To ανέκδοτο της Dευτέρας

Δευτέρα, τσαγκαροδευτέρα σήμερα..Το email μου βρίθει αλλουτέρων! Έλαβα την πέμπτη επιστολή -κακογραμμένα αγγλικά- από διάφορους ibrahim, ali klp διευθυντές ανύπαρκτης αφρικανικής τράπεζας που με καλούν να επενδύσω, χωρίς risk!! To εγγυώνται!!
Άραγε τι κάνει κανείς σε αυτές τις περιπτώσεις των ιντερνετικών μασκαράδων και μικροαπατεώνων;
Έλαβα επίσης ένα μήνυμα ίσως αναπαραγωγή άρθρου εφημερίδας για τους χλιδάνεργους. Τους σπουδαγμένους και πολύ μορφωμένους σημερινούς νέους, που μένουν με τους γονείς τους έστω και αν έχουν φτάσει τα τριάντα.. Ένα καυτό ζήτημα θέτει το άρθρο (και ένα.. προβληματισμό η Aqua)...

Σύμφωνα με μια έρευνα των Νέων, 8 στους 10 νεοπροσληφθέντες στην Ελλάδα αμείβονται με λιγότερα από 1000 ευρώ. Σύμφωνα με άλλη έρευνα της Marc για το Έθνος, τo 56% των Ελλήνων ηλικίας 18-30 αμείβεται με λιγότερα από 700 ευρώ το μήνα. Ένας στους δύο νέους είναι άνεργος.
Από τους τριαντάρηδες, μόνο το 29,5% ζουν εντελώς ανεξάρτητοι από τους γονείς.
Ένα 31,4% συντηρείται αποκλειστικά από αυτούς.
Μπορείτε να συλλάβετε αυτά τα νούμερα;
Αν κάποιος ξένος τα διαβάσει θα συμπεράνει πως είμαστε μια κοινωνία υπό κατάρρευση, όπου οι νέοι δεν μπορούν να παράγουν πλούτο, οπότε τρώνε τον πλούτο που έχει συσσωρεύσει η προηγούμενη γενιά, μέχρι αυτός να τελειώσει, οπότε προφανώς η χώρα μας θα χρεοκοπήσει.
Η ίδια η οικογένεια έχει τις μεγαλύτερες ευθύνες. Σε όλους τους Μεσογειακούς λαούς εμφανίζεται αυτή η απεριόριστη λατρεία για τα παιδιά, η οποία εύκολα παίρνει όχι-και-πολύ-υγιείς διαστάσεις. Οι γονείς ουσιαστικά «πληρώνουν» το παιδί για να μην τους φύγει. Σε άλλες, βορειότερες χώρες συνηθίζεται να το σουτάρουν (με αγάπη) μόλις τελειώσει το σχολείο, για να τραβήξει το δικό του δρόμο, να κάνει τα δικά του λάθη, να σταθεί στα δικά του πόδια, να μάθει και ωριμάσει.

Ορίστε; Δεν ξέρουν να παράγουν πλούτο λέτε; Λάθος πολύ μεγάλο λάθος.. Μυαλό και γνώσεις διαθέτουν, θέληση επίσης, αλλά.. Όμως η πολιτεία θέλει άραγε ακριβώς αυτό; Έχω την εντύπωση ότι τους θέλει υπαλλήλους,ελεγχόμενους και καταναλωτές..Αλλοίμονο αν ξεφύγει ο πλούτος από τα γνωστά τζάκια..
Έτσι πολλά καλά μυαλά, στην πρώτη ευκαιρία φεύγουν από τη χώρα και αφήνουν τους μίζερους και ομφαλοσκοπούντες να "πουλάνε μούρη" και να εισπράττουν και πανωφακελλάκια. Τα είδαμε πρόσφατα με το θέμα υγείας του αρχιεπισκόπου,το είδαμε με τους νέους επιστήμονες που ήθελαν να επιστράψουν, πως αντιμετωπίστηκαν από το κατεστημένο..
Ο φίλος μου ο Μ.Σ. διάβασε προφανώς ότι θα ασχοληθώ με την απιστία και μου έστειλε το ανεκδοτάκι του! Το γράφω με δικά μου λόγια να εξοικονομήσω χώρο:

"Η σύζυγος ναυτικού, για να διασκεδάσει την ανία της, άνοιγε την πόρτα της σε όποιον ευειδή και πρόθυμο για παρέα συμπολίτη της.
Μια μέρα χτυπά η πόρτα, ήταν ένας γνωστός της πρόθυμος για παρέα και κρατούσε και ένα κουτί σοκολατάκια! Με τα πολλά φτάσανε και στην κρεββατοκάμαρα και πάνω στα προκαταρκτικά χτυπά η πόρτα!
-Θεέ μου, ο άνδρας μου! λέει αυτή και κρύβει τα σοκολατάκια και τον συμπολίτη στην ντουλάπα.
Αλλά ήταν ένας άλλος πρόθυμος, που ήρθε με μιαν ανθοδέσμη λουλούδια και ανυπόμονος να φθάσει ως την κρεββατοκάμαρα. Πάνω που ήρθανε πολύ κοντά, ξαναχτυπά το κουδούνι!
-Θεέ μου ο άνδρας μου! λέει πάλι αυτή και κρύβει τον δεύτερο με την ανθοδέσμη κάτω από το κρεββάτι.
Όμως και αυτή τη φορά ήταν κάποιος τρίτος συμπολίτης, που ήρθε και με άδεια χέρια! Φτάνει και αυτός ως την κρεββατοκάμαρα και το κουδούνι ξαναχτυπά.
-Θεέ μου, (τι καλή γυναίκα,θρήσκα!) ο άνδρας μου, λέει αυτή και τι να κάνει τι να κάνει βγάζει τον "με άδεια χέρια" στο μπαλκόνι.
Πραγματικά ήταν ο άνδρας της που ήρθε ξαφνικά. Πάνω στις τρυφερότητες την φέρνει στην κρεββατοκάμαρα! Τι να κάνει τώρα αυτή, πως να βγάλει τους άλλους έξω..
-Καλά, του λέει με νάζι, έτσι ήρθες με άδεια χέρια; Πως θα θελα τώρα να έκανε ο αγ.Φανούριος(είπαμε θρήσκα γυναίκα) το θαύμα του και να φανερωνόταν ένα κουτί σοκολατάκια!
Ανοίγει η ντουλάπα με φόρα και ο "πρώτος", προτείνει το κουτί σοκολατάκια και λέει:
-Κυρία μου, εκ μέρους του αγ. Φανουρίου, ένα κουτί σοκολατάκια! Και γίνεται καπνός!
-Καλά, ξαναλέει ζουζουνίζοντας εκείνη στον αποσβολωμένο σύζυγο, εσύ ούτε ένα λουλουδάκι δεν σκέφτηκες να μου φέρεις; Πως θα ήθελα τώρα να..
Πριν προλάβει να τελειώσει πετάγεται και ο "δεύτερος" κάτω απ το κρεββάτι και προτείνει την ανθοδέσμη!
-Κυρία μου, εκ μέρους του αγ. Φανουρίου, λουλούδια! Γίνεται και αυτός καπνός..
Ζουζουνίζει η άλλη και κλείνει το ανοιχτό στόμα του αποσβωλομένου με ένα καυτό φιλί,ώσπου ο τρίτος" που ήταν στο μπαλκόνι και άρχισε να τουρτουρίζει, εισβάλλει και λέει στον εμβρόντητο:
-Εκ μέρους του αγ. Φανουρίου, μήπως θέτε και τίποτε άλλο γιατί είναι 7 και κλείνουμε;"

Kλικ πάνω στον mr Bean να τον δείτε να σας γνέφει! (Ευχαριστώ Juanita!)

Ευχές καθυστερημένες, σαν το τριαντάφυλλο της γλάστρας μου για εορτάζοντες φίλους και bloggers.
Τη Χανιώτισα Δήμητρα Μκ, τη φίλη και κουμπάρα Δήμητρα Σ. τον Δημήτρη Παυλάκη, τον Δημήτρη-Footsteps, το Δημήτρη τον ταξιδευτή και βέβαια τον π.Δημήτριο στο Σταυροδρόμι.

Όσο για μουσική, σας παραπέμπω στην playlist του φίλου μας
Domingo, απ΄όπου δεν ξεκολλάω σήμερα!
Oπωσδήποτε όμως αξίζει να προσέξετε το Knocking on Heavens door!
Η φωτογραφία είναι της Ιωάννας Μ.

Eλληνες, Eτη πολλά!

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη,
που με βία μετράει τη γη.

Aπ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Eλλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Eλευθεριά!

Υμνος εις την ελευθερία-Διονύσιος Σολωμός.

Aυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ' τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.

Eτούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ' αμπέλια του,
σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Mονάχα φως.
O δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
Mαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια κ' οι φωνές μες στον ασβέ-
στη του ήλιου.
H ρίζα σκοντάφτει στο μάρμαρο. Tα σκονισμένα σκοίνα.
Tο μουλάρι κι ο βράχος. Λαχανιάζουν. Δεν υπάρχει νερό.
Όλοι διψάνε. Xρόνια τώρα. Όλοι μασάνε μια μπουκιά ουρανό
πάνου απ' την πίκρα τους.
Tα μάτια τους είναι κόκκινα απ' την αγρύπνια,
μια βαθειά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους
σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δυο βουνά το λιόγερμα.

Tο χέρι τους είναι κολλημένο στο ντουφέκι
το ντουφέκι είναι συνέχεια του χεριού τους
το χέρι τους είναι συνέχεια της ψυχής τους -
έχουν στα χείλια τους απάνου το θυμό
κ' έχουνε τον καημό βαθιά-βαθιά στα μάτια τους
σαν ένα αστέρι σε μια γούβα αλάτι.

