Πάμε φεγγάρι

Ένα φεγγάρι ακόμα, μια νέα εβδομάδα. Περίεργο αυτό το τριήμερο αποχής από το ημερολόγιο blog μου. Έλεγχος μιας καταγεγραμμένης εξάρτησης και αδυναμίας. Άλλωστε προηγούνται οι μικροί και οι μεγάλοι αγαπημένοι και οι ανάγκες τους.
Αριστοτέλης (αυτός, όχι εκείνος) στο πρωτότυπο, ανάγνωσμα χάρις στην επανάληψη που έκανε η μικρή μου, άπειρες λέξεις κατανοητές εύκολα στην καθημερινή στερημένη μας λαλιά..
Νέα πολλά, άλλα καλά και αισιόδοξα, άλλα και δυσάρεστα πολλαχώς, ώστε να κρατηθεί η ισορροπία της ζωής, η χαρμολύπη όπως περιγράφεται στην ορθοδοξία.
Κυριακή της Ορθοδοξίας χθές, βρέθηκα σε μιαν εκκλησιά, μικρή, ταπεινή σε μακρινή και άγνωστη γειτονιά. Ώρα 8.οο το πρωί ήταν ήδη κατάμεστη , κόσμος ποικίλος, πολλοί οι νέοι και σε εκείνους που οσηώρα προστίθενται, μοιράζονται πλαστικά σκαμνάκια,ώστε κανείς να μην κουράζεται. Με έκπληξη και περιέργεια έβλεπα εκείνον τον ήσυχο συνωστισμό να ανοίγει διάδρομο, να αυτοπειθαρχεί, να ανοίγει και να κλείνει πίσω από την μικρή ή την μεγάλη Είσοδο και τον Ιερέα και σχεδόν τσιμπιόμουνα. Τι ήταν εκείνο που έφερνε τόσο κόσμο να στριμωχτεί στην χαμηλοτάβανη, χωρίς καμμία πολυτέλεια, σχεδόν κιτς εκείνη εκκλησία; ΉτανO ιερέας ασφαλώς. Η αγιότητα που κερδίζεται με αγώνα και που δεν κρύπτεται υπό το μόδιον, αλλά προσελκύει σαν μαγνήτης κόσμο και ντουνιά..Η εσωτερική ειρήνη που κάνει το σύμπαν γύρω να ειρηνεύει και αυτό..
Στα διάφορα email που έλαβα, από το γνωστό σας πια, Δημήτρη Παυλάκη, παρατίθεται μία σειρά οπτικών μηνυμάτων και ένα κειμενάκι, με ..ατάκες ηρώων του Αρκά.

• ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΦΑΡΜΑΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΒΗΧΑ ΕΙΝΑΙ Η .. ΦΑΣΟΛΑΔΑ. ΜΕΤΑ ΘΑ ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΒΗΞΕΙΣ
• Η ΤΕΧΝΗΤΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ.
• Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΦΑΣΕΙΣ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΠΕΡΙΣΥΛΛΟΓΗ, ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. ΞΕΚΙΝΑΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙΣ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙΣ ΚΑΝΑΛΙΑ.
• ΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ. ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΑΛΛΕΣ ΑΠΟ ΚΑΤΩ.
• ΜΕΓΑΛΟΦΥΪΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΛΙΑ ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΘΥΜΑΤΑΙ ΦΑΤΣΕΣ.
• ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΗΛΙΘΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΗ. ΕΤΣΙ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΕΝΩ ΕΝΑΣ ΗΛΙΘΙΟΣ ΦΤΩΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΗΛΙΘΙΟΣ.
• Η ΤΥΧΗ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΟΥ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ, ΑΛΛΑ Η ΑΤΥΧΙΑ ΕΧΕΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ.
• ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΤΟ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ ΝΑ ΚΟΨΩ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ.
• Η ΦΙΛΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΗΣ ΑΠΟΤΥΧΙΑΣ.
• ΚΑΝΤΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ: ΠΛΥΘΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ!!

Κ αλή εβδομάδα! Ακούμε Μούσχουρη-Πάμε μια βόλτα στο Φεγγάρι. H φωτογραφία είναι του καιρού!

Υστερον: Χαρισμένο στην Τassoula και σε όλους σας το παλιό κομμάτι της Μούσχουρη με την εξαίσια φωνή.

Πυραμίδας και νηστείας συνέχεια

Το post της Εργατώ, έτσι χωρίς ιδιαίτερα λόγια με την εικόνα και την απλή περιγραφή του, με συγκίνησε βαθιά. Οι Έλληνες της κοινότητας Rosario στην Αργεντινή χορεύουν! Όπως συνήθως οι Έλληνες που έχουν το ρυθμό στη γλώσσα και στο αίμα τους!
Αυτό και η παρακίνηση του Τύπος Νυχτερινός και του Ηω-λιθικού να (ξανα)-μπώ στην πυραμίδα, έγιναν η αιτία για περίσκεψη.

Δ εν νομίζω ότι θα ζούσα χωρίς τα στοιχεία που συνιστούν την ελληνική μου ταυτότητα,
-τον τόπο, καλό και ευλογημένο
-τη γλώσσα, όπως την έγραψαν τόσοι και ο Παπαδιαμάντης
-τη μουσική, στους ρυθμούς που κάνουν το σώμα να εγείρεται και όχι -μονο-να λικνίζεται και το πνεύμα να θάλλει
-τους αρρίφνητους προγόνους, που δημιούργησαν ή πολέμησαν για να κρατήσουν αυτά που έφτιαξαν και που έστρωσαν χαλί στη ζωή, στα κύτταρά μου, για μένα.
-τα χρώματα, όπως το δικό μας, μοναδικό φώς παρουσιάζει.

Μπορώ να ζήσω μόνη μου, κάλλιστα, είμαι ευγνώμων όμως, που υπάρχουν πολλοί άνθρωποι στη ζωή μου. Εξαιρετικά ευγνώμων!

Πιστεύω πολύ στην ατομική προσπάθεια και τη συλλογική μνήμη, ακόμα και στα λάθη που διδάσκουν, στα εμπόδια που σε βοηθούν να βρίσκεις εναλλακτικές.

Η πρώτη γνώμη που σχηματίζω για κάποιον, πιστέψτε με ακόμα και διαβάζοντάς τον, είναι και η σωστότερη. Πολλές φορές μέχρι τώρα αποδείχτηκε αυτό, έστω και αν η αγάπη ή η φιλία, αλλοίωσε την αρχική εντύπωση.

Τιμώ την εμπιστοσύνη των φίλων μου, σέβομαι συνήθως τον άλλο σε όποιαν κατάσταση και αν είναι και προσπαθώ να μην κατακρίνω, πράγμα ..δύσκολο για την κριτική μου σκέψη. Πείθομαι και αλλάζω πολύ εύκολα στάση και άποψη, αν υπάρξουν τα επιχειρήματα a contrario.

