Xρυσή η πρωτοχρονιά..

Σπίτια ανοιχτά σήμερα για την υποδοχή της νέας χρονιάς!Φώτα ολόφωτα! Έξοδα, συναντήσεις οικογενειακές, φιλικές, συλλογικές, οργανωμένα γλέντια, απλούστερες βεγγέρες, δώρα, ξέφρενος καταναλωτισμός..Χρυσή κυριολεκτικά η Πρωτοχρονιά! Γιατί; Για να γιορτάσουμε ένα ακόμα χρόνο στην πλάτη μας, αδειάζοντας τις τσέπες μας;
'Ανθρωποι ευτυχισμένοι ή επηρεασμένοι να δείχνουν ευτυχείς, ακόμα και αν το αύριο μοιάζει τόσο με το χθες..Η ελπίδα όμως, η ανάγκη να αλλάξουν όλα στη ζωή μας,είναι μεγάλη και μας οδηγεί στο μύθο της αλλαγής της χρονιάς. Ακολουθούμε έθιμα και προλήψεις δικές μας όπως το ρόδι,η είσοδος με το πόδι το δεξί ή ξένες όπως το φιλί κάτω απ΄το γκύ, το στρογγυλό σχήμα στα γλυκά ή το γούρι..
Αν όμως είναι να αλλάξει κάτι, αυτό θα γίνει σιωπηλά εντός μας, θα ειρηνεύσουμε, θα συγχωρήσουμε, θα συνθηκολογήσουμε με τον εαυτό μας. Λένε ότι τότε, μόνο τότε, αλλάζουν τα σύμπαντα γύρω μας και γίνονται καλύτερα.
Τέτοιες μέρες της αναπόλησης και των ισολογισμών, έρχεται και η θύμηση από τα παιδιάτικα χρόνια μας, τις νεανικές μας σκανταλιές και τα ωριμότερα με τις πρωτοχρονιές των δικών μας παιδιών και τις εκπλήξεις.
Αναπολώ μια πρωτοχρονιά παιδική, οι "μεγάλοι" συγκεντρώθηκαν σε άλλο σπίτι και εμείς στην ξυλόσομπα με τη μικρή σχεδόν συνομήλικη υπηρετριούλα μας, να ακούμε ιστορίες του χωριού και της γιαγιάς της. Λίγο τρομαγμένοι με τους καλικατζάρους και απέραντα ευτυχείς με ιστορίες του άι-Βασίλη. Τελικά πρέπει να γίνουμε σαν τα παιδιά, να αντισταθούμε στο δήθεν και την υπερβολή και να γίνουμε καθαροί στην ψυχή και αθώοι.
Σήμερα θα ψάξω, έτσι σαν κάθαρση εκείνο το κομμάτι του κυρ Φωτίου Κόντογλου, για τον Γιάννη τον Ευλογημένο.. To διάβασαν και άλλοι βέβαια, πέρυσι. Όμως κάτι τόσο αυθεντικό, δεν κουράζεσαι να το ξαναδιαβάζεις:
" ..Λιγοστά είτανε τα ζωντανά του, φτωχός είτανε ο Γιάννης, μα είτανε Βλογημένος. Κ' είχε μια χαρά μεγάλη, σε κάθε ώρα, μέρα και νύχτα, γιατί είτανε κα­λός άνθρωπος κ' είχε και καλή γυναίκα, κι όποιος λάχαινε νά περάσει από την καλύβα τους, σαν νά 'τανε αδελφός τους, τον περιποιόντανε. για τούτο κι ο άγιος Βασίλης κόνεψε στο σπίτι τους, και κάθησε μέσα, σα νά 'τανε δικό του σπίτι, και βλογηθήκανε τα θεμέλιά του. Κείνη τη νύχτα τον περιμένανε όλες οι πολιτείες και τα χωριά της Οικουμένης, οι αρχόντοι, οι δεσποτάδες κ’ οι επίσημοι ανθρώποι μα εκείνος δεν πήγε σε κανέναν, παρά πήγε και κόνεψε στο καλύβι του Γιάννη του Βλογημένου."

Σας εύχομαι σήμερα την χαρά του Γιάννη του Ευλογημένου και τη δική του ευλογία στις ζωές όλων και των δικών σας τη νέα χρονιά που μπαίνει στην ώρα της.
Πάει ο παλιός ο Χρόνος! Καλή Νέα Χρονιά!

Oscar Peterson

Toν αποκάλεσαν μεγαλειώδη,μεγαλειώτατο, ο ίδιος ο Duke Ellington μάλιστα, "Maharaja of the keyboard" και επομένως έγινε επίσημα μέλος της .. jazz royalty!
Στα 65 γόνιμα και δημιουργικά χρόνια της καριέρας του, ο Oscar Peterson, ο πιανίστας "με τα γρήγορα δάχτυλα", o "γίγαντας" της Jazz και κυριολεκτικά γίγαντας, λόγω του ύψους του και της επιβλητικής του εμφάνισης, καλλιέργησε το ιδιαίτερο στύλ του: Εκθαμβωτική τεχνική mainstream jazz, με παραπομπές σε swing!
Γηγενής του Καναδά-γεννήθηκε το 1925 στο Montreal-, στα πέντε του έπαιζε πιάνο και τρομπέτα. Ο πατέρας του ο Daniel ερασιτέχνης μουσικός τρομπετίστας και η αδελφή του Daisy που του έμαθε πιάνο, ήταν το μουσικό περιβάλλον του Οscar. Αργότερα έκανε κλασσικό πιάνο με τον Paul de Marky,μαθητή του Franz Liszt. Ισχρυρή επιρροή αργότερα άσκησε και ο Art Tatum. Θα μείνει στην ιστορία της Jazz τόσο σαν συνθέτης όσο και σαν performer, με την ξεχωριστή ικανότητα να κάνει το άγγιγμα στο πιάνο πότε παιχνιδιάρικο, πότε ρομαντικό και τρυφερό και πότε μεγαλειώδες..