Από τη Ρωμιοσύνη-Γιάννης Ρίτσος


….Δεν είμαστε λαός νεοφερμένος στο προσκήνιο της ιστορίας. Έχουμε μια ιστορική πείρα τριών χιλιετηρίδων, έχουμε ιδρύσει πολιτισμούς, έχουμε διοικήσει λαούς, έχουμε αντιμετωπίσει πολλές φορές τη φρενίτιδα των Βαρβάρων. Ας τους αντιμετωπίσουμε και σήμερα, όπως κάναμε πάντα, με καρτερία, με σθένος και με ακλόνητη πεποίθηση στις δικές μας αλήθειες, στις δικές μας αξίες.Δεν είναι δυνατό να πτοηθούμε από κάτι που περιφρονούμε και που ξέρουμε ότι είναι θνησιγενές.…………Η Πίνδος και το Ρούπελ, τα Δερβενάκια και το Μεσολόγγι, ο Μαραθώνας και οι Θερμοπύλες, να η πιο βαθιά, η πιο αδιάσπαστη συνέχεια της ελληνικής ιστορίας, που καμιά επιδρομή, καμιά βαρβαρότητα δεν θα την καταλύσει ποτέ.
Πρωία, 14/4/1941- Γεώργ.Θεοτοκάς

Στη μνήμη του πατέρα μου Γεωργίου, που σημαιοφόρος, πολέμησε στην Πίνδο και στα βουνά της Αλβανίας και των Ελλήνων συμπολεμιστών του, που δεν λογάριασαν τον σκληρό χειμώνα, τη νιότη τους, το θάνατο και την άνιση αριθμητικά πάλη.

3Greed dances

Tα Aντικείμενα του ..Πόθου

Η φίλη μας Daily Madness, η Μαρίνα μας δηλαδή, με έβαλε σε σκέψη με την πρόσκληση της. Πόσο δεμένη είμαι λοιπόν και γιατί, με τα αντικείμενα και τα καθημερινά της ζωής μας πράγματα; Δουλεύει κανείς αναλώνεται και εξαργυρώνει τον κόπο του με χιλιάδες χρήσιμα άχρηστα.. Δεν μπορώ σίγουρα να ζήσω χωρίς ρούχα ή παπούτσια αλλα σίγουρα μπορώ να ζήσω χωρίς αυτά που θα σας παρουσιάσω! Παράδοξο;Οξύμωρο;
Όταν έβλεπα το καλοκαίρι από την ασφάλεια της ταράτσας μου να καίγεται ο Πάρνωνας, σκέφτηκα τι θα έκανα εγώ, αν χρειαζόταν να φύγω τρέχοντας από το σπίτι μου, τι θα γινόταν σε περίπτωση μιας βιβλικής όπως συνηθίζεται να λέμε, καταστροφής..
Έτσι συνειδητοποίησα, ότι έχω μαζέψει χιλιάδες ανοησίες, που προς στιγμήν ή διαρκέστερα μου χάρισαν χαρά, αλλά πόση λίγη σημασία θα είχαν, αν χρειαζόμουνα εκτάκτως ένα σπίτι, μια κουβέρτα, ένα πιάτο φαΐ, μια αλλαξιά ρούχα, μια καινούργια ζωή.
Παρόλα αυτά ακούω και υπακούω στο κάλεσμα και συγκεντρώνω τα αντικείμενα που κάνουν όμορφη την καθημερινότητά μου, δηλαδή φρουφρου και αρώματα! Στη φωτογραφία δείγμα CD, βιβλία που διαβάζω τώρα (πρώτη στην πίστα, η.. Σπάρτη βέβαια), το ασύρματο ποντίκι (προέκταση του δεξιού μου χεριού θαρρώ) και τα συνήθη αρώματά μου για να μην ξεχνιόμαστε. Βλέπετε καθαρά την προτίμησή μου για την Estee που ενίοτε απατώ με gucci και Dior! Οπωσήποτε και ο 1ος-3ος ελληνικός μου καφές! Ενδιάμεσα σχέτος γαλλικός, ίσως με άρωμα φουντουκιού και στη βόλτα espresso!
Όμως η καθημερινότητά μου έχει και άλλες ασχολίες, ψώνια, καθάρισμα, μαγείρεμα και μια και με το ένα πόδι..εεε έστω με το ένα δάχτυλο, μετέχω στο συλλογικό και δημιουργικό πασίγνωστο πλέον στα φόρα blog, απαριθμώ με το ..γάντι: Γαντάκια μιας χρήσης, το γάντι σιλικόνης για το φούρνο μου, τα γνωστά πανάκια για ξεσκόνισμα, τα πανάκια με μικροΐνες για καθάρισμα χωρίς απορρυπαντικά, το καταπληκτικό ψαλίδι της ΙΚΕΑ που εκτόπισε άλλα και άλλα εργαλία στην κουζίνα μου, το αντικολλητικό σκέύος για muffins και όχι μόνο, αυτή είναι η νέα σειρά πραγμάτων που δεν αποχωρίζομαι.
Ok, σειρά σας φίλοι μου τώρα, Juanita, witch of daffodils,Philos, Tζων Μπόη,Citronella

Σε κρίσιμη ακόμα κατάσταση,μετά την αφαίρεση όγκου από τον εγκέφαλο, νοσηλεύεται ο Russell_Watson αλλά εμείς μπορούμε να τον δούμε και να τον ακούσουμε αειθαλή σε ένα αγαπημένο μου τραγούδι, "Caruso" :