Σας αγαπώ όλους, που κάνει την επιλογή για την πρόταση των επόμενων πέντε, δύσκολη, αλλά θα ήθελα να μάθω περισσότερα για
την Εργατώ
τον Αδαή
τη Γιουτζίν
τον Χοιροβοσκό
τον Story-teller.


Aκόμα, με τα .. δικά τους λόγια, και για τους
Γιάννη Καρακατσάνη
Νightwhisper
Chimeres

Στιφάδο νηστήσιμο μελιτζάνας, ή

Χωρίς λάδι ναι, χωρίς αλάτι όμως;
Με το τέλος των Απόκρεω και με την Καθαρά Δευτέρα, ξεκινά η περίοδος νηστείας, για την προετοιμασία, κυρίως εσωτερική, για την Κάθαρση, που μας φέρνει στο Πάσχα, από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές εορτές.
Εξοικειωμένοι όλοι μας με δίαιτες αποτοξινωτικές ή αδυνατιστικές, δεν μας τρομάζει φαντάζομαι η διάρκεια της νηστείας, όσο η επιλογή των συστατικών για να διαμορφώσει κανείς ένα ισορροπημένο μενού.
Πρωτεΐνες λοιπόν, επιλέγουμε από φυτικό τυρί σόγιας, που υπάρχει και τριμμένο για τις μακαρονάδες, το γάλα σόγιας επίσης που ισορροπεί το πρωϊνό μας και τα διάφορα θαλασσινά που νοστιμεύουν το ελληνικό πιάτο, σουπιές, καλαμαράκια,χταπόδι κλπ
Είναι όμως η ευκαιρία να χαρούμε σαλάτες με λαχανικά εποχής, χόρτα, χορτόπιτες που συνηθίζει κάθε περιοχή, με φύλλο ή ανοιχτές και τα φρούτα εποχής με την άφθονη βιταμίνη C, όσπρια σε σούπες ή συνδυασμούς και τη χρήση ρυζιού με λαχανικά, έναν αχτύπητο διαιτολογικά συνδυασμό!

Σήμερα σκέφτομαι να φτιάξω στιφάδο λαχανικών, στιφάδο πατάτας να λέμε την αλήθεια, χωρίς λάδι, στο φούρνο!
Αντί για κρέας διαλέγω μανιτάρια ή μελιτζάνες ή και τα δυό.
Υπολογίζω μια μεγαλούτσικη πατάτα για κάθε άτομο,έτσι,


5-6 πατάτες.
1/2 κιλό μανιτάρια, 1/2 κιλό μελιτζάνες,
1 κιλό κρεμμυδάκια, 2 μεγαλούτσικες ντομάτες, 2 κ.σ. πελτέ τομάτας,
2 μεγάλα καρότα κομμένα φετάκια,άφθονο μαϊντανό, 1 σκελίδα σκόρδο,
1 πιπεριά σε ροδέλλες , 2 ξυλάκια κανέλλας, κύμινο, οπωσδήποτε αλάτι-πιπέρι,
κόκκινο -αλέπικο-πιπέρι, 1 φύλλο δάφνη, δενδρολίβανο,
1/2 φλ.κρασί κόκκινο, 3 κ.σ. ξύδι (ή κατά βούληση),
προαιρετικά 1.κ.γλ. καφέ ζάχαρη, 1 κύβο λαχανικών, 2 φλ. νερό.
Ψήνω χωρίς λάδι, σε γάστρα ή σε ταψί σκεπασμένο με αλουμινόχαρτο, σε φούρνο ζεστό στους 200 για αρχικά δέκα λεπτά και ολοκληρώνω το ψήσιμο στους 170 για μιά ώρα. Αφαιρώ το σκέπασμα της γάστρας ή το αλουμινόχαρτο και αφήνω το φαγητό να μελώσει.
Σερβίρω με φυτικό τυρί σόγιας υπολογίζοντας περί τα 60 γρ για κάθε μερίδα.
Μυστικό: Ρίχνω τα κρεμμυδάκια σε βραστό νερό για λίγο και διευκολύνω το χωρίς δάκρυα καθάρισμά τους. Χρησιμοποιώ ακόμα και μεγαλύτερα κρεμμύδια κομμένα στα τέσσερα. Μπήγω 1 γαρύφαλλο σε κάθε κρεμμύδι για πιο γεμάτη γεύση. Καταφεύγω χωρίς ενοχές και σε κατεψυγμένα κρεμμυδάκια!

Σημ. Η φωτογραφία είναι από αρτύσιμο στιφάδο μελιτζάνας φούρνου!

Η.f.L

Καλές απόκριες, καλή Σαρακοστή

Διασκεδάσεις κατά το έθιμο, τέλος, με την αυριανή Κυριακή της Τυρινής και τα έθιμα της Καθαράς Δευτέρας. Με τον εσπερινό της συγνώμης αύριο το απόγευμα, ξεκινά η εσωτερική διαδικασία της προσέγγισης του πνευματικού μας εαυτού. Με το κάψιμο του καρνάβαλου στα περισσότερα μέρη της Ελλάδος, επικυρώνεται
πανηγυρικά, η κατάπαυση του γλεντιού οικειοθελώς και συμβολικά με τη φωτιά, επέρχεται η κάθαρση.

Πέρυσι είχα ασχοληθεί λίγο περισσότερο με το θέμα και αντιγράφω από το σχετικό κείμενο :

Όλοι γνωρίζουμε ότι ο παγανιστικός χαρακτήρας των αποκριάτικων εκδηλώσεων που ξεκινά με την Τσικνοπέμπτη, έχει ρίζες στην αρχαία Ελλάδα, στη Διονυσιακή λατρεία. Ο Διόνυσος, κατά το δωδεκάθεο, ήταν ο θεός της γονιμότητας και οι αρχαίοι `Ελληνες τον τιμούσαν με μεγάλους εορτασμούς, τα Διονύσια. Κατά τους εορτασμούς αυτούς, στην αρχαία Αθήνα, γινόταν παρέλαση άρματος. Το άρμα ακολουθούσαν χορευτές και τραγουδιστές μεταμφιεσμένοι με προσωπίδες που τραγουδούσαν σατυρικά τραγούδια, ο θίασος “των κωμαστών” που έσερναν τα “εξ αμάξης”, αθυρόστομα πειράγματα.

Στην Σπάρτη,επίσης, κατά την διάρκεια των γιορτών του Διονύσου διασκέδαζαν με τις φάρσες των δεικηλικτών ή δεικηλιστών (μασκαράδων), σε άλλες πόλεις με τους αυτοκαβδάλους (ασουλούπωτους) και τους ιθυφάλλους (φαλλοφόρους), στις πόλεις της Μεγάλης Ελλάδος με τους φλύακες= γελωτοποιούς και τέλος στην Σικυώνα με τους φαλλοφόρους, δηλαδή αυτούς που κρατούσαν τον φαλλό. Οι φαλλοφόροι ήταν στεφανωμένοι με πολλά κλαδιά και λουλούδια και είχαν επικεφαλής ένα παλικάρι μουντζουρωμένο με καπνό, που κρατούσε το φαλλικό σύμβολο.