Γράφει ένας θαυμαστής του:
"Every note range reflected infectious enthusiasm and he improvised with fiery courage. Leo is the traditional sign of 'talent' and Oscar's gift was the greatest kind of all; the type that 'gives' something to all who encounter it. I went to see him last year in Liverpool and then, two days later, in Birmingham. Even at a slightly shaky 81, he had more magic than many musicians ever muster. In my heart... and on my ipod, he will live forever".

Πέθανε την περασμένη Κυριακή, 23 Δεκεμβρίου 2007 στο 82 του, παραμονές Χριστουγέννων. Eυλογημένος και στο θάνατό του, σίγουρα πρόσθεσε τη μαγεία του μουσικού του χαρίσματος στους χορούς των Αγγέλων.
Αιωνία του η μνήμη..

Aκούμε Oscar peterson Trio - take five και πάλι
white Christmas:

Αξίζει να επισκεφθούμε το μουσικό τουρ σε αυτή τη σελίδα..
Eνα άλλο αφιέρωμα γίνεται εδώ απο το Jazzvinyl podcast.

Πείτε το με μια κάρτα- The first Christmas card

Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη κάρτα ever, απεικονίζεται πιο πάνω, με επίκαιρες ευχές.
Tη σχεδίασε ο John Callcott Horsley για τον φίλο του Henry Cole, ιδρυτή του Victoria & Albert Museum.Χίλια αντίγραφα εκδόθηκαν από τον Joseph Cundall,(children’s and illustrations publisher), στα μέσα του 19ου αιώνα, που πωλήθηκαν στο Felix Summerly’s Home Treasury Office της Old Bond Street, για ένα shilling η κάθε μια,μισθός εργάτη, στα 1843. Ίσως ένα από αυτά είναι η πιο πάνω απεικόνιση.
Αργότερα στα 1881 βγήκε και σε έγχρωμη λιθογραφία και έκανε πιέννες. Από τα τριάντα κομμάτια που σώζονται στις ημέρες μας, ένα πωλήθηκε σε δημοπρασία, περίπου 5800 λίρες στερλίνες. Το θέμα της είναι ένα party, μια συγκέντρωση μάλλον οικογενειακή όπως το θέλουν οι μέρες, με φαγητό και προπόσεις. Καλές δουλειές, καλό φανητό και ποτό ήταν τα στοιχεία των ευχών και των προσδοκιών τα Βικτωριανά Χριστούγεννα.
Η κάρτα απεικονίζει τρίπτυχο, έτσι εκτός από το πιο πάνω θέμα, έχει αριστερά το μήνυμα "ντύσατε τους γυμνούς" και δεξιά feeding the hungry-"ταΐστε τους πεινασμένους"
Από μιά σειρά άλλων καρτών με ιστορικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, τραβάει την προσοχή μας η κάρτα που εξέδωσε στις 6 Δεκεμβρίου 1890, ο εκδοτικός οίκος Hildesheimer & Faulkner. Εδώ το θέμα happy family gathering και τα μηνύματα ντύστε τους γυμνούς και ταίστε τους πεινασμένους, αντικαταστάθηκαν με όμορφα, ραφιναρισμένασχέδια, που αντέχουν στην όποια καλλιτεχνική κριτική.
Γεγονός είναι ότι οι κάρτες, ακόμα και σήμερα και στην προηγμένη ηλεκτρονική τους μορφή, είναι οι κομιστές της ελπίδας μας και των ευχών μας για ένα καλύτερο αύριο, για ένα μαγικό εξωραϊσμό με την ευχετική τους δύναμη, των παρόντων.

Εύχομαι να περάσατε τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής σας, κοντά σε αυτούς που αγαπάτε, ακόμα καλύτερα τις επόμενες γιορτές που έρχονται.


Το κείμενο βασίστηκε στο άρθρο μου:

Katerina's diary: KAΛΗΝ ημέραν αρχοντική και εορτάσιμη..

(πρώτη δημοσίευση,
H.f.L.)

Silent Night

Η ποίηση εκφράζει βαθιά την ψυχή και την εσωτερικότητα όσων την μελετούν. Θεολογεί χωρίς θεολόγους με τις λέξεις και τα νοήματα, όπως η εικόνα με το χρώμα και την παράσταση των συμβολισμών.
Μέσα μου λάμπουν ξάστεροι ουρανοί,
και το κορμί μου, φάτνη ταπεινή,
βλέπω κι αλλάζει, γίνεται ναός.
Ω! μέσα μου γεννιέται ένας Θεός. (Κ.Παλαμάς)

Δεν θα μπορούσε ο μεγάλος μας ποιητής να μην "ζωγραφίσει" τα Χριστούγεννα. Όλοι θυμόμαστε από τις σχολικές μας γιορτές, επίσης τον Παλαμά:
"Νά μουν του σταύλου έν άχυρο, ένα μικρό κομμάτι
την ώρα π άνοιγε ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.."

Ή τον Δροσίνη:
"Την άγια Νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
λυγούν τα πόδια
και προσκυνούν γονατιστά στη φάτνη τους
τ άδολα βόδια.."

ή πάλι Δροσίνη:
"Την άγια νύχτα τη χριστουγεννιάτικη,
ποιος δεν το ξέρει;
Των μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα
λάμπει τ' αστέρι.

Κι όποιος το βρει μες' στ' άλλα αστέρια ανάμεσα
και δεν το χάσει
σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το
μπορεί να φτάσει. "

Ή τον Τέλλο Άγρα
"Είδα χθες το βράδυ στ όνειρό μου
το γεννημένο μας Χριστό
τα βόδια πάνω του εφυσούσαν
όλο το χνώτο τους ζεστό.."

Ο Μίλτος Σαχτούρης τόσο επίκαιρος και σήμερα στη διεθνή πραγματικότητα, με το ποίημά του που αφορά τα Χριστούγεννα στον ελληνικό εμφύλιο
"Σημαία
ακόμη
τα δόκανα στημένα στους δρόμους
τα μαγικά σύρματα
τα σταυρωτά
και τα σπίρτα καμένα
και πέφτει η

οβίδα στη φάτνη
του μικρού Χριστού
το αίμα το αίμα το αίμα".
(«Χριστούγεννα 1948»)

Eίθε στις ψυχές μας να γεννήθηκε η ευσπλαχνία και να μέλωσαν και να μέρωσαν. "Καλά Χριστούγεννα" ,έτσι, σε όλους "Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα 'χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ' αυτό".(Τάσος Λειβαδίτης)
Eυχαριστώ για τη σκέψη σας και τις ευχές σας..