Optical illusion, Yeats και πεισιθανάτειες σκέψεις

Cast a cold eye
on life, on death.
Horseman, pass by!-W.B.Yeats

Στο internet, παντού, δεσπόζει η σκοτεινή σιλουέτα της χορεύτριας που στριφογυρίζει. Ένα image που αρχικά δημιουργήθηκε εδώ. Πολλοί μίλησαν για την οπτική απάτη -optical illusion και πολύ καλύτερα η σελίδα green gabbro, από όπου άντλησα τις πληροφορίες και δανείστηκα την εικόνα.
Εμένα όμως η κίνηση της χορεύτριας με παρακίνησε σε άλλου είδους σκέψεις: ζωή ή θάνατος, θάνατος ή ζωή; Η αέναη κίνηση.. Είναι ο θάνατος το τέλος ή μια -άλλη- αρχή;

Αιτία η μικρή θλίψη για το θάνατο μιας, ας πούμε φίλης, γνωστής από τα χρόνια του Πύργου, της οπωσδήποτε γνωστής σε όλους Ολυμπίας Καντούνη στις 18 Οκτωβρίου. Νεοτάτη σε σχέση με τους bloggers του περασμένου post..
Tελειώνουν λοιπόν όλα με την τελευταία μας ανάσα; Χάνονται όλα, έργο, σκέψεις, ζωή; Το μέγα και αναπάντητο ερώτημα, για τις θρησκείες και τη φιλοσοφία.. Ή είναι μια μεγάλη απάτη "οπτικής"; Δεν υπάρχει καν θάνατος, μόνο φθορά σωματική, στη διαδιακασία της πνευματικής μετάπτωσης;

Ας μου επιτρέψει ο Xοιροβοσκός ο Αναγνώστης, να ανεβάσω αυτούσιο το ποίημα του Yeats, που ταιριάζει με τις σκέψεις μου..
Και τι μ' αυτό;

Οι πιο εκλεκτοί συμμαθητές του στο σχολειό
Λέγαν πώς θα γινότανε διάσημος·
Το πίστεψε κι αυτός, κι έζησε με κανόνες.
Κι ως τα τριάντα του τον έφαγε ο μόχθος.
«Και τι μ’ αυτό;» τραγούδησε τα φάντασμα του Πλάτωνα.
«Και τι μ’ αυτό;»

Ολα τα Εργα του διαβάστηκαν
Και ύστερ' από χρόνια κέρδισε
Χρήματα αρκετά για τις ανάγκες του
Και φίλους κέρδισε πού ήταν φίλοι.
«Και τι μ' αυτό;» τραγούδησε το φάντασμα, του Πλάτωνα.
«Και τι μ' αυτό;»

Ολα τα ευτυχισμένα του όνειρα εκπληρώθηκαν:
Σπίτι απόχτησε παλιό, γυναίκα, κόρη, γιό,
Χωράφια με δαμασκηνιές και λάχανα,
Κι είχε τριγύρω του σοφούς και ποιητές.
«Και τι μ' αυτό;» τραγούδησε το φάντασμα του Πλάτωνα.
«Και τι μ' αυτό;»

«Το Εργο μου τελείωσε», είπε όταν γέρασε,
«Σύμφωνα με το σχέδιο τα νεανικό,
Και ας φωνάζουν οί ανόητοι· ποτέ δεν έξετράπην,
Κάτι το τέλειο κατόρθωσα εγώ».
Πιο δυνατά τραγούδησε το φάντασμα του Πλάτωνα:
«Και τι μ' αυτό;»

Aκούμε: Ελένη Καραΐνδρου-Μπλουζ,Περιπλάνηση στην πόλη.




22 Oκτωβρίου φέτος, ωρισμένη ημέρα υπενθύμισης, για τον καρκίνο του στήθους.

Ageless και αειθαλή blogs

Ετοιμαζόμουν να γράψω για το blog του 93χρονου Καναδού Donald Crowdis, στη φωτογραφία δεξιά, όταν μια καταιγίδα old bloggers με χτύπησε! Ώστε δεν είναι μόνος ο φίλος μας από το Halifax που ωστόσο ζεί στο Torondo, που με γοήτευσε με τα απλά σοφά του post!
Πλειάδα bloggers από πολλές χώρες σερφάρουν στο internet και η μεγαλύτερη από αυτούς η κυρία Olive Riley, στη φωτογραφία αριστερά, γιόρτασε στην Αυστραλία, τα 107 της γενέθλια! Στις 20 Οκτωβρίου γίνεται 108!!
Βέβαια η γιαγιά Olive από το Broken Hill, δεν νομίζω ότι σερφάρει μόνη της ακριβώς, αλλά έχει διαύγεια πνεύματος, γνωρίζει και απολαμβάνει την αποδοχή και το σεβασμό των δικών της και των ανθρώπων γύρω της.
Με χαρά όμως, ανακάλυψα εκείνους που σκέφτονται, συντάσσουν και δημιουργούν μόνοι τους τα εξαιρετικά τους blog και εκείνον,Eric Shackl, που στα 87 του, βετεράνος δημοσιογράφος, παίρνει τις συνεντεύξεις.
Ο Allan Lööf από τη Σουηδία,για παράδειγμα, σερφάρει από το 2005! Ανακαλύπτω πόσο είναι γνωστός και απολαμβάνω τη σελίδα της μουσικής του.
Η εξαιρετική María Amelia,στη Muxía (A Coruña) της Ισπανίας, που στα 95 της χρόνια καταχωρεί τις φωτογραφίες της, παραχωρεί συνεντεύξεις και έχει το σεβασμό και την αποδοχή της διαδικτυακής κοινότητας.Τελευταία, έχει καταχώρηση και στον δημοφιλή διαδικτυακό τόπο Facebook!