Εκείνο που χαρακτηρίζει από την αρχή τη διονυσιακή θρησκεία είναι η έκσταση, το να βγαίνει κανείς εκτός εαυτού, βοηθημένος όχι μόνο με το κρασί, αλλά και από τον παράφορο χορό".

"Για τον λαό ο Διόνυσος, ήταν ο Λύσιος, ο θεός που λύτρωνε τους ανθρώπους από τις έγνοιες και τα βάσανα της καθημερινής ζωής. Σε υστερότερα χρόνια, στην αρχαϊκή όμως πάντα περίοδο, ο Διόνυσος έγινε επίσημα δεκτός στους Δελφούς, όπου περνούσε τους τρεις χειμωνιάτικους μήνες, όσον καιρό δηλαδή ο αδελφός του Απόλλωνας, ο κύριος του δελφικού χώρου, έλειπε στους Υπερβόρειους. Τους μήνες αυτούς αντί για τον παιάνα του Απόλλωνα αντηχούσε στους Δελφούς ο διθύραμβος, το λατρευτικό τραγούδι του Διονύσου".
"Θεός-εισβολέας, ο Διόνυσος, παίρνει θέση δίπλα στη Δήμητρα, στα σεπτά μυστήρια της Ελευσίνας γίνεται το κύριο αντικείμενο της μυστικής λατρείας των Ορφικών και σιγά-σιγά αναπτύσσει πολλαπλές σχέσεις με τις θεές της γης, υποστάσεις της θεάς Γης και θεές γενικότερα της γονιμότητας (Ρέα, Ήρα, Δήμητρα, Αριάδνη, Περσεφόνη)".



Ο δισσότοκος (διπλογεννημένος) Διόνυσος, λοιπόν, εφόσον κατα τη Μυθολογία μετά τη γέννα της Σεμέλης, ο Δίας πατέρας του τον έκρυψε στον.. μηρό του, απο όπου τον έβγαλε όταν μεγάλωσε, για να τον προστατέψει απο τη ζήλεια της Ήρας, λατρευόταν κυρίως στη Βοιωτία. Στον Κιθαιρώνα μαινόντουσαν οι βακχειάζουσες, οι Μαινάδες, οι Σειληνοί και οι Σάτυροι. Όμως η λατρεία και
οι εορτασμοί αυτοί, πέρασαν από πολιτισμό σε πολιτισμό δεχόμενοι επιρροές από διάφορες κουλτούρες.
Η περίοδος των εορτασμών του σημερινού καρναβαλιού(carne levare=αποχή κρέατος), των απόκρεω, όπως γνωρίζουμε, διαρκεί τρεις εβδομάδες. Ξεκινά από την Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου και τελειώνει την Καθαρά Δευτέρα, πρώτη ημέρα της Σαρακοστής (σαράντα ημέρες νηστείας πριν από το Πάσχα). Τα μασκαρέματα αρχίζουν από την πρώτη εβδομάδα και κορυφώνονται την Κυριακή της Τυρινής και την Καθαρά Δευτέρα.
Κύριο στοιχείο του καρναβαλιού είναι ο χορός. Τα χτυπήματα της γης με τα πόδια έχουν καρποφοριακή σημασία, να αναστηθεί η γής τώρα που ανοίγει ο καιρός. Πολλές από τις κινήσεις των καρναβαλιστών, πιστεύεται ότι ασκούν "μια μαγεία ομοιοπαθητική"(Λουκάτος). (Ας θυμηθούμε και τους tarantolati απο προηγούμενο κείμενο, ). Οι παράδοξοι χοροί των μεταμφιεσμένων και τα ποδήματά τους, πρεσβεύει η λαογραφία, πώς παρίσταναν την διέλευση των πνευμάτων της βλάστησης.

Άλλος χορός είναι το παραδοσιακό Γαϊτανάκι. Οι χορευτές χορεύουν και τραγουδούν πιασμένοι απο λωρίδες υφάσματος διαφορετικών χρωμάτων που κρέμονται απο ένα στύλο. Πιθανόν ο κυκλικός αυτός χορός να υποδηλώνει τον κύκλο της ζωής, από την χαρά στην λύπη, από τον χειμώνα στην άνοιξη, από την ζωή στον θάνατο και το αντίθετο.


Γνώρισμα χαρακτηριστικό επίσης, είναι η μεταμφίεση και η μάσκα για τους "Μασκαράδες". Παλιότερα χρησιμοποιούσαν διάφορα ονόματα κατά τόπους για αυτούς. Τους έλεγαν Κουδουνάτους, γιανίτσαρους, μπούλες, κουκούγερους, χούχουτους, καλόγερους, μούσκουρους, κουμουζέλε, καρνάβαλους, προσώπεια κ.ά.
Στοιχείο του καρναβαλιού είναι και οι φωτιές. Ανάβονται στα τρίστρατα σταυροδρόμια το βράδυ της τελευταίας αποκριάς στην Ήπειρο και στην Δυτική Μακεδονία, και έχουν καθαρτήριο, σύμφωνα με την λαογραφία, αλλά και μεταβατικό χαρακτήρα, από τον χειμώνα στην άνοιξη. Πηδούν πάνω απ’ αυτές, νέοι και γέροι, “για το καλό", όπως λένε, αλλά και "για να καούν οι ψύλλοι και κάθε κακό απομεινάρι" του χειμώνα.

Σήμερα στα καρναβάλια και τις γιορτές που γίνονται παντού στην Ελλάδα (Πάτρα, Ζάκυνθο, Νάουσα, Ξάνθη κλπ), ο κόσμος μεταμφιέζεται, διασκεδάζει, τρώει, πίνει χορεύει. Απομακρύνει έννοιες, καϋμούς, φόβους και αναζητά την ελπίδα, της αναγέννησης, της εξαφάνισης της φθοράς και του θανάτου.

Ακούμε ένα πανηγυρικό , Καλαματιανό και το ..επετειακό "πέθανε ο Κρέας"!. Δώρο κάτι πιο παραδοσιακά αποκριάτικο, με τη Δ.Σαμίου και το κλασσικό Ηπειρώτικο "πως το τρίβουν το πιπέρι"!.

To know us better

O philos μου, θέλει να εκτεθώ!! Ε αγαπητό μου phil-αράκι, αυτό έγινε, στην έκθεση Botero πρόσφατα! Πωπω ταύτιση με την εικόνα του avatar μου!

Συγκλονιστικό! Εδώ και δυο μέρες σκέφτομαι ποιά είμαι; Που πάω; Τι θέλω να (απο)γίνω;
Σίγουρο είναι ότι δεν ανήκω στο παρόν κινέζικο έτος και να σας λείπουν τα σχόλια κοιτάζοντας το avatar μου!