Ακούμε Ashanti- Silent Night

KAΛΗΝ ημέραν αρχοντική και εορτάσιμη..

Η πρώτη Χριστουγεννιάτικη κάρτα ever, απεικονίζεται πιο πάνω, με επίκαιρες ευχές.

Tη σχεδίασε ο John Callcott Horsley για τον φίλο του Henry Cole, ιδρυτή του Victoria & Albert Museum.Χίλια αντίγραφα εκδόθηκαν από τον Joseph Cundall,(children’s and illustrations publisher), στα μέσα του 19ου αιώνα, που πωλήθηκαν στο Felix Summerly’s Home Treasury Office της Old Bond Street, για ένα shilling η κάθε μια, στα 1843. Ίσως ένα από αυτά είναι η πιο πάνω απεικόνιση.
Αργότερα στα 1881 βγήκε και σε έγχρωμη λιθογραφία και έκανε πιέννες. Από μιά σειρά άλλων καρτών με ιστορικό και καλλιτεχνικό ενδιαφέρον, τραβάει την προσοχή μας η κάρτα που εξέδωσε στις 6 Δεκεμβρίου 1890, ο εκδοτικός οίκος Hildesheimer & Faulkner. Εδώ το θέμα happy family gathering και τα μηνύματα ντύστε τους γυμνούς και ταίστε τους πεινασμένους, αντικαταστάθηκαν με όμορφα, ραφιναρισμένασχέδια, που αντέχουν στην όποια καλλιτεχνική κριτική.
Γεγονός είναι ότι οι κάρτες, ακόμα και σήμερα και στην προηγμένη ηλεκτρονική τους μορφή, είναι οι κομιστές της ελπίδας μας και των ευχών μας για ένα καλύτερο αύριο, για ένα μαγικό εξωραϊσμό με την ευχετική τους δύναμη, των παρόντων.

Εύχομαι να περάσετε τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής σας, κοντά σε αυτούς που αγαπάτε.

Υστερον:
Aκούμε White Christmas κομμάτι Jazz piano με τον Οscar Peterson που πέθανε παραμονές Χριστούγεννα, σαν τον πατέρα μου....

There's no place like home for Christmas..

Xριστούγεννα μόνο στο σπίτι σου τα νοιώθεις , λέει το γνωστό τραγούδι, αλλά φέτος δεν μπορούμε να είμαστε στη Σπάρτη. Μεγάλωσαν τα παιδιά έχουν το δικό τους πρόγραμμα και τις υποχρεώσεις.. Είμαστε και εμείς και η οικογένεια ευτυχώς στο πρόγραμμά τους ακόμα! Μάλλον θα ξεκλέψουμε κάποιες μέρες μετά, με τον άνδρα μου να πάμε έτσι να πάρουμε τη δύναμη που δίνει η φύση σε κάθε πλάσμα που τη σέβεται.

Η όμορφη φωτογραφία του Κυριάκου Τριλιούρη, που δίνει την άποψη του κάστρου του Μυστρά στο βάθος απο τη διαδρομή ΑιΓιάννη-Παρόρι, σας δίνει να καταλάβετε τι χάνουμε όλοι μας στην πόλη..Θυμάμαι Χριστούγεννα παιδικά, Χριστούγεννα χαρούμενα, αλλά και Χριστούγεννα λυπημένα, αφού παραμονή Χριστουγέννων κήδεψα τον πατέρα μου..

Δεν είναι μόνο το Πάσχα που μας γυρίζει στις ρίζες ευχάριστα. Είναι και η πιο χειμωνιάτικη γιορτή, που μας φέρνει κοντά στη μαγεία της δικής μας παράδοσης,στα χρόνια της αθωότητας, στην αγκαλιά της οικογένειας και του σπιτιού μας. Αναζητείστε τους δικούς σας ανθρώπους και πλέξτε τους δεσμούς -όχι τα δεσμά- που συγκροτούν και συγκρατούν το ευαίσθητο κύτταρο της κοινωνίας μας, την οικογένεια, τόσο παραξηγημένη και επίτηδες χτυπημένη στη δική μας χώρα..
To άκουσμα με τον Perry Como, δανείζει τον τίτλο στο σημερινό post.
Tα Χριστούγεννα έρχονται και οι άνθρωποι δυστυχώς δεν μένουν και δεν περιμένουν πάντοτε..



Πατείστε -κλικ- στα εορταστικά εικονίδια, όλα κρύβουν κάτι πίσω τους!

O δότε και δοθήσεται

Χρόνια πολλά στους Σάκηδες και στις Σίες, στο Διονύση και τη Διονυσία που γιορτάζουν σήμερα! Χρόνια πολλά στο Διονύση μας, τον κ.Σαββόπουλο. Είχε άλλωστε τις προάλλες ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα ο νέος e-φίλος μας christophorus. Χρόνια πολλά στη Ζάκυνθο, το όμορφο νησί και τους Ζακυνθίους που έχουν τη χάρη να θησαυρίζουν το σώμα του συντοπίτη αγίου τους.
Mετά τη μικρή περιπέτεια με το template του blog, φυσάω και το γιαούρτι που λέει η παροιμία! Παίρνω αντίγραφα από ότι κάνω, γιατί είχα αρκετά χαλαρώσει με την άνεση της έμπειρης-εμπειρικής τρομάρα μου!
Αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τα Χριστούγεννα και οι ετοιμασίες έχουν ήδη αρχίσει στα σπίτια όλων μας. Τώρα κατά πόσο ο στολισμός αντικατοπτρίζει τη σημασία της γιορτής είναι άλλο θέμα και εξαρτάται από τη συνειδητοποίηση και την κουλτούρα του καθενός μας. Ο Αναστάσιος, αρχιεπίσκοπος Τιράνων και Αλβανίας, έχει μιά άποψη εδώ, επ αυτού.
΄Ελαβα μια πρόσκληση στο email μου, από το μικρό ιστορικό εκκλησάκι του αγ.Φιλίππου, που είναι χωρίς ενορία και τον άοκνο ιερέα εκεί, π. Δημήτριο. Μας καλεί να βοηθήσουμε την σεμνή εκκλησία του, σε μια χριστουγεννιάτικη αγορά, είτε προσφέροντας κάτι που φτιάξαμε, ή με αγορές σε επίσκεψή μας στο μικρό προαύλιο του Ναού. Την παραθέτω και σας καλώ όλους, καλοπροαίρετα, μια και εκείνος που προσφέρει, χαίρεται πιότερα από εκείνον που λαμβάνει!