Η Millie Garfield, η χαρά της ζωής προσωποποιημένη, διατηρεί -ε! με λίγη βοήθεια -και τη δική της σελίδα στο youtube.com!
Ο Ray White, ετών 95, ξεκίνηeσε το blog του για να δώσει στους νεότερους τη γνώση του, πως να φυτεύεις και να φροντίζεις ..τομάτες! Γοητεύομαι από τη σκέψη της ημέρας που καταχωρεί ανελλιπώς: Here is my thought for today.
" We can easily forgive a child who is afraid of the dark. The real tragedy of life is when men are afraid of the light."
(H aol όμως ανάγκασε τον Ray να μεταφέρει το journal του εδώ.)

Η Judith Taylor, από το Hertfordshire, UK., διατηρεί δύο blogs, το Judith lifestory και το εύγλωττο, Not dead yet! Σαν να λέμε, είμαστε ακόμα ζωντανοί, στη σκηνή, για χειροκρότημα που λέει και το τραγούδι!

Κουράγιο αδέρφια co bloggers! Η ζωή αρχίζει οπωσδήποτε μετά τα 50 και εύχομαι και στα ενενήντα μας!

Aκούμε Bonnie Tyler,I need a Hero, όπλα γεμάτα!

Aκούμε και τον αειθαλή Frank Sinatra-I'm gonna live till I die, έμπνευση μετά το σχόλιο της dimitra mk, που ευχαριστούμε!


Ύστερον: Υπάρχει και ελληνίδα blogger, ετών 80!! Μας βρήκε η συμπαθέστατη και λόγω συνειρμού nickname, θεία Λένα! Την καλωσορίζουμε στην παρέα μας με πολύ χαρά!!

Blog action day yesterday

Ημέρα περιβάλλοντος η χθεσινή και το παρόν blog συμμετείχε, ένα νούμερο ανάμεσα σε άλλα, με το γραφικό ποστ για τους γαϊδάρους που χάνονται και τα αγροτικά αυτοκίνητα, που προσθέτουν στην μόλυνση του περιβάλλοντος, με τα καυσαέρια που εκπέμπουν.
Η δημοσίεύση δεν ήταν αυτοσκοπός.'Αλλωστε, με άλλα post(κλιματική αλλαγή,πολλαπλά δικά μας και φιλικά για τον κήπο Ριζάρη -ουκ ολίγα άρθρα ακολουθώντας τα εικονίδια-,Αρχείο και ιστορία κλπ) έχουμε υπερασπισθεί και έχουμε φέρει προ των ευθυνών μας για το περιβάλλον, όλους μας.
Η χθεσινή ημέρα επίσης, με έκανε να συναντήσω σε τυχαία επιλογή πολύ ενδιαφέροντα blog, ας πούμε αυτό της γυναίκας από τη Μαδρίτη, ή εκείνο -η μαμά διδάσκει- ήτο άλλο της συνονόματης -πολύ ωραία η τσάντα για ψώνια αντί των πλαστικών-στην κουζίνα. Επίσης και πολύ ενδιαφέροντα λινκς, όπως Πως να καθαρίζεις οικολογικά και άλλες συναφείς επιλογέςή πληροφορίες και στοιχεία για τα περιβαντολλογικά-δείξτε με τον κάρσορα όποια χώρα στο χάρτη-συμβάντα.
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι ένα, ότι ο καθένας μας μπορεί να κάνει μικρά ανώδυνα πράγματα που θα βοηθήσουν το γενικό καλό.
-Ανακύκλωση. Λιγώτερα σκουπίδια στο περιβάλλον, συνειδητή επιλογή. Τώρα και η χώρα μας έκανε βήματα σε αυτόν τον τομέα.
-Οικονομία προϊόντων και αγαθών. Τέρμα στη σπατάλη νερού, στα προϊόντα εκτός εποχής.Εξοικόνομησε ενέργεια αγοράζοντας καλύτερα προϊόντα ή αποφεύγοντας αλόγιστη σπατάλη ρεύματος. Ενημερώσου για τα βιοκλιματικά σπίτια και υλικά. Φύτεψε δένδρα ή φυτά στο μπαλκόνι σου και στην ταράτσα σου. Περισσότερες οδηγίες εδώ. Όχι όμως υποκρισίες όπως ο δήμος Ζωγράφου, που θέλει να ξεκολλώσει ολόκληρο πάρκο στη βίλλα Ζωγράφου με μεγάλα δένδρα για να κάνει παρκιν και να φυτέψει στη στέγη του..πράσινο!
-Αγάπη για τη φύση το μεγάλο αγαθό του Θεού. Μέρος της άλλωστε είμαστε και εμείς.

Aκούμε Manuel Banderas, La Bien pagá, ας όψεται η αγαπητή μας Juanita!