1.Είμαι λοιπόν μια ψηλή, ξανθή,με γαλανά μάτια, που μόλις κυττάζεται στον καθρέφτη της, αυτός τη μεταμορφώνει, τελείως, σε μια συνηθισμένη κυρία, μεσογειακού τύπου.
Παρότι η κυρία του Botero φοράει κόκκινα, εγώ τα αποφεύγω σαν το διάβολο το λιβάνι! Ισχυρίζομαι ότι είμαι 33 -όταν δεν είναι βάζο κοντά να μου έρθει στο κεφάλι- αλλά όπως φανταστήκατε είμαι ante portas, μάλλον μετά, post, post, των πρώτων -ήντα..

2.Το μεγαλύτερο καλλιτέχνημα που έχω στο σπίτι μου, είναι οι..κόρες μου, για τις οποίες είμαι περήφανη. Σας φαίνεται, ότι μιλάω σαν τη γνωστή Σπαρτιάτισσα της αρχαίας ιστορίας που έδειξε αντί για θησαυρούς και κοσμήματα, τα παιδιά της που γύριζαν από το γυμναστήριο! Σαν συνήθης ελληνίδα μάνα μιλώ, όπως άλλωστε και στην παλιά διαφήμηση, η μάνα του λατζέρη!

3.Είμαι ακόμα ερωτευμένη με τον άνδρα μου, που δεν πιστεύει την καλή του..τύχη!
Ελπίζω το τελευταίο θλιβερό συμβάν, να τον..δίδαξε! Το τραγούδι μας ήταν το sympathy, των rare birds, που το έχω κατ' επανάληψη εκθέσει(εδώ Marillon), αλλά πρόσφατα το χάρισε και ο Μαύρος Γάτος.

4. Σπάνια γίνομαι εμπαθής, χάρις στους γονείς μου είμαι συνήθως ευγενής και χάρις στη δουλειά μου έχω τεράστια αποθέματα ανοχής. Η ανάλυση και η οργάνωση ήταν το Α και το Ω στην τράπεζα, την οποία θυμάμαι σε καλές εποχές και με αγάπη.
Η γνωριμία μου με έναν Γέροντα,(π.Ευσέβιος Γιαννακάκης), όπως λέμε στην ορθοδοξία, ξύπνησε μέσα μου την Αγάπη, για όλα τα πλάσματα του Θεού, που μοιάζει ανεξάντλητη.

5. Το όνειρο της ζωής μου ήταν, είναι να γράψω! Το blog είναι ένα σπάνιο υποκατάστατο! H επικοινωνία επίσης είναι κάτι που μου αρέσει! Μάλιστα φοιτήτρια Νομικής ακόμα, ήθελα να εργαστώ για μια διαφημιστική, σαν κειμενογράφος, που δεν έγινε και ασφαλώς η ζωή σοφά με έφερε έως εδώ. Εκτιμώ αφάνταστα το χιούμορ και δεν καταλαβαίνω πως η ευφυία μπορεί να υπάρξει χωρίς αυτό.


Επειδή από εδώ και πέρα τα πράγματα εξ οικείωσης γίνονται επικίνδυνα, φανταστείτε να σας εμπιστευτώ την ηλικία μου η μικρούλα, ήθελα να παραχωρήσω τη θέση στο παιχνίδι, στους πρώτους bloggers που με πλησίασαν στη σφαίρα και λόγω ήδη παρουσίας τους από αλλού (citronella, angelito, arcoudos, Marina, πολύβιος που δεν ανταποκρίνεται) στους


Juanita,(από τους παλιούς που παραμένει top1)
Μarko,
Lucy-loreley,
Κrotkaya,
aeipote,
armirikia



και να ευχαριστήσω το φίλο philo, που έδωσε την ευκαιρία to know us better!

Έως ότου ο φίλος Armirikia -John boy επιστρέψει από την Όμορφη ζωή που τον απορρόφησε, παρακαλώ τον Mirage να πάρει τη θέση του!

Yuanxiao, το γλυκό της γιορτής των Φαναριών

Αυτό το γλυκό, που μοιάζει με τα αυγά της ..χελώνας, είναι το παραδοσιακό της γιορτής των φαναριών στην Κίνα, τώρα που αρχίζουν οι εορτασμοί του νέου έτους. Ανάμεσα στην παράδοση, στις προλήψεις και τις δυσειδαιμονίες, τις παρελάσεις και τα πυροτεχνήματα, τα έθιμα καλά κρατούν.

Όπως οι Απόκριες σε μας, που παλαιά παγανιστικά έθιμα δένουν με τις θρησκευτικές μας δοξασίες.

Αν θέλει κανείς να δοκιμάσει να φτιάξει το κινέζικο γλυκό αυτό. που συμβολίζει την ενότητα της οικογένειας, την ευτυχία και την τελειότητα, δεν έχει παρά να καταφύγει στο Αbout.com.



H.F.L.

Lantern Festival

Το φεστιβάλ της..λατέρνας άρχισε! Το φεστιβάλ των φαναριών δηλαδή, στην Κίνα για τους εορτασμούς του νέου κινέζικου έτους, του γουρουνιού, συγνώμη του χοίρου. Έτος baby boom κατ' άλλους, μια και θεωρείται πολύ καλό κατά την κινέζικη αντίληψη και σοφία, για την υποδοχή νέων τυχερών μωρών!

Είχαμε διεξοδικά ασχοληθεί πέρυσι με την κινέζικη πρωτοχρονιά, περίπου παθιασμένα, μια και το νέο πολιτιστικό προφίλ της νέας -επειδή είναι τόσο αρχαία- Κίνας, μετά τόσα χρόνια κομμουνιστικής καταπίεσης, προβάλλει.

Α πό όλες τις θρησκευτικές τάσεις, εκείνο που άντεξε και φαίνεται να εμπεδώνεται, είναι ο ταοϊσμός, όπως εκδηλώνεται σαν ένα μίγμα προλήψεων, πίστης και φιλοσοφίας, είτε στα διάφορα tai chi chuan φεστιβάλ, είτε στους εορτασμούς του νέου έτους.

Υπάρχουν τρείς τρόποι να ονομάσει κανείς ένα κινέζικο έτος.

=Από το όνομα του ζώου -12 τον αριθμό-που το συμβολίζει. Όπως φέτος , που είναι χρόνος του zhu,χοίρου. Αυτό σημαίνει κύκλο 12 ετών.

=Από το τυπικό του όνομα. Έτσι φέτος είναι το έτος DingHai και αρχίζει στις 18 Φεβρουαρίου. Αυτή η ονοματοδοσία, ακολουθεί κύκλο 60 χρόνων και το φετεινό όνομα του έτους, είναι ο όγδοος χρόνος του κύκλου.