Αγαπητοί μας φίλοι

σας παρακαλούμε να μας βοηθήσετε με την οργάνωση ενός Χριστουγεννιάτικου παζαριού την Κυριακή 23 Δεκεμβρίου στην αυλή του Ναού μας. Το παζάρι αυτό γίνεται για να ενισχύσουμε οικονομικά την εκκλησία μας που έχει πολλά έξοδα και ελάχιστα έσοδα...

Στο παζάρι θα έχουμε γιορτινά γλυκά (χριστουγεννιάτικα αλλά και άλλα όπως κέηκ, σοκολατάκια, τρουφάκια ή ο,τιδήποτα άλλο σκεφτείτε...) αλλά και αλμυρά (πίτες, τυροπιτάκια κλπ) και κουλουράκια γιορτινά.

Όποιος μπορεί και θέλει να μας βοηθήσει παρακαλώ να στείλεί ένα ηλεκτρονικό μήνυμα ή να τηλεφωνήσει στη Μαρία Θεοχάρη (6942895316) μέχρι τη Δευτέρα 17 Δεκέμβρη το απόγευμα 'ωστε να ξέρουμε τι φτιάχνει ο καθένας. Όλα τα προϊόντα θα πρέπει να είναι στο Ναό το Σάββατο 22 Δεκεμβρίου για να συσκευαστούν.

Σας ευχαριστώ θερμά για την πολύτιμη βοηθεια και συμπαράστασή σας.

Με αγάπη
π. Δημήτριος.

Αρχίζω και σχεδιάζω την προσφορά μου, εσείς τι λέτε, μπορείτε;Θα βοηθήσετε;
Ο τίτλος μας προέρχεται από τη χαριτωμένη ιστορία από το βιβλίο του π. Παϊσίου "Αγιορείται Πατέρες και Αγιορείτικα", όπου οι δοκιμασίες ενός μοναστηριού, ξεκινούν γιατί είχε χαθεί η ευλογημένη παράδοση της ελεημοσύνης.
Ένα χαριτωμένο ηχητικό μήνυμα ευχών θα ακούσουμε ε δ ώ! Μου το έστειλε ο Κυριάκος Τριλιούρης, από τη Σπάρτη και τον ευχαριστώ πολύ!

Εκτός από τις μουσικές επιλογές μας εδώ, μια παραλλαγή στο εορταστικό κλίμα, η λίστα δεξιά στο esnip-πατείστε κλικ..

Choloskasmeni..

..όπως θα έλεγε και η αλήστου μνήμης Γεωργία Βασιλειάδου, στη θεία απ το Σικάγο!
MΗ ΤΡΟΜΑΖΕΤΕ-ελάτε πιο κάτω απο τον κώδικα με βίντζι..
Γύρισε κοντά μου, καλό μου ..Blog! Για καλό μου.. Σνιφ..

Santa baby..

Σύμφωνα με την έρευνα της Stat Bank-είναι η Τράπεζα Πληροφοριών για την Οικονομία και τις Επιχειρήσεις- οι εκπρόσωποι της αγοράς εκτιμούν ότι ο αριθμός των νέων επιβατικών αυτοκινήτων, προβλέπεται να αυξηθεί από 267.706 σε περίπου 282 χιλιάδες μονάδες. Σε αυτά βεβαίως δεν συμπεριλαμβάνονται τα μεταχειρισμένα που υπολογίζονται να ανέλθουν σε 40.000 για πρώτη φορά στην αγορά ούτε αυτά που προέρχονται από Κατασχέσεις.. Σωστά αντιλαμβανόμαστε, πρόκειται για νέα επιχειρηματική δραστηριότητα η κατάσχεση;

"Σύμφωνα με εκτιμήσεις εκπροσώπων της αγοράς, ολόκληρο το 2007 οι τράπεζες αναμένεται να εκδώσουν περίπου 50 χιλιάδες αιτήσεις κατάσχεσης ενώ τελικώς οι κατασχέσεις εκτιμάται ότι θα υπερβούν τις 20 χιλιάδες ως το τέλος του έτους.Αυτές αφορούν κάθε είδους επιβατικά αυτοκίνητα - από μικρού κυβισμού ως και υπερπολυτελή οχήματα αξίας πολλών δεκάδων χιλιάδων ευρώ".

H έξοχη γελοιογραφία είναι του Larry Write, από την Detroit News και τη σελίδα του Daryl Cagle και φυσικά foreclose=κατάσχεση.

Προετοιμασία για τις γιορτές, 13ος μισθός ενόψει και οι έξοδοι και τα έξοδα πολλά, έτσι ας χρωματίσουμε το κλίμα των παραμονών των Χριστουγέννων, με μια σειρά τραγούδια στο ipodcast που παρατίθεται δεξιά.

Ένα ωραίο επίκαιρο αφιέρωμα έχει σήμερα ο Ακέστωρ. Το απόγευμα κάνει ραδιόφωνο ο φίλος μας ποιητής-Στήλη άλατος-, στην εκπομπή του πολίτηςΓ.Πίττας, με ένα καυτό θέμα.