Maτζουράνα στο κατώφλι, γάϊδαρος στα κεραμίδια!*

Σπανίζουν οσημέραι τα γαϊδούρια. Μα τι φανταστήκατε, ότι μιλώ για την αγένεια που πληθύνεται; Όχι! Μιλώ κυριολεκτικά! Το πάλαι ποτέ φιλικό κατοικίδιο, το "βασταγούρι" του Έλληνα, χάνεται σιγά σιγά απ τις αυλές και τα χωράφια, αλλά και από τα χωριά μας. Το αγροτικό αντικατέστησε τους υπομονετικούς κυρ Μέντιους που με παροιμιώδη υπομονή, τους ζυγούς των αγροτών μας σήκωναν.
Μέρα του περιβάλλοντος σήμερα,μεγάλη συζήτηση θα γίνει, κατ' επιταγή, πράγμα ξένο προς τη φιλοσοφία του blogging,όταν μόνος ο blogger αποφασίζει για τη δράση και την ανάδραση.. Όμως για καλό είναι,! 'Ισως σκεφθούμε πως ο καθένας από εμάς μπορεί να επηρεάσει το περιβάλλον γύρω του, για καλό ή για κακό..
Έτσι δεν θεωρώ έξω από αυτήν, το θέμα για τη μείωση των πληθυσμών των ζωντανών που η παρουσία τους είναι συνυφασμένη με την παράδοσή μας. Με τη ζωή μας κοντά στη φύση.Πως άραγε να επηρεάσει η έλλειψή τους τη ζωή μας και την πλάση;
Ένα υπάκουο μεταφορικό μέσο, εργαλείο δουλειάς, σύντροφος ταξιδιών και βαστάζος, θα μείνει καρικατούρα σε παλιές ταινίες και φωτογραφίες..Άντε και σε κανένα τσίρκο ή σε ζωολογικό κήπο.. Ακόμα άγαλμα, όπως αυτό στη Βρέμη: "Το πιο πρόσφατο μνημείο της πλατείας είναι αφιερωμένο στους μουσικούς της πόλης. Είναι ένας γάιδαρος, ένας σκύλος, μία γάτα και ένας κόκορας, που σύμφωνα με ένα παλιό παραμύθι των Γκριμ, ήρθαν στη Βρέμη. Η παράδοση, λοιπόν, λέει ότι όποιος ακουμπήσει τα πόδια του γάιδαρου, τότε η επιθυμία του θα γίνει πραγματικότητα",όπως γράφει η Καθημερινή στις 4/10/07.
Σκέφτομαι τη συνάδελφο, που όταν η κόρη της, έδειξε ένα γάϊδαρο και της είπε "δες μαμά μια κατσικούλα με μεγάλα αυτιά", αποφάσισε να πάρει μετάθεση στην επαρχία, να μεγαλώσει τα παιδιά της με περισσότερες προσλαμβάνουσες παραστάσεις και να εξοικειωθούν με τη Φύση.
Σκέφτομαι τα παιδιά μου και όλα τα παιδιά που τραγούδησαν "Ήταν ένας γάϊδαρος με μεγάλα αυτιά".. Άραγε τα δικά τους παιδιά θα εννοήσουν γιατί δεν τ' άρεσε το παχνί κι ήθελε αρχοντιά; Θα παίξουν ποτέ το "πετάει-πετάει;"
Σκέφτομαι το γαϊδαράκο της πρώτης έγχρωμης ελληνικής ταινίας που πέρασε στην αθανασία με το τραγούδι της γλυκειάς στάρ του εγχώριου σινεμά, που γοήτευσε τα θαμπωμένα παιδικά μας μάτια..

Ευρηματικοί οι ιδιοκτήτες γαϊδάρου στα τουριστικά μέρη! Βγάζουν χαρτζηλίκι από τις φωτογραφίες με τους τουρίστες, μεταφέρουν φρέσκα φρούτα και νερό στις αμμουδιές στις παραλίες ή κάνουν ..κούρσα, καλή ώρα σαν τον γάιδαρο επάνω! Ευρηματικότερος βέβαια ο Βούλγαρος αγρότης, φωτογραφία κάτω, όπου αξιοποίησε το παλιό τράμπαντ!
Εκκαθαριστής της φύσης το αγαθό λιτοδίαιατο ζωντανό, γνωστή λειχουδιά του τα..γαϊδουράγκαθα,απάλασσε τα χωράφια από τα ξερά χορτάρια, φόβος και τρόμος μετάδοσης στις πυργκαγιές.. Με ανακυκλούμενες τις ..εκπομπές του, μια και η κοπριά πάει στα λάχανα. Καμμία σχέση με το καυσαέριο και τις άλλες ρυπογόνες εκπομπές του αντικαταστάτη του αγροτικού.
Από όποια άκρη τελικά και αν θίξεις το θέμα του περιβάλλοντος στο αυτοκίνητο και στις εκπομπές καυσαερίου φθάνεις. Καιρός να θυμηθούμε σήμερα στις πόλεις, το περιαστικό πράσινο και τα πάρκα μας, που φθίνουν σε κλίμα αδιαφορίας. Με την ευκαιρία, τι γίνεται με το πάρκο της Ριζάρη;
Συμμετέχω βέβαια σαν blogger στην ημέρα του περιβάλλοντος, γιατί το πιστεύω προσωπικά και έχω αναλογισθεί την ευθύνη μου σαν άτομο στο οξύ πρόβλημα της εποχής. Έτσι δίνω το banner που διαμόρφωσε το γραφείο του κυρίου Δήμα, πρόθυμου στις συμβολικές εκδηλώσεις και φανφάρες, απρόθυμου όμως να πιέσει επί της ουσίας τους υπεύθυνους για λύσεις...