=Τέλος με την παλαιά παράδοση του κινέζικου ημερολογίου, όπου φέτος διάγουμε το 4704 έτος (ή έτος 4705 astrological/zodiac κατά άλλους "ειδικευμένους" κύκλους!)

Χαρακτηριστικό φαγητό, μάλλον γλυκό για το lantern festival, είναι το Yuanxiao, είδος γλυκών dumpling, φτιαγμένα από κολλώδες ρυζάλευρο, με γλυκειά γέμιση. Κάποιοι μάλιστο το φεστιβάλ το αποκαλούν και Yuanxiao festival! Tα μικρά στρογγυλά γλυκά dumplings, συμβολίζουν την ενότητα της οικογένειας, την ευτυχία και την τελείωση. Συνταγή εδώ !
Χαρακτηριστικές φεστιβαλικές δραστηριότητες που ίσως θυμίζουν τα δικά μας τοπικά ανοιξιάτικα έθιμα στα καρναβάλια, είναι η χρήση ήχων, "beating a hundred gongs and drums", η διακόσμηση των φαναριών και οι αστείες ή χαριτωμένες παραστάσεις, oι παρελάσεις με δράκοντες και τα πυροτεχνήματα, για να διώξουν μακριά το "κακό", από τα χωριά και τις όπου κοινότητες!




Ύστερον: Ένα ολόκληρο εκλεκτό δείπνο πρωτοχρονιάς από την Steamy Kitchen και άλλα για το lantern festival

Δευτέρας το ..προκείμενο

Αρχή εβδομάδας, καλημέρα σας. Ισχνή η ελληνική επικαιρότητα αν εξαιρέσει κανείς το έγκλημα, όψιμου πάθους, για το οποίο μας ζάλισαν τα αυτιά στην τουβούλα. Θλιβερή ανθρώπινη ιστορία, πάθη αργέχονα, εξελίξεις απρόβλεπτες, επιδράσεις στις ζωές πολλών ανθρώπων και πόνος, πόνος πολύς...
Σκέφτομαι τη γυναίκα του θύματος, που καλείται να ξεπεράσει την έκπληξη ίσως, το θυμό και τη θλίψη της, στα μάτια των δικών της και των ξένων.. Τη γυναίκα που θα θρηνήσει το τέλος όχι μόνο του συντρόφου της , αλλά και του ονείρου της έγγαμης ζωής της. Που θα κληθεί να δώσει τον "τελευταίο ασπασμό" στον μοιχό, στον "προδότη"...

Στις Βρυξέλλες οι γραφειοκράτες ασχολούνται , όχι όχι με τις βόμβες στη Βαγδάτη, αλλά με την ταυτοποίηση των ιών της γρίππης των πτηνών, σε Αγγλία και Ουγγαρία.

Στην Αγγλία, βλέπετε, σκέφτονται να απαγορεύσουν την εισαγωγή κρέατος γαλοπούλας από την Ουγγαρία λόγω του εντοπισμού του ίδιου ιού της γρίππης των πτηνών που είχε παρατηρηθεί εκεί, στα γαλιά σε φάρμα στο Suffolk, σύμφωνα με τους reuters και της Τelegraph. Η φάρμα έκανε εισαγωγή χηνών από την Ανατολικοευρωπαϊκή αυτή χώρα, από άσχετη τοποθεσία εκείνης που παρατηρήθηκε αρχικά ο ιός. Έστω αν κατά τη νηφάλια έρευνα του ΒΒC και του John Oxford, ειδικού στους ιούς καθηγητή, δεν έχει ακόμα αποδειχθεί η σχέση.

Ξανά μανά η ίδια ιστορία του ιού των μονοπωλίων και παρά την απομάκρυνση του επώνυμου μετόχου από την επικαιρότητα..



Όμως αρχή της εβδομάδας, ας χαμογελάσουμε παρακαλώ!

-Δύο βιντεάκια πιθανής διαφήμησης, έπεσαν στην αντίληψή μου, ένα σοκοφρέττας και ένα γιαπωνέζικης κάμερας.

- Ο χρόνος της κάθε μέρας από το φίλο μου Δημ.Παυλάκη

-Ένα ανέκδοτο, πάλι του Δημ.Παυλάκη, που ο αθεόφοβος βρήκε ημέρα να το στείλει!


Πριν από δυο εβδομάδες ήταν τα 45 γενέθλια μου και δεν αισθανόμουν

ιδιαίτερα καλά γι αυτό. Κατέβηκα το πρωί να πάρω το πρωινό μου ξέροντας ότι η

γυναίκα μου θα μου έφτιαχνε το κέφι με τις ευχές τις, και ίσως και με

κάποιο δώρο.

Όχι μόνο που δεν ευχήθηκε, δεν είπε ούτε "καλημέρα"! "Καλά να πάθεις που

ήθελες να παντρευτείς", σκέφτηκα. Παρηγορήθηκα όμως γιατί φανταζόμουνα ότι

τα παιδιά θα το θυμόντουσαν. Τα παιδιά όμως κατέβηκαν για πρωινό και δεν

είπαν λέξη.

Όταν έφτασα στο γραφείο, ήμουνα τελείως πεσμένος και απογοητευμένος.

Καθώς έμπαινα, η γραμματέας μου η Ζανετ μου είπε " Καλημέρα κύριε

διευθυντά, Ευτυχισμένα Γενέθλια" Αισθάνθηκα καλύτερα, κάποιος

τουλάχιστον με θυμήθηκε. Δούλεψα μέχρι το μεσημέρι. Κάποια στιγμή, η Ζανετ μου χτύπησε την πόρτα και είπε "Ξέρετε, έχω έχει υπέροχο καιρό και

μια και είναι τα γενέθλιά σας, τι θα λέγατε να πηγαίνουμε για γεύμα οι δυο

μας". "Αυτό είναι η καλύτερη ιδέα που έχω ακούσει σήμερα. Πάμε".

Πήγαμε για φαγητό. Δεν πήγαμε εκεί που τρώγαμε συνήθως αλλα σε ένα μικρό

απομονωμένο μέρος στην εξοχή. Πήραμε δυο martini και απολαύσαμε φοβερά το

γεύμα μας.

Κατά την επιστροφή μου είπε, "Μια τόσο όμορφη μέρα δεν χρειάζεται να

επιστρέψουμε στο γραφείο, έτσι?"

"Υποθέτω πως όχι" απάντησα εγώ.

"Πάμε στο διαμέρισμα μου?" μου είπε εκείνη.

Φτάνοντας στο διαμέρισμα της είπε "Κύριε διευθυντά, αν δεν σας πειράζει,

θα πάω στο υπνοδωμάτιο να βάλω κάτι πιο άνετο."

"Βεβαίως", απάντησα εγώ ενθουσιασμένος.

Πήγε στο δωμάτιο και, μετά από κανένα πεντάλεπτο, βγήκε κρατώντας μια τούρτα

γενεθλίων, ακολουθούμενη από τι γυναίκα μου, τα παιδιά, και ντουζίνες

ολόκληρες από οικογενειακούς φίλους. Όλοι τραγουδούσαν το τραγουδάκι των

γενεθλίων.......και εγώ καθόμουνα εκεί,

στο καναπέ...........................................θεόγυμνος!!



Η γελοιογραφία είναι παλαιότερη, της Τribune star.
Aκούμε από τον Πλιάτσικα, το Καράβι μικρό.

Blogcasting

Kαι εγένετο Podcast! O νεαρός μας φίλος ο Γιάννης Καρακατσάνης, έκανε την αρχή και ακολούθησε ο Αθήναιος με ΤΗΝ έκπληξη, τη γοητευτική του/της φωνή!

Στον ελληνικό ορίζοντα, το Sync.Podcast κάνει τα πρώτα του βήματα και δεν θα μπούμε στον πειρασμό, μια και είναι αρχή, για υποδείξεις. Προκύπτει το δέλεαρ για μια δική, καταδική μας εκπομπή. Τώρα βέβαια, αν όλοι κάνουμε τη δική μας εκπομπή, ποιός άραγε θα μας ακούει;
Το μέσον όμως είναι διαθέσιμο, η ελευθερία του λόγου εξυπηρετείται και οι δυνατότητες που ανοίγονται, δελεάζουν τη δημιουργική μας φαντασία.

Πως φτιάχνεται άραγε μια τέτοια εκπομπή; Piece of cake , για τα παιδιά όπως ο Γιάννης (ο Καρακατσάνης) ή ο Παναγιώτης (ο Βρυώνης), με μας όμως, που δεν έχουμε τη γνώση την τεχνική, δεν είναι μια γενναία πρόκληση;

Όμως παλαιότερα, φίλοι όπως η rodia, o Markos, o aeipote, (όρα link), δοκίμασαν να μας στείλουν σε mp3 τη φωνή τους με ευχάριστα έκπληκτους εμάς τους αποδέκτες.
Στα μικρόφωνα λοιπόν φίλοι μου, στα μικρόφωνα και στις δοκιμές!

Η γελοιογραφία Αdam & home, αφιερώνεται στον Γιάννη, που άπειρες φορές με βοήθησε στα μικρά προβληματάκια στο σερφάρισμα!

Πρόσθεσα στους συνδέσμους μου, τα Prosopa και τον Παραμυθά, τους επώνυμους φίλους που καλωσορίζουμε και από εδώ στην blog-σφαιρα και τους ευχόμαστε καλή συνέχεια.

Εισάγουμε νέα επιλογή για το μουσικό μας άκουσμα,παλιά απαίτηση της Juanita μας, ιδέα που απαντήσαμε στην krotkaya!

Ο Μάρτης όμως, εντός Σαρακοστής

Κυριακή των Απόκρεω μεθαύριο. Ετοιμασία σήμερα για το τελετουργικό πιάτο ευχών, για τις ψυχές των αγαπημένων που πέρασαν και διάβηκαν αυτήν εδώ τη ζήση.


Η ανάγκη της επαφής των ζώντων και των κεκοιμημένων και της απόδοσης τιμής στη μνήμη τους, είναι τόσο παλιά, όσο και η Ελλάδα. Πέρυσι τέτοιον καιρό, είχαμε ένα σχετικό πόστ, αρκετά ενδιαφέρον, στα ιστορικά του σημεία:


Με τον ευρύτερο όρο Αποκριά σήμερα, ονομάζουμε τη χρονική περίοδο τριών εβδομάδων όπως προείπαμε, πριν από τη Μεγάλη Σαρακοστή, όπου αρχίζει η νηστεία και η είσοδός της σηματοδοτείται απο το τριώδιο, που ανοίγει κυριολεκτικά τις σελίδες του.

"Τό ΤΡΙΩΔΙΟ είναι ένα λειτουργικό βιβλίο που περιλαμβάνει ύμνους και βιβλικά αναγνώσματα γιά την κάθε μέρα της περιόδου της Μ. Σαρακοστής, η οποία αρχίζει με την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου και τελειώνει με τον Εσπερινό του Αγίου και Μεγάλου Σαββάτου"(π.Alexander SCHMEMANN, εδώ.)

Το λειτουργικό αυτό βιβλίο της ορθόδοξης εκκλησίας μας, οφείλει την ονομασία του στο γεγονός ότι στις ιερές ακολουθίες του όρθρου , όχι των Κυριακών αλλά των άλλων ημερών της εβδομάδας , οι κανόνες αντί να έχουν εννέα ωδές , όπως είναι η γνωστή και συνήθης μορφή τους , έχουν τρεις ωδές.
Οι τρεις Κυριακές που κλείνουν την κάθε εβδομάδα του τριωδίου είναι, η Κυριακή του Ασώτου, η Κυριακή της Απόκρεω (μικρή αποκριά) και η Κυριακή της Τυροφάγου (Μεγάλη Αποκριά).
Μέσα στη χαρούσιμη ατμόσφαιρα, έρχονται όμως και τα Ψυχοσάββατα, όπου με τις γεμάτες συμβολισμούς της Ανάστασης και της πίστης για την αθανασία της ψυχής, προσφορές μας, τιμάμε τους νεκρούς.
Σύμφωνα με τη λαική λατρεία φτιάχνουν κόλλυβα και συχώρια για τους νεκρούς ενώ η οινοποσία στα αποκριάτικα γλέντια, σύμφωνα με την παράδοση, αρχίζει με τη συγχώρεση των ψυχών τους. Οι νεκροί, που πρέπει να εξευμενισθούν, για να δώσουν καρπό στην γη – σύμφωνα πάντα με τις παραπάνω αρχαίες παγανιστικές αντιλήψεις – και να επιτρέψουν το ξεφάντωμα στους ζωντανούς. Έτσι εξηγούνται κατά μία άποψη οι μεταμφιέσεις, να ξεγελαστεί ο Άδης και να μην αρπάξει τους θνητούς, όπως με την Περσεφόνη, την κόρη της Δήμητρας, να ξεγελαστεί στα σημερινά και ο Χάρος, γιατί


“Τούτ’η γή που την πατούμε
όλοι μέσα θε’να μπούμε
τούτ’η γή με τα χορτάρια
τρώει νιες και παλικάρια.”


Είναι άραγε απλή σύμπτωση το γεγονός ότι την άνοιξη ακριβώς (αρχές Μαρτίου) που γιορτάζεται η αποκριά με τα Ψυχοσσάβατά της, οι αρχαίοι Αθηναίοι γιόρταζαν τα Ανθεστήρια, γιορτή που είχε διπλή όψη. Από την μία δηλαδή, γιορτή των λουλουδιών, του κρασιού και της αχαλίνωτης χαράς και από την άλλη γιορτή των νεκρών και των ψυχών.
“Πίνε, μέθα, Μελάνιππε, μαζί μου: τι νομίζεις;
Στο στρόβιλο του Αχέροντα μπαίνοντας, το μεγάλο
To πέρασμα διαβαίνοντας, πως τ’άσπρο φώς του ήλιου θα ξαναδείς;
....................................
μα έλα, πάψε να σκέφτεσαι το χώμα, είμαστε νέοι, κι άλλοτε πάλι τα’παμε,
άσε να υποφέρει εκείνος που’ν’η ώρα του. Έξω βοριάς φυσάει, ας πιούμε εμείς
γλυκό κρασί που τους καημούς γιατρεύει.’’ Αλκαίος,(μετφρ.Σωτ.Κακίσης)

Παρόμοια γιορτή των ψυχών βέβαια, βρίσκουμε και στους Πέρσες, στους Αιγυπτίους, στους Πρώσους και σε άλλους λαούς.

"Ψυχή μου, ψυχή μου, ανάστα, τι καθεύδεις"; Λέει ο ψαλμωδός στις ακολουθίες χαρμολύπης της Μ.Σαρακοστής..

Τελειώνοντας ρίξτε μια ματιά εδώ, στις ειρηνικές σκέψεις του , πρώην Κισάμου και Σελίνου, πολιού μητροπολίτη, Ειρηναίου.

Συνταγή για κόλλυβα της Lilly's εδώ

H γηραιά της Σπάρτης

Σας έχω μιλήσει για τη γηραιά, τη σοφή γριούλα γειτόνισσα στη Σπάρτη. Μένει στο δικό της σπίτι με κήπο και αντιστέκεται ακόμα στην αντιπαροχή και την οικοπεδοποίηση που μαστίζει την άλλοτε πολύ ωραία και με το δικό της αρχοντικό χρώμα μικρή μας πολιτεία. Φυτεύει λουλούδια και λαχανικά, περιποιείται τα δένδρα της και τις κότες της και κρατά σώμα και πνεύμα σε εγρήγορση. Η κόρη της μένει μακριά και τα δυο της εγγόνια την επισκέπτονται συχνά πυκνά. Τελευταία απέκτησε και το δεύτερο δισέγγονο, που την κάνει περήφανη.
Την περασμένη Πέμπτη έφυγα εκτάκτως για Σπάρτη. Θα έλειπε η μικρή κόρη, πολυήμερη εκδρομή, μέχρι και την Δευτέρα, έτσι έπεισα και το σύζυγο να ακολουθήσει σε αυτό το παρατεταμένο σαββατοκύριακο.
Η γηραιά, όπως πάντα, πίσω από το κουρτινάκι. Δεν την έβλεπα, αλλά τη χαιρέτισα φωναχτά και θορυβώδικα. Αναγκάστηκε να ανοίξει το παράθυρο και να μας καλωσορίσει γελαστή. Μου αρέσει να το κάνει. Την έχρισα μάνα-γιαγιά-θεία-σόι δίπλα μας και λαχταρώ να τη βλέπω.

Οι χαλαροί μας ρυθμοί, μας ξεκούρασαν παρά το κρύο και τη βροχή της Παρασκευής. Το Σάββατο ήταν λαμπρό όπως και η διάθεσή μας. Με τη γηραιά συνήθως μιλάμε από την ταράτσα μας και ανταλλάσσουμε από ευχές έως συνταγές στον .. αέρα! Πήρα όμως τον κουπάτο μου και πήγα δίπλα να τον πιω μαζί της, κρατώντας μολύβι και χαρτί καλού κακού. Γιατί πάντα μια συζήτηση μαζί της, φέρνει και μια συνταγούλα ή θύμηση πως το κάνανε κάτι παλιά. Λέξεις ακόμα ξεχασμένες, σαν αυτή που μου είπε προχθές, λιμάσσω! Της έκοψαν το αλάτι οι γιατροί και η καημένη η γριούλα μας, που είναι εκλεκτή μαγείρισσα, λιμάσσει, γιατί όλα της είναι άνοστα! Η συνταγούλα εδόθη, μαυρομάτικα με χόρτα τσιγαριαστά, αλλά αυτό είναι αλλουνού blog άρθρο, ευθέτως!

Πρόσεξε, μια κούπα λάδι απαραιτήτως, μου τόνισε, γιατί είχα τις αντιρρήσεις μου και εγώ θυμήθηκα το ωραίο τραγουδάκι των Χαίνιδων που ακούμε να μας συνοδεύει στο κείμενο.

Η κουζίνα της έχει ακόμα το παλιό φουγάρο και την ξεχασμένη φουφού, αλλά μαγειρεύει στο γκάζι και την ηλεκτρική την έχει μόνο για τον φούρνο. Έχει τη μυρωδιά της πάστρας, των παλιών νοικοκυριών που δεν χρησιμοποιούσαν τα σύγχρονα απορρυπαντικά για να κάνουν το σπίτι να λάμψει. To κέρασμα,εξαίσιος κουραμπιές λαδιού με σταχτόνερο, ήρθε σε παλλαϊκό ασημένιο δίσκο, με νερό στο κομψό, λεπτό γυάλινο ποτήρι με τα  ταγιαριστά λουλούδια. Δίπλα ακριβώς είναι το τζάκι στο δωμάτιο που διημερεύει και το παλιό σιδερένιο κρεββάτι, που μάλλον αγαπά να κοιμάται ακόμα.
Χήρα πάρα πολλά χρόνια, μόνη από το γάμο της κόρης της, πάντα μόνη. Από τότε που αναγκάστηκε εκείνη, κάποια στιγμή, να ακολουθήσει για χρόνια τον άνδρα της στον Καναδά και μετά την επιστροφή τους.
Από τότε θαρρώ, έκλεισε τη σάλα και τη μεγάλη κρεββατοκάμαρα με την όμορφη σκαλιστή ντουλάπα και τον μπιζουτέ καθρέφτη που καθρέφτισε τη νειότη και την ευτυχία της. Όπου ανοίγει για να απλώσει τα φύλλα για τις χυλοπίτες και τον τραχανά της, μόνο το καλοκαίρι. Έχει άλλωστε τόσους να εφοδιάσει και εμένα παρακαλώ!


Κυριακή μετά την εκκλησία δεν δέχτηκε την πρόσκληση για καφέ γιατί βιαζόταν να μαγειρέψει, περίμενε κάποιο από τα εγγόνια της. Οι νιφάδες στροβιλίστηκαν απρόσμενα και μαγικά. Πυκνές άσπρισαν τα βουνά γύρω και πασπάλισαν τα κάστρα στο Μυστρά. Χοροπήδαγα σαν παιδί από τη χαρά μου και παρέσυρα σε ένα βαλσάκι τον συζυγάτο μου, με μουσική που ακούγαμε μόνο εμείς οι δυο.

Αυτοκίνητο δεν σταμάτησε στο σπίτι της γηραιάς, τα εγγόνια προτίμησαν να ανέβουν στις Σελίμποβες στα χιόνια..
Φύγαμε μεσημέρι Δευτέρας, με ήλιο λαμπρό, που έλιωσε τα χιόνια και εξαφάνισε τις όμορφες εικόνες, όχι όμως και την παγωνιά. Η γηραιά μας κατευόδωσε πίσω από το κουρτινάκι, όπως πάντα και στοιχηματίζω ότι την είδα να κουνάει το χέρι της και να σταυρώνει τον αέρα και το δρόμο μας.

-Eυχαριστώ τον Κυριάκο Τριλιούρη για την ωραία σπάνια φωτογραφία, με τα δυο ουράνια τόξα !

Τα φεγγάρια που επιμένουν

Ένα ξημέρωμα και μια δύση! Ένα όμορφο ταξίδι, βόρεια. H προχθεσινή πανσέληνος, αρνείται παρά την προχωρημένη-7.40π.μ.- ώρα, να χάσει τη θέα του θερμαϊκού!

Ένα ξημέρωμα και μια δύση, λοιπόν, περιέχουν το σημερινό αρθρίδιο.Οι φωτογραφίες και οι εντυπώσεις είναι της μικρής μας. Σχολική εκδρομή, ανώδυνη-για τους καθηγητές-, ανεπαίσχυντη –για τους μαθητές-, μια που γίνεται συνήθως off season σχολικών εκδρομών, χωρίς τις γνωστές εκ τούτου παρεκτροπές και με άφθονο κέφι και χιούμορ.



Ξεκίνησαν με τραίνο από την Αθήνα, διασχίζοντας τα Τέμπη. Προορισμός τους η Θεσσαλονίκη. Η χιλιοτραγουδισμένη πόλη του Βορρά.
Εκεί όπου τους παρέλαβε τουριστικό λεωφορείο και γνώρισαν πολλές όμορφες πόλεις του βορρά. Όπως την Έδεσσα με τους καταρράκτες της, για την οποία μιλά παλαιότερα και ο pestaola. Tη Βέροια στη συνέχεια και φυσικά τη Βεργίνα. Την πόλη των Σερρών και την ίδια τη Θεσσαλονίκη βέβαια.

Καθώς και τόπους οικολογικού και ιστορικού ενδιαφέροντος. Μιλώ για τη λίμνη Κερκίνη και το τουριστικό καθώς και το περιβαντολλογικό ενδιαφέρον της περιοχής. Στον ίδιο Νομό, το δάσος του Λαϊλιά το χαρακτηριστικό κέντρο αναψυχής ντόπιων και ξένων. Επίσης, για τα οχυρά του Ρούπελ και τις εικόνες τους.



Στο ρόλο του ταξιδιώτη της πολυθρόνας πάλι εγώ, σας ξεναγώ με τη δυναμική της φωτογραφίας, στα όμορφα μέρη της Ελλάδας!

Προσκαλώ και σας προκαλώ, τώρα που έρχονται οι απόκριες και η Καθαρά Δευτέρα, για όμορφες περιπλανήσεις, εντός Ελλάδος φυσικά!


-Ευχαριστώ την Ιωάννα για τις φωτογραφίες και την ευαισθησία της ματιάς της!

Ακούμε Ηoliday από το Lovedrive των Scorpions .

Στο μάτι του γλάρου

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει.. μας θυμίζει η Citronella και επειδή από τη φύση μας ετοιμαζόμαστε πάντα για καλοκαίρια, τώρα που τυπικά μπαίνουμε στον τελευταίο -καλό- μήνα του Χειμώνα, ονειρευόμαστε αποδράσεις στη Μεγαλόνησο, στα αγαπημένα Χανιά.

Το σήμα κατατεθέν της πόλης των Χανίων, είναι ο φάρος στην είσοδο στο παλιό λιμάνι. Γραφικό και αβανταδόρικο φωτογραφικά αξιοθέατο, φέρνει στο νού μέρες ξενοιασιάς, διακοπών και καλού καφέ στα παράλια καφενεία -λέγε Άρωμα- που μου αρέσουν.

Ο Φάρος το πρωί και μια άλλη όψη του το βράδυ, ελπιδοφόρα φλόγα, παρηγορητική, που χωροθετεί την είσοδο των πλεούμενων και προειδοποιεί τους ναυτιλομένους. Η φωτεινή γραμμή στο βάθος είναι η παραλία προς και τα κέντρα με την ωραία θέα.

Η ιστορία του συνδέεται με την ιστορία του λιμανιού. Το 1212μ.χ. οι Ενετοί κατέκτησαν όλη την Κρήτη. Τότε αποφάσισαν να οικοδομήσουν μια νέα πόλη πάνω στην αρχαία Κυδωνία (τα σημερινά Χανιά). Το λιμάνι δεν είναι όλο φυσικό. Αρχίζει να κατασκευάζεται ανάμεσα στο 1320 και 1356μ.χ. το έργο συνεχίστηκε για τα επόμενα 200 χρόνια οπότε κατασκευάστηκε και ο φάρος σε διαφορετική μορφή από τη σημερινή. Από το 16454 μέχρι το 1830 στην Κρήτη παρέμεναν Τούρκοι κατακτητές. Αυτοί δεν χρησιμοποιούσαν το λιμάνι των Χανίων αλλά αυτό της Σούδας. Έτσι με τα χρόνια ο φάρος καταστράφηκε αφού κανείς δεν φρόντιζε για την συντήρησή του. Το 1830 οι Άγγλοι έδωσαν την Κρήτη στους Αιγύπτιους. Τότε έγιναν πολλά δημόσια έργα. Ο φάρος επισκευάστηκε πάνω στην αρχική του βάση. Όμως ο νέος φάρος είναι διαφορετικός από τον παλιό, μοιάζει πιο πολύ με μιναρέ. Έχει εσωτερική σκάλα που οδηγεί σε μπαλκόνι με γυάλινο πυργίσκο. Έρευνες που έγιναν τον τελευταίο καιρό για την αντικατάσταση του φάρου έδειξαν ότι η βάση του φάρου που είναι Ενετική χωρίζεται από τον υπόλοιπο φάρο με ξύλινη σχάρα.


Έχει μια γοητεία το θέμα του φάρου και η ζωή του φαροφύλακα αν και τώρα η φάροι ασετυλίνης ακόμα και ηλιακού φωτός αντικατέστησαν τους φύλακες σχεδόν παντού στην Ελλάδα, όπως και οι πεζοί φωτοσημαντήρες.

Oι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από την @ναστασία , την ευχαριστούμε!
Aκούμε Pharos, κομμάτι experimental ambient από τον Gianni Papaioannou.

Ύστερον: Η ασφυξία της ζωής στην πόλη μας και η αντίθεση της ομορφιάς των Χανίων, εκφράζεται νομίζω στο παραπάνω videaki που βρήκα σε ένα ενδιαφέρον blog Athens9.

Υστερώτερον: Μια ακόμα ωραία φωτογραφία θεματική φάρου, είναι από το Reuters.