Santa Lucia και του άιΣτράτη η γιορτή

Σουξε μεγάλο η πρόταση/τραγούδι του Άρη Δαβαράκη με τη Γιώτα Νέγκα. Μετά άρχισαν ένα ένα τα λινκ στη ΥοuTube! Ζεστάθηκε η καρδιά μας και πιστεύω η παρέα.
H παγωμένη δεκεμβριανή μέρα όμως σήμερα, μας φέρνει πιο κοντά στο εορταστικό κλίμα ,στα Χριστούγεννα. Πιο κοντά στην προετοιμασία να συναντήσουμε το νήπιο Χριστό, την ψυχή μας δηλαδή αναγεννημένη και σαν παιδιού καθαρή.
Γιορτάζουν ο Ευστράτιος (χρόνια πολλά αδερφέ μου),ο Αυξέντιος, ο Ευγένιος ο Μαρδάριος, ο Ορέστης,o ΄Αρης, η Λουκία και ίσως και άλλοι. Χρόνια τους πολλά
Tην αγ. Λουκία τη santa Lucia τιμούν σήμερα στη Σουηδία ιδιαίτερα. Διαβάζουμε στη Wiki:

"Η 13η Δεκεμβρίου είναι η μέρα αφιερωμένη στη μνήμη της Αγίας και μάρτυρος Σάντα Λουτσία -St. Lucia- με καταγωγή από Σικελία, η οποία και θεωρείται ότι έσωσε τους Σουηδούς από λιμοκτονία τον 4ο αιώνα.
Στις 13 Δεκεμβρίου τα παιδιά φέρνουν στα κρεβάτια των γονιών τους φαγητό, σε ανάμνηση της ιερής σωτηρίας. Νωρίς το πρωί η μεγαλύτερη κόρη της οικογένειας εμφανίζεται ντυμένη με λευκό φόρεμα σαν τη Βασίλισσα του Πνεύματος της Αγίας Λουτσία. Στα μαλλιά της δάφνινο στεφάνι – στέμμα κλειστού τύπου με 6 κεριά και επί της κορυφής φέρει ένα ακόμη έβδομο.

Η «Λουτσία» φέρνει μαζί της ένα δίσκο με γλυκά, που έχουν παρασκευασθεί με πολύ αγάπη και πλούσια διακόσμηση.
Σε όλη τη Χώρα οι Σουηδοί τιμούν την Αγία με λιτανείες, παρελάσεις και εορτασμούς."
Oυσιαστικά η γιορτή της αγίας Λουκίας σηματοδοτεί αρχή,στις γιορτές των Χριστουγέννων στη Σουηδία, έτσι ίσως γι αυτό ο Δήμος Αθηναίων, ακολουθώντας το σουηδικό μοντέλο, αποφάσισε να φωταγωγήσει το επίσημο δένδρο της πόλης, σήμερα στις 7.30 στο Σύνταγμα.

Θυμάμαι μια φωτογραφία στην παλιά εφημερίδα τη Μεσημβρινή, όπου ο βραβευμένος Σεφέρης που είχε πάει για την παραλαβή του Nobel το 1963, άνοιγε με τις πυζάμες την πόρτα του δωματίου του ξενοδοχείου, να υποδεχθεί μια νεαρή s.Lucia.
Θα ακούσουμε τη santa Lucia σε μία γνωστή και ζεστή εκτέλεση με τον Dean Martin,

αλλά- η γνωστή αμφιθυμία μου- και μια άλλη πιό μαεστρόζα Pavarotti-Domingo-Carreras!

@Ο πίνακας είναι του Monet-Customs House at Varengeville, 1882 από την έρευνα στο google και η φωτογραφία του νεαρού κοριτσιού επίσης.

Trocandero και στην κορφή..Μητρόπολη

Oι τελευταίες μέρες μου, κλείνουν καθημερινότητα και άνισες μάχες με τη στείρα πραγματικότητα. Μακριά από ταξίδια και άλλες μικρές επιθυμίες. Αντιτουριστική και η διάθεση..Σε εξέλιξη διάφορα γεγονότα.. Ωστόσο είμαι καλά και οι αγαπημένοι μου επίσης. Οπότε δεν είναι μια τεράστια ευκαιρία να ευχαριστήσει κανείς το Θεό για την αγάπη του, να γίνονται όλα όταν πρέπει, όπως πρέπει; Μου το θύμισε σε ένα ωραίο άρθρο του ο Άρης μας!
Την Κυριακή, πήγαμε με το συζυγάτο μου μια ωραία βόλτα χωρίς αυτοκίνητο, για τη χαρά να περπατήσουμε και να ξεφύγουμε λίγο. Το τράμ μας έφερε στο Τροκαντερό όπου έχει γίνει ανακαίνιση καθώς μας είπαν φίλοι που σύχναζαν εκεί απ το καλοκαίρι και δίνεται η ευκαιρία μιας όμορφης βόλτας. Μας φάνηκε όμορφο, σαν σκηνικό κινηματογραφικό, όμως δεν μας άρεσε να καθήσουμε κάπου, δεν νοιώσαμε βρέ παιδί μου κάτι να μας "τραβάει"! Άλλη αίσθηση έχεις ας πούμε π.χ. στο stretto -μου αρέσει και η μηλόπιττα- ή στα άλλα Πειραϊκά μαγαζιά, για καφεδάκι, παρέα ή εφημερίδα και απόλαυση όσης θάλασσας παραχωρείται στο παράθυρό σου.

Τελικά βουτήξαμε ένα ταξάκι να πάμε Θησείο να δούμε τη δύση στα μάρμαρα του Παρθενώνα, αλλά στο δρόμο, έτσι χωρίς λόγο, μας έκανε κλικ ένα γνωστό cafe στη Μητρόπολη,(φωτογραφία του Δ.Μπεθάνη του sailor), για καλό καφέ. Δε βλέπαμε τα γιώτ ή τον κόσμο που έκανε βόλτα στο Τροκαντερό, δεν βλέπαμε το παιχνίδι του σύννεφου με το φώς, δεν είχαμε την αίσθηση του πράσινου από το παρκάκι και το πέταγμα των πουλιών την ώρα του δειλινού. Βλέπαμε όμως ο ένας το πρόσωπο του άλλου και είχαμε καιρό, ενώπιος ενωπίω να τα πουμε, χωρίς τα παιδιά και τα θέματα των παιδιών, χωρίς τα θέματα της καριέρας να μπερδεύονται στα όνειρά μας και στην παρούσα στιγμή.