-Σχετικό μουσικό θέμα, από τον Ν.Ξυλούρη, ποίηση Βάρναλη, Η μπαλάντα του κυρ-Μέντιου
-Ο ίδιος ο Βάρναλης απαγγέλει "Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου"

* Ο τίτλος είναι δανεισμένος από γνωστό έργο του Γ.Αρμένη που παίχτηκε στο θέατρο Κούν. Νομίζω πρώτη θεατρική εμφάνιση της Λ.Κονιόρδου.

Blending rye - Ψωμί σικαλης

Μεγαλώνοντας, αρχίζεις και εκτιμάς τις πρωταρχικές γεύσεις τους απλούς συνδυασμούς και ίσως τις παραλλαγές σε ένα θέμα. Όπως αυτό του ψωμιού. Θέλησα να πειραματιστώ με αλεύρι σίκαλης και κατέληξα πως θα ήταν καλύτερα με ένα μίγμα αλεύρων σίκαλης και λευκού για όλες τις χρήσεις. Έτσι χρειάστηκα

250 γρ αλεύρι σίκαλης (250 gr rye flour)
250 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις (250 gr white flour for all purposes)
50 γρ μαγιά νωπή - 8 γρ ξερή (50 gr. br. yeast-8 gr Dry yeast)
1-2 κ.σ. λάδι (1-2 sp. Oil)
10 gr ζάχαρη (10 gr sugar)
1 φλ. χλιαρό νερό, (1 cup warm water)
προαιρετικά/optionally: - 10 γρ. αλάτι στη ζύμη ( 10 gr salt)
1 αυγό για άλειμμα, (1 egg for spreading)
σπόρους πχ παπαρουνόσπορο, σουσάμι κλπ για πασπάλισμα. (All kinds of seeds, even oats, for sprinkling about 50 gr)

Σε μπολ ζυμώματος, ανακατεύω τους δύο τύπους αλεύρι, προσθέτω τη μαγιά και τα υπόλοιπα υλικά και ζυμώνω, προσθέτοντας αλεύρι ή νερό αν χρειαστεί.
Σκεπάζω με πλαστική μεμβράνη και αφήνω σε ζεστό μέρος τη ζύμη να διπλασιαστεί.
Προθερμαίνω το φούρνο στους 250°C (χωρίς αέρα).
Πλάθω τη ζύμη σε μια φραντζόλα. Στο σημείο αυτό έχω δύο επιλογές.
Πρώτον, μπορώ να ψήσω τη φραντζόλα όπως βλέπετε στη φωτογραφία, ή δεύτερον, μπορώ να τη χωρίσω σε κομμάτια γύρω στα οκτώ, δέκα και να πλάσω μικρά ψωμάκια.
Σε κάθε περίπτωση, αλείφω με το αυγό χτυπημένο με σταγόνες νερό και πασπαλίζω σπόρους. Χαμηλώνω το φούρνο στους 200°C (μετά από λίγο μπορώ να γυρίσω στον αέρα). Ψήνω για 18-35 λεπτά και βεβαιώνομαι ότι ψήθηκε, αν χτυπώντας το κάτω μέρος του ψωμιού, ακούγεται κούφιος ήχος. Το αφήνω να κρυώσει σε σχάρα.
Τip: Στο κάτω μέρος του φούρνου τοποθετώ απ αρχής ένα παλιό ταψάκι με νερό που δίνει στο φούρνο την υγρασία να γίνει το ψωμάκι αφράτο.
Mε αυτό το άρθρο συμμετέχω στο event World bread day, της 16 Οκτωβρίου.


Put rye flour in a bowl adding flour and water as you go. You can use a mixer as well. Sprinkle over the yeast and the sugar, and work for some minutes. Add the oil and the salt optionally, and work for some minutes again.

Cover the bowl with plastic wrap as it will stick. Use a towel – above all-to keep it warm and leave it to rise (for about 1 hour) or unti double in size.
Prepare a large surface with lots of flour, and prepare a baking sheet with parchment paper. Pour the dough onto the flour. Don't knead it at all. With generously floured hands, gently form a form or little bans. Dust with more flour, brush with water or spread the egg optionally on the surface. Then sprinkle the seeds as you want.
Preheat the oven to 250°C, with the vent closed, if your oven permits. Put a large pan of water near the bottom of the oven, so that you'll get steam.
Then lower the heat to 200°C, and open the vent if you like. Bake the breads for 18-20 minutes - for bans- to 35 minutes. It is ready if it sounds hollow. (Experiment with the heat of your oven).
Remove, and let cool uncovered on a rack.


(πρώτη δημοσίευση H.f.L.

Διακρίσεις ελληνικές και το spiti του..seixh!

Ελληνική διαστημική πρωτιά, ανακάλυψη κρατήρα στην ανεξερεύνητη πλευρά του Ερμή: Γιάννης Παπαμαστοράκης, αστεροσκοπείο Σκίνακα του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σημαντική ανακάλυψη ρώσου επιστήμονα με κρητική καταγωγή, που καταδείχνει το υψηλό ερευνητικό επίπεδο του ελληνικού Πανεπιστημίου.

