πιο ανθρώπινη μορφή και είχε το αυγό για κεφάλι. Αυτό που παριστά η άλλη φωτογραφία. Θα μπορούσαμε να δεχθούμε ίσως, τότε, το κουλού-ρ-ι από το κουλού-κ-ι. Ακόμα και από το σχήμα-κόλουρη πυραμίδα- της κούκλας..



Το αυγό πάλι, ανήκει στην κοινή παράδοση από παλιά όλων των αρχαίων λαών.Συμβολίζει την αναγέννηση, τη νέα Ζωή. Οι έλληνες το πρόσφεραν στις γιορτές για τον Άδωνι, οι Σύριοι για τον Ταμμούζ. Οι εβραίοι στο πιάτο Seder, όπως πρόσφατα έγραψα στο Η.f.L., για το δικό του "Πάσχα", για να συμβολίσουν όχι μόνο τη νέα Ζωή αλλά και την αντοχή τους στις κακουχίες της σκλαβιάς στους Αιγυπτίους. Όπως το αυγό, είναι το μόνο που στο βρασμό, αντί να μαλακώνει και να αποσαρθρώνεται, σφίγγει, γίνεται σκληρό.

Οι χριστιανοί έλληνες έχουμε διάφορους θρύλους,για το χρώμα. Σαφώς όμως συμβολίζει τη χαρά της Ανάστασης. Όμως και το χρώμα της πορφύρας συμβολικά για τον πάντων Βασιλέα, τον πορφυρογέννητο, Ιησού Χριστό. Αλλά και το αίμα του εσφαγμένου, του αδικοχαμένου, του Αθώου Χριστού Σωτήρα, για να σωθούμε όλοι εμείς. Επί τουρκοκρατίας, το κόκκινο αυγό είχε την έννοια της αντίστασης, ήταν σύμβολο επανάστασης και αιματοχυσίας.Αλλά και αντοχής στη σκλαβιά και τα βάσανα. Ό,τι ακριβώς συμβόλιζε/συμβολίζει για τους εβραίους.

Εξάλλου το αυγό λέγεται ότι το βάφανε από παλιά με φύλλα παπαρούνας, συμβολίζοντας την Ανάσταση του Άδωνι-Σωτήρα, οι γυναίκες που στήριζαν τη λατρεία του νεαρού θεού. Κατά τη Μυθολογία την ελληνική, οι σταλαγματιές αίμα, από την θανατηφόρα πληγή που του προκάλεσε το βέλος της Αρτέμιδος, έκαναν να φυτρώσουν οι ανεμώνες και οι παπαρούνες.



Είδα μια καταπληκτική εκπομπή από την ET3- ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ / Τεχνολογία "ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣA"-από δύο αστροφυσικούς, πάνω στο θέμα. Αξίζει να επαναληφθεί.

Αντιγράφω από το διαδίκτυο,ότι "στην ελληνική μυθολογία-κοσμογονία προσδιορίζεται ώς ο κοσμογονικός Έρος ο οποίος αναδύθηκε μέσα από τη σχάση του κοσμικού ωού,ενώνοντας τα στοιχεία και θέτοντας σε τάξη το χάος(Γαία)". Επίσης ό,τι αφορά τον

Άδωνι:

"Η σύντομη ζωή του συμβολίζει με τον πρόωρο θάνατό του και το γρήγορο πέρασμα της νεότητας. Το ίδιο απεικόνιζαν με τους κήπους του Αδώνιδος.

Στη γιορτή του Αδωνι, οι γυναίκες ντυμένες πένθιμα, τοποθετούσαν επάνω σε νεκροκρέβατο κέρινα ομοιώματα του θεού, γύρω από τα οποία έβαζαν άνθη και τους λεγόμενους "κήπους" δηλαδή γλάστρες όπου είχαν φυτέψει μάραθα ή άλλα φυτά, που γρήγορα μαραίνονται, αλλά και γρήγορα ξανά ανθίζουν, (για να συμβολίζουν, την πρόωρα μαραμένη νεότητα του Αδωνi)

Όπως στα κεριά της Μεγάλης Πέμπτης, έτσι και στα λουλούδια του Επιταφίου, (Χριστολούλουδα, Σταυρολούλουδα) αποδίδεται μεγάλη θαυματουργός Δύναμη. Σε πολλούς μάλιστα τόπους, η διανομή τους γίνεται από τον ίδιο τον ιερέα. Ορισμένες φορές, εντελώς άτοπα στη θρησκευτική αντίληψη, μπαίνει και το μαγικό στοιχείο.Τα λουλούδια δηλαδή του Χριστού, για να έχουν δραστικότερη ενέργεια πρέπει να τα κλέψουν "!!



Στίς αναφορές των εθίμων και των δρώμενων της χαρμολύπης(χαράς και λύπης ανάμεικτα) των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας, σημειώνω το άρθρο της δρ.Ζωής ΒΑΛΑΣΗ.Ανάμεσα στα άλλα γράφει:

"Στην Κίνα συνηθίζονταν οι προσφορές αυγών την Ανοιξη για γονιμότητα και αναγέννηση. στην πανάρχαια Ουρ της Μεσοποταμίας, προσφέρανε αυγά στους νεκρούς.



Στην ελληνική αρχαιότητα αποθέτανε αυγά στα χέρια ειδωλίων του Διονύσου ως σύμβολα αναγέννησης, ενώ αντίθετα στους Εβραίους, τα αυγά ήταν τροφή πένθους - τροφή που δεν είχε ολοκληρωθεί ως ζωή.



Στην ελληνική μυθολογία η Λήδα, από την ένωσή της με τον Δία, γέννησε ένα αυγό από όπου αναδύθηκαν οι Διόσκουροι. Στα λαϊκά παραμύθια, μέσα σε ένα αυγό, καλά φυλαγμένο, κρύβεται η ζωή ενός γίγαντα ή ήρωα κλπ."



Aφιερωμένο στην κόρη μου Αναστασία, για τις διακρίσεις της ως τώρα στις εργασίες της επι των επικοινωνιών, δίκτυα κλπ και στην επιτυχία της πτυχιακής της για το ψηφιακό ραδιόφωνο:

Στο όνομά σου, Αναστασία

κρεμασμένα λες χίλια τάματα

σαν παναρχαιο φως μες στη νύχτα με τα κλάματα

τελικά η ζωή τρία γράμματα.



Επίσης το άκουσμα Natasha!





Ύστερον: Κάποιος αντέγραψε το παρόν άρθρο, χωρίς να αναφερθεί στην πηγή το blog μου δηλαδή, ως είθισται. Με πείραξε ο τρόπος αντιγραφής και η προσπάθεια οικειοποίησης αναλυτικής εργασίας, όπως εξέθεσα και εδώ. Aναγκάζομαι να αυξήσω τα εικονίδια του ask2use (το σκιάχτρο στα χωράφια το έχετε δεί;) και μάλλον χάνω τη διάθεσή μου για blogging..



-Αλήθεια κύριε αντιγραφέα πως αναφέρεσθε στην καταγωγή και του καλιτσουνίου από το .."κόλουρις" αφού η ετυμολογική εξήγηση είναι εμπρός στα μάτια σας;

(κάλυξ/κάλυκος - από το καλύπτω, εξ ου καλύπτρα, καλύβα, καλιά, κάλυμμα ..
καλι-κ-ούνι..
και πως το προφέρουν το κ οι κρητικοί: καλι-τσ-ούνι!!!)© is ©

Oυκ έστιν ώδε..Ανέστη! - Hristos Anesti

Χριστός Ανέστη! Το έρεβος και ο Άδης φωτίστηκαν για λίγο, όσο κράτησε η παρουσία Του κοντά στις ψυχές. Το Φώς όμως δεν εγκλωβίζεται. Το Φώς εγήγερται. Το Φώς δίνει Ζωή, κατά το μέγα έλεος..

Η Αναστάσιμη ακολουθία, είναι από τις ωραιότερες της περιόδου και το αποκορύφωμα της Μεγάλης Εβδομάδας. Το ίδιο λαμπρή είναι και η λειτουργία που ακολουθεί με το Χριστός Ανέστη. Χθες βράδυ, στην αρχαία αγορά δίπλα, με ένα φεγγάρι να συναγωνίζεται τη λάμψη της φωτισμένης Ακρόπολης, "αναστήσαμε". Μαζί με πολλούς άλλους Αθηναίους που δεν άφησαν το κλεινόν Άστυ για εκδρομή, την εξοχή και τις ιδιαίτερες πατρίδες.

Η αναζήτηση του ήσυχου τόπου, μακριά από το "αγριεμένο" πλήθος της Λαμπρής, που συχνάζει έτσι απλά απο συνήθεια στις εκκλησιές, μάλλον στον αυλόγυρο της εκκλησιάς, να ακούσει το Χριστός Ανέστη με πυροτεχνήματα και στρακαστρούκες, είναι κύριο μέλημα στις μέρες μας.
Φώτα ολόφωτα στη μικρή εκκλησία του αγ.Φιλίππου, ησύχιος ο παπα-Δημήτρης και σεμνοί οι νεαροί ψάλτες, χωρίς εξάρσεις και κορώνες, αρκετοί νέοι με επίγνωση στο πλήθος, βόηθησαν να συγκεντρωθούμε στα γνώριμα μονοπάτια της ακολουθίας. Το αναστάσιμο ευαγγέλιο διαβάστηκε στη μικρή αυλίτσα της εκκλησίας με το πλατάνι και τις ελιές, απομεινάρι της φύσης της Αττικής και των περιβολιών εκεί.
Άλλωστε εκεί θησαυρίζεται ο αθηναίος άγιος, Μιχ. Μπακνανάς ο κηπουρός, ο περβολάρης που μαρτύρησε στην Τουρκοκρατία και καλλιεργεί τώρα άλλα και άλλα στον κήπο των ψυχών που προσκυνούν εδώ.Δυο αγγελικές ολάνθιστες με τα λευκά τους μπουκετάκια, γέμιζαν τον αέρα το λεπτό άρωμα που μου θύμισε τους κήπους της Σπάρτης με τις ολάνθιστες πορτοκαλλιές και τις νεραντζιές αυτόν τον καιρό.
Εκτός από το αντίδωρο, πήραμε από το χέρι του παπά μας ένα κομψό σακκουλάκι με κουλούρι και κόκκινο αυγό, αφού διαβάστηκε η σχετική ευχή.
Προχωρημένη νύχτα μάλλον πρώιμη αυγή, βγήκαμε στους έρημους δρόμους του Θησείου και της υπόλοιπης Αθήνας. Η αναστάσιμη χαρά όλη δική μας! Και του χρόνου!

Ακούμε Era, Mass:

H Zωή Eν Tάφω

Πρώτο:
(..)’Ηταν ένα λουλούδι εκεί! Συλλογίσου. ’Ενα λουλούδι είχε φυτρώσει εκεί μέσα στους σαπρακιασμένους γεώσακους. Και μου φανερώθηκε έτσι ξαφνικά τούτη τη νύχτα που ’ναι γιομάτη θάματα. Απόμεινα να το βλέπω σχεδόν τρομαγμένος. Τ’ άγγισα με χτυποκάρδι, όπως αγγίζεις ένα βρέφος στο μάγουλο. Είναι μια παπαρούνα. Μια τόση δα μεγάλη, καλοθρεμμένη παπαρούνα, ανοιγμένη σαν μικρή βελουδένια φούχτα.

Αν μπορούσε να τη χαρεί κανένας μέσα στο φως του ήλιου, θα ’βλεπε πως ήταν άλικη, μ’ έναν μαύρο σταυρό στην καρδιά, με μια τούφα μαβιές βλεφαρίδες στη μέση. Είναι καλοθρεμμένο λουλούδι, γεμάτο χαρά, χρώματα και γεροσύνη(..)

Ακουμπώ πάνω στο προπέτασμα σαν να κουράστηκα ξαφνικά πολύ.

Από μέσα μου αναβρύζουν δάκρυα απολυτρωτικά. Στέκουμαι έτσι πολλήν ώρα, με το κεφάλι όλο χώματα, ακουμπισμένο στα σαπισμένα σακιά. Με δυο δάχτυλα λαφριά, προσεχτικά, αγγίζω την παπαρούνα. Ξαφνικά με γεμίζει μια έγνια, μια ζωηρή ανησυχία πως κάτι μπορεί να πάθει τούτο το λουλούδι, που μ’ αυτό μου αποκαλύφθηκε απόψε ο Θεός. Παίρνω τότες στη ράχη ένα γερό τσουβάλι (δαγκάνω τα χείλια από την ξαφνική σουβλιά του ποδιού), και τ’ ακουμπώ με προφύλαξη μπροστά στο λουλούδι. ’Ετσι λέω θα ’ναι πάλι κρυμμένο για όλους τους άλλους. Χαμογελώ πονηρά. Κατόπι σηκώνουμαι ξανά στα νύχια κι απλώνω το μπράτσο έξω. Ναι. Το άγγισα λοιπόν πάλι! Τρεμουλιάζω από ευτυχία. Νιώθω τα τρυφερά πέταλα στις ρώγες των δαχτύλων. Είναι μια ανεπάντεχη χαρά της αφής. Μέσα στο χέρι μου μυρμιδίζει μια γλυκιά ανατριχίλα. Ανεβαίνει ως τη ράχη. Είναι σαν να πεταλουδίζουν πάνω στην επιδερμίδα τα ματόκλαδα μιας αγαπημένης γυναίκας. Φίλησα τις ρώγες των δαχτύλων μου. Είπα σιγά σιγά:

-Καληνύχτα… καληνύχτα και να ’σαι βλογημένη.(..)

Απόσπασμα από το βιβλίο του Στρατή Μυριβήλη, Η Ζωή εν Τάφω..

-Δεύτερο:

Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ,
και Αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο, συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

Η ζωή πώς θνήσκεις; πώς και τάφω οικείς;
του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και το Άδου τους νεκρούς εξανιστάς.

Μεγαλύνομέν σε, Ιησού Βασιλεύ, και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου,
δι ών έσωσας ημάς εκ της φθοράς

Ο Δεσπότης πάντων καθοράται νεκρός και εν μνήματι καινώ κατατίθεται,
ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών.
( Από τα Εγκώμια -Μεγ.Παρασκευής εσπέρα-Επιτάφειος θρήνος)

Tρίτο:

Ο καλαίσθητος επιτάφιος του αγ.Φιλίππου στην Ανδριανού, που δυστυχώς η απεικόνιση με το κινητό δεν αποδίδει τη δυναμική της αισθητικής του στην απλότητά του, συμβολίζει το μνημείο που δέχεται τον Αχώρητο των βροτών. Εδώ προσεγγίζουμε με επίγνωση του συμβολισμού της επαναλαμβανόμενης κατ έτος τελετής και προσκλαίομε τον αδικοχαμένο Πατέρα και αδελφό. Αυτόν που επωμίζεται το βάρος της θυσίας, για όλους τους αδικημένους και δίνει Ζωή στους -τι παράλογο- ζώντες και στους νεκρούς..
Η πορεία του επιταφίου στα στενά πέριξ δρομάκια με τα κλειστά καταστήματα εμπορίου, με τα γεμάτα κέντρα στα οποία έτρωγαν και έπιναν όχι μόνο ξένοι, είχε κάτι το τραγικό. Έβλεπες το ραπιζόμενο Χριστό του Ευαγγελίου, να περιφέρεται ανάμεσα στους αδιάφορους, στους εχθρικούς και στους εν επιγνώσει, σε αυτούς που νοιάζονται. Έβλεπες στο πρόσωπο του παπα-Δημήτρη, τον Ιωσήφ από Αριμαθαίας, που επιμελείται το Μέγα νεκρό..
Το φεγγάρι έλουζε το σκοτεινό κήπο της αρχαίας αγοράς και η Ακρόπολη φωτισμένη, συγκατάνευε, στωϊκός παρατηρητής της ιστορίας και των χρόνων..

Aκούμε από τους Era- Ameno:

Του Δείπνου σου του Μυστικού..

O Mυστικός Δείπνος ενέπνευσε πολλούς ζωγράφους, διάσημους και λιγώτερο γνωστούς. O πίνακας Last supper(1542μ.χ.) , αφορά τον αναγεννησιακό Jacobo Bassano, γνωστό και ως da Ponte, από το Bassano της β.Ιταλίας. Eνώ στο προσωπικό μου ημερολόγιο, ο πίνακας είναι ενός αναγεννησιακού Γάλλου του Valentin de Boulogne.
Τι θα μπορούσε να είναι πάνω στο τραπέζι των συνδαιτημόνων του Ιησού Χριστού στο τελευταίο του Πάσχα επί της γής; Φαντάζομαι ό,τι από παράδοση και εις ανάμνηση της φυγής τους από την Αίγυπτο, θα περιελάμβανε το πιάτο Seder, σε οποιοδήποτε εβραϊκό τραπέζι:

* Beitzah-Σφικτά βρασμένο αυγό - σύμβολο των βασάνων και της καταπίεσης στην Αίγυπτο. Οτιδήποτε άλλο σε βραστό νερό γίνεται μαλακό ή αποσαθρώνεται. Αλλά το αυγό γίνεται σκληρό, όπως και οι Ισραηλίτες στο ζυγό των Αιγυπτίων. Οσο περισσότερο βράζεται, τόσο πιο σκληρό γίνεται. Ένα αυγό συμβολίζει επίσης τη Νέα Ζωή.
*Z'roa-Ένα Shankbone ένα κομμάτι ψητό αρνί,από τον ώμο ή το λαιμό, αντί του αρνίου της θυσίας στον Ναό στην Ιερουσαλήμ. Υπενθυμίζει ότι εκεί έπρεπε να θυσιαστούν στο αίμα τους για να σώσουν τις ζωές τους.
-Στον πίνακα υπάρχει το κεφαλάκι του αρνίου απεικονισμένο,προτύπωση της θυσίας Του ως αμνού υπέρ των αμαρτημάτων των ανθρώπων.
* Maror and chazeret-Πικρά βότανα -π.χ. ραπανάκι- να τους θυμίζει ότι ήταν σκλάβοιτης πικρής δουλείας...
* Karpas-Πράσινα -π.χ μαϊντανός, σέλινο- σύμβολο του ερχομού της άνοιξης και της ελπίδας.
* Αλμυρό νερό - να τους υπενθυμίζει τα δάκρυα που έχυσαν στη σκλαβιά,στην Αίγυπτο.
* Haroset - Καρύδια, μήλο, κανέλα, μείγμα από κρασί- το οποίο έχει τη μορφή του άχυρου, εις ανάμνηση των κονιαμάτων που χρησιμοποιούσαν για την κατασκευή του Θησαυρών των Πόλεων για τους Φαραώ. Είναι συμβολική η ελπίδα της ελευθερίας που επέτρεψαν τους προγόνους τους, να αντέχουν την πίκρα της σκλαβιάς.
* Matzah -άζυμο ψωμί-να τους θυμίζει τη βιασύνη, με την οποία εγκατέλειψαν την Αίγυπτο.

Σε αυτό το τραπέζι,όμως, το τελευταίο του Ιησού στη γή, παρατίθεται και διδάσκεται η πρώτη ευχαριστήρια Τράπεζα, από τον Ίδιο, εις Αυτού την ανάμνηση. Βασίζεται στο ψωμί - ο Ευαγγελιστής δεν μας λέει αν είναι σταρένιο ή κρίθινο, ζυμωτό ή άζυμο- μια και αποτελεί τη βάση της διατροφής του ανθρώπου στη Γή. Στο κρασί επίσης,-στον "καρπό της αμπέλου"-κεκαρμένο, ανακατεμένο με νερό.Βασίζεται σε ποιό πνευματική έννοια της τροφής και επαφής, που χρησιμοποιεί απλά καθημερινά σύμβολα διατροφής. Βασίζεται στο πνευματικό "πέρασμα", στο δικό μας Πάσχα.
Αυτό κάνουμε οι Χριστιανοί από τότε. Σε αυτή την εόρτια Τράπεζα βασιζόμαστε και παίρνουμε Ζωή. Όλες οι άλλες εόρτιες τράπεζες έπονται και θεραπεύουν την ανθρώπινη αδυναμία μας και τα πάθη!

(πρώτη δημοσίευση: Hf.L.)

Πάθη, πάθη σεπτά και άλλα..

Γέγραπται γαρ, πατάξω τον ποιμένα,
και διασκορπισθήσονται τα πρόβατα της ποίμνης..
(Ματθ. 26,31-32)

Άδεια σχετικά η εκκλησία.. Καλές οι ταπεινοσχημίες, καλές οι παραστάσεις ίσος(;) μεταξύ ίσων, καλές οι P.R. μέσω των συγκροτημάτων των εφημερίδων, αλλά... Αλλά ο Αρχιεπίσκοπος δεν είναι μόνο διοικητικός προϊστάμενος του κλήρου των Αθηνών. Είναι κατα κύριο λόγο Ποιμένας. Εμείς, η λογική του ποίμνη, πεινασμένοι πνευματικά νοιώθουμε και αποίμαντοι..
Εντάξει δεν πάει στον καθένα ο ρόλος του..Παπαφλέσσα αλλά από κοπάδια ο Βοιωτός μας, πρέπει να ξέρει. Ας σηκώσει την πατερίτσα- μπαρντόν γκλίτσα- και ας εμφανιστεί, πριν είναι αργά..

Τέτοιες μέρες μας λείπει ο "Χριστόδουλός μας", αυτός που κατάφερε να ενώσει το λαό των Αθηνών με το λαό παντού στην Ελλάδα σε μία Ποίμνη με Ενα Ποιμένα. Μας λείπει για πολλούς εθνικούς και πνεύματικούς λόγους και διάδοχο δεν βλέπουμε..
Μνήσθητι και Εύχου μακαριστέ Αρχιποίμενα, ελεύθερος από τα ανθρώπινα πάθη, για τη χώρα μας και το ποίμνιο ενώπιον του θρόνου του Θεού..

-O πίνακας του Moise Valentin de Boulogne, γάλλου ζωγράφου που έζησε κυρίως στη Ρώμη,γνωστού απλά και ως Valentin, απεικονίζει το Μυστικό Δείπνο. Επηρεασμένος από τον Caravaggio, δίνει έμφαση στα θέματά του με το παιχνίδι φωτός και σκιάς. Tα θέματά του, θρησκευτικά ή από τη Μυθολογία, πορτραίτα ή σκηνές καθημερινής ζωής,εντυπωσιακά πανηγυρικής ή κατά καιρούς με τη μελαγχολία της αξιοπρέπειας.

΄Υστερον: Μιλώντας για πάθη και δείπνα, διαβάστε το κομμάτι που αφορά τον Μυστικό Δείπνο, στο Ηungry for Life.
-Aκούμε την άρια Non han calma, του Graun, Karl Heinrich, (1704-1759) με την soprano, Joan Sutherland.

Εαρινές-Hungry- συνάξεις και cake κέρασμα!

Στις συνάξεις των ημερών, προσμετράται και μια χαρούμενη ανάπαυλα για καφέ, στη στοά του βιβλίου, μιας νεόκοπης συντροφιάς, μερικώς bloggers ανάμεσα στις οποίες και εγώ,η Νένα μας και η αγαπητή admin.Juanita! Το θέμα βέβαια θα απασχολούσε αποκλειστικά το προσωπικό μου ημερολόγιο, αν από το καφε-πωλείο που μας σερβίρισε ωραιότατους φρέσκους καφέδες και τσάϊ δεν ερχόταν με άκρατη συμπάθεια και πολλά χαμόγελα, το παρόν καίηκ! Δοκιμάστηκε, φωτογραφήθηκε και παραδίδεται προς κοινήν τέρψη άνευ συνταγής! Ξεχάσαμε να τη ζητήσουμε! Είχε όμως ωραία αρώματα ξύσμα λεμονιού και εσάνς αμυγδάλου.
Φήμες που καταδείχνουν ενσταντανέ φωτογραφικά όπως εδώ, εδώ ή εκεί από τη σύναξη, να θεωρηθούν ως αναληθείς!

Ύστερον: Μια και μιλάμε για cake, ο γνωστός Zorra, οργανώνει (συμμετοχές μέχρι τις 15 Μαΐου τα μεσάνυχτα), ένα cake event! Ευκαιρία για κατάπλου στα διεθνή ύδατα!

(πρώτη δημοσίευση H.f.L.)

Quo vandis..κυρία μου;

Επηρεασμένη από τα..πάθη! Όχι τα σεπτά της Μεγάλης Εβδομάδας που αρχίζει απόψε,στις ορθόδοξες εκκλησιές. Ούτε της γνωστής παλιάς ταινίας που στοίχειωνε τη Μεγάλη Εβδομάδα τους κινηματογράφους και την ΤουVούλα μας!

Μόδα είναι αυτή και αφορά κυρία μου και τα gadget της τεχνολογίας. Που πάς; Πως θα κυκλοφορήσεις ένα laptop, ένα i-pod χωρίς το κατάλληλο αξεσουάρ; Την απάντηση και τη λύση τη δίνει ο βραβευμένος οίκος Knobo και ανοιξιάτικο δείγμα είναι η φωτογραφία!
Βέβαια προτάσεις υπάρχουν και άλλες πολλές, δεν μένει παρά η προσωπική του γούστου μας επιλογή! Εγώ πάντως πολύ τις πάω τις..ροζουλί! Τι λέτε και εσείς,κυρίες μου και κύριοι;
Aκούμε Feeling good από το Lily's podomatic.



Ο τίτλος λογοπαίζει,δανεισμένος από τη γνωστή λατινική φράση (αλλά ας διαβάσουμε από τη wiki:)
Latin, meaning "Where are you going?" and refers to the apocryphal encounter between St Peter and Jesus Christ on the Appian Way.

Eαρινές συνάξεις

H άνοιξη ευνοεί τις συνάξεις. Έτσι στη στοά του βιβλίου, τις προάλλες, συναντηθήκαμε μερικές φίλες μετά από καιρό, αναμετρήσαμε τις -οπτικές και άλλες- αλλαγές, που πόντο-πόντο (άντε κακίες, στο δικό μου..μέτρο-μέτρο!), αφήνει στα κορμάκια μας ο πανδαμάτωρ χρόνος και το ρίξαμε στη γνωστή χαρούμενη φλυαρία πάνω απ τα φλυτζάνια του καφέ μας. Η μπριόζικη παρέα μας και οι υψηλοί τόνοι της συζήτησης και το γέλιο μας, έφερε τον ένστολο φρουρό σταλμένο από κάποιο από τα βιβλιοπωλεία, στο τραπέζι μας. Μας έγινε παρατήρηση,να χαμηλώσουμε τους τόνους! Έστειλε όμως η ίδια χαρούμενη φασαρία και ένα καίηκ, δώρο από το καφέ-πωλείον που μας σέρβιρε και μάλλον χαιρόταν την εικόνα της συντροφιάς μας! Αντί για φωτογραφίες της σύναξης των bloggers, περιοριστείτε στη φωτογραφία με τις μαργαρίτες απ τους αγρούς της Σπάρτης και στο συνειρμό με την εαρινή σύναξη των ..αγροφυλάκων!

Εαρινές είναι και οι άλλες συνάξεις, της αναδάσωσης των καμμένων στον Πάρνωνα και οι συνάξεις διαμαρτυρίας για την ελεύθερη ποδηλασία και την διεκδίκηση της χρήσης του ποδηλάτου στην καθημερινότητα της μικρής πολιτείας της Σπάρτης.
Οι ποδηλάτες συγκεντρώθηκαν στην κεντρική πλατεία της πόλης και μετά, ποτάμι κύλησαν εποχούμενοι στους δρόμους της μικρής μας πόλης μέχρι τις όχθες του Ευρώτα.



Στα χρόνια τα παιδικά μου, το ποδήλατο ήταν ευρύτατα διαδεδομένο στη Σπάρτη. Mάλιστα υπήρχαν δυο ποδηλατάδικα απέναντι απο το φούρνο του Νικητέα, τώρα είναι πολυκατοικία, μετά τα δικαστήρια εννοώ και την Άγιδος, απ' όπου μπορούσαμε να νοικιάσουμε ποδήλατο με την ώρα. Θυμάμαι ατέλειωτες παρέες να ποδηλατούν προς το δάσος του Λούλου. Τώρα οι ευρύχωροι δρόμοι της Σπάρτης ασφυκτιούν με την κίνηση και το πολυπληθές των αυτοκινήτων, ενώ οι νέοι δρόμοι, υστερούν σε φάρδος δυστυχώς..


Το blog μας εξ αρχής συντάχθηκε με τιςκινήσεις για τη χρήση του ποδηλάτου, παντού. Έτσι προβάλλουμε την όμορφη εκδήλωση και τη βόλτα με τα ποδήλατα στη Σπάρτη, ενώνουμε δε τη φωνή μας προς τους αρμόδιους για την ικανοποίηση του αιτήματος.

Aκούμε από την Odette Toulemonde ένα ακόμα τύπου Μ.Raabe άκουσμα! Moυσική, Nicola Piovani!


΄Υστερον: Αξίζει να δούμε το άρθρο του Πάνου Βλάχου, για το τι γίνεται με το ποδήλατο σαν μέσο κίνησης και μεταφοράς σε μια πολιτισμένη πόλη όπως το Τορίνο στην Ιταλία.

Νηστήσιμο καίηκ "σοκολάτας"

Aπρόσμενη ειδοποίηση για επίσκεψη φιλική και καφέ που, εννοείται, πάντα υπάρχει στα ντουλάπια μιας.. -ante- Portas αλλά από γλυκά κλπ όμως, γιόκ! Νηστεία με και χωρίς προσευχή ο καιρός.. Οπότε η ιδέα για να φτιάξω το νηστήσιμο καίηκ της Αργυρώς Μπαρμπαρήγου ήρθε δυναμικά και επιτακτικά!
Η συνταγή έλεγε:
3 φλ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, κοσκινισμένο.
2 φλ. ζάχαρη
2 φλ. νερό
10 κ.σ.(1/2 φλ) αραβοσιτέλαιο
6 κ.σ. κακάο
2 κ.σ. ξύδι
2 βανίλιες (1/3 κ/κι γλ.)
1 κ/κι γλ.σόδα μαγειρική
1 πρέζα αλάτι
Ξύσμα ενός πορτοκαλιού
-Φόρμα μικρή καλά λαδωμένη
-Φούρνος μέτριος, μεσαία σχάρα, για 40 λεπτά
-Πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη αν θέλουμε πριν σερβίρουμε.

Η ante portas όμως, έκανε (του κεφαλιού της):
-Έβαλε όλο το σακκουλάκι φαρίν απ (το προτιμά απο τα άλλα!)
-Πρόσθεσε και το χυμό του πορτοκαλιού
-Πρόσθεσε επίσης 1 φλ.καρυδομύγδαλα αλεσμένα και λίγες μαύρες σταφίδες
(αν είχε και μαύρη σοκολάτα θα την έκοβε κομμάτια και θα την πρόσθετε και αυτή!)
-Εφτιαξε 2 φόρμες μια μεσαία στρογγυλή μια μικρή μακρόστενη! Φτούρισε!

Προτάσεις επίσης για σερβίρισμα: Μια επικάλυψη σοκολάτας νηστήσιμης,γι αυτό το sponge cake with cacao! Ή σως "σοκολάτας" φτιαγμένης με 50 γρμαργαρίνη+150 γρ ζάχαρη+ 4 κ.σ.κακάο+2 κ.σ.brandy(ή νερό)+εσάνς βανίλλια, στα μικροκύματα για 5' αφού λυώσει η μαργαρίνη για 1-2'πρώτα. Ανακατεύουμε καλά όλα μαζί.
-Αν δε, φτιάξει κανείς μια νηστήσιμη ganache, με φυτική κρέμα και σοκολάτα κουβερτούρα, μπορεί να έχει μια ολοκληρωμένη τούρτα νηστήσιμη!
Προτείνεται τέλος, το άκουσμα "Dream a little dream" από το podcast Lilis Podomatic


(πρώτη δημοσίευση: )
H.f.L.

Πάει και αυτή η Κυριακή..

Αρχή της εβδομάδας σε τούτο το ημερολόγιο γίνεται κλασσικά με ανέκδοτο έτσι για να γελάσει το χειλάκι μας:

Ο οδηγός μια νέας BMW,γύρω στα 40, βγήκε στον αυτοκινητόδρομο να απολαύσει τη βραδυνή οδήγηση. Το αεράκι φύσαγε απ' την ανοιχτή οροφή σε ό,τι απέμεινε απ τα άλλοτε πυκνά μαλλιά του και ξεχάστηκε. Το πάτησε αρκετά, -αχ νιότη που φεύγεις γρήγορα-!
Το κοντέρ έδειξε 100, 120..140..

Ξαφνικά είδε να αναβοσβύνουν τα γνωστά κόκκινα και μπλε φωτάκια, πίσω του. "Ε τι στο καλό, σκέφθηκε -ζώντας, είπαμε, την ψευδαίσθηση της νιότης - μπορεί κανείς να φτάσει τη "μπέμπα" μου;" και άνοιξε ταχύτητα, 140..160..180..Το ίδιο ξαφνικά συνειδητοποίησε την κατάσταση και ότι τα φωτάκια δεν ξεκολλούσαν απο πίσω του. ΄Εκοψε ταχύτητα και έκανε στην άκρη.
Ο αστυφύλακας πήρε αμίλητος τα χαρτιά που του έτεινε, τα εξέτασε κυττάζοντας μια αυτά μια το αυτοκίνητο και στράφηκε στον οδηγό.

-"Πέρασα μια δύσκολη μέρα σήμερα" είπε, "είναι Παρασκευή και 13 και ανυπομονώ να αρχίσει το Σαββατοκύριακό μου. Αν μου δώσεις μια καλή δικαιολογία γιατί έτρεχες έτσι και γιατί επιτάχυνες στο πρώτο σήμα μου, που να μην έχει ακουστεί ξανά, δεν θα σε γράψω, θα στη χαρίσω"!

Ο οδηγός σκέφθηκε για ένα δευτερόλεπτο..
-"Να την περασμένη εβδομάδα με άφησε η γυναίκα μου.. Το έσκασε με έναν αστυνομικό.. Όταν σε είδα να με κυνηγάς, νόμισα ότι ήταν εκείνος και ήθελε.. να μου την επιστρέψει"!

-"Καλό σ/κ" είπε αστυνομικός και του επέστρεψε τα χαρτιά!

Έκλεισε η εβδομάδα του Ακάθιστου Ύμνου και δίνει τη θέση της στην..κουφή! Τελείωσαν οι ακολουθίες της Μ.Σαρακοστής, παίρνουμε δυνάμεις και ετοιμαζόμαστε για ό,τι αφορά τη Μεγάλη Εβδομάδα και τις κατανυχτικές της ακολουθίες, που συγκινούν και εκείνους που συνήθως απέχουν απο την εκκλησιαστική ζωή.
Μια πρώτη φωτογραφία από τα καμμένα στον Πάρνωνα, στην προσπάθεια της χθεσινής αναδάσωσης. Περισσότερα θα εκθέσουν τα Lakonika. H καταγραφή είναι βέβαια του Θ.Λαμπρόπουλου.

Είδηση είναι, μαθαίνουν οι νεοσσοί δημοσιογράφοι, όταν άνθρωπος δαγκώσει σκυλί και όχι το αντίθετο. Έτσι στις ειδήσειςτων ημερών είναι και αυτή. Η Amy Rice (συγγενής άραγε της γνωστής κυρίας ΥΠΕΞ;), στη μακρινή MINNEAPOLIS αναγκάστηκε να δαγκώσει ένα πιτ μπουλ στη μύτη, όταν μπήκε στην αυλή της και επιτέθηκε στο δικό της λαμπραντόρ.
Φυσικά το πιτ μπουλ μπήκε καραντίνα και η 38χρονη(ναι,ναι στο κλίμα των ημερών ο προσδιορισμός), δεν μπήκε βέβαια καραντίνα αλλά υποχρεώθηκε να κάνει διάφορες εξετάσεις που συνέστησε ο γιατρός της, μια και το "έννοιωσε το αίμα του πιτ μπουλ στο στόμα της".


Το φαινόμενο Ιανός παρατηρήθηκε στο πρόσωπο μιας μικρής στην Ινδία. Γεννήθηκε με δυο ζευγάρια μάτια, δυο μύτες δυο στόματα και μόνο δυο αυτιά. Κλαίει και απ τα δυο στόματα όπως και πίνει γάλα, ανοιγοκλείνει και τα τέσσερα μάτια. Πρόκειται βέβαια για μια σπάνια κρανιακή δυσμορφία, που έκανε όμως τους ανθρώπους στο μακρινό χωριό της στην Ινδία, να την δεχτουν με σεβασμό, σαν ευλογία των θεών.
Τη θεώρησαν την μικρή, Lai,
ενσάρκωση της Hindu θεάς της ανδρείας Durga, μιας εκτυφλωτικής λαμπρότητος θεότητας, που παραδοσιακά απεικονίζεται με τρία μάτια και πολλά χέρια.
Γύρω στα 100 άτομα την ημέρα επισκέπτονται το μωρό, στο σπίτι της, αγγίζοντας τα πόδια της με σεβασμό και προσφέρουν χρήματα ενώ δέχονται "ευλογίες"...
Η κατάσταση αυτών των παιδιών συνήθως παρουσιάζει επιπλοκές, όμως κατά το γιατρό της η μικρή είναι σε άριστη κατάσταση μέχρις στιγμής. Οι γονείς της θεωρούν ότι το πρώτο τους τούτο μωρό θα μεγαλώσει φυσιολογικά και ο ..πρόεδρος της κοινότητας έσπευσε να γράψει στην κυβέρνηση για βοήθεια να χτίσουν ένα ναό για τη λατρεία της Lai.

Eίδα ένα dvd, από αυτά που φτιάχνουν το κέφι, έτσι χωρίς λόγο, άσε που θυμήθηκα τον Μax Raabe στη θηλυκή του έκδοση. 'Ενοιωσα να υπάρχουν πολλές ομοιότητες με την ηρωίδα Ondette Toulomonde -όχι κακεντρεχή κριτικέ και Amelie της..εμμηνόπαυσης..- ειδικά στα τραγούδια που ακούει κανείς μέσα του, που βοηθούν να εξωραΐζεται το σύμπαν γύρω του. Έτσι, σας δίνω να ακούσετε ένα απ το έργο.

Aναδάσωση Πάρνωνα 12-4-08

Αναγγέλεται προσπάθεια αναδάσωσης του Πάρνωνα το προσεχές Σάββατο 12 Απριλίου, στα Τσίτζινα. Καλή πρωτοβουλία, καλή η κίνηση και έτσι προβάλλεται από όλους μας.
Η αναδάσωση όμως, πάντα με προβληματίζει. Πρέπει το δάσος θα αφεθεί ανενόχλητο να ξαναδώσει τα καινούργια του βλαστάρια -φυσική αναδάσωση- ή θα πρέπει να παρέμβει ο άνθρωπος με τη φύτευση δένδρων, (τεχνητή αναδάσωση); Και αν αποφασιστεί ότι θα πρέπει να υπάρξει αυτή η παρέμβαση, ποια διαδικασία πρέπει να ακολουθηθεί;

Δεν είμαι η πρώτη που προβληματίζομαι. Υπάρχουν και πιό ειδικοί με αντίστοιχες γνώσεις Είναι γνωστό ότι πάντα τα κίνητρα, ή σχεδόν πάντα σε αυτή την δημοσίων σχέσεων εποχή, είναι ευγενή και καλά. Αλλά σίγουρα πρέπει να γίνεται η αναδάσωση με προηγούμενη μελέτη, συντονισμό και τρόπο. Δεν μπορεί κάποιος με την προφανή καλή του θέληση, να μπήγει τον κασμά στο χώμα και να καταστρέφει την αυτοφυή και δυνατή ανάκαμψη, από σπόρους της χλωρίδας στα καμένα.. Ελπίζω να υπάρξει ενημέρωση και επίβλεψη σε αυτή τη νέα προσπάθεια, που αξίζει να στηριχτεί από όλους μας.
Υστερον: Η ανάρτηση του Ορειβατικού συλλόγου Σπάρτης που πρωτοστατεί στο event, με καλύπτει πλήρως.
" Στόχος είναι η φύτευση πλατύφυλλων (δρυς, ακακίες και βελανιδιές) στην περιοχή Μουργιάς-Κεραιών (στο δρόμο Βέροια – Τσίντζινα). Τα φυτά αυτά προέρχονται από το φυτώριο
του Δασαρχείου το οποίο θα επιβλέψει και την διαδικασία. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν, μπορούν να προσέρχονται είτε απευθείας στον τόπο αναδάσωσης, είτε μεταξύ 08:00-08:30 π.μ. στην πλατεία του χωριού- στα Τσίντζινα".

Ασε που βλέπω και άλλες δραστηριότητες καθαρισμού δασικών μονοπατιών το Μάη! Πολύ καλή ιδέα για εξόρμηση, στην ωραία αυτή περιοχή που παραθερίζαμε τα καλοκαίρια όταν ήμουνα -και εγώ- μικρή..
-Το ωραιότατο multimedia banner, είναι του νεαρού Σπαρτιάτη Θεοδ.Λαμπρόπουλου και της Youthink. Eυχαριστούμε πολύ παιδί μου, αυτό έκανε στην καμπάνια τη διαφορά! Επίσης και η εκ των υστέρων φωτογραφία, από την κατάσταση που αντίκρυσαν στον Πάρνωνα οι εθελοντές. Στο βάθος, πίσω απ τα καμένα, το χωριό Τσίντζινα που γλύτωσε από θαύμα την καταστροφή..

Συννεφιές..

Με ξεσήκωναν για ταξιδάκι και σαββατοκύριακο στα πάτρια τα ξαδέρφια μου. Ευτυχώς που δεν ακολούθησα.. Η βαριά μου διάθεση θα βάραινε περισσότερο. Μου έστειλαν φωτογραφία να δω τι χάνω μη ακολουθώντας τον γυρισμό στη..φύση, αλλά δεν παρηγορήθηκα.
Θα διαβάσατε και τις αηδίες που γράφουν σε blog, οι αήθεις "φίλοι", στη Ν.Υ.Τimes..

H.. "καλή" προπαγάνδα των αγγλοσαξόνων, όπως στη διάρκεια των Ολυμπιακών αγώνων επαναλαμβάνεται. Το κακό είναι ότι εκ των πραγμάτων, όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός της χρησιμότητας τωνVardanski που αρέσκονται να αποκαλούνται Μακεδόνες, όταν οι δικοί τους αναλυτές θα καταδείξουν την αλήθεια που τώρα δεν μπορούν να "καταλάβουν", θα ξαναζητήσουν συγνώμη.

Ακούμε Τσιτσάνη, "Πέφτεις σε λάθη" από τη συλλογή του Paneios. Αφιερωμένο εξαιρετικά στην ..αριστερά του Προέδρου και τη χώρα της. Στίχοι εδώ, στην πολύ καλή σελίδα του George.

Πολιτιστική πρόταση για αύριο στις 8μ.μ., η συζήτηση για το ελληνικό τραγούδι, του στιχουργού Παρασκευά Καρασούλου,με τη δημοσιογράφο Στέλλα Βλαχογιάννη για την τέχνη του ελληνικού τραγουδιού.

Arrivederci, Roma

Good bye...Adiós..Αu revoir...

Ύστερον: (Και του χρόνου! Πρωταπριλιά!)

Γεννήθηκε στη Philadelphia, Pennsylvania ως Alfredo Arnold Cocozza. Το όνομα που τον έκανε διάσημο το πήρε από τη μητέρα του Maria Lanza,ιταλικής, όπως και ο πατέρας του Antonio επίσης, καταγωγής.
Ο Mario Lanza (31 Ιανουαρίου 1921 -- 7 Οκτωβρίου 1959) γνωστός American tenor και Hollywood movie star, έγινε διάσημος στα 1940s και 1950s. Η φωνή του θεωρείται από πολλούς ισάξια του Enrico Caruso, τον οποίο ο Lanza ενσάρκωσε σε ένα film του 1951,"The Great Caruso". Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι ο Lanza μπορούσε να τραγουδήσει κάθε είδους μουσική. Φωνή, μια στα 100 χρόνια! Παρότι το αισθαντικό και ρομαντικό του στυλ δεν έτυχε κοινής αποδοχής από πλευράς κριτικής, εντούτοις ήταν εξαιρετικά δημοφιλής, με πολλές ηχογραφήσεις, που έχουν την αξία τους ακόμα και σήμερα.
Eδώ τον ακούμε τενόρο στην Νessun Dorma και εκεί στο Ναπολιτάνικο Τorna a Suriento