Λίγος κόσμος ακόμα, άναψαν τα φώτα και τα φωτάκια, ο παπάς, ναι ναι ο γνωστός-πως τον λένε άραγε, π.Δημήτριο νομίζω- απο τη λειτουργία στην τηλεόραση, διέσχισε την πλατεία. Σε λίγο η καμπάνα του εσπερινού, έκανε κάποιους τουρίστες ξεμονεμένους, που αλληνοφωτογραφίζονταν να κυτάξουν τα ρολόγια τους, ψάχνοντας τη σχέση με την ώρα. Η χαμηλόφωνη μουσική, στον τόνο της Evora, Βesame mucho, όμως εδώ θα το δώσουμε σε άλλη
εκτέλεση, Javier Solis.
Απόψε απολαμβάνω ποστ και μουσική -Tango- στην Φύρδην Μίγδην και με το μάτι της τίγρης άκουσμα, ψάρεμα στο άρθρο του Άγγελου.

Φωτογραφίες δανεικές από τησελίδα windmillstravel.com η πρώτη και η τελευταία διαφημιστική. Οι μεσαίες στιγμιαίες, με το κινητό μου.



Πατείστε πάνω στα Μαγεμένα Χριστούγεννα ή στο εικονίδιο του άιΒασίλη στην κορυφή, καθώς και στο εικονίδιο Χριστουγεννιάτικο δένδρο, στο πλάϊ για να μπείτε στο μαγικό κόσμο των διακοπων των Χριστουγέννων!

ΑΝΝΑ η ρίζα της ράβδου και το στόλισμα του δένδρου

Το πρώτο αλεξανδρινό κατέπλευσε στη βεράντα μου τονίζοντας διακριτικά την ανάγκη του στολισμού για τα Χριστούγεννα. Πρέπει να ψάξω για τα στολίδια στην αποθήκη. Αληθινό δένδρο φέτος ή πιο συγκρατημένος στολισμός; Δεν αναρωτιέμαι πια, το έθιμο του στολισμού δένδρου είναι παλιό ελληνικό και έντονα βυζαντινό και δεν έχει σημασία αν κάποτε οι βαυαροί το καθιέρωσαν με έλατο στη νεοελληνική αστική κοινωνία.
Ας θυμηθούμε,η ιερή ελιά της Αθήνας στο χώρο της Ακρόπολης, αποτελεί ένα πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα δενδρολατρείας.
Ανάγεται επίσης ο δενδροστολισμός, στο έθιμο της Ειρεσιώνης (από το έριο ή το ρήμα είρω=ζητιανεύω). H Ειρεσιώνη ήταν κλαδί ελιάς ή δάφνης τυλιγμένο με μαλλιά (έρια). Πάνω της κρεμούσαν παντός είδους από τους πρώτους καρπούς της γης, ως δήλωση της λήξης της αφορίας και καθώς την περιέφεραν τα παιδιά, τραγουδούσαν:

Eιρεσιώνη σύκα φέρει και πίονας άρτους
και μέλι εν κοτύλη και έλαιοναν αψήσασθαι
και κύλικ' εύζωρον, ως αν μεθύουσι καθεύδη.

(Η Ειρεσιώνη φέρνει σύκα και ψωμί αφράτο, φέρνει στα βάζα μέλι και λάδι ν' αλειφτείτε, κι ένα κύπελλο γλυκό κρασί να πιείτε και να αποκοιμηθείτε).

Θυμίζει επίσης τον βακχικό "θύρσο", ραβδιού των μυστών των διονυσιακών τελετών, με μαγικές ιδιότητες, στολισμένου με κισσό και φύλλα αμπελιού. Έθιμα επίσης, στις αρχαιοελληνικές εορτές, κατά τις οποίες γίνονταν προσφορές στον Ήλιο και τις Ώρες, τα Πυανέψια προς τιμήν του Απόλλωνα, το μήνα Πυανεψιώνα = 15 Δεκεμβρίου-15 Ιανουαρίου.

Στο Βυζάντιο πάλι, τα σπίτια έπρεπε να είναι στολισμένα γεμάτα με αγαθά, φωτισμένα και να γλεντούν. Επίσης η ελιά, η δάφνη και η ανθισμένη μυρτιά έχει τη θέση της στο στόλισμα.
"Με το πρώτο λάλημα του πετεινού την μέρα της πρωτοχρονιάς, άνοιγαν τις πόρτες και κρεμούσαν πράσινα κλαδιά ή στεφάνια από λουλούδια για να ξορκίσουν το κακό και να προσελκύσουν το καλό και τη γονιμότητα".
Θυμίζουμε και τον ειρμό (καταβασία) της Δ΄ ωδής του ωραιότατου κανόνα της ακολουθίας των Χριστουγέννων που είναι εμπνευσμένος από δύο προφητικές φράσεις,

Ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί
και άνθος εξ αυτής Χριστέ εκ της Παρθένου ανεβλάστησας,
εξ όρους ο αινετός κατασκίου δασέος,
ήλθες σαρκωθείς εξ απειράνδρου,
ο άυλος και Θεός.
Δόξα τη δυνάμει σου Κύριε (ράβδος=βλαστάρι, κλαδάκι)

Εκτός από την παραπάνω προφητική φράση του προφήτη Αββακούμ στην παραπάνω καταβασία χρησιμοποιείται και το χωρίο «Και εξελεύσεται ράβδος εκ της ρίζης Ιεσσαί και άνθος εκ της ρίζης αναβήσεται» του προφήτη Ησαΐα . (Ο Ιεσσαί ήταν ο πατέρας του προφήτη Δαυίδ και ανήκει στην σειρά των κατά σάρκα προγόνων του Κυρίου).
Ας θυμήσουμε επίσης ότι και το έθιμο του στολισμένου καραβιού, είναι αρχαίο ελληνικό. Ανάγεται στο μύθο του Διονύσου, στο καράβι που τον έφερε στη στεριά και τις εορτές των Ανθεστηρίων, προς τιμή του, ως θεού της βλάστησης.

Στις 9 του Δεκέμβρη γιορτάζουν οι Άννες "του χιονιά" έννοια γραφική κατά πως φαίνεται, στο φθινοπωριάτικο τούτο χειμώνα. Η λαϊκή παράδοση, από της Αγ. Άννας (9 Δεκ.) αναφέρει ότι “η μέρα παίρνει ανάσα” (άνεση δηλαδή) και από του Αγ. Σπυρίδωνα (12 Δεκ.) “η μέρα παίρνει ένα σπυρί”, δηλαδή μεγαλώνει λίγο-λίγο και η αύξηση αυτή γίνεται τα Χριστούγεννα μια ολόκληρη ώρα. Απ’ αυτό και η ρήση “Χριστός γεννάται, ώρα γεννάται”.

Αφιερωμένο σε όλες τιςΆννες της βροχής απόψε, το τραγούδι του Κώστα Καράλη.
Δεύτερη επιλογή, cool Yule, L.Armstrong:

Kαλήν Eσπέραν Aρχοντες

Πρώτα χιόνια στην Πάρνηθα, κρύο στην Αθήνα. Η πεντακάθαρη παγωμένη δύση πριν ώρα, μου θύμισε καλύτερη εποχή για την όμορφη πόλη μας, τόσο άσχημη μερικές φορές, έτσι όπως την χτίσαμε, έτσι όπως ασύδοτα την κατοικούμε.
Ετοιμασίες ολοταχώς για Χριστούγεννα, φωτισμένες βιτρίνες, οι δρόμοι,oι πλατείες, χα ξεχάσαμε τους φόβους μας για το ενεργειακό.. Στολίστηκαν και τα blog και έχουν απ όλα, από συμβουλές καλή ώρα Τζων Μπόης, εικονίδια χριστουγεννιάτικα, έως συνταγές!
Στο Μπάρι της Ιταλίας είναι ο τάφος του μυροβλήτη αγ.Νικολάου, που γιορτάζουμε σήμερα. Ο άγιος που έζησε στα Μύρα της Λυκίας τον 4ο αι.μ.Χ., μυροβλήτης και θαυματουργός, ακόμα και στις ημέρες μας. Λατρεύεται σε ανατολή και Δύση με τον ίδιο σεβασμό και αγάπη. Δανείζουν το όνομά του στη φιγούρα του παγανιστή "πατέρα του χιονιού" με τα κόκκινα ρούχα και σφραγίζουν με Santa Claous τα Χριστούγεννα, ακόμα και τους εορτασμούς και το πανηγύρι αγοράς δώρων αλλοδόξων.
Χρόνια πολλά λοιπόν στους φίλους μας, aeipote, Nicola the beerman, Πρέζαtv και οπωσδήποτε στον κ. Νίκο Δήμου.

Βρε τι πάθαμε με τον προβληματισμό μας to blog or not.. Πρώτα απ όλα προβλημάτισε πολλούς από εσάς και τον Άνεμο που μας έκανε λινκ ( τον ευχαριστούμε πολύ). Έπειτα προβλημάτισε τη φίλη μου ας την πούμε Δέλτα, που μου έστειλε ένα φορτισμένο μήνυμα στο email μου. Ανακάλυψε πίσω από ένα blog τον πρώτο της έρωτα! Φοιτητής φιλοσοφικής τότε, ποιητής σήμερα..Χτυποκάρδι φοιτητριούλας στην πρώτη επικοινωνία, με nickname φυσικά..Βρε εμπλοκή στα blog-ια! Έρχονται ημέρες ρομαντικές, προετοιμασία για Χριστούγεννα και μπόλικο συναίσθημα...
Ας πάμε μια βόλτα στην Ουαλία! Αλλά το Σαββατοκύριακο, οι δρόμοι οδηγούν στη ζωή κατά πως τα λέει η φίλη witch of daffodils

Άκουσμα προετοιμασίας, Χριστουγεννιάτικο με τη βελούδινη φωνή του Franky.


Υστερον: Στην ενότητα Max Raabe, Oh Tannenbaum, αφιερωμένο στην Citronella και τον Τζων Μπόη, που εκτιμούν τον καλλιτέχνη!

To blog or not....

Συζητούσανε για blog στον προθάλαμο του οδοντιάτρου. Ο νεαρός άνδρας προσπαθούσε να εντυπωσιάσει τη νεαρή κυρία, εκθειάζοντας τη δυνατότητα του μέσου. Περίπου ονόμασε εαυτόν και τους blogger ως έν είδος "new age" δημοσιογράφου. Δεν ειπώθηκε το nickname με το οποίο σερφάρει, δεν υπεισήλθα στην κουβέντα τους. Ωστόσο προβληματίστηκα. Είμαστε "δημοσιογράφοι" τελικά οι bloggers; Λογοτέχνες; Ψυχαναλυόμενοι; Εξομολογούμενοι; Ηθοποιοί σε ρόλο δεδομένο;
Ένα "άλ-(λο)" τσαντίρ(ι ) επικοινωνίας, ίσως, μια και "θορυβώδεις" παρέες σχηματίζουμε και ενεργοποιούμαστε ευκαίρως ακαίρως με διάφορες αφορμές, με την ανάδραση του μέσου. Με τα νέα μας, τα σχόλιά μας, τα αστεία μας, τη στήριξή μας,σε θέματα προσωπικά αλλά και γενικώτερα( π.χ φακελλάκι), τη μουσική και τα θεάματά μας. Συντάκτες και σκηνοθέτες του εαυτού μας.. Καλή ώρα, να το video, που και χωρίς ήχο, κάνει κατανοητή τη χρήση και τη χρησιμότητα του blog.
Eίναι το blog ένα ακόμα παράθυρο-κακοποιημένη έννοια- επικοινωνίας ή ο βολικός τρόπος της "επικοινωνίας της παντόφλας", με την άνεση που χαρίζει ως προς την επιλογή τόπου και χρόνου αλλά και περιβολής, για την επικοινωνία; Εντέλει η επικοινωνία είναι αυτοσκοπός, ανάγκη ή υπηρετεί την τάση της εποχής, τη μόδα τελικά;

Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους, πού είτε ιδιαιτέρως στο email, είτε θερμά σαν commend μου ευχηθήκατε στη γιορτή μου. Αντεύχομαι σε όλους σας τα καλύτερα και βέβαια υγεία!
Με την ευκαιρία της προσέγγισής τους, θα ήθελα να σας θυμίσω/συστήσω, τους νέους φίλους που παρουσιάστηκαν εδώ και να τους ευχηθώ καλή συνέχεια.

Η ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ
Aggelos Spyrou ΠΕΡΙΔΙΑΒΑΙΝΟΝΤΑΣ
e-trofonios
χελώνα
Crazy Tourists
η καλύβα του παππού
Ακέστωρ-Αλέξανδρος
κυνήγι-φύση αλλά στην αρκαδία
Ωσηέ
δημήτρης-sta karvouna
Pasta flora
-{le petit journaliste}-
Δημήτρης Mουρούλης
Roadartist
KitsosMitsos( Ό,τι φας και ό,τι πιεις)

Ελπίζω να μην ξέχασα κανένα, άλλωστε θα επανορθώσω. Χαίρομαι αγαπητοί νέοι φίλοι που μας επισκεφθήκατε και δώσατε το στίγμα σας στην blog-σφαιρα.

Ακούμε Max Raabe, Mein kleiner grüner Kaktus, για τον Τζώνη Μπόη, κοινώς armiriki, που εκτιμά την επιλογή!

Sex bomb, διάβαζε μάλλον, AIDS

Σήμερα θυμόμαστε: Παγκόσμια ημέρα κατά του aids - Κλικ στην κόκκινη κορδέλλα!
Σήμερα θυμόμαστε: Παγκόσμια ημέρα κατά του aids - Κλικ στην κόκκινη κορδέλλα!
Στο ελληνικό website Hivaids.gr με λεπτομερή στοιχεία για ΤΗ νόσο του καιρού μας, παρατίθενται και προσωπικές εξομολογήσεις φορέων. Διάλεξα αυτήν, που αντανακλά πόσο απερίσκεφτα παίρνουμε τους κινδύνους υπόψη, αντί οποιουδήποτε κειμένου:

"Είχα κάνει σέξ μόλις μια φορά χωρίς προφύλαξη και αυτή ήταν αρκετή. Μου το ανακοίνωσαν και βρέθηκα να περπατώ μόνος στους κρύους δρόμους της Αθήνας. Από τα Βόρεια έφτασα στο κέντρο και συνέχισα για τα Νότια. Προσπαθούσα να σκεφτώ αλλά ήταν αδύνατο.
Τον είχα αγαπήσει και μου είχε κάνει ένα δώρο για όλη μου τη ζωή, ώστε να μην τον ξεχάσω ποτέ. Δεν τον αναζήτησα. Δεν οφελούσε σε τίποτα, δεν θα άλλαζε τίποτα.
....................
Επέλεξα να είμαι μόνος, ίσως επειδή φοβάμαι ακόμη να κάνω και εγώ το ίδιο δώρο άθελα μου.Απο τα 19 μου είμαι μόνος.
Ελάχιστοι γνωρίζουν την αλήθεια και αυτό επειδή φοβάμαι να χάσω αυτούς που τόσοαγαπώ, ίσως και περισσότερο απο τον εαυτό μου.

Τον εαυτό μου δεν τον αγάπησα ποτέ. Έχω πατήσει το pause στη ζωή μου. Αυτή θα επιλέξει την συνέχεια. Σήμερα πλέον, κάθομαι με τις ώρες και κοιτώ τον ουρανό. Δεν φοβάμαι πλέον το θάνατο όπως τον πρώτο καιρό. Το μόνο που με πονά είναι η μοναξιά μου, η κενή ζωή μου. Δεν έχει σημασία.
Με τις θεραπείες παρατείνω τη ζωή, περιμένοντας τη στιγμή που θα αποχωριστώ από αυτό το άθλιο και άρρωστο σώμα.

Το χειρότερο είναι όταν μου μιλούν για το μέλλον. Δεν μπορώ πλέον να κάνω όνειρα. Σταμάτησα να κάνω όνειρα στα 19 μου. Απο τότε ζω την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία. Δεν νιώθω θυμό ή οργή για το άτομο που μου χάρισε τον ιό. Δεν ήταν μόνος στο κρεβάτι, έπρεπε να προστατέψω τον εαυτό μου αλλά δεν το έκανα, δεν έβαλα προφυλακτικό.
Η ρώσικη ρουλέτα δεν έχει πάντα καλή κατάληξη.

Αυτό το οποίο σήμερα με εξοργίζει είναι το γέγονος οτι τα κρούσματα αυξάνονται πάλι. Γιατί ? Πόσοι πρέπει να πεθάνουν σε αυτό το ολοκαύτωμα ώστε να σταματήσει ? Πόσο μολυσμένο αίμαι πρέπει να χυθεί ? Το δικό μου πάντως δεν θα χυθεί."

Παραπέμπω επίσης στο περυσινό post με στοιχεία ενδιαφέροντα καθώς και στο άλλο post, με το ίδιο ενδιαφέρον θέμα.

Όμως, αξίζει προσοχής και μια ενδιαφέρουσα προσωπική άποψη, που θίγει το ιατρικό a contrario. Δείτε...
Ένας ηχηρός αντίλογος και αμφισβήτηση στην επιστημονική επιβεβαίωση της ύπαρξης ιού λόγω της ύπαρξης των αντισωμάτων του, είναι το βιβλίο του Steven Davis, πρώην γερουσιαστού και εδώ οι αιτιάσεις του. Οπωσδήποτε τρόμαξα με την περίπου φασιστική αντιμετώπιση των οροθετικών που ζητούν να ταξιδέψουν και την αντιμετώπισή τους από χώρα σε χώρα..
Click on button:

Ακούμε sex bomb με την "επίπεδη" ερμηνεία του Max Raabe.