Παράγει ρεύμα και θέρμανση από σκουπίδια. Πατέντα του Ξ.Βερύκιου που αξιοποιούν οι Σουηδοί.Μιστερ ελληνικά βιοκαύσιμα, είναι ο τίτλος της Κυρ.Ελευθεροτυπίας.
Είναι καθηγητής στο Τμήμα Χημικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, με ειδικότητα στην ετερογενή κατάλυση, τις χημικές αντιδράσεις και τους χημικούς αντιδραστήρες. Ανέλαβε να οργανώσει στο τέλος της δεκαετίας 90, το τεχνολογικό πάρκο Πατρών.

Αντί για αυτές τις ειδήσεις και άλλες φαντάζομαι παρόμοιες, μας ταλαιπωρεί από παραθύρων TV, η μιζέρια του κοντόφθαλμου εγωϊσμού μας και του φυλετικού μας διχαστικού σπόρ.. "Απ την Κική και την Κοκό ποια θα διαλέξω; Την Κική την αγαπώ μα μ'αρέσει και η Κοκό"!(παλιό γνωστό τραγουδάκι).

Εν τω μεταξύ, επενδυτές άραβες μας προέκυψαν στην ελληνική αγορά. Προς το παρόν ενδιαφέρονται για άϋλες επενδύσεις. Μη βρεθούμε, έτσι απασχολημένοι με τα παράθυρα της τουβούλας, προ εκπλήξεων όμως, όπως με το τζαμί! Στα μεσόγεια έλεγαν και έδειχναν για την κατασκευή Τζαμί.. Απασχολημένοι όλοι μας με τις αντεγκλήσεις των κατοίκων εκεί, τσουπ, στο Μοσχάτο μας ξεφύτρωσε το τζαμί!
Τζάμι! Άλλωστε σε μια χώρα πολιτισμένη και με γοργούς ρυθμούς εποικιζόμενη από στρατιές εξ Ασίας μεταναστών, -καϋμένοι χριστιανοί Φιλιππινέζοι- χωρεί και συγχωρείται η κάλυψη και των δικών τους πνευματικών αναγκών..
Αν όμως, ΑΝ οι επενδύσεις στραφούν στα..καμμένα; Αν ξαφνικά στην καμμένη Ζαχάρω και τη Μεσσηνία, όπου βρίσκεται η παρθένα παραλία της φωτογραφίας, ξεφυτρώσει κάτι σαν το σπίτι του..σεΐχη;; (Ευχαριστώ φίλη Νένα, για το pps!)

Με ζώσανε τα φίδια με το μήνυμα του διαδικτυακού φίλου και ποιητή Γ.Πήττα που προτείνει αυτο λινκ! Ας το προσέξουμε.
Aκούμε ορχηστρικό Θεοδωράκη

No Tienes Corazon

Eυχαριστώ Lakonika, που διέκρινες τη στροφή και το ισπανολατινικό μου ενδιαφέρον, για την αφιέρωση του παρόντος βίντεο! Spanish Rock σε ρυθμό συρτάκι! Ανταφιερώνω!
Θα εντρυφήσω δεόντως και στουςCafe Cafe Quijano και στο site του Joaquin Sabina!

Όψιμο ενδιαφέρον για την εκμάθηση ισπανικών και ο Joaquin Sabina, άκρως διδακτικός, προσφέρεται! Μου θυμίζει κάτι μεταξύ Ζαμπέτα και..Τριανταφυλλόπουλου! Άντε και Λούτσιο Ντάλλα..

Ύστερον: Το ίδιο θέμα είχε διαπαγματευθεί παλαιότερα και η Juanita μας, με πλούσιο υλικό!
Aντιγράφουμε την τελευταία στροφή:

Si no me quiere, no me quiere.
Nadie se muere.
Así está el tema.
¡Que dilema!
¿Y Joaquín, tú qué opinas?

Αν δεν με αγαπά, δεν με αγαπά.
Κανείς δεν πεθαίνει από αγάπη.
Εκεί είναι το θέμα.
Τί δίλημμα!
Και εσύ Joaquín, τί γνώμη έχεις;

Φθινόπωρο

Καλό μήνα σε όλους μια και "τρέχει" τυπικά το Φθινόπωρο. Φθίνουν τα φρούτα, ιδέες για ωραίες συνταγές όπως αυτή της Λαμπρινής ή εκείνη με την αναποδογυρισμένη μηλόπιτα.
Ανάρτηση επανασύνδεσης με το παρόν blog και φιλικούς χαιρετισμούς στη μεγάλη και δημιουργική παρέα. Φάτε μάτια ψάρια και φρούτα εξωτικά όπως μας δείχνει ο παράδεισος του πιο πάνω video, μια και το ταξίδι μοιάζει μακρινό. Γιορτές και πανηγύρια όμως τον Οκτώβριο και στο Μόναχο με το γνωστό Oktoberfest. Ένα ταξιδάκι αναψυχής, τόσο κοντά..

Συναφές Link, δώρο φίλου blogger.




(πρώτη δημοσίευση, H.f.